είδα και τα άλλα δύο βίντεο. ο τρόπος παιξίματος, το ρεπερτόριο, η ομιλία, η φιλοξενία, σε πόσες σκέψεις μας βάζουν…
εξαιρετκοί!
Αφου το θεμα αφορα μουσικους του σημερα,θα πω για το τελευταιο βιντεακι που παρεθεσες,οτι ο μεγαλος μπουζουξης Σπυρος Λιοσης εχει φυγει απ’τη ζωη αρκετα χρονια τωρα.
[QUOTE[/QUOTE]
Μοιάζει προσωπική αντιπαράθεση που δεν πολυ συμπαθώ. Όμως, το παρέθεσα γιατί θεωρώ πως ήταν - είναι της εποχής μας. Αν δεν κάνω λάθος έχει αφήσει παρακαταθήκη.
Το παραπανω δεν το καταλαβαινω.?
Ενημερωτικα το ειπα.
Δύσκολες εποχές, αλλά πόσο αληθινές στιγμές. Για μένα ένας αυθεντικός λαϊκός μουσικός.
Συγκινήθηκα πολύ με την προσέγγισή του…
Εκπληκτικό. Αυτός είναι ο λαϊκός μουσικός. Και μάλιστα, ανεξάρτητα απ’ τις δύσκολες στιγμές. Και ούτε ένα (χοντρό) λάθος.
παίζει το κομμάτι σαν να το έγραψε ο ίδιος. ποιός ξέρει, μπορεί στις καλές εποχές να το έπαιζε σε ταβέρνες ως χιτάκι και τώρα στο δρόμο να το παίζει δυο φορές καλύτερα γιατί του μιλάει στα ίσια.
Και ούτε ένα (χοντρό) λάθος.
Θα ελεγα ουτε ενα λαθος. Αλλα και να του εφευγε κατι δε θα ειχε σημασια. Σου μιλαει στην ψυχη ο ανθρωπος. Και ωραιο τσιμπητο παιξιμο και ωραιο κουρδισμα
Ανήμερα των εκλογών του Ιανουαρίου 2015, μερικά χρόνια πριν κλείσει τον πρώτο αιώνα της ζωής του, έφυγε από τη ζωή ένας λεβεντάνθρωπος, ο Λευτέρης Άγας (Γιαβρής), από τη Σίφνο.
Ο Γιαβρής ήταν αγγειοπλάστης. Όπως αρκετοί Σιφνιοί αγγειοπλάστες του 20ου αιώνα, έφευγε, εποχιακά, από τη Σίφνο και εξασκούσε την τέχνη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (Μυτιλήνη, Καλαμάτα, Κρήτη).
Στη συλλογική μνήμη θα μείνει ως ένας από τους χαρακτηριστικούς μερακλήδες του νησιού μας. Τα “ποιητικά” του, στα τοπικά γλέντια, έχουν μείνει ιστορικά.
Δυο σύντομα βιντεάκια, όπου ο Γιαβρής, πάνω από τα ενενήντα, τραγουδάει χωρίς τη συνοδεία οργάνων:
“Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης”
“Φούρνος ας μην καπνίσει” του Παπαιωάννου
Από τη νεκρολογία του σε τοπική εφημερίδα του νησιού, αντιγράφω ένα δίστιχο που έλεγε* τα τελευταία χρόνια σχολιάζοντας τα γηρατειά:
Θεέ που είσαι δυνατός και που μπορείς τα πάντα
κάνε με είκοσι χρονών και πάρε με τριάντα.
(τα άλλα χρόνια, λέει, δεν τα ήθελε).
*Δεν ξέρω αν ήταν δικό του ή αν το είχε ακούσει από κάπου.
Δεν ξερω λοιπα στοιχεια αυτου του κυριου, αλλα νομιζω ειναι υποδειγματικος στην Προυσσα.
σηχαρητηρια babi για το θεμα που ανηξες, να μαθουμε τους
σημερηνους, ρεμπετομαγκες, και στα αλα παιδια που εβαλαν τα βηνταιακια
μπραβο, και παλη μπραβο ανακαληψα και εγο κατη ταλενταρες ηδηκα ο
πητσηρηκας με την μπουζουκαρα του…
φοβερη η ρεφα, και στο βυρονιοτισα εξερετηκη στην ερμηνια, του τραγουδιου.
να προστεσσο και εγο, την αθηνα λαμπηρη, εξερετηκη στην ερμηνια στο τραγουδη (νενε μου)
εξερετηκη φονη, αλα και στο πεξη μου του κοματιου.
ωραίες εκτελέσεις πράγματι, αλλά στα τελευταία βιντεάκια δεν θα τους λέγαμε “αυθεντικούς λαϊκούς μουσικούς” (όπως πχ τον γιαβρή από τη σίφνο).
ενας αμανες απο τους πιο ομορφους που εχο ακουση,
εξερετηκος και φοναρααα, αντονης παπαδοπουλος λεγετε,
αμανες για γερες καρδιες.
Καλησπέρα! Βρήκα μια αξιόλογη εκτέλεση της “Μόρτισσας” του Τσιτσάνη και είπα να την μοιραστώ μαζί σας.
Με ευκαιρία αυτής της τοποθέτησης, θα ήθελα να ρωτήσω τι εννοούμε όταν λέμε “λαικός μουσικός” και αν μπορούμε να καθορίσουμε κάτι τέτοιο. Είναι τα όργανα τα “λαικά”? Είναι το ρεπερτόριο “λαικό”? Είναι η οικονομική ή άλλη σχέση με την μουσική? Είναι ο τρόπος ζωής των μουσικών? Θεωρώ ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον θέμα.
Βρε Λουκά, με όλη την εκτίμηση και το σεβασμό, μήπως να το αφήναμε; Έχουμε εν εξελίξει διάφορα άλλα θέματα στο φόρουμ «ακριβής ορισμός του Α», «ακριβής ορισμός του Β», στα οποία συμμετέχω κι εγώ γιατί μ’ ενδιαφέρουν πολύ οι ακριβείς ορισμοί. Αλλά φοβάμαι ότι αν αρχίσουμε να τα ορίζουμε όλα θα κουράσουμε (τους εαυτούς μας πρώτα απ’ όλα). Οι ανακριβείς αοριστίες έχουν κι αυτές τη χάρη τους, και πρέπει να κρατήσουμε και γι’ αυτές λίγο χώρο.
Βέβαια δεν εννοώ να πνίξουμε τη συζήτηση: αν υπάρχει ενδιαφέρον, ας ορίσουμε!
Φιλικά,
Περικλής, μέλος του φόρουμ (μην κοιτάς που είμαι και συντονιστής, δεν έχει να κάνει με το παρόν σχόλιο).