Φιλοι συμφορουμιτες!!!
Διαβαζωντας σημερα στη συγκεκριμενη σελιδα http://rebetiko.sealabs.net/wiki/mediawiki/index.php/Χουζάμ
για τους δρομους, παρατηρησα οτι μπορει να παιχτει και απο αλλους τονους (το οποιο το ηξερα ) αλλα αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι, γιατι περνει σε διαφορετικες νοτες διεσεις και υφεσεις οταν παιζεται απο αλλο τονο . Λεει βεβαια οτι στην καθοδικη πορεια του δρομου μπορουμε να χαμηλωσουμε την εβδομη βαθμιδα ( οπως γινετε σε καθε ελασσονα μελωδικη κλιμακα) αλλα και παλι δεν λεει κατι… Μπορειτε να μου πειτε την λογικη ;;
Κάθε δρόμος αποτελείται από νότες που έχουν συγκεκριμένα διαστήματα μεταξύ τους: τριημητόνιο, τόνο ή ήμιτόνιο.
Για παράδειγμα στο πιάνο τριημητόνιο είναι τρία πλήκτρα απόσταση, ο τόνος δύο πλήκτρα και το ημιτόνιο ένα. Στο μπουζούκι τα πλήκτρα είναι τα τάστα.
Οταν μεταφέρεις ένα δρόμο σε μια άλλη νότα, πρεπει να κρατήσεις το όνομα από τις νότες διαφορετικό κάθε φορά.
Για παράδειγμα απο Ρε θα είναι Ρε μι φα σολ λα σι ντο ρε
Απο μι θα είναι: Μι φα σολ λα σι ντο ρε μι.
Δηλαδή δεν μπορεις να έχεις Ρε ΡΕ# … Πρέπει να είναι ΡΕ Μιb.
Για να μπορέσεις όμως να κρατήσεις τα ίδια διαστήματα που αντιστοιχούν σε ένα δρόμο: Τονος-Ημιτονιο-… κλπ πρέπει να παίξεις με τις διέσεις και τις υφέσεις.
Αν όλες οι νότες απειχαν μεταξύ τους έναν τόνο οι διέσεις κι οι υφέσεις θα ήταν σταθερές σε όλες τους τόνους για ένα δρόμο. Αλλά:
ΜΙ-ΦΑ κι ΣΙ ΝΤΟ απέχουν ένα ημιτόνιο, οπότε τα πράγματα αλλάζουν
Οσον αφορά το χαμήλωμα της εβδομης βαθμίδας έχει σχέση με το γεγονός ότι οι δρόμοι προέρχονται από τα μακάμια, και αυτά όπως έχουν αποτυπωθεί στα τραγούδια μερικες φορές κάνουν και κάτι τέτοια, δηλαδη χαμηλώνουν στο κατέβασμα.
Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση !!! ( τα περισσοτερα τα ηξερα αλλα νομιζα οτι κατι αλλο θα παιζοταν) Αρα λογικα θα πρεπει σε καθε δρομο να μαθαινω απ’εξω τον τροπο παιξιματος σε αλλους τονους γιατι ειναι λιγο δυσκολο μολις ξεκιναω το ταξιμι να σκεφτομαι πως θα μικρυνω τα διαστηματα…
Νομίζω ότι θα μπορέσεις πολύ άνετα να παίξεις τις σωστές νότες χωρίς να σε ζορίσει το ζήτημα των ονομασιών. Για παράδειγμα, όταν ξέρεις στην πράξη ότι στο Χιτζάζ οι πρώτες 5 νότες είναι Ρε - ένα τάστο παραπέρα - τρία τάστα παραπέρα - ένα τάστο παραπέρα - δύο τάστα παραπέρα, και ότι ακούγεται έτσι όπως ακούγεται, το μεταφέρεις αυτό είτε οπτικά είτε ακουστικά (ιδανικά και τα δύο μαζί) στο Μι, στο Σολ κλπ… Αν κοιτάξεις πώς ονομάζονται οι νότες που παίζεις θα διαπιστώσεις αυτό που λεει παραπάνω ο Διόνυσος, αλλά κι αν δεν το κοιτάξεις, πάλι σωστά θα έχεις παίξει. (Χωρίς φυσικά να απαξιώνω τις νότες!)
Γενικά ό,τι έχει γραφτεί θεωρητικά για τους δρόμους σε βιβλία και σάιτ συνήθως προϋποθέτει ότι ο παίχτης είναι απόλυτα εξοικειωμένος με την ονοματολογία των νοτών και τη σχετική θεωρία. Αυτό είναι αναπόφευκτο, γιατί ένα βιβλίο δεν παίζει μουσική, άρα σε κάποια γλώσσα πρέπει να σ’ το περιγράψει. Αν σε μπερδεύει όμως, μην αποθαρρύνεσαι. Και ο θεωρητικός, πρώτα έπαιξε και μετά έκατσε να δει πώς λέγεται αυτό που έπαιξε!