Ένα όμορφο και σπάνιο βίντεο μιας και προσωπικά είναι το μοναδικό που έχω εντοπίζει που βλέπουμε καλλιτέχνες σε χαλαρές καθημερινές στιγμές τους, πόσο μάλλον κάτι τέτοιο όπως εδώ. Θεώρησα καλό να το μοιραστώ μαζί σας. Λογικά αρκετοί ίσως το έχετε ήδη δει, ας το μάθουν ακόμη περισσότεροι λοιπόν!!
Ωραίο! Ο Μωραΐτης κάνει και τα μέρη της κιθάρας! Τι να κάνει ο φτωχός ? δεν έχει κιθαρίστα.!
“Σακούλα; Σακουλευόμαστε; Σακουλεβουά;” του λέει του Νικολαϊδη ο Γενίτσαρης αλλά ο Νικολαϊδης στις δηθενιές του…
Και το κομμάτι του Παπαϊωάννου από το Γενίτσαρη με το τζουρά του.
Τυχαία το εντόπισα, ας υπάρχει κι αυτό εδώ.
Πάντως, κοιτάω πόσο καλά έπαιζε ο Γενίτσαρης και στα δύο βίντεο, αλλά και σε άλλα που τον έχω δει, το ήξερε το έργο, όχι αστεία.
Νταξ, Μωραϊτης δεξιοτεχνία.
Πρέπει να είχε φάει τρελή ξενέρα με το στυλάκι του Νικολαΐδη
Παρεπιπτόντως και σε όσα τέτοια βιντεάκια υπάρχουν με το Γενίτσαρη στα περισσότερα, αν όχι σε όλα, παίζει με τζουρά. Δεν ξέρω αν το κάνει μόνο από γούστο του ή για τις ανάγκες της παρέας ή ως δείγμα μιας προηγούμενης εποχής ή ότι άλλο, πάντως το έχω προσέξει…
Ίσως γιατί το ύφος που επιβάλλει το συγκεκριμένο όργανο δεν υποστηρίζει τις μοντερνιές που είχαν εφεύρει και υιοθετήσει στο εξελιγμένο πλέον μπουζούκι οι νέοι δεξιοτέχνες της εποχής.
Λέει «αραντεβού»; !!
Ναι, θεωρώ τύπου όπως το “ωχ” πριν μπει το κομμάτι κτλ. Ως παράδειγμα μου έρχεται ο Βραχνάς που ξεκινούσε “Βραντιλαλουν οι φυλακές…”, κάτι ανάλογο κι εδώ.
Δηλαδή κάπως σαν «α! ραντεβού σαν περιμένω…» Άμα είναι έτσι, εντάξει. Κι όμως, νομίζω ότι λέει κανονικά «αραντεβού», όπως λέγεται καμιά φορά η λέξη, ή λεγόταν από παλιότερους.
Το “αραντεβού” ανήκε στο λεξιλόγιό του (βλ. σελ. 50, “Μάγκας από μικράκι”: “Και μου δίνουνε ένα αραντεβού να πάω να τους βρω”)
Κλασική περίπτωση ευφωνικού α στην αρχή λέξης. Αδυνατός, λένε στην Κρήτη.
Ναι, και αμασκάλη, αμάχη, αχελώνα, αχείλι, υπάρχουν πολλά. Ίσως και κάποια που να μην είναι ιδιωματικά αλλα΄κοινά. Αλλά δεν ξέρω, το αραντεβού ειδικά το βρίσκω πολύ χαριτωμένο!
… και αφορδακός. Το αραντεβού πάντως, ταιριάζει και ωραία προστιθέμενο στο τραγούδι του Παπαϊωάννου.
<<θα πλακώσουν οι μπελάδες ,
θα μας πάρουν τους λουλάδες >>
Δεν νομίζω ότι είναι αυτο, κάτι σε “φου” ακούω στο ξεκίνημα. Χωρίς να είμαι σίγουρος “φουμινάδες” ; υπάρχει κάτι τέτοιο;
“…μη μας πάρουνε χαμπάρι
και πλακώσουν κουμπουράδες
και μας πάρουν τους λουλάδες…”