Έχει κανείς να προτείνει κάποιο βιβλίο μουσικής θεωρίας ? Κάποια βασικά πράγματα τα καταλαβαίνω αλλά θα ήθελα να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου . Γενικά έψαξα και έπεσα σε πάρα πολλά βιβλία…
Εξειδίκευσε πρώτα, πού εστιάζεις τον εμπλουτισμό των γνώσεών σου, και μόνος σου θα εντοπίσεις σαφέστερα τα βιβλία που σε ενδιαφέρουν περισσότερο.
Για δυτική μουσική, πλήρες εγχειρίδιο είναι η σειρά του Αμάραντου Αμαραντίδη, καθώς και άλλα κλασικά έργα. Προσπερνάς βέβαια τα περί ανωτερότητας του συγκερασμένου συστήματος.
Για ανατολική μουσική, με χρονολογική σειρά αλλά και εγγύτητας προς το ρεπερτόριο του μπουζουκιού, θεωρώ απαραίτητα συγγράματα αυτά του Μαυροειδή, του Βούλγαρη, και του Ανδρίκου.
Παράλληλα με όλα αυτά, θα σε βοηθήσει πάρα πολύ ένας δάσκαλος. Για να μην πω το ανάποδο, πρώτα να στα εξηγήσει ο δάσκαλος και μετά να έχεις τα βιβλία για αναφορά και εμβάθυνση.
2 «Μου αρέσει»
Το ενδεχόμενο δασκάλου προς ώρας δεν είναι διαθέσιμο δυστυχώς .οπότε θα ήθελα να προσπαθήσω να μάθω , έστω και αν είναι λίγο πιο δύσκολο ό,τι μπορώ μόνος μου .
1 «Μου αρέσει»
Εννοείται πως ρωτάς κι εδώ ο,τι θες.
1 «Μου αρέσει»
Βάλε στα υπόψη και το δίτομο “Βάσεις για τη μουσική” του Μιλτιάδη Κουτούγκου.
Προσωπικά το είχα βρει πολύ χρήσιμο.
2 «Μου αρέσει»
Εγώ ειχα μάθει απο τα βιβλία θεωρίας του Μανώλη Καλομοίρη
Για ποιας μουσικής τη θεωρία ψάχνεις;
Συνήθως σκέτη «θεωρία» εννοούμε αυτήν της δυτικής μουσικής (κακώς βέβαια). Περιλαμβάνει κάποια πολύ βασικά που είναι κοινά με τη θεωρία της τροπικής μουσικής, στην οποία ανήκουν και οι λαϊκοί δρόμοι, αλλά από κει και πέρα υπάρχουν πράγματα που στη μία μουσική ισχύουν εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι στην άλλη, και άλλα που ισχύουν στη μία και δεν έχουν τίποτε αντίστοιχο στην άλλη.
2 «Μου αρέσει»
Δυτική θεωρία κυρίως με ενδιαφέρει
αν εχεις internet, δεν ειναι δύσκολο “σήμερα “, να βρεις πληθώρα άρθρων και σχολίων για τις μουσικές θεωρίες . διάβασε τα “όλα “
ειτε Ανατολής είτε Δύσης.
ενα βιβλίο απο μόνον του, θα εχει κάποια “κενά ”, που έχει να κάνει με την παιδεία η την οπτική γωνία του συγγραφέα.
Επειδή είμαι σίγουρος ότι πράγματι θα βρώ πάρα πολλά, είναι κάποιος σίγουρος ότι όλα τα άρθρα που θα βρει και θα διαβάσει, θα είναι της ίδιας άποψης μεταξύ τους;
Δεν έκανα το πείραμα, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι μάλλον θα διαφέρουν κάποιες απόψεις μεταξύ τους. Όμως όχι, δεν πρόκειται να ξεκινήσω το δικό μου πόνημα σχετικά με τις μουσικές θεωρίες, όπου βεβαίως θα απορρίπτονται όσες ήδη υπάρχουν.
Η κλασική δυτική θεωρία, που δουλεύεται εδώ και αιώνες, είναι αυτή που είναι. Καλύτερα και χειρότερα κείμενα είναι όσα είναι περισσότερο ή λιγότερο σαφή, πλήρη, πιστά. Δηλαδή όσα πετυχαίνουν καλύτερα ή χειρότερα να μεταφέρουν μια δεδομένη γνώση.
Σε άλλες μουσικές η γνώση δεν είναι τόσο δεδομένη: Αν η θεωρητική της διαπραγμάτευση ξεκίνησε πιο πρόσφατα, μπορεί και η κωδικοποίηση να μην έχει φτάσει στο σημείο που να θεωρείται καθολικά αποδεκτό ότι έτσι είναι κι όχι αλλιώς.
Έτσι π.χ., στα μακάμια δε θυμάμαι μεν να έχω δει κάποιον συγγραφέα να υποστηρίζει αυτό που κάποιος άλλος απορρίπτει, σίγουρα όμως έχω δει να αναφέρει ο ένας κάποιες πληροφορίες κι ο άλλος κάποιες άλλες. Όχι αντίθετες, συμπληρωματικές.
Στους λαϊκούς δρόμους το θεωρητικό ψάξιμο είναι πολύ πιο πρόσφατη ιστορία, έχει διανυθεί πολύ λιγότερος δρόμος, κι έτσι υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά και αντικειμενικές διαφωνίες (αν είναι έτσι ή αλλιώς).
Και εύλογα: οι λαϊκοί δρόμοι είναι ένα φαινόμενο ελληνικό, απασχολεί λίγους. Τα μακάμια αφορούν περισσότερους, έχουν ασχοληθεί περισσότεροι. Η δυτική μουσική είναι παγκόσμια, έχουν ασχοληθεί πολύ περισσότεροι.
Το αποτέλεσμα είναι ότι όποιος προτείνει ένα βιβλίο για τους λαϊκούς δρόμους εννοεί κυρίως ότι συμφωνεί με τον συγγραφέα: έτσι είναι όπως τα λέει, όχι αλλιώς. Ενώ η σύσταση για ένα βιβλίο δυτικής θεωρίας σημαίνει μάλλον ότι το βιβλίο είναι καλογραμμένο - δεν τίθεται θέμα να συμφωνείς ή να διαφωνείς με ό,τι λέει, όλοι στα ίδια συμφωνούν. (Αδρομερώς έστω.)
2 «Μου αρέσει»
Χαμός θα γίνεται.
Ο άνθρωπος μάλλον ζητάει βοήθεια για να οριοθετήσει λίγο το πλήθος πληροφόρησης που μπορεί να συναντήσει.
Ακόμη κι αν τα διαβάσει όλα, από πού θα προτείναμε να ξεκινήσει;
1 «Μου αρέσει»
Περικλή το θέτεις πολύ σωστά, θα προσπαθήσω να δώσω μια επιπλέον ερμηνεία για την στατικότητα της Δυτικής θεωρίας και την ρευστότητα της Ανατολικής.
Στην ανατολική μουσική, η φυσική πορεία των ήχων και των αρμονικών είναι που σχηματίζει τα μουσικά σχήματα, ενώ τελικός κριτής είναι το ρεπερτόριο. Σαν το πείραμα που διαμορφώνει τη θεωρία της Φυσικής.
Αντίθετα, η κλασική δυτική θεωρία μοιάζει να έχει ξεχάσει την καταγωγή των βασικών κανόνων της και να έχει καταντήσει ένα πλέγμα εξ αποκαλύψεως αληθειών και απαγορεύσεων…
Για παράδειγμα, πόσο λάθος και πόσο παπαγαλία μαθαίνουμε τον κύκλο των 5ών: χωρίς αναφορά στο πώς σχηματίστηκε και στην συμμετρία του, παρά μόνο με μια σειρά από απονοηματοδοτημένους κανόνες που μοιάζουν τυχαίο καπρίτσιο κάποιου θεωρητικού.
Δεν την κατέχω τη Δυτική μουσική (λες και κατέχω την Ανατολική αλλά τέλος πάντων), αλλά δε θα ήμουν τόσο αυστηρός. Θα έλεγα μάλλον ότι οι θεωρητικοί έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν σε μια θεωρία που όντως περιγράφει την πράξη, και που οι συνθέτες όντως την εφαρμόζουν.
Φυσικά, δουλειά του συνθέτη είναι να μην υποτάσσεται δουλικά στη θεωρία απλώς επειδή «έτσι είναι». Αλλά όσο έρχονται ανυπάκουοι συνθέτες που διευρύνουν την πράξη πέρα από τη μέχρι «τώρα» (εκάστοτε) θεωρία, έρχονται κι οι θεωρητικοί και διευρύνουν τη θεωρία ώστε να παραμένει up to date. Κάποιοι μάλιστα είναι τα ίδια πρόσωπα και στα δύο, συνθέτες και θεωρητικοί.
Αλλά ας τα πει αυτά καλύτερα κανένας που να τα ξέρει…
Αυτό με ενδιαφέρει μια πηγή κάπως οριοθετημένη που να εξηγεί τι εστί μουσική θεωρία .Λογικό το βρίσκω να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις όπως και σε όλα τα βιβλία .Δεν ψάχνω να βρω την ΄΄σωστή’’ άποψη αλλά μια βάση .Το Διαδίκτυο γενικά όσον αφορά την συστηματική μάθηση δεν με έχει βοηθήσει..Σίγουρα για εύρεση βιβλίων , πηγών κλπ αλλά όχι σαν πηγή μάθησης. Για μένα το βιβλίο κι ο δάσκαλος είναι έννοιες αναντικατάστατες .
να ξεκινήσει πχ απο το Wikipedia η οποιο βιβλιο βρει μπριστα του.
ν α ξεκινησει ομως, οχι μονον “στρατηγική” και εγγυήσεις (που δεν δίνουμε).
Αναφέρομαι σε κάτι απολιθώματα όπως οι παράλληλες 5ες και 8ες, η μελωδική μινόρε, και τόσα άλλα που διδάσκονται ως ύλη εξετάσεων έχοντας ξεπεραστεί εδώ και αιώνες…
Ας πούμε η τζαζ αρμονία είναι πολύ πιο ανοιχτή και συμπεριληπτική, εξετάζοντας το άκουσμα που προκύπτει από κάθε τρόπο ή ακολουθία συγχορδιών, αντί να σου υπαγορεύει τί είναι σωστό και τί λάθος.