Έτυχε και τα ήξερα τα συγκεκριμένα.
Για το τελευταίο, δεν είμαι σίγουρη, δεν είναι καλή η εκτέλεση…:106:
“Δεν ξαναπαίζω ζάρια πια”
Δεν ξαναπαίζω ζάρια πια
ούτε ραμί και πάστρα
δεν ξαναπαίζω ζάρια πια
ούτε ραμί και πάστρα
αχ, μακάρι να μου τάξουνε
τον ουρανό με τ΄άστρα.
Αυτά με καταστρέψανε
και μ΄άφησαν μπατίρη
τώρα δεν έχω τάληρο
να πιω κανά ποτήρι.
Τα έριξα και ησύχασα
όλα ;;;
αν τα κρατούσα μάγκες μου
θα είχα λεωφορείο".
Δεν ξαναπαίζω ζάρια πια
ουτε ραμί και πάστρα (δις)
μακάρι να μου τάξουνε
τον ουρανό με τ΄άστρα (δις)
Αυτά με καταστρέψανε
και μ΄αφησαν μπατίρη (δις)
τωρα δεν έχω τάληρο (ή δίφραγκο)
να πιω κανα ποτήρι(δις)
Τα έβαλα και τα ΄χασα (ή τα πούλησα κι ησύχασα)
όλα στο ασσο δύο (δις)
αν τα κρατούσα μαγκες μου
θα είχα ενα πλοίο (δις)
(στην επανάληψη ακούγεται καμμιά φορά και το:
“αν τα κρατούσα μάγκες μου
θα είχα λεωφορείο”)
του Βαγγέλη Περπινιάδη και 1η εκτέλεση με τον ίδιο.
Ο Πετρόπουλος γράφει πως είναι του μάλλον 1946
και ορισμένοι στίχοι είναι παρμένοι απο παλιά αδέσποτα μουρμούρικα.
Υπάρχει και σε ηχογράφηση Αμερικής το 1960,
με την απίστευτη φωνή του Δημήτρη Στεργίου (Μπέμπη).
Στο μπουζούκι συνοδεύει ο Χριστόπουλος.
Υπάρχει επίσης με τον Δημήτρη Ευσταθίου που ο Πετρόπουλος θεωρεί οτι είναι η καλύτερη.
Η πατρότητα του τραγουδιού ‘Δεν ξαναπαίζω ζάρια’ είναι αμφιλεγόμενη. Άλλοι λένε πως πρόκειται για δημηουργία του Βαγγέλη Περπινιάδη, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι του Μάρκου. Θα μπορούσε κάποιος να με πληροφορήσει σε ποια συλλογή τυραγουδιών υπάρχει η ηχογράφηση με τον Ευσταθίου και αν κυκλοφορεί;
E τι να σας πω, είσαστε καταπληκτικές !!!
Thank you
Ο Πετρόπουλος έγραφε (ως συνήθως) ότι του κατέβαινε. Ακου το '46…
Ο Β. Περπινιάδης μπήκε στη δισκογραφία το '54, κάνοντας σιγόντα στην Αννα Χρυσάφη σε δυο τραγούδια των Καπλάνη-Παπαγιαννοπούλου (Odeon GA-7795). Τα επόμενα τρία χρόνια θα τραγουδήσει πεντέξι τραγούδια άλλων δημιουργών (Περιστέρη, Κλουβάτου κ.ά.) και το 1957 θα ηχογραφήσει τα πρώτα δικά του τραγούδια.
Το “Δεν ξαναπαίζω ζάρια” ηχογραφήθηκε το 1959 (Odeon GA-8086) και στην ετικέτα του δίσκου φαίνονται οι Β. Περπινιάδης και Κ. Φραγκούλης.
Τέλος πάντων.
Ο Μάρκος λέει ξεκάθαρα ότι ήταν δικό του. Οταν το ηχογράφησε ο Β. Περπινιάδης, τους πήρε χαμπάρι ο Μάρκος και σταμάτησε την έκδοση. Πήγε μετά -λέει ο Μάρκος- ο Β. Περπινιάδης και τον παρακάλεσε κι επειδή ήταν γιος του Στελλάκη, τους άφησε.
Οι στίχοι θα μπορούσαν να υπήρχαν, ατόφιοι ή σε παραλλαγή, σε κάποιο παλιό αδέσποτο ρεμπέτικο (τα “μουρμούρικα” που έλεγε ο Πετρόπουλος).
Ακολουθεί ο διάλογος δυο αφελών (αλλά όχι φελλών):
-Πού το άκουσε ο Πετρόπουλος και μας το μεταφέρει;
-Στη φυλακή -λέει- που βρέθηκε κάποτε.
-Δηλαδή στο Κορυδαλλό στα τέλη της δεκαετίας του '60 υπήρχαν κρατούμενοι που τραγουδούσαν …μουρμούρικα;
-Πιθανόν, αν είχαν κάνει φόνο το 1923, είχαν φάει ισόβια, και ζούσαν ακόμη στην τούφα…
-Α… Τόσο πιθανό!
Αντε… Αρχισα πάλι τις κακίες!