Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Εκτοπισμός, πόλη και διαπολιτισμικοί διάλογοι»
Σάββατο 14 Μαΐου, ώρα 10.00 – 14.30 (online μέσω zoom).
Μουσικός-ιστορικός περίπατος στη Δραπετσώνα με αφηγήσεις για την πολυδιάστατη ιστορία της.
Κυριακή 15 Μαΐου, ώρα 11.00.
ΥΓ: Γεια σου Αλεξάνδρα με τα ωραία σου!
Λεπτομέρεια ίσως : Νομίζω ότι με όρους διεθνούς δικαίου ο εκτοπισμός είναι εντός συνόρων (π.χ. από βουλγαρική σε γερμανική κατοχή ή από γερμανική σε ιταλική το 41-43), ενώ η προσφυγοποίηση είναι από μια χώρα σε άλλη, όπως έγινε το 22.
Με κάθε καλή πρόθεση, δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό. Οι ιστορικοι, κοινωνικοί, γεωγραφικοί (κλπ) όροι χρησιμοποιούνται στις κοινωνικές επιστήμες ανεξάρτητα από το πώς και πότε εμφανίζονται ή αναγνωρίζονται στο διεθνές δίκαιο.
Για τον λόγο αυτό, είναι ιδιαίτερα σύνηθες να χρησιμοποιούνται σημαίνοντα που επινοήθηκαν χρόνια αργότερα από τις καταστάσεις τις οποίες περιγράφουν. Ένα παράδειγμα: ο όρος «πρόσφυγας» χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για εκείνους που «στη διάρκεια του πολέμου εγκατέλειψαν τα υπό απειλή κατάληψης εδάφη ή εδάφη που καταλήφθηκαν από τον εχθρό, καθώς και άτομα που εκτοπίσθηκαν με διαταγή των στρατιωτικών ή πολιτικών αρχών». Ωστόσο, επικυρώθηκε θεσμικά αργότερα, από τη Σύμβαση της Γενεύης, (1951) και το Διεθνές Πρωτόκολλο του 1967 στη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με τα οποία «πρόσφυγας είναι κάθε πρόσωπο που επειδή έχει δικαιολογημένο φόβο διωγμού λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα, βρίσκεται έξω από τη χώρα της υπηκοότητάς του και δεν μπορεί, ή εξ αιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυτής». (Καραμούζη 1999 : 16)
Παρ’ολ’αυτά, συνηθίζεται στη σύγχρονη βιβλιογραφία να συναντάται ο όρος για γεγονότα που αναφέρονται σε προηγούμενες εποχές. Ένα παράδειγμα, είναι οι Υδραίοι και οι Χίοι πρόσφυγες που αποτέλεσαν τα πρώτα δείγματα κατοίκισης του Πειραιά μετά την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους.
Να αφήσουμε και εδώ ενα feedback οσοι μπορέσαμε να πάμε.
Καταρχάς να ευχαριστήσω και την Αλεξάνδρα αλλά και όλους οσους δούλεψαν & "έτρεξαν " τον περίπατο αυτο.
Αν και γέννημα θρέμμα Πειραιωτης και έχοντας μοιράσει γάλα σε όλη την Δραπετσώνα με την πρώτη μου δουλειά, ομολογώ πως δεν γνώριζα πολλά ιστορικά πράγματα καθώς και τοποθεσίες.
Οι μουσικοί απολαυστικοί με καλύτερη εικόνα αυτή του παιδιού που μας έπαιξε καποια τραγούδια στο μπουζούκι.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ακολουθήσω μέχρι το τέλος αλλά ελπίζω να τα καταφέρω στο επομενο.
Τέλος χάρηκα που σας ειδα ξανα απο κοντά Νικόλα (@liga_rosa ) & Αλεξάνδρα (@Alexandra.Mourgou ) και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα με μπουζούκια και κιθάρες.
Όλοι οι μουσικοί ήταν εξαιρετικοί, υποθέτω εννοείς τον Κώστα Ζαφειρίου στο μπουζούκι. Από τις ομιλίες, εκτός από την Αλεξάνδρα Μούργου που γνωρίζω εδώ και καιρό την σοβαρή ερευνητική της εργασία, ξεχώρισα την Ελένη Κυραμαργιού η οποία έδωσε με αναλυτικό και τεκμηριωμένο τρόπο την “μάχη της παράγκας” στην Δραπετσώνα βάζοντας τα πράγματα στην σωστή τους βάση.
Εδώ η διατριβή της Κυραμαργιού για τη Δραπετσώνα:
“Δραπετσώνα, οικιστική συγκρότηση και κοινωνικοί μετασχηματισμοί σε ένα εργατικό προάστιο, 1922-1967”
https://hellanicus.lib.aegean.gr/bitstream/handle/11610/17140/diatribiteliko.pdf?sequence=3&isAllowed=y
Βάλτε κανένα βίντεο με Ζαφειρίου να απολαύσουμε το σπάνιο φαινόμενο (σόρρυ που πετάγομαι…)
Οχι εννοώ τον μπομπιρα 
Και εδώ η διατριβή της Αλεξάντρας Μ., σε περίπτωση που δεν αναρτήθηκε ακόμα!