Γνωρίζουμε αποδεδειγμένα, σε ποια τραγούδια του παίζει ο ίδιος ο Βαγγέλης Παπάζογλου, κάποιο όργανο;
Ο Βαγγέλης Παπάζογλου έπαιζε κιθάρα.
Ναι αλλά έχουμε πηγές για το σε ποια τραγούδια ακριβώς έπαιζε εκείνος;
Δεν ξέρω ίσως αν κάποιος είχε κάποια πηγή; από κάποιο βιβλίο. Δεν ξέρω πάντως
Ίσως κάποιο από τα μέλη του συλλόγου Βαγγέλης Παπάζογλου να ξέρουν! Νομίζω έχουμε κάποια μέλη στο φόρουμ
η γυναικα του λεει στο βιβλιο οτι εχει παιξει σε αρκετα διοτι ητανε πολυ καλος τεμπαδορος και οτι εχει κανει και το μαεστρο, αλλα στο δισκο γραφανε αλλο ονομα. επαιζε τενορο μπαντζο και 9χορδη η 10χορδη χαρπγκιταρ με δαχτυλα. οποτε εκει πρεπει να εστιασουμε. σιγουρα θα πρεπει να παιζει στα δικα του τραγουδια, οποτε οπου ακουμε μπαντζο η χαρπγκιταρ στα δικα του κομματια μαλλον αυτος θα ειναι. στη βολιωτισσα εχει ενα μπαντζο που παιζει, και θυμαμαι και στο αργιλε μου παινεμενε εχει μια χαρπγκιταρ νομιζω… επισεις υπαρχουν αρκετα τραγουδια του ηχογραφημενα σε αλλουνου το ονομα. εγω νομιζω οτι και η γατα μπορει να ειναι δικο του, μοιαζει πολυ στο στυλ του.
Πιο πολύ Τουντα μου θυμίζει για κάποιο λόγο…
και να το χαρισε στο στελακι…? χαριζε τραγουδια ο τουντας…? πιο πολυ εχει ακουστει οτι επερνε τραγουδια κι αυτος οπως και οι αλλοι. ενω ο παπαζογλου εχει χαρισει, και προσωπικα δεν τον ενοιαζε διοτι εγραφε αλλα.
Για τους στίχους θα συμφωνούσα. Αυτό το παιγνιώδες ύφος (υπαινιγμοί για κάτι άλλο εκτός από αυτό που λέμε, μέχρι σημείου να μην είμαστε σίγουροι για την κυριολεξία καμιάς λέξης, κι όλα αυτά σε ύφος εύθυμο-μισοαστείο) είναι αρκετά παπαζογλαίικο. Παρόλο που δε νομίζω να ήταν ο μοναδικός που το σκέφτηκε ποτέ.
Η μουσική τώρα, δεν ξέρω, νομίζω ότι πολλοί θα μπορούσαν να την έχουν γράψει. Πέρα από το γενικό στιλ της εποχής, δε νομιζω να έχει καραμπινάτα χαρακτηριστικά κανενός συγκεκριμένου συνθέτη.
Υπάρχει γνωστή φράση του Πετρόπουλου «ως γνωστόν, ο Τούντας υπήρξε μέγας άρπαξ» (περίπου και από μνήμης). Διασταυρώνεται και από πουθενά πιο έγκυρα;
Ο Μάθεσης όμως δικαίως δεν θα συμφωνούσε μαζί σου και ούτε εσύ θα ήθελες να το υποστηρίξεις ενώπιόν του…
Ο ίδιος ο Μάθεσης πάντως αναφέρει με βεβαιότητα ότι τη μουσική έγραψε ο Περπινιάδης, η δε “Γάτα” ήταν μια γκόμενα του Μάθεση που την είχε φέρει μια δόση στο μαγαζί του Στελάκη
Εεεε, δεκάδες κομμάτια, κυρίως αδέσποτα Τούρκικα. Χαρικλάκι, Δημητρούλα και πάρα πάρα πολλά ακόμα.
Με το «μέγας άρπαξ» καταλαβαίνω μάλλον ότι άρπαζε τραγούδια αλλωνών. Δε νομίζω ότι για τα αδέσποτα θα εκφραζόταν κανείς τόσο έντονα.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι μέγιστοι άρπαγες υπήρξαν όλοι ανεξαιρέτως οι διευθυντές δισκογραφικών εταιριών, με θύματα βεβαίως φτωχούς φουκαράδες που τους άρπαξαν το ψωμί, οπότε γιατί να το λέει αυτό ο Π. μόνο για τον Τούντα; Αμφιβάλλω πάντως σφόδρα για το κατά πόσον ο Πετρόπουλος είχε ακούσει ποτέ τo (π.χ.) Darıldınmı Gülüm Bana, μπορεί να μην είχε καν πάρει χαμπάρι ότι πολλά κομμάτια και του Τούντα και άλλων μικρασιατών, ήταν τούρκικες μελωδίες.
Ο Ροβερτάκης αναφέρει μια φάση που πήγε στον Τούντα τραγούδια του:
«Πήρα ένα τετράδιο που είχα γράψει πάνω από 30 τραγούδια μου και πήγα σπίτι του στη Ν. Σμύρνη. Τα πήρε και τα μελέτησε. Σε μια στιγμή άρχισε να σκίζει τα φύλλα και να βάζει άλλο εδώ και άλλο εκεί. Ξεχώρισε 6-7 και αφού τα δίπλωσε στα δύο τα έβαλε στο συρτάρι του. Εγώ νόμισα ότι του αρέσανε και τα έπαιρνε να τα πάει στην εταιρεία. Αυτός όμως μου λέει:
-Πατριωτάκι, αυτά να τα ξεχάσεις. Θα σου βάλω άλλα εσένα. Νέος είσαι κι έχεις καιρό να γράψεις πολλά.
[…] Ο Τούντας μου είχε φάει την ψυχή. Μήπως τα ίδια δεν έκανε του Γιοβάν Τσαούς, της Ρόζας και σε πολλούς άλλους; […]»
(Τ. Σχορέλη- Μ. Οικονομίδη, «Γιώργος Ροβερτάκης –ένας ρεμπέτης» 1973: σελ. 21)
μεταξυ αυτων, και το πασιγνωστο, ‘‘ειν’ ευτυχης ο ανθρωπος’’.