Ενημερώνω: ένα βιβλίο για το ρεμπέτικο αυτή την Κυριακή με την εφημερίδα Ντοκουμέντο…
Οι συγγραφείς είναι αξιόλογοι, οπότε λογικά θα το πάρω, το μεταφέρω μήπως ενδιαφέρει την παρέα.
7 «Μου αρέσει»
Ε, όχι όλοι, αλλά κι εγώ θα το πάρω. Θέλει κανείς την εφημερίδα, να τη διαβάσει;
1 «Μου αρέσει»
Ωραία ναι, κι εγώ θα το πάρω. Το θέμα είναι το εξής: Οι πιο πολλοί απο αυτούς έχουν ήδη γράψει ένα τουλαχιστον βιβλίο. Άρθρα, πολλά. Τι έχουν να προσθέσουν ώστε να πούμε οτι η βιβλιογραφία μας, εξελίσσει την έρευνα? Θα δούμε την Κυριακή.
Έχω την αίσθηση όμως οτι τα άρθρα έγιναν κατόπιν παραγελλίας της εφημερίδα. Έτσι ο στόχος μάλλον είναι η αναπαραγωγή, και η μύηση τέλος νεου κοινού
Αγαπητέ μου Νίκο, ξέρεις πάρα πολύ καλά κι εσύ ότι η μύηση νέου κοινού για το ρεμπέτικο, σπανιότατα υπήρξε κίνητρο για κάποια κίνηση ενός ΜΜΕ. Αντίθετα, ένας καλός επιχειρηματίας ΜΜΕ που «οσφρίζεται» την αγορά, θα βρει τρόπους για να αυξήσει την κυκλοφορία του, που είναι και το μοναδικό τελικό ζητούμενο. Ας πάρουμε το βιβλίο, φτηνά έχει, και τα λέμε μετά.
2 «Μου αρέσει»
Το αφιέρωμα στο ρεμπέτικο από την εφημερίδα “Documento” ήταν ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό!
Πραγματικά, ό,τι καλύτερο και πληρέστερο έχει κυκλοφορήσει - μέχρι σήμερα - για το είδος αυτό. Και μάλιστα όλη η αρθρογραφία, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο άρθρο.
Μεγάλο κέρδος για όσους το διάβασαν είτε είναι μυημένοι στο ρεμπέτικο είτε όχι!
1 «Μου αρέσει»
Δεν το διάβασα ακόμα, και θα αργήσω, γιατί έχω μόλις αρχίσει ένα δίτομο βιβλίο 1000 περίπου σελίδων. Το ξεφύλλισα μόνο, χωρίς να διαβάσω με προσοχή ούτε μία παράγραφο κάποιου από τα άρθρα / συνεντεύξεις.
Δεν θα συμφωνήσω όμως με την Ελένη, σε αυτήν
της τη διαπίστωση, επειδή θεωρώ ότι η έκδοση, που είναι προσεγμένη, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πλήρης, σε ό,τι αφορά την συνολική γνώση για το αντικείμενό της. Μία συλλογή από επί μέρους εργασίες είναι, κάτι οπωσδήποτε ενδιαφέρον αλλά που δεν στοχεύει σε «πληρότητα». Για να τεθεί υποψηφιότητα για κάτι τέτοιο, θα έπρεπε το άθροισμα των σελίδων του πονήματος να ξεπερνάει κατά πολύ τις χίλιες.
Μην ξεχνάμε όμως, Νίκο μου, ότι πρόκειται για ένα αφιέρωμα μόνο, όχι για βιβλίο.
Α, ναι, εδώ έχεις βέβαια δίκιο, Ελένη μου. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό και δεν πρόσεξα ότι ανέφερες ήδη το περί αφιερώματος.
Καλησπέρα,
Διάβασα χθες την εισαγωγή του Βλησίδη.
Είναι πάρα πολύ πλήρης, από τις πιο σοβαρές που έχω διαβάσει.
Ξεφύλλισα και το υπόλοιπο βιβλιαράκι στα γρήγορα. Υπάρχει και σε αυτό το αφιέρωμα η τάση/η διάθεση να μιλάμε για το “ρεμπέτικο” και να πρέπει να αναφερθούμε και στα υπόλοιπα αστικά λαϊκά είδη μουσικής, τα οποία ναι μεν δεν είναι τελείως ρεμπέτικα, ή καθόλου, αλλά τα λέμε ρεμπέτικα, μάλλον επειδή τα λέμε τόσα χρόνια.
Γιατί όχι ρεμπέτικο και τελεία και παύλα; γιατί έτσι, δεν πουλάει.
Μέσα στις επόμενες μέρες θα συνεχίσω την ανάγνωση. Ειδικά το κεφάλαιο του Λευτέρη Τσικουρίδη θα έχει πολύ ενδιαφέρον, ήδη με δύο κλεφτές ματιές, έχει ένα διαμαντάκι που θα βοηθήσει πολύ στον ορισμό του ρεμπέτικου…
Προσεχώς τα υπόλοιπα
2 «Μου αρέσει»
Δεν μπορώ να έχω άποψη, αφού δεν το είδα.
Αλλά το ανώνυμο κείμενο Μια διαφορετική ιστορία του τεκέ, το μόνο που διάβασα μιας και υπάρχει και αλλού, είναι εντελώς στο γόνατο. Όχι μόνο για τους λόγους που σχολιάσαμε στη συζήτηση για το «Πέντε μάγκες»:
-αφελείς ευφάνταστες, εξωτικές στην ουσία, περιγραφές της ατμόσφαιρας του τεκέ, με γραφικές λεπτομέρειες όπως «οι μουστακαλήδες» (οι οποίοι είναι η Τετράς - ένας ξυρισμένος και τρεις με κοντά περιποιημένα μουστακάκια) και «οι κουλοί λιμενεργάτες» (λες και μιλάει για πειρατές με γάντζους σε μυθιστόρημα του 19ου αιώνα).
-απουσία τεκμηρίωσης για ένα σωρό πληροφορίες
-αυθαίρετοι συλλογισμοί όπου συγχέονται τα δεδομένα με τα συμπεράσματα (ο μάγειρας ήταν και λιγάκι μπάτσος!!!)
-πρόχειρη, αφρόντιστη γλώσσα με αρκετά λάθη - αλλά, πέρα από τα λάθη, και με υφολογικές επιλογές όπως «ο αληταράς Μ. Γενίτσαρης»
-το πρωτοφανές, για μένα, ότι αρνείται την ιδιότητα του πρόσφυγα στους Μικρασιάτες και τους θεωρεί μετανάστες (και πάλι χωρίς καμία εξήγηση)
-κλπ…
Απορώ πώς ένα τέτοιο κείμενο μπορεί να μπήκε μαζί με:
και γενικότερα με:
1 «Μου αρέσει»
Νομίζω ότι για τους μη μυημένους είναι μια χαρά. Για τους ανθρώπους που έχουν γράψει δυο-τρία σχόλια για το ρεμπέτικο, μάλλον δεν προσέφερε και πολλά. Τα περισσότερα έχουν ξαναγραφτεί και σχολιαστεί ποικιλοτρόπως και από μας. Αλλά οκ. Αφιέρωμα ήταν.
Ας δούμε ποιες είναι αυτές οι επί μέρους εργασίες όπως σωστά αναφέρει ο Νίκος Πολίτης.
Το βιβλίο των 112 σελίδων περιέχει τα εξής άρθρα.
- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ - Ένα μελωδικό αεράκι παρέκκλισης – Κώστας Βλησίδης
- ΛΑΪΚΟ ΑΣΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ- Ηχογεωλογικά τοπία του ρεμπέτικου – Λευτέρης Τσικουρίδης – Επίκουρος καθηγητής – Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
- Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ – Διαμορφώνοντας μουσική ταυτότητα στη νέα πατρίδα – Δημήτρης Μυστακίδης – Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων – Μέλος της σελίδας μας.
- ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ – Λογοκρισία «ρεμπέτικων αμανέδων και απρεπών ασμάτων» - Κώστας Βλησίδης
- «Δεν ψάχνουμε πλέον μόνο το ρεμπέτικο» - Συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου του Παναγιώτη Κουνάδη.
- ΤΕΚΕΔΕΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ – Φύσα, ρούφα, τράβα τόνε – Έμυ Ντούρου – Δημοσιογράφος
- ΟΤΑΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ Ο ΛΟΥΛΑΣ – Μια διαφορετική ιστορία του τεκέ – Αναδημοσίευση από Antifa τ.57, 10/2017
- ΤΟ ΧΑΣΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ – «Δεν αναφέρεται όλο το ρεμπέτικο στη χρήση ουσιών» - Δημήτρης Υφαντής – Κοινωνιολόγος – Συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου
- Ο ΑΝΕΣΤΗΣ ΔΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ – Η «μαύρη γάτα» του ρεμπέτικου - Δημήτρης Υφαντής – Κοινωνιολόγος
- Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΙΧΟ – Οι αδικημένες ρεμπέτισσες του ΄30 – Πάνος Σαββόπουλος – Αναδημοσίευση από το βιβλίο του «Περί της λέξεως ¨Ρεμπέτικο¨ το ανάγνωσμα …και άλλα».
- ΜΑΡΤΥΡΙΑ – «Οι τελευταίες μέρες με τη Μαρίκα Νίνου στο Μπρούκλιν» - Κώστας Καπλάνης – Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Ντέφι» τ. 19.
- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΕΤΖΙΔΗΣ – Ο Τζότζος και η δόξα της Άνω Πόλης – Θωμάς Κοροβίνης – Συγγραφέας
- Κώστας Φέρρης – «Από εκεί και πέρα έγινα κολλιτσίδα του Μάρκου» - Συνέντευξη στην Αφροδίτη Ερμίδη.
- ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ – Τα πρώιμα τραγούδια της τρικαλινής περιόδου – Αποσπάσματα από το βιβλίο «Το πρώιμο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη» του Ανέστη Μπαρμπάτση - 2016
- ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ – «Τον Μάρκο τον πρωτοάκουσα σε επανεκτελέσεις» - Συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου.
- Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ – «Ο πατέρας μου δεν έπαιξε εκείνη τη μέρα. Χορεύανε από το Τζουκμπόξ» Συνέντευξη του Στέλιου Βαμβακάρη στην Έμυ Ντούρου.
- Η ΘΡΥΛΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ – Ερμηνεία και θέση του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού 31/1/1949
- Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΡΑΧΟ – «Σε αναγνωρίσαμε για δάσκαλο μας» - Συναυλία προς τιμήν του Τσιτσάνη 28/8/1983.
Αυτά είναι τα θέματα που μπήκαν στο βιβλίο της εφημερίδας Documento, στο αφιέρωμα για το ρεμπέτικο. Ελπίζω να τα μετέφερα σωστά.
Μέχρι τώρα έχουν γίνει μερικά σχόλια για τα επιμέρους θέματα. Ο Περικλής με κάλυψε απόλυτα στο θέμα του ανώνυμου φυλακόβιου.
Συμφωνώ και με τον Μπάμπη στο σχόλιο του για τον Βλησίδη.
Όμως για τον Βλησίδη και το κείμενο του με θέμα "ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ – Λογοκρισία «ρεμπέτικων αμανέδων και απρεπών ασμάτων», θα μου επιτρέψετε, προσεχώς, να γράψω δύο λόγια.
Κάτι ξέχασε να γράψει για τις αποκαλύψεις μας το 2016 στο sealabs. Στις οποίες συμμετείχε στην κουβέντα και ο ίδιος. Προσεχώς λοιπόν.
2 «Μου αρέσει»
Σαν πίνακας περιεχομένων πάντως, φαίνεται ενδιαφέρων: Κάποιες πρωτότυπες (απ’ ό,τι καταλαβαίνω) συνεντεύξεις, άρθρα για κάποιες επιμέρους πτυχές του όλου φαινομένου (προσωπογραφίες - ναρκωτικά - έμφυλη προσέγγιση κλπ.), μικρή επιλογή ήδη δημοσιευμένων κειμένων.
Υπάρχουν πάντως και αναδημοσιεύσεις.
και τρέιλερ της έκδοσης.