Γράφονται σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια;

Επικαιρότητα
1

Είναι αρκετοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το (παλιό, καλό, “σωστό”) ρεμπέτικο δεν έχει κλείσει το δημιουργικό του κύκλο, γιατί καλά ρεμπέτικα γράφονται ακόμα και σήμερα και μάλιστα, το έχουμε ανάγκη αυτό το υλικό. Εγώ θα έλεγα ότι όσο το παλιό αστικό λαϊκό τραγούδι (τμήμα του οποίου υπήρξε και το ρεμπέτικο) υπηρετείται τόσο υποδειγματικά όπως, για παράδειγμα, στο δίσκο “Ψυθιρίζοντας το ρεμπέτικο” των Ευγένιου Βούλγαρη / Δημήτρη Μυστακίδη, δεν έχουμε ανάγκη από καινούργιο υλικό. Φάγαμε αρκετές δεκαετίες και ακόμα δεν μπορούμε να πούμε ότι μάθαμε ικανοποιητικά αυτά που μας παρέδοσαν οι προηγούμενες γενιές. Θα μπορούσα να το θέσω ως αξίωμα, προς συζήτηση: Ρεμπέτικο δεν μπορεί να γραφτεί σήμερα, ό τι και να μου πείτε. Ενδιαφέροντα τραγούδια ναι, ρεμπέτικο όχι.

Από συντονιστική ομάδα: Με αφορμή τη δισκογραφική δουλειά του συμφορουμίτη και φίλου Δ.Μυστακίδη, που συζητείται σε παράλληλο θέμα, προέκυψε το ερώτημα του τίτλου. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα και παρακαλώ όσοι θέλετε να συμβάλλετε σε μία ωραία κουβεντούλα.

2

Με το συμπάθιο κ.Νίκο, που λέμε στο χωριό μου, αλλά αυτό έπρεπε να ειπωθεί διαφορετικά: “…δεν ΕΧΩ ανάγκη από καινούργιο υλικό”.

Διαφωνώ. Γιατί όχι; ποια είναι τα κριτήρια που εντάσσουν ή όχι ένα τραγούδι σε κάποιο μουσικό είδος;
ποιος το κατατάσσει;
Δηλ. εγώ που συνθέτω σήμερα, χωρίς να φοράω τραγιάσκα, να κουβαλάω σουγιά ή να έχω μουστάκι, γράφω λιγότερο λαϊκά-ρεμπέτικα;

3

Σαφώς είναι πιο εύκολο κανείς να κρίνει αρνητικά από το να δημιουργεί μουσικά και να επαινεί τους συναδέλφους του… Πείτε “συγχαρητήρια”, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο!

4

Μα δέν είπε κάτι αρνητικό ο Nikos Forlan .Ισα-ισα λέει οτι ,σίγουρα θα είναι αριστο το αποτέλεσμα αυτού τού δίσκου.Απλά απευθύνεται στόν Δημήτρη Μυστακίδη,σε εναν μουσικό πού είναι πλέον απο τούς κορυφαίους στο είδος του,λέγοντάς του,οτι εντάξει… φοβερές οι επαναεκτελέσεις,πότε με αυτήν την μίξη οργάνων,πότε με αλλο σχήμα μουσικών…κ.λ.π,αλλά τί γίνεται??Γιατί δέν μπορεί να γραφτεί ενα καινούργιο τραγούδι??Γιατί ( και αυτή είναι και η δική μου απορία),δέν γράφονται καινούργια τραγούδια,απο αυτούς τούς καλλιτέχνες,πού εχουν ετσι και αλλιώς τα μέσα να κάνουν κάτι τέτοιο,( ευκολία να μπούν σε στούντιο,γνωριμίες,μουσικούς…),πού κάθε βράδυ τέτοια τραγούδια εχουν στο ρεπερτόριο τους…κ.λ.π.???
Οσο για αυτό πού λές Νίκο Πολίτη,θα διαφωνήσω.Τι πάει να πεί,δέν χρειαζόμαστε αλλο υλικό???
Μακάρι να γράφονται καινούργια τραγούδια.Αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι μουσικοί για να τα γράψουν!!!

5

Το αν χρειάζεται και αν είναι δυνατό να γραφτεί σύγχρονο ρεμπέτικο ή λαϊκό τραγούδι δε θα το σχολιάσω: η φύση του θέματος κάνει τον κάθε υποκειμενισμό εξίσου σεβαστό.

Δε βλέπω όμως γιατί να ζητάμε από τους ερμηνευτές να γίνουν συνθέτες. Είναι δύο διαφορετικοί ρόλοι. Πολλοί μουσικοί υιοθετούν και τους δύο, ασφαλώς όμως όχι όλοι. Μπορεί ο άλλος να θέλει μόνο να παίζει/τραγουδάει παλιό υλικό. Γιατί όχι; Δε μιλάω βέβαια εξ ονόματος του κ. Μυστακίδη, ο οποίος αν θέλει να μας πει τη γνώμη του θα την πει. Γενικά όμως, το να παίζεις και να ξαναπαίζεις παλιά μουσική είναι σαφέστατα δημιουργικό, αλλιώς γιατί πάμε ν’ ακούσουμε ρεμπέτικα και δεν παίζουμε απλώς τις αρχαίες ηχογραφήσεις; Και όχι μόνο ρεμπέτικα φυσικά.

Είναι σχετικά διαδεδομένη η τάση, όταν κάποιος έχει διαγράψει μια ευδόκιμη πορεία ως ερμηνευτής παλιάς μουσικής, να βρεθεί κάποιος που θα πει «ωραία όλα αυτά, τώρα όμως που ωρίμασες περιμένουμε και τη δική σου δουλειά». Με το συμπάθειο, αλλά αυτό μου φαίνεται υποτιμητικό προς την τέχνη της ερμηνείας, λες κι αυτή δεν υπάρχει παρά μόνο ως προστάδιο για κάτι άλλο.

6

Η υποκειμενική, φυσικά, γνώμη μου είναι ότι τα ρεμπέτικα έχουν δημιουργήσει σχολή, που όμως δεν είναι δυνατό να συνεχίζεται εσαεί στο ίδιο ύφος, με συνεχή ανανέωση των δημιουργών που αποσύρονται. Να ρωτήσω όμως κάτι: Γιατί, ό τι ό τι καινούργιο παρουσιάζεται σήμερα, κάπου, σε ένα γύρισμα, μίαν ατάκα, μισό κουπλέ, πάντα θυμίζει κάποιο γνωστό κλασικό παλιό κομμάτι; (τη μελωδία εννοώ, όχι το στίχο).

7

Σωστά, θα ήταν άδικο. Το ζήτημα όμως είναι (και νομίζω εκεί εστιάζει ο Κώτσος επάνω), ότι λιβανίζουν τους οργανοπαίκτες-χειριστές του οργάνου. Η εκτέλεση προϋποθέτει κάτι: τη σύνθεση/δημιουργία. Αποδέχομαι τον εκτελεστή στο μέτρο που του αρμόζει (=παικτικό ύφος κι όχι…σπαστικιά μαθηματική τελειότητα!) αλλά δεν τον βάζω πάνω από τον δημιουργό (αυτό που δυστυχώς κάνει το 90% των σύγχρονων ακροατών).

Το παίξιμο είναι μια υγιής, δημιουργική ενασχόληση, πρωτίστως για τον χομπίστα (ο επαγγελματίας στοχεύει…κι αλλού, χωρίς βέβαια το χόμπυ να αναιρεί το μεράκι ή την παράλληλη οικονομική ενασχόληση). Το παίξιμο όμως από μόνο του ΔΕΝ είναι δημιουργία!

Η δημιουργία προϋποθέτει άλλες βάσεις (και όχι απαραίτητα το…αψεγάδιαστο παίξιμο των Δευτερολέπτων του Χιώτη)! Δημιουργεί -ποιοτικά πρωτίστως, τί άλλο;!- όποιος έχει κάτι ουσιαστικό να πεί, όποιος δύναται, κι όποιος έχει τα κότσια να εκτεθεί καλλιτεχνικά.

8

Καταρχήν Ο Δημήτρης έκανε μια δημοσίευση , μας είπε για την δουλειά του με τον Ευγένιο (την οποία άκουσα στο Μ.Χ. και είναι υπέροχη). Οπως γίνεται συχνά , αρχίζουμε και τρογώμαστε με ανούσια πράγματα.

Βρε φίλε Πίκινε, για όνομα του Θεού δηλαδή .Αυτός που παίζει είναι χομπίστας, ο συνθέτης…δημιουργός; Η ιδιότητα του ερμνηνευτή δεν υπάρχει δηλαδή; Συγνώμη παιδια…που τα βρίσκουμε αυτα και τα λέμε;

9

Φίλε Αλέξανδρε: άλλ’ αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα! Δε διαβάζεις προσεκτικά και γράφεις ό,τι μπούρδα σου κατέβει! Και ποιόν είδες να τρώγεται παρακαλώ; Δε μας εξηγείς την…«ουσία» του πράγματος να τη μάθουμε κ’ εμείς οι αδαείς κι ασόβαροι;

Ειλικρινά, αν δεν σε ήξερα από προσωπικές μας κουβέντες πούσαι σωστό και σοβαρό παιδί, ίσως και να σε παραξηγούσα.

10

Φίλε Θανάση (Πίκινος) μπορούμε να ρίξουμε λίγο τους τόνους και να προσέχουμε τις εκφράσεις μας; To post σου είναι ιδιαίτερα επιθετικό και ειρωνικό. Δεν υπάρχει λόγος να απευθύνεσαι με αυτόν τον τρόπο στον alk, ακόμη και αν έκανε λάθος. Επίσης δεν ενδιαφέρουν το φόρουμ οι προσωπικές σου κουβέντες με τον alk!!

11

Στο ερώτημα, λοιπόν, που ανοίγεται εδώ προς συζήτηση, αν δηλαδή μπορούν να γραφτούν σήμερα “ρεμπέτικα” τραγούδια, η απάντησή μου είναι αρνητική.

Αυτό που αποκαλούμε “ρεμπέτικο” ήταν προϊόν μιας συγκεκριμένης εποχής, διαμορφώθηκε κάτω από ιδιάζουσες κοινωνικο - οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, διέγραψε έναν πετυχημένο κύκλο, έγινε σημείο αναφοράς για το λαϊκό τραγούδι, το οποίο ακολούθησε, και έδυσε.
Τη σκυτάλη πήρε το λαϊκό τραγούδι το οποίο άνθησε και ανθεί ακόμα και στις μέρες μας, με αξιόλογους δημιουργούς κατ’ αρχήν, αλλά και εκτελεστές.

Όπως δεν μπορεί να γραφτεί σήμερα δημοτικό τραγούδι σαν αυτό που όλοι γνωρίζουμε, παρά μόνο δημοτικίζον, το ίδιο δεν μπορεί να παραχθεί αυτό το είδος που αποκαλούμε “ρεμπέτικο”.

12

H άποψή σου Ελένη οριοθετεί ιστορικά το θέμα και δεν αφήνει το περιθώριο της μετεξέλιξης. Αν λοιπόν ορίσουμε με αυτόν τον τρόπο το ρεμπέτικο, τότε ίσως έχεις δίκιο. Όμως είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να το ορίσουμε; Δηλαδή οι κοινωνικοπολιτικές σημερινές συνθήκες δεν μπορούν να καλλιεργήσουν έναν άλλον κύκλο ρεμπέτικου τραγουδιού (ίσως κάπως μετεξελιγμένου);
Ο προβληματισμός μου ξεκινά λοιπόν από το ότι δεν ξέρω αν έχουμε στη σκέψη μας οριοθετημένο ξεκάθαρα τι σημαίνει ρεμπέτικο τραγούδι!!

13

Ok Αφου “έσπασε” το θέμα:Λίγα απο μένα. Καταρχήν συγνώμη αν προσέβαλα αλλά διαφωνώ και θα το εξηγήσω παρακάτω.
Το να βάζει κάποιος πραγματικά καλός τη δουλειά του εδώ και καταλήγουμε να τον περνάμε απο το κόσκινο χώρις να λέμε κάτι επι της ουσίας, το βρίσκω λίγο ανούσιο, και δεν μιλάω για το σχόλιο σου, Πίκινε, αλλά για κάτι σχόλια τύπου, “καλό είναι αλλά έπρεπε να το κάνεις αλλίως για να είναι καλύτερο”
Εκει που διαφωνώ με τον Πίκινο είναι η φράση

Το παίξιμο όμως από μόνο του ΔΕΝ είναι δημιουργία!
, ειδικά όταν γράφεται σε ένα thread εξαιρετικού ερμηνευτή. ΤΟ βρίσκω άδικο, ασεβές και…γενικότερα λάθος. Η ανάγκη να παράγουμε ήχο προηγείται πολλών χιλιετιών της …δημιουργίας όπως την εννοείς.Και στο κάτω κάτω , τι είναι δημιουργία; Πόσα ταξιμάκια , πόσοι αυτοσχεδιασμοί, πόσες εμπνεύσεις της στιγμής κατέληξαν να παίζονται ως συνθέσεις, χωρίς απαραίτητα ο ερμνηνευτής να στοχεύει σε κάτι τέτοιο. Πού τραβάς τη γραμμή;
Για μένα, το παίξιμο απο μόνο του είναι δημιουργία είναι μορφή έκφρασης και τέχνη , ανεξάρτητα απο την παρουσία κάποιου συνθέτη, και δεν μου καταλαβαίνω γιατί λαμβάνει αυτή τη θέση στα μάτια σου.
Δεν ξέρω, ίσως είμαι προκατελημμένος γιατι είμαι ερμηνευτής/μουσικός στη δουλειά μου.

14

Ρεμπέτικο.Τραγούδια γραμμένα απο απλούς ανθρώπους,με μάγκικη πενιά,λιτό παίξιμο.Κατάθεση ψυχής του δημιουργού.Μιά εποχή,πού ο παρανομαστής αυτών τών ανθρώπων ηταν η φτώχεια.Οι συνήθειες τής ζωής,οι αρχές της ζωής,ηταν αλλες.Τραγούδια πού τα ακουγαν στίς φτωχογειτονειές,γιατί εκεί ηταν οι μαγκιά,εκεί χτυπιώντουσαν οι αντρες με τα μαχαίρια,γιά ψύλλου πήδημα,εκεί οι μάγκες δέν σήκωναν μύγα στό σπαθί τους.Καί οχι στά καθαρά πεζοδρόμια τής Αθήνας,εκεί πού οι αντρες κυκλοφορούσαν με το μαγκουράκι στό χέρι και οι κυρίες με τίς ομπρελλες στα χέρια για τον ηλιο!!!

Τότε πού ο Μάρκος ελεγε …Σκύλλα με κανες κομμάτια,αλλα τραγούδια τής εποχής ελεγαν…η μαντάμ με τα φρού φρού!!!
Ρεμπέτικο είναι τρόπος ζωής.Είμαι τής γνώμης οτι καί σήμερα υπάρχουν ανθρωποι πού γράφουν,η,πού μπορούν να γράψουν ρεμπέτικα τραγούδια.Γιατί απλά,εχουν μεγαλώσει σε τέτοιες συνθήκες,δέν τούς ενδιαφέρουν τα πολλά,απλά περνούν αυτά πού εχουν να πούν μέσα στά τραγούδια πού γράφουν.

15

Ποιά είναι τα κριτήρια, με βάση τα οποία η μουσική που έγραψαν οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής 18ου και αρχών 19ου αιώνα, ονομάστηκε “Κλασική”; Ποιός τα καθόρισε; Πότε; Τα κριτήρια για την Αναγεννησιακή μουσική ή το μπαρόκ, που προηγήθηκαν; Αυτά για τη ρομαντική εποχή, τη μουσική του 20ού αιώνα;

Μήπως ο Μπετόβεν κάθησε κάποια στιγμή στο πιάνο (άκουγε ακόμα…) και είπε “ … Και τώρα θα γράψω Κλασική Μουσική!”; Όχι βέβαια. Μήπως κάτι ανάλογο είπε και ο Μπερλιόζ τον επόμενο αιώνα, για ρομαντική μουσική; Όχι βέβαια. Ο Στραβίνσκι, ο Μπέλα Μπάρτοκ; Όχι βέβαια.

Οι προικισμένοι συνθέτες προηγούνται, οι ιστορικοί της μουσικής έπονται και καθορίζουν τα χαρακτηριστικά του κάθε μουσικού είδους. Ανάλογα εξελίχτηκε (χωρίς φυσικά να μπορούμε να επιχειρήσουμε παραλληλισμό ή, ακόμα περισσότερο, σύγκριση) και το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι, το δημοτικό, η καντάδα, το έντεχνο κλπ. κλπ. Ειδικά για τις επί μέρους υποκατηγορίες του αστικού λαϊκού τραγουδιού της Ελλάδας, οι ερευνητές ερίζουν ακόμα για κάποιους ορισμούς. Πού θα πάει, κάποτε θα κατασταλάξουν και αυτά.

Φυσικά και δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μουστάκι, να φοράει τραγιάσκα και να φουμάρει αργιλέ, για να πεί ότι γράφει ρεμπέτικο. Κανείς από τους πρωτοπόρους του είδους δεν είπε οποτεδήποτε “και τώρα θα αρχίσω να γράφω ρεμπέτικα, κάποιοι άλλοι γράφουν Σμυρναίικα, εγώ λίγο πιο πριν έγραφα κουτσαβάκικα, σήμερα πιά έχω περάσει στα λαϊκά”, κλπ. κλπ. Και όταν ο Μάρκος ανέφερε στη γνωστή αφίσα του “ρομαντικού μπάρ Ο Μάρκος” τη λέξη ρεμπέτικα, δεν τη δημιούργησε εκείνος, από κάποιους την άκουσε και την κοτσάρισε, χωρίς να το πολυσκεφτεί.

Ας έρθουμε όμως στο κυρίως ερώτημα: Γράφονται σήμερα ρεμπέτικα τραγούδια; Για να δόσουμε κάποιαν απάντηση πρέπει, πρώτα, να προσδιορίσουμε τις παραμέτρους που καθορίζουν το είδος. Έχουν δοθεί κατά καιρούς, και από πολλούς, πολλοί ορισμοί για το τι σημαίνει ρεμπέτικο. Άλλοι πιό πετυχημένοι, άλλοι λιγότερο. Και εδώ στο φόρουμ επιχειρήσαμε κάτι τέτοιο, πριν λίγα χρόνια. Δεν θα δόσω και εγώ άλλον έναν ορισμό. Θα απαιτήσω όμως, από εκείνους που έχουν άποψη διαφορετική από εκείνην που διατύπωσα στο #1, να δόσουν εκείνοι έναν ορισμό του τι είναι ρεμπέτικο. Αμέσως μετά, μπορεί να συνεχιστεί η αντιπαράθεση.

Παρακαλώ όμως, έναν ορισμό όσο γίνεται σαφέστερο, όχι γενικότητες. Αν, για παράδειγμα, “Ρεμπέτικο είναι τρόπος ζωής”, θα παρακαλούσα να περιγραφεί αυτός ο τρόπος ζωής με κάποιες παραμέτρους.

16

Αν και η Ελένη με κάλυψε πλήρως θα προσθέσω μόνο οτι συνθέτες που γράφουν λαϊκά τραγούδια υπαρχουν πολλοί και καλοί. Επίσης αρκετοί γράφουν τραγούδια που μοιάζουν με ρεμπέτικα. Ρεμπέτικα πάντως δεν ειναι οπως δεν πρόκειται να γίνουν ποτε δημοτικά τα τραγούδια που έχει συνθέσει ο χρονης αηδονιδης. Οπως πολυ σωστά είπε ο κύριος Νίκος ,εκ των υστέρων οι μουσικές κατατάσσονται σε είδη, σε χρονο μεταγενέστερο της δημιουργίας τους. Ετσι κι αυτα τα τραγούδια κάποια στιγμη εάν ακουστούν και αποκτήσουν υπόσταση στην συνείδηση του κόσμου θα ενταχθούν και σε κάποια κατηγορία. Νεορεμπετικα ίσως…
Επίσης αυτη η ιστορία, με το που γράφτηκε το ρεμπέτικο, τις μαγκιες και τα μαχαιρώματα και ολα τα φολκλορικό στοιχεία που το συνοδευουν νομίζω πως πρεπει να σταματήσει. Το ρεμπέτικο πάνω απ ολα εξέφραζε ελεύθερη σκέψη πέρα απο νορμες και κοινωνικούς συμβιβασμούς. Μεσα απ αυτο το βασικό πρισμα είδε και ασχολήθηκε με ολα τα επιμέρους θέματα της εποχής του.

17

Μά τα λένε οι ιδιοι πού εχουν γράψει αυτά τα τραγούδια.Θα αμφισβητήσουμε τα λόγια τους?Μεσα στούς τεκέδες γράφτηκαν τραγούδια…με τίς κουμπούρες καί τα μαχαίρια στίς ζώνες κυκλοφορούσαν τότες οι πιό πολλοί απο τούς πελάτες και από τούς μαγαζάτορες στά πρώτα μαγαζιά πού παίχτηκαν ρεμπέτικα!!Δέν είναι κανένα θέμα ταμπού πού πρέπει να το αλλάξουμε,καί να το κάνουμε να ακούγεται ομορφα!!
Μιλάω γιά τα τραγούδια πού γράφτηκαν στον Περαία.Δέν μιλάω γιά σαντούρια καί βιολιά,γιά να μήν γίνει καμιά παρεξήγηση…

18

Είχα αρχίσει ένα κατεβατό παραθέσεων-απαντήσεων με επιχειρήματα κ.λ.π. Τα έσβησα όλα για να παραθέσω δύο τραγούδια.
Παρακαλώ, όσοι θεωρείτε ότι δεν γράφονται ρεμπέτικα σήμερα, να τα κατατάξετε σε μία κατηγορία. (Αμέσως μετά, μπορεί να συνεχιστεί η αντιπαράθεση.)
Ευχαριστώ.

//youtu.be/LNMkgIOgNH4

//youtu.be/NL_0KFIOx-8

19

Δεν είναι θέμα εξωτερικών χαρακτηριστικών μόνο.

Δε βλέπω γιατί θα πρέπει να διαλέξουμε τη «σωστή ταμπέλα», αλλά τουλάχιστον για το Μόρτικο Καλογεράκι (που μ’ αρέσει ιδιαίτερα - το θυμάμαι κι από παλιότερα ποσταρίσματα ή το είχα βρει μόνος μου, δε θυμάμαι) μπορώ να πω ότι είναι ένα σύγχρονο τραγούδι με αναφορές σε διάφορα παλιά στοιχεία. Ένα παλιό στοιχείο, π.χ. ένας ρεμπέτικος δρόμος ή ρυθμός ή λέξη, αλλιώς χρησιμοποιόταν από τους παλιούς (που στον καιρό τους δεν ήταν «παλιό» αλλά «σύγχρονο» ή ακόμη και καινοτόμο στοιχείο) κι αλλιώς όταν αποτελεί αναφορά. Τέτοιες αναφορές βρίσκουμε πολλές π.χ. στον Θ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος παρά ταύτα είναι ξεκάθαρο ότι γράφει σημερινά τραγούδια. Να θυμίσω κι αυτό το παρεμφερές τραγούδι, που δεν είναι ακριβώς σημερινό (καμιά 30ριά χρόνων αν δεν κάνω λάθος) αλλά δεν υπάρχει τρόπος να το μπερδέψει κανείς για 70 ή 80 ετών.

Αλλά ακόμη κι αν αφήσουμε αυτό το κριτήριο, και μείνουμε στα εξωτερικά στοιχεία, έχω μια παρατήρηση για τη στιχουργική τεχνική που διαχωρίζει σαφώς το Καλογεράκι από τα ρεμπέτικα. Ο τρόπος που εναλλάσσονται οι αριθμοί των συλλαβών ανά στίχο, και η ομοιοκαταληξία ΑΔ-ΒΓ, μυρίζουν ελληνική ποίηση κάπου μεταξύ τέλους 19ου και α’ μισού 20ού αιώνα. Τέτοια τεχνική δεν υπάρχει σε λαϊκά τραγούδια, παρά μόνο στην τυχόν περίπτωση που κάποιος μεσολαβητής συνδέσει το χώρο της λογοτεχνίας και των αναγνωστών της μ’ εκείνον του λαϊκού τραγουδιού και των δημιουργών του. Το ίδιο και για μερικές λεξιλογικές επιλογές, π.χ. το «σπολλάτη», καθαρά λογοτεχνική λέξη. (Φυσικά και ξέρω ότι η αρχική της προέλευση είναι γνήσια λαϊκή, αλλά η χρήση της είναι λογοτεχνική.)

Συμπλήρωση λίγο αργότερα:

Είναι λίγο βλακεία να βάζω το τραγούδι στο ανατομικό τραπέζι. Θα προτιμούσα να πω πολύ απλά ότι μ’ αρέσει. Αλλά φταίει και η ερώτηση, που δεν ήταν αν μας αρέσει αλλά πού το κατατάσσουμε!

20

Ανετα γραφονται τραγουδια τετοιου υφους,για να μην τα πω ρεμπετικα.

Απλα τα παλια τραγουδια εκφραζουν μια ολοκληρη εποχη με ολα τα χαρακτηριστικα της,ειναι το “αυθεντικο”.Τα νεοτερα εχουν δεχτει την επιρροη του παλιου υφους…ποτε δε θα ειναι το ιδιο.

Οσο καλο και να ειναι ενα τραγουδι που θα γραφτει στο υφος αυτο σημερα,ποτε δε θα τυχει ιδιαιτερης προσοχης…ουτε αυτος που θα το ακουσει θα το βαλει οσες φορες ακουσε το Σκυλα μ’εκανες και λιωνω του Μαρκου.Τι να κανουμε;

Αλλοι βεβαια θαρρω οτι δε θα ελεγαν ποτε οτι ενα νεο τραγουδι ειναι πολυ καλο μα θα το προσπερνουσαν αδιαφορα…απλα επειδη δε γραφτηκε απο το Σκαρβελη η το Μαρκο αλλα γραφτηκε απο τον Δημητρη Ν.(τυχαιο παραδειγμα).Δε θελω να πω οτι ο Δημητρης ειναι ισαξιος,καλυτερος η χειροτερος απο το Σκαρβελη…απλα οτι τα αυτια καποιων δεχονται μονο αυθεντιες του ειδους…τους πλεον καταξιωμενους.

Το γεγονος οτι μπορει ενα νεοτερο τραγουδι να μοιαζει σε καποιο παλιοτερο…σε γυρισματα και δεν ξερω εγω τι αλλο δε μου λεει πολλα.Ακομα και τοτε υπηρχαν τραγουδια διαφορετικων συνθετων που ηταν το ενα σα διασκευη του αλλου.Ε και τι να κανουμε…αυτοι ειναι οι δρομοι,αυτα τα παιξιματα,αυτη η ιστορια…δε γινεται να ξεφυγεις!

Παντως εγω ενθαρρυνω τις προσπαθειες…εχουν ενα μερακι.

Υ.γ-Ω θεοι αμαρτησα κι εγω εγραψα και γραφω ρεμπετοειδη τραγουδια:)

Υ.Γ2-Μαλιστα σε μερικα απο αυτα μιλω για μαχαιρια αργιλεδες και φυλακη…χωρις να εχω ζησει κατι τετοιο.Προιον μυθοπλασιας.Χμ…ποσοι παλαιοι συνθετες εγραψαν κατι τετοιο χωρις να το εχουν ζησει αραγε;…Επειδη ισως το ακουσαν απο καποιον κλπ.