καλημερα σε ολους,
πρωτο μου ποστ στο φορουμ και ελπιζω να ειναι στην σωστη κατηγορια.
θα ηθελα να φτιαξω μια συλλογη με ρεμπετικα τραγουδια που αφορουν τον θανατο πχ καψτε γιατροι τις συνταγες,πηρα το δρομο τον στερνο…
και θα ηθελα να με βοηθησετε να τα συγκεντρωσω.δωστε μου τιτλους και θα ψαξω να τα βρω.ενδεχομενως να υπαρχει ηδη τετοια συλλογη.ευχαριστω πολυ
Κατ’ αρχήν, καλώς ήρθες στο φόρουμ, καλές συζητήσεις !
Υπάρχουν αρκετά μ’ αυτή τη θεματολογία.
Μερικά, ενδεικτικά:
«Πέντε Έλληνες στον Άδη», Παπαϊωάννου
«Το χάρο τον αντάμωσαν», Παπαϊωάννου
«Όνειρο ενός μπεκρή», Τούντα
«Κουβέντα με το Χάρο», Τούντα, υπάρχει και με τον Ιορδάνη Τσομίδη
«Ελληνική απόλαυσις» ή, όπως είναι ευρύτερα γνωστό: «Άντε σαν ποθάνω τι θα πούνε…» , με τον Κατσαρό
«Τέρμα θα ρίξω στη ζωή», Μπάτη
«Είμαι πρεζάκιας», Τσαούς
«Ο πόνος του πρεζάκια» Δελιά
Το «Να πεθάνεις» του Μάρκου, αν και “χιουμοριστικό”, περισσότερο.
«Πέφτουν τα φύλλα απʼ τα κλαριά», Μητσάκη
«Νύχτωσε και πάλι» ή «Το θάνατο γυρεύει στο κρασί», Μπακάλη
«Στα πεύκα της Πεντέλης», Κερομύτη
«Ο χάρος πλησιάζει», Τσαουσάκη
«Ο χάρος μπήκε στην αυλή», Χ. Βασιλειάδη με τον Τσαουσάκη
«Μπαρμπα – Γιάννη σαν πεθάνεις», υπάρχει με διαφορετικές εκτελέσεις
«Κάψτε τις συνταγές», Ροβερτάκη
Αμανέδες, όπως:
«Ανοίξατε τα μνήματα»
«Αμανές μινόρε» ή «Χτυπώ νεκροί κι ανοίχτε μου», με το Στράτο
«Αμανές ταμπαχανιώτικος», με το Νούρο, δηλαδή το: «Στο ψηλότερο βουνό θέλω να βγει η ψυχή μου…»
Καϊξή, καλωσήρθες. Τσέκαρε τον Πετρόπουλο: η συλλογή του από τραγούδια (στίχοι + πληροφορίες για συνθέτη κλπ.) είναι χωρισμένη σε θεματικές κατηγορίες, οπότε θα βρεις μπόλικο θάνατο. Βέβαια σήμερα είναι γνωστά πολύ περισσότερα ρεμπέτικα απ’ όσα αναφέρει εκείνος.
Προχείρως θυμάμαι να τσοντάρω άλλο ένα: Τέτοιο έμορφο κορίτσι, με Κατσαρό και σε άλλη ηχογράφηση με Ρόζα.
Συναφής είναι και η κατηγορία των φθισικών, δεν ξέρω αν ψάχνεις κι απ’ αυτά. Επίσης και όσα μιλούν για φονικά.
Από αμανέδες πρέπει να υπάρχουν πάρα πολλοί, γιατί η θεματική τους πάντα γύρω από τέτοια πονεμένα περιστρέφεται. Κάπου είχα δει μια πολύ οργανωμένη λίστα με αμανέδες, σε κάποιο σάιτ, αλλά πού; Ίσως κανένας συμφορουμίτης την ξέρει.
ευχαριστώ πολύ, αρχίζω το ψάξιμο 
κάποια πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό (βάλε αναζήτηση στο sealabs και στο youtube, εκτός φυσικά από την αναζήτηση τπυ φόρουμ):
αρρωστιάρικο μου σώμα, μάνα μου διώξε τους γιατρούς, γλυκοβραδιάζει κι ο ντουνιάς, μάνα μου είμαι φθισικός, μάνα με μαχαιρώσανε, η μανούλα, μάνα μου το στήθος μου πονεί, στα πεύκα και στα έλατα, μες της πεντέλης τα βουνά, η μόνη μου παρηγοριά, τα νιάτα μου δεν χάρηκα, τα νιάτα μου δεν χόρτασα, απελπίστηκα, …
περικλή, την λίστα με τους αμανέδες την έχει κάνει ο βασίλης (bill1961) στο sealabs.
1.Δελιάς- Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ
2.Τσαουσακης-Ο χαρος πλησιάζει
3.Α. Χατζηχρηστος - Γλυκοβραδιαζει και ο ντουνιας
4.Αμπατζή -Μάνα μου διώξε τους γιατρούς
5.Αντώνης Καλυβόπουλος - EIMAI ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ
6.Γιώργος Κατσαρός - Αμάν γιατρέ μου
7.ΒΓΗΚΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΨΑΡΕΨΕΙ - Γ. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ
8.Βαγγέλης Σοφρωνίου - Πόσοι κρυφά μαραίνονται
9.ΑΡΧΙΣΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ
10.Αντώνης Νταλγκάς - Ο θάνατος είναι πικρός
11.Γιώργος Κατσαρός - MANA MOU EIMAI ΦΘΗΣΙΚΟΣ
12.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝΕ
13.Γιώργος Μπάτης - Τέρμα θα ρίξω εις τη ζωή
14.Γιώργος Παπασιδέρης - Πες μου βρε χάρε
15.Η μόνη μου παρηγοριά - Κερομύτης Στέλιος
16.Μοσχονάς-Τα νιάτα μου δεν χάρηκα
17.Κωστας Ρουκουνας - Σαν πεθανω
18.Κώστας Νούρος - Στο πιο ψηλότερο βουνό
19.Κατσαρός-Τέτοιο εύμορφο κορίτσι
20.Καλλέργης-Στάμου-Αρρωστιάρικό μου σώμα
21.ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ - ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ
22.Ο ΧΑΡΟΣ ΕΤΡΕΛΑΘΗΚΕ -ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΟΣΧΟΝΑΣ
23.Ο χάρος μπήκε στην αυλή-Πρόδρομος Τσαουσάκης
24.Παγιουμτζής-Χτυπώ νεκροί κι’ ανοίχτε μου (Μινόρε μανές)
25.Πέντε Έλληνες στον Άδη - Παπαϊωάννου Γιάννης
26.Σαμπαχ αμανες - Στρατος Παγιουμτζης
27.Ρούκουνας-Μάνα μου το στήθος μου πονεί
28.Ρούκουνας -Κουβέντα με τον Χάρο
29.Ρίτα Αμπατζή - Η ώρα του θανάτου
30.Πηρα τον δρομο τον στερνό -Παπαιωανου Γιαννης
31.ΣΤΑ ΠΕΥΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΛΑΤΑ (ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ) ΜΟΣΧΟΝΑΣ
32.Στελλάκης Περπινιάδης - Ο χάρος μόνον ημπορεί
33.ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ- ΜΕΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
34.ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ ΣΠΑΣΕ-ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΑΛΓΚΑΣ
35.ΤΟΝ ΧΑΡΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΜΩΣΑΝ -ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
βρήκα τα παραπάνω, όχι και άσχημα έτσι?
Καλως ηρθες Κα’ι’ξη…μεσα στα κεφια ξεκινας!:019:
δεν ειναι ρεμπετικο αλλα …
Ο χαρος βγηκε παγανια… ειναι και χαρωπο τραγουδι αν εξαιρεσεις το στιχο…
και το βαθια στη θαλασσα θα πεσω. Φανταζομαι θα πνιγει αμα πεσει… :019:
Βέβαια, έχουμε κι αυτά που πεθαίνει κάποιος από πρέζα.
Γενικά έχουμε τραγούδια όπου ο θάνατος είναι συνέπεια κάποιας ρεαλιστικής αιτίας (θάνατος από φονικό, από ναρκωτικά, από φθίση) ή όπου πεθαίνει κάποιος (ο Περικλής, ο Κάβουρας, ο Σακαφλιάς, ένας αλήτης) και άλλα όπου απλώς γίνεται λόγος για το θάνατο, το Χάροντα, σαν κάτι αναπόφευκτο και πέρα από συγκεκριμένες περιστάσεις. Θα έλεγα ότι τα καθαυτού θανατερά είναι τα δεύτερα. Αν μπλέξεις και με τα πρώτα πάει μακριά η βαλίτσα: για παράδειγμα το «Μες στου Συγγρού τη φυλακή / σκοτώσαν ένα χασικλή» (Παπαγκίκα) έχει βέβαια νεκρό, αλλά αν το βάλεις μέσα θα πρέπει μετά να βάλεις και τον Φιγουρατζή (θα 'ρθω με το κουμπούρι μου και θα σε ξεφτιλίσω: εδώ έχουμε πιθανό νεκρό παρόλο που δεν το αναφέρει άμεσα), και μετά δεν υπάρχει τελειωμός. Αν μαζέψεις όλα τα τραγούδια που απλώς περιλαμβάνουν τις λέξεις «θάνατος, πεθαίνω, Χαροντας, σκοτώνω» κλπ. σε οποιοδήποτε σημείο, κεντρικό ή δευτερεύον, δε θα υπάρχει μεγάλη συνοχή. Καλύτερα ξεχώρισε αυτά που το γενικό φαινόμενο του θανάτου είναι το θέμα του τραγουδιού.
Να αναφέρω εδώ και κάτι που μου είχε επισημάνει ένας (μακαρίτης από δεκαετίες) θείος μου, όταν ακόμα πήγαινα σχολείο αλλά με ψιλοενδιέφεραν, εκτός από τα δημοτικά, και τα αστικά λαϊκά, τα λεγόμενα σήμερα ρεμπέτικα, σμυρναίικα κλπ.
Η “Κουβέντα με το Χάρο” ΔΕΝ εντάσσεται στα (δημοτικά) τραγούδια “του Χάρου”, όπως τα βλέπουμε π.χ. σε συλλογές. Δεν προσεγγίζει το Χάρο όπως εκείνα, δηλαδή ως κάτι που, αν μπορείς, κάνεις τα πάντα για να αποφύγεις τη συνάντηση μαζί του, αφού είναι παγκοίνως γνωστή η τελική και αδιαπραγμάτευτη κατάληξη μιας τέτοιας συνάντησης. Εδώ, μία ομάδα ανθρώπων ανταμώνει το Χάρο χωρίς να φοβάται το μοιραίον και μάλιστα, έχει το “θράσος” να συζητάει μαζί του σαν ίσος προς ίσον και να ζητάει και χάρες. Ο θείος μου έλεγε, χαρακτηριστικά, ότι τους στίχους του τραγουδιού αυτού θα μπορούσαμε να τους δούμε (εννοεί, οι ερευνητές του δημοτικού τραγουδιού) ως πιστοποιητικό θανάτου του δημοτικού τραγουδιού, όσον αφορά τη δημιουργική του τουλάχιστον φάση.
αλλά με ψιλοενδιέφεραν, εκτός από τα δημοτικά, και τα αστικά λαϊκά, τα λεγόμενα σήμερα ρεμπέτικα, σμυρναίικα κλπ.
Δηλαδή ο όρος “Ρεμπέτικα” είναι νεότερος;
ο όρος “ρεμπέτικα” ειδικά για τα πρό Μάρκου τραγούδια (αλλά και άλλα), μάλλον καθιερώθηκε από τον Πετρόπουλο. Προσπαθούμε να το αλλάξουμε.
εντάξει, δεν συμφωνούμε όλοι με αυτό, οπότε ας μην παρουσιάζεται σαν (σχεδόν) δεδομένο. αστικό λαϊκό τραγούδι πάντως δεν το έλεγαν τότε.
ξέρω πως έχει γίνει ατέρμονη κουβέντα και δεν είναι εδώ ο χώρος για να συνεχιστεί, απλά ας το αφήσουμε ανοιχτό.
φιλικά πάντα και σόρρυ για το οφ-τόπικ