Όντως είμαι χορευτής.Συγγνώμη αλλά και πάλι δεν μου λέει κάτι αυτό.Κοιτάζω σε σύνολο τον χορό αλλα και το τραγούδι.Δες και τον Κοκοβιό.
Περιμένω την άποψη σου!
Φίλε Giles επιβεβαιώνεται η διαφωνία μας. Ο Κοκοβιός μου φαίνεται καρικατούρα σαν χορευτής όπως είναι και σαν ηθοποιός. Ο χορός του μου θυμίζει το σημερινό ψευτομάγκικο, δήθεν βαρύ και κυρίως άρυθμο στύλ. Ενώ ο χορός του ναύτη μου φαίνεται ψιλοβελονιά. Χάρη φινέτσα και στο ρυθμό δεν χάνει ούτε μία.
Μα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον «ναύτη» τον διάλεξαν ως επαγγελματία του είδους, αφού το συγκεκριμένο κομμάτι με το χορό του, που διαρκεί ολόκληρα τα τρία λεπτά του κομματιού, είναι «γέμισμα», που επιμηκύνει φτηνά και χωρίς περεταίρω προσπάθεια τη διάρκεια της ταινίας. Αντίθετα, ο Κοκοβιός δεν επελέγη για την ταινία επειδή χορεύει καλά, αλλά επειδή φέρνει γέλιο, το οποίο και σίγουρα έφερε, στην εποχή που παίχτηκε η ταινία…
Προσωπικά θα προτιμούσα να έλειπε η κωλοτούμπα, καθώς και οι κουραστικά επαναλαμβανόμενες πιρουέτες, αλλά ο άνθρωπος είναι επαγγελματίας και δεν θα μπορούσε να είναι, αν δεν είχε και ρυθμό και συγκρότηση στο χορό του. Η όποια σύγκριση (σε επίπεδο χορευτικής επάρκειας) με τον Κοκοβιό περιττεύει (συγνώμη Gilles), ανόμοια πράγματα δεν συγκρίνονται.
Και πάλι θα διαφωνήσω μαζί σας κύριοι αλλά δεν θα αιτιολογήσω την (υποκειμενική) άποψη μου γιατί έχουμε βγει εκτός θέματος εδώ και αρκετά μηνύματα.Θα τα ξαναπούμε σε κάποιο άλλο μηνυμα σχετικό με τον χορό.
Πρόδρομος Τσαουσάκης
Νίκος Γούναρης (εκτός από τη φωνή ήταν δεξιοτέχνης και στην κιθάρα -όσοι έχουν ακούσει τον “Αλλάχ” θα συμφωνήσουν).
Εδώ, σ’ ένα δικό του τραγούδι: “Η κότα η στρουμπουλή”, από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου “Χαρούμενο ξεκίνημα”, του 1954:
Στο κλαρινέτο ο κατσαρομάλλης, τότε, Γιώργος Κατσαρός…
Και στα κρουστά ο εξαιρετικός πάντα , ΦΙΛΗΜΩΝ ΜΕΘΥΜΑΚΗΣ.
Παπαδόπουλος - Καρνέζης, με Μπιθικώτση να τραγουδάνε την Φραγκοσυριανή, σε κάποια ελληνική ταινία…
Στην ταινια δουλειες του ποδαριου" 1962, Παιζει ο Χαρης Λεμονοπουλος με την Λαουρα.
Ειναι το μοναδικο ντοκουμεντο που βρηκα μετα απο τοσαο χρονια στο Νετ…
στο 19:08
Δειτε το…
Μπουζούκι εδω μαζι με τον Μπιθικώτση ,παίζει ο κουμπάρος του ,ο συνθέτης Νίκος Καρανικόλας.
παλιά στο σήλαμπς είχε ανέβει ένα ποστ για την τανία “κοινωνική σαπίλα” του 1932 (https://rebetiko.sealabs.net/viewtopic.php?f=22&t=3672&p=26876) (#82 του βασίλη, κάτω-κάτω):
“Και ο tasosaigaleo, μας έστειλε το link: http://vimeo.com/32901820
για την βουβή ταινία “Κοινωνική Σαπίλα” γυρίστικε το 1931 και αναπαλαιώθηκε πρόσφατα.
Σε αυτή την ταινία εκτός του ότι ο σκηνοθέτης έρχεται πολύ κοντα σε κόσμους και ανθρώπους που μόνο απο φωτογραφίες τα είχα δει,εκτος του οτι είδα καρποσταλ απο το 30 να “ζωντανευουν”,εκτός του ότι έχει εικόνες από την αλητεία και τον υπόκοσμο της Αθήνας και εκτός απο τα κοινωνικά θέματα με τα οποία καταπιάνεται, στο 11.16 υπάρχει εικόνα απο ένα νυχτερινό κεντρο με ζωντανή μουσικη…
Και στο 11.26 ο Σπύρος Περιστέρης ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ παιζει μουσική…,”
το λίνκ δεν δουλεύει πια, αλλά η ταινιοθήκη της ελλάδος προβάλλει διαδικτυακά κάποιες παλιές ταινίες ψηφιακά αποκατεστημένες, μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη. θα είναι διαθέσιμη 20-22 απρίλη:
3 «Μου αρέσει»
Ναι, αλλά πού παίζει μουσική; Σε κανένα καφέ αμάν; Όχι. Το κέντρο αυτό δεν ήταν νυχτερινό, ήταν σικάτο αθηναϊκό στέκι, με φαγητό και ευρωπαϊκούς χορούς. Πρέπει να ήταν το παλιό Μαξίμ, πριν χτιστεί το Μετοχικό Στρατού όπου μετεγκαταστάθηκε. Όταν μάλιστα γυρίστηκε η συγκεκριμένη σκηνή, οι σικάτες κουρτίνες ήταν φωτεινές, άρα ημέρα, μάλλον Κυριακή μεσημέρι.
Κρίμα, φυσικά, που η ταινία ήταν βωβή…
Την ταινία την έχω στον υπολογιστή μου. Αν την χρειάζεται κανείς απλά να μου το πει.
1 «Μου αρέσει»
Αυτό νομίζω είναι παράνομο και το Ρεμπέτικο Φόρουμ αποποιείται κάθε ευθύνη για τη πληροφορία αυτή … χαχαχαχα 
2 «Μου αρέσει»
Ναι, αυτά είναι. Να μένεις σπίτι να βλέπεις ταινίες (όσο οι άλλοι κοινωνάνε κρυφά από την πίσω πόρτα της εκκλησίας ή «συνωστίζονται (!!)» φανερά στο Φάληρο), και να σε δέσουνε κι αποπάνω!
3 «Μου αρέσει»
Επί τη ευκαιρία, μέχρι αυριο Παρασκευή 17-4 ως τις 8 μμ στις “προβολές” της Ταινιοθήκης παίζεται ο “Μάγος των Αθηνών” του Αχιλλέα Μαδρά (για κάποιο λόγο, ο αστικός μύθος θέλει την προέλευση του λεγόμενου “σαρδάμ” από το αναποδογύρισμα του επωνύμου του), γυρισμένο σε δυο δόσεις, 1922 και 1931. Το προσχηματικό και κοσμικό-εξωτικο στόρι ντύνεται με μερικές γραφικές εικόνες της Αθήνας που σήμερα έχουν ιστορικό κατά κάποιο τρόπο ενδιαφέρον, καθώς και με κάποια ιδιαίτερα πλάνα από το λιμάνι του Πειραιά (τον ελλιμενισμό κλπ). Νομίζω μάλιστα ότι σε καποια σκηνή εμφανίζεται ο Πέτρος Κυριακός να ρητορεύει ως μάγκας-πρόεδρος-Πετράν αλλά δεν είμαι και σίγουρος ότι πρόκειται γι’ αυτόν.
Αν κάποιος δει και μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει…
4 «Μου αρέσει»