Γεωργακοπούλου - Στελλάκης

Προσωπικότητες
,
1

Ντουέτο Ερμηνευτών

Ερμηνευτής 1: Γεωργακοπούλου Ιωάννα
Ερμηνευτής 2: Περπινιάδης Στελλάκης

  1. ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ Θ. - ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ] (Καλαματιανός) (Ερωτικής απογοήτευσης)

  2. ΑΡΑΠΙΝΕΣ (ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ) ΤΣΙΤΣΑΝΗ Β. (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1946 - 47)

  3. ΑΡΓΟΣΒΥΝΕΙΣ ΜΟΝΗ (Ο ΕΡΩΤΑΣ) ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β. (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (Αύγ. 1947)

  4. ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Αλλέγκρο)(Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1948)

  5. ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗ ΧΑΒΑΗ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Αλλέγκρο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1947)

  6. ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΕΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ανατολίτικο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό)

  7. ΓΛΥΚΕΙΕΣ ΝΕΡΑΪΔΕΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασαποσέρβικο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1946)

  8. ΔΩΣ’ ΜΟΥ ΦΩΤΙΑ Ν’ ΑΝΑΨΩ [ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ -ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ ΣΤ.] (Ζεϊμπέκ.) (Του Χωρισμού) (1946)

  9. ΕΙΜ’ ΕΡΓΑΤΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ [ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ] (Χασάπικο γρήγορο) (Της Εργατιάς) (1946)

  10. ΕΛΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Χασάπικο) (Ερωτικό) (1948)

  11. ΕΞΩΤΙΚΗ ΣΕΙΡΗΝΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο γρήγορο) (Ερωτικής απόγνωσης)

  12. ΕΦΥΓΕΣ ΚΑΠΟΙΟ ΔΕΙΛΙΝΟ [ΚΑΠΛΑΝΗΣ Κ. - ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ] (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής Εγκατάλειψης)

  13. ΕΧΩ ΑΠΟΨΕ ΤΡΕΛΛΟ ΜΕΡΑΚΙ [ΓΚΟΓΚΟΣ ΔΗΜ.] (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικό) (1949)

  14. Η ΑΠΙΣΤΗ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Χασάπικο) (Ερωτικής απιστίας) (1947)

  15. Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΤΣΙΓΓΑΝΑΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο αργό) (Τσιγγάνες)

  16. Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ. - ΣΕΜΣΗΣ Δ.] (Χασάπικο αργό) (Πορνείας) (1946)

  17. Η ΦΡΟΣΩ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ. - ΣΕΜΣΗΣ ΜΗΤΣΟΣ] (Συρτός) (Ερωτικής εγκατάλειψης) (1946)

  18. ΗΡΘΕ Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ [ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ - ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΜΠ.] (Χασάπικο αργό) (Της Αγάπης)

  19. ΗΡΘΕ ΚΙ ΕΦΥΓΕ ΣΑΝ ΞΕΝΟΣ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Χασάπικο) (Του Χωρισμού) (1946)

  20. ΘΑ ΠΑΙΖΩ Μ’ ΟΛΕΣ ΝΑ ΓΕΛΩ [ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β.] (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικής απιστίας) (1947)

  21. ΘΑ ΣΟΥ ΦΥΓΩ ΜΕ ΚΑΙΡΟ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ. - ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Γ.] (Χασάπικο) (Του Χωρισμού) (1946 - 47)

  22. ΚΑΛΥΒΙΩΤΙΣΣΑ [ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ ΣΤ.] (Συρτός) (Ερωτικό) (1953;)

  23. ΚΑΝΑΚΑΡΙΣΣΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο) (Της Αγάπης)

  24. ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο) (Ερωτικό)

  25. ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ανατολίτικο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό)

  26. ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΑΣΣΑΛΙΜΑΝΙ [ΠΕΤΣΑΣ ΠΑΝΑΓ.] (Χασάπικο γρήγορο) (Κανταδόρικο) (1948 ή 1946;)

  27. ΚΙ ΑΝ ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ [ΓΚΟΓΚΟΣ ΔΗΜ.] (Ζεϊμπέκικο) (Του Χωρισμού) (1947)

  28. Μ’ ΟΡΚΙΖΕΣΑΙ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Συρτός) (Ερωτικής Πίστης)

  29. ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΗ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο) (Της Μάνας)

  30. ΜΑΥΡΟΜΑΤΑ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Συρτός) (Ερωτικό) (1946)

  31. ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΟΥΝΕ [ΣΕΜΣΗΣ Δ. - ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ] (Καλαματιανός) (Ερωτικό)

  32. ΜΕΣΟΓΕΙΤΙΣΣΑ [ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ ΣΤ.] (Καλαματιανός) (Ερωτικό) (1953;)

  33. ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣ’ ΣΤ’ ΑΜΠΕΛΙ [ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ ΣΤ.] (Καλαματιανός) (Ερωτικό) (1955)

  34. ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ [ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β. - ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ζεϊμπέκικο) (Μάγκικο)

  35. ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ [ΓΚΟΓΚΟΣ Δ.] (Ζεϊμπέκικο) (Της Ξενητειάς)

  36. ΝΑΝΙ - ΝΑΝΙ (ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΟΙΜΑΣΑΙ) [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο) (Κανταδόρικο) (1948)

  37. ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΑΜΠΟΥΛ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Αλλέγκρο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1948)

  38. Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ [ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β. - ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΜΠ.] (Ζεϊμπέκικο) (Τσιγγάνες) (1946)

  39. ΟΙ ΖΑΡΓΑΝΕΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Αλλέγκρο) (Ερωτικό) (1946)

  40. ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικό)

  41. ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ [ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ ΣΤ.] (Συρτός) (Ερωτικό) (1955)

  42. Σ’ ΟΡΚΙΖΟΥΜΑΙ ΣΤΟ ΚΥΜΑ [ΣΕΜΣΗΣ Δ. - ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ] (Καλαματιανός) (Ερωτικό)

  43. ΣΒΗΝΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΣΟΥ [ΚΑΡΙΠΗΣ ΚΩΣΤΑΣ - ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ] (Χασάπικο) (Ερωτικό) (1940)

  44. ΣΟΥΔΑΝΕΖΕΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ανατολίτικο) (Ανατολίτικο-Εξωτικό) (1946)

  45. ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ [ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β. - ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ] (Χασάπικο) (Ερωτικής απόγνωσης) (Μάρτ. 1947)

  46. ΤΑ ΝΕΙΑΤΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο γρήγορο) (Ερωτικό)

  47. ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο αργό) (Του Χωρισμού)

  48. ΤΙ ΣΕ ΜΕΛΛΕΙ ΕΣΕΝΑ ΚΙ ΑΝ ΓΥΡΝΩ [ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ Β.] (Χασαποσέρβικο) (Ερωτικής απόγνωσης) (Ιούλ. 1946)

  49. ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ [ΧΙΩΤΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ] (Ζεϊμπέκικο) (Μοναχών) (1948)

  50. ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ [ΤΣΑΟΥΣΑΚΗΣ ΠΡ. - ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Ζεϊμπέκικο) (Ερωτικό)

  51. ΤΟΣΑ ΒΡΑΔΥΑ ΛΕΙΠΕΙΣ [ΜΗΤΣΑΚΗΣ Γ.] (Χασάπικο γρήγορο) (Του Αλήτη) (1946)

  52. ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗ ΣΕ ΧΑΣΩ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο αργό) (Ερωτικής εγκατάλειψης)

  53. ΦΥΣΑΕΙ Ο ΜΠΑΤΗΣ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο γρήγορο) (Ερωτικό) (1946)

  54. ΧΑΪΝΤΕ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Τσάμικο) (Ερωτικό)

  55. ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΑ [ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Ι.] (Χασάπικο) (Μάγισσες)

Ερμηνευτής 1: Περπινιάδης Στελλάκης
Ερμηνευτής 2: Γεωργακοπούλου Ιωάννα

  1. ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ, ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕΝΕΙ [ΤΖΟΥΑΝΑΚΟΣ ΣΤ.] (Ζεϊμπέκικο) (Της Γυναίκας) (1948)

  2. ΜΙΑ ΤΡΑΤΑ ΚΟΥΛΟΥΡΙΩΤΙΚΗ [ΓΚΟΓΚΟΣ ΜΗΤΣΟΣ] (Συρτός) (Της Θάλασσας) (1947)

  3. ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ [ΓΚΟΓΚΟΣ ΜΗΤΣΟΣ] (Συρτός) (Της Θάλασσας) (1946)

Σ.Π.

2

Μικρή διόρθωση:

Συρτό.

3

Όχι και τόσο μικρή αλλά έχω την εντύπωση, Περικλή, ότι μόνο εσύ διάβασες (έστω και μετά από τόσα χρόνια) διεξοδικά τον κατάλογο…

4

Καλά, εδώ που τα λέμε δεν τον διάβασα διεξοδικά: έψαχνα στο ίντερνετ ποιος έχει γράψει το συγκεκριμένο τραγούδι, και βρέθηκα εδώ.

Πάντως, Νίκο, ευχαριστώ για την ετοιμότητα να μου καταλογίσεις (έστω και …άδικα) μια καλή πράξη!:089:

5

Δεκτές οι ευχαριστίες (:019:), αλλά που κατέληξες (για την ουσία μιλάω, βέβαια); Σέμσης ή Χρυσίνης; Και οι δύο, διευθυντάδες ήτανε…

6

Ωπ! Με μπέρδεψες τώρα!

Εγώ απλώς δεν ήξερα ποιος το έγραψε, και βρήκα Σέμσης και Χρυσίνης. Ούτε που ήξερα ότι κρύβεται κάποιο μυστήριο…

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 11:47 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 11:44 —

Εν πάση περιπτώσει, ο σκοπός υπάρχει ως δημοτικό της Σαντορίνης (για τελείως άλλα στιχάκια, συνήθως ελεύθερα).

Αυτό βέβαια δε σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι δεν το έγραψε ούτε ο Σέμσης ούτε ο Χρυσίνης: και τα δημοτικά έχουν κάποια αρχή.

7

Και η "Αγιοθοδωρίτισσα’, του Παπάζογλου είναι αλλά, αν ρωτήσεις στη Μυτιλήνη πολλοί θα σου πουν πως είναι δημοτικό. Ο Αλέξης Πολίτης έχει γράψει μελέτη “Η δεύτερη ζωή των δημοτικών τραγουδιών”, που εξετάζει τις δευτερογενείς διαδόσεις δημοτικών αλλά και επώνυμων κομματιών.

8

Ασφαλώς. Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα. Το πιο γνωστό είναι μάλλον ο Ερωτόκριτος: ποτέ δεν αμφισβητήθηκε ότι είναι του Κορνάρου, αλλά παράλληλα ανήκει 100% στη δημοτική παράδοση της Κρήτης.

Εύκολα κανείς παρασύρεται να πιστέψει ότι δημοτικό είναι το τραγούδι που υπήρχε «από πάντα». Κάποτε άκουσα τη Δόμνα Σαμίου να λέει: «Τα δημοτικά τραγούδια δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ούτε μαζεύτηκε ΟΛΟΣ ο λαός να τα γράψει. Κάποιος κάποτε τα πρωτόβγαλε.» Όταν το άκουσα, μου φάνηκε σαν κάτι αυτονόητο μεν, αλλά που έπρεπε κάποιος να το πει γιατί δε θα το σκεφτόμουν ποτέ μόνος μου. Κι όμως, όταν φτάνουμε σε συγκεκριμένα παραδείγματα δυσκολευόμαστε να δεχτούμε αυτή τη λογική. Ιδιαίτερα στην περίπτωση τραγουδιών που υπογράφονται από κάποιον επώνυμο δημιουργό, π.χ. Αγιοθοδωρίτισσα, η πρώτη μου σκέψη είναι: ή είναι δημοτικό και το «έκλεψε» ο Παπάζογλου, ή είναι του Παπάζογλου και άρα όχι πραγματικό δημοτικό. Κι όμως, μερικές φορές η σωστή απάντηση είναι ότι είναι και τα δύο, με εξίσου γνήσιο τρόπο:

(1) Κάποιος το πρωτογράφει. Στα κλασικά δημοτικά αυτός ο κάποιος είναι τόσο παλιός που έχει ξεχαστεί - τον Παπάζογλου τον ξέρουμε.
(2) Αφού το γράψει, αρχίζει να κυκλοφορεί. Στα κλασικά δημοτικά η κυκλοφορία γίνεται μόνο προφορικά - στον Παπάζογλου γίνεται αρχικά μέσω επαγγελματικών εμφανίσεων και μέσω φωνογράφου. Στην πορεία όμως η μετάδοση γίνεται και προφορική: το άκουσα, μ’ άρεσε, το τραγούδησα, το άκουσες από μένα, σου άρεσε, το τραγούδησες, το άκουσε κάποιος από σένα…
(3) Εκφράζει τόσο εύστοχα τον κόσμο, ώστε ο κόσμος νοιώθει σαν να το έγραψε ο ίδιος. Επομένως, αισθάνεται όλη την ελευθερία να το τροποποιεί: το χορεύει σύμφωνα με τους χορούς της πατρίδας του, το παίζει με τα όργανα της τοπικής του παράδοσης (στη Μύκονο, όπου υπάρχει τοπωνύμιο Άγιοι Θεόδωροι, η Αγιοθοδωρίτισσα παίζεται με τσαμπούνες!), αλλάζει τα τοπωνύμια ή τα ονόματα των αγαπημένων γυναικών κατά τα προσωπικά του μεράκια, παρεμβάλλει μουσικά ή γλωσσικά στοιχεία της πατρίδας του. Ακόμη, καταργεί την παγιωμένη σειρά των στίχων αν στο χωριό του συνηθίζονται τα τραγούδια με ελεύθερη σειρά στίχων, και βεβαίως το επόμενο στάδιο είναι να το θεωρήσει απλώς ως σκοπό για οποιοδήποτε δίστιχο. Μετά από όλα αυτά, είναι πλέον ξεκάθαρα ένας δημοτικός σκοπός της Μυτιλήνης ή της Μυκόνου ή της Σαντορίνης!

(Το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης, όπου οι σταθεροί στίχοι γίνονται ελεύθεροι, είναι ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που συνέβη σε πανελλήνια γνωστούς δημοτικούς σκοπούς που πλέον έχουν λάβει παγιωμένη μορφή τραγουδιού μέσω της δισκογραφίας: Τζιβαέρι, Θαλασσάκι, Ντάρι Ντάρι… Εκεί απ’ όπου πρωτοξεκίνησαν ο καθένας τραγουδούσε τα δίστιχά του, αλλά καθώς η τεχνολογία δεν επέτρεπε να ηχογραφηθούν δίσκοι που να λένε άλλα δίστιχα κάθε φορά που τους παίζουνε στο γραμμόφωνο, στην υπόλοιπη Ελλάδα έγιναν γνωστά σε μια συγκεκριμένη σταθερή μορφή. Σήμερα ακόμη πολλά από αυτά διατηρούν την αρχική ελεύθερη μορφή τους στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, με αποτέλεσμα να ακούει κανείς λ.χ. το Ντάρι Ντάρι [Απεραθίτικη πατινάδα] στ’ Απεράθου της Νάξου, πιο αργά και με διαφορετικά λόγια, και να λέει: «Γιατί το αλλάζει;»!!)

Η διάκριση σε δημοτικό, ρεμπέτικο, λαϊκό πάντα χωράει πολύ νερό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι δε χρειάζεται ολωσδιόλου κατηγοριοποίηση, σύμφωνα με το κλισε «Δε μας αρέσουν οι ταμπέλες». Προσωπικά δε θα έφτανα ως εκεί. Εμένα μ’ αρέσουν οι ταμπέλες. Με βοηθούν. Αλλά, βεβαίως, οι ταμπέλες δεν είναι θέσφατες. Χρειάζονται ανάγνωση και ερμηνεία. Χαρακτηριστική περίπτωση λάθος ανάγνωσης της ταμπέλας είναι όταν χαρακτηρίζουμε ένα τραγούδι ανάλογα από πού το πρωτοακούσαμε: το είπε ο Κατσαρός ή η Ρόζα; Είναι ρεμπέτικο! Το άκουσα στο πανηγύρι του χωριού; Είναι δημοτικό. Το είπε ο Κονιτόπουλος; Είναι ψευτονησιώτικο και σκυλονησιώτικο. Το είπε ο Παπασιδέρης; Δεν πρέπει να αλλάξω νότα. Το είπε ο Νταλάρας; Στα σκουπίδια.

Προσωπικά θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι ούτε έτσι, τόσο αυστηρά χωρισμένα σε κουτάκια, αλλά ούτε και τόσο χύμα όσο λέει το άλλο κλισέ, «η μουσική είναι μία». Η αγωνία και η αναζήτησή μου εδώ και χρόνια (και μάλλον και για πολλά χρόνια ακόμα) είναι να βρω την ισορροπία που μου ταιριάζει, ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα.

9

Να κάνουμε παρέα να τα λέμε, όταν δεν παίζουμε, Περικλή. Θα τακιμιάσουμε ωραία, νομίζω…

10

Κι εγώ το σκεφτόμουν…!