να βαλο ενα ακομα ρεμπετηκο σχημα που δεν το πηρα,
χαμπαρη εχθες το αντηληφθη, και επητελους ενα
τραγουδη για μας τους καοιμενους χητηριατζηδες,
παλια μου δουλια, αμαν χητηριο και σφεντας
μου καψανε την καρδια…
η (αναφτρα, )
απο τους (πληρης ενταξη)
μανολης πορφηρακης εξερετηκος,
λεφτερης τσηκουρηδης μπουζουκη
χρηστος παππας μπουζουκη,
κατερηνα δουκα κουταλια, και φοναρα,
Δεν θα μπω σε ορισμό του τί είναι αυθεντικός λαϊκός μουσικός, αλλά -χωρίς να θέλω να μειώσω κάποιες καταπληκτικές κομπανίες που προτάθηκαν- πιστεύω πως δεν έχουν καμιά σχέση με το θέμα, αυτό που λέμε “λαϊκό μουσικό”, δηλαδή με αυτό που θα ήθελα να αναδειξουμε όταν άνοιξα το θέμα:
περισσότερο να έχουμε στο μυαλό μας κάποιους ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από μια άλλη εποχή, που ως φιγούρες και καλλιτέχνες εκπέμπουν αυτόν τον “ρομαντισμό” (όχι με την έννοια του γλυκανάλατου, θα μπορούσε να είναι και μαγκιά…). Που η ζωή και τα βιώματα τους έχει διδάξει μουσική, ασχέτως τεχνικού επιπέδου, που νοιώθεις ότι αν φύγουν, δεν θα ξαναβρεις τέτοιους…
Επειδή και εγώ κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου, γι αυτό είπα αν θέλετε να το ορίσουμε. Αλλιώς θα μπορούσε να γίνει μια καταγραφή των μουσικών και των σχημάτων που παίζουν ρεμπέτικα σήμερα. Και αυτό θα είχε το ενδιαφέρον του, τουλάχιστον για μένα. Θα μου άρεσε να μην έμενε κανένας απ’ έξω, να μην υπάρχουν φωτογραφίες που θα κοιτάμε στο μέλλον με την ένδειξη “άγνωστος κιθαριστας ή μπουζουξής κ.ο.κ.”, αλλά, άλλο αυτό και άλλο “αυθεντικοί λαικοί μουσικοί”.
Περικλή μακριά από εμάς οι παρεξηγήσεις, πάντα φιλικά και χωρίς να μπαίνει θέμα συντονιστή.
Καλώς έγινε η επεξήγηση babis κι άκυρη η δική μου παρέμβαση στο #34 (αλλιώς θάμπαινα στον πειρασμό να ρωτήσω γιατί είναι «μή-γνήσιοι» ή μαϊμού-λαϊκοί κάποιοι που προτάθηκαν, καθώς επίσης και διάφοροι άλλοι).
Μιλάμε συνεπώς για πρόσωπα με πλούσια βιώματα κι αναπόφευκτα κάποιας ηλικίας.
babis σε καταλαβενο τη ακρηβος ελεγες και σηφονο απολητος
εση ελεγες τηπους σαν τον γεροντομαγκα με τα γιαλακια,
που τραγουδησε αντηλαλουν η φηλακες, σε καταλαβενο
απολητος, αλα μιας και λεγαμε για ρεμπετηκες ομορφες
γκομπανιες που πεζουν στην σημερηνη εποχη μας,
καλο θα ηταν να λεγαμε για τα σημερηνα ρεμπετηκα σηνολα
που εχουν γενηθη, αλα και προσοπα που ερμηνεβουν καπιο
τραγουδη και λες, ρε αυτος εχη την ιδια φονη με τον ταδε.
αλα και απο κοπελες που λες μα δεν μιαζη η φονη της ταδε,
ποσο σπανιο να ακους και φονες, που σε φερνουν σε αλες,
εποχες, θα ηταν καλο απλος να το αναφερουμε.
κι εγώ όπως το λέει ο μπάμπης το βλέπω εξαρχής, γιαυτό και πετάχτηκα στη μέση της κουβέντας. (λουκά ευχαριστώ για την πάσα)
πάντως δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιας ηλικίας, η ζωή που κάνει ο καθένας έχει μεγαλύτερη σημασία. αυτοδίδακτοι ή με την παρέα, με χαμαλοδουλειές ή μαστοράτζες, με πιώματα και τσαμπουκάδες, με έρωτες και χυλόπιτες… αυτά που σε κάνουν να τραγουδάς ότι ζεις και ό,τι γουστάρεις, και όπως γουστάρεις. όχι ό,τι ζητάει το κοινό ή ο μαγαζάτορας, να παίζεις στα σπίτια και στα ταβερνάκια για την πάρτη σου και για την παρέα σου.
δεν θα έβαζα σ’αυτό το τσουβάλι ανθρώπους που το κάνουν επαγγελματικά, ή που έχουν περάσει από δασκάλους και ωδεία. οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Γενικά, συμφωνώ με την τοποθέτηση των παραπάνω.
Από την άλλη όμως παρατηρώ πως, αν εξαιρέσεις τα ωδεία και τα πολύ πιο έντονα βιώματα ίσως, οι παλιοί (που φαντάζομαι τους θεωρούμε λαϊκούς μουσικούς) δεν ήταν άλλης εποχής (τότε), δεν εκπέμπαν ρομαντισμό και ζούσανε (από κάποια φάση και μετά) από το παίξιμο και την δισκογραφία (άρα φαντάζομαι ότι κάναν κάποιες εκπτώσεις στα θέλω τους για να ικανοποιήσουν ταβερνιάρη/κόσμο/αφεντικό δισκογραφικής). Επίσης αγαπούσαν, μισούσαν, τρώγαν χυλόπιτα, πίνανε (εντάξει ίσως λίγο παραπάνω)…όπως σήμερα!
Σύγχρονος λαϊκός μουσικός? Μετά βέβαια πλακώσανε οι “δισκογραφικές”, αφού έγινε “φίρμα”.
φοβερος φηλαρακη αυτοι ηναι καλητεχνε του δρομου,
για κηταχτε ρε μαγκες μια για γιακα φοβερη,
τη μπορης να πης για αυτην τη γηνεκα προσκηνο,
και σε ενα αλο βηντεακη τη κανη αυτη
η γηνεκα με μια απλη κηθαρα προτη φορα
το βλεπο αυτο το πεξημο φοβερο,
https://www.youtube.com/watch?v=I5F59PkcDWM
http://www.ogdoo.gr/diskografia/nees-kyklofories/nikos-eleytherioy-12-kainaria-neos-disko. Εδώ όποιος ενδιαφέρεται για cd του Νίκου
Το μήνυμα που ακολουθεί δεν το είχα δει, φαίνεται ότι αυτός ο λαϊκός μουσικός που μας συγκίνησε, έχει ιστορία… έβγαλε δίσκο και μάλλον ωραίο δίσκο! και ακολούθησε και δεύτερος!!
jimmbow26 αν ξέρεις να μας πεις περισσότερα για αυτόν τον άνθρωπο, κάντο!
Καλημέρα λοιπον εδώ λίγα λόγια για το βιογραφικό του Νίκου http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=3473
Ο άνθρωπος αυτός εδώ και χρόνια παίζει έξω στο μουσείο της Ακρόπολης και αλλού, δεν μπορώ να εξηγήσω τους λόγους…
εγώ τον γνώρισα μέσω του Θεόδουλου Ιωάννου του μοναδικού δάσκαλου που είχα στην κιθάρα, μιας και θεωρούμαι αυτοδίδαχτος, ενός εξαιρετικού μουσικού-δασκάλου λαικής κιθάρας και όχι μόνο (πιάνο ,τζουρά) με τον οποίο είναι φίλοι και συμπορεύονται απο παιδιά και ο οποίος έχει κάνει την μεταγραφή για κιθάρα, σχεδόν σε όλα!, τα κομμάτια που παίζει ο Νίκος (και το αναφέρω μιας και στη σελίδα βιογραφικού δεν αναφέρεται πουθενά ).
Απο αυτά που έχω δεί εγώ θα έλεγα οτι πρόκειται για περίπτωση “κοσμοκαλόγερου” μουσικού ο οποίος αφιερώνεται απόλυτα σε αυτό που παίζει, αξίζει πάντως να σημειωθεί και αυτή η προσπάθεια διάσωσης κάποιων τραγουδιών παιγμένα γνήσια η διασκευασμένα με σεβασμό απο κιθάρα πέρα απο του Μυστακίδη ,τέλος να σας κεράσω και ένα ακόμα κομμάτι κλάσικα λαικό διασκευασμένο
στο ταβλι και στα ζάρια (τα οποία δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί ποτέ σαν όργανο) παίζει ο Θεόδουλος
https://www.youtube.com/watch?v=g2SelcRZvcA
Φίλε jimbow, έχω μια απορία. Στην εκτέλεση του συγκεκριμενου τραγουδιού με τον Β. Περπινιάδη, ο ίδιος παίζει με τα ζάρια;
Σωστή η ερώτηση φίλε Μποτη μια και δεν αναφέρθηκα στην πρώτη εκτέλεση εκ παραδρομής, αλλά όχι δεν είναι ο ίδιος, ελπίζω να σας άρεσε όμως έτσι πιο λιτά
καλησπερα, επεναφερο το θεμα του μπαμπη ανακαληψα ενα γεροντομαγκα
που πεζη μπουζουκακη και τα σπα, απο το εξετερηκο ηνε και λεγετε,
klaus, peter liebig το θεμα δεν εχη να κανη, απο καταγετε αλα πος εκφραζετε πεζοντας το μπουζουκακη.
και γουσταρη παρολο που ηνε απο το εξοτερηκο δεν ξερο απο που.
μπαντος ηνε πολη καλος και στη φονη κιολας.
για μενα τορα. τοα δεν ξερο πος το αντηλαβενετε κανης, μπαντος πολη καλος στο πεξημο.
και εδο δηχνη το μπουζουκακη του και λεγη οτη ηναι 60 χρονον το οργανο,
Πραγματικά νοιώθει αυτό που κάνει, το κάνει με ευλάβεια. Ωραίος!
Και όχι μόνο νοιώθει αυτό που κάνει, ξέρει πώς πρέπει να ερμηνεύεται το πειραιώτικο ρεμπέτικο, καλύτερα απ’ τον μέσον όρο των Ελλήνων που ασχολούνται με ρεμπέτικα – λαϊκά, αν μάλιστα αναφερθούμε στους επαγγελματίες, η διαφορά (δυστυχώς…) μεγαλώνει πολύ περισσότερο. Η προφορά του μάλιστα είναι τόσο σωστή που πρέπει να ξέρεις ότι δεν είναι μεγαλωμένος στην Ελλάδα, για να πιάσεις τις ελάχιστες αποκλίσεις.
σοστα κ, νηκο ετση οπος το λετε ηνε και μαληστα στο (μπουζουκη μου δηπλοχοδρο)
με ενα φηλο του που πεζουν μαζη ολα τα λεφτα, και η διο πολη τεριαζουν στης φονες, μα
και η φονη του ηνε πολη μαγκιορα στην αρχη ελεγα οτη ολη προσπαθουν να μημηθουν κατη απο τον μαρκο
αλα δεν ηνε ετση. αυτη ηναι η φονη του και αυτο ηνε το μαγηκο μπουζουκαρα και φονη και τα διο,
ηνε τελια, ασχετα απο που ηνε, ο τηπας. και δησκολα κοματια απο φενετε οτη επεζε απο πητσηρηκας δεν εξηγητε αλιος…
και η μπουζουκαρα φενετε παλιουρο, σαν οργανο. πολη καλο, τορα
απο που το κονομησε πιος ξερη παντος το γουσταρη και το νιοθη, μεσα στην ψηχη του…, μπραβο του…
και η ναργηλεδια ανταμα του σοστος,:102:
Έτσι είναι, Τάκη, είναι από αυτούς τους ξένους, μάλλον φοιτητές, που έρχονταν στην Ελλάδα τα καλοκαίρια, με ένα σακκίδιο και έναν υπνόσακκο και όργωναν την Ελλάδα με κόστος πέντε δραχμές την ημέρα. Τους θυμάμαι, παίζαμε και τραγουδάγαμε μαζί και προσπαθούσα να τους εξηγήσω τα εννιάρια, που τους έπεφταν δύσκολα. Αυτός ξανάρθε και ξανάρθε, φαντάζομαι, και έμαθε να παίζει με μάγκες τύπου Βραχνά, που του χάρισαν και όργανο.
στα εννιάρια δεν τα πολυκατάφερε, πάντως…
ωραίος ο γεροντόμαγκας! δίνει ρέστα ειδικά στις ντομάτες! γειά σου ρε τάκη που τον βρήκες!
πού βρίσκεται στην γερμανία, δεν τον βρίσκει κανένας από τους φίλους εκεί;
κουτρούφι, δες και αυτά από την σίφνο το '79:
παίζει και ωραίες μπλουζιές:
Ωστε είναι από την παρέα εκείνη. Εγώ ήμoυν 2-3η Γυμνασίου τότε. Τους θυμάμαι με τα μπουζούκια και τις κιθάρες. Ερχόταν σχετικά νωρίς το καλοκαίρι εκτός τουριστικής περιόδου (δεν είχαν κλείσει καλά καλά τα σχολεία) και ξεχώριζαν εύκολα στο νησί. Δεν θυμάμαι τον Γερμανό αλλά από την παρέα αυτή θυμάμαι το “Μητσάρα” (τον μελαχροινό με το μουστάκι). Ωραίος τύπος (και γαύρος)
Φίλος μου δούλευε σε εστιατόριο σε παραθαλάσσιο μέρος (Πλατύς Γιαλός) όπου σύχναζαν και πολλές φορές παίζανε. Ο φίλος μου θυμόταν το στιχάκι “μια ελιά και μια ντομάτα είναι η ελληνική σαλάτα” που είναι από τα αδέσποτα που έχουν επανακυκλοφορήσει (φυσικά, ούτε εγώ ούτε ο φίλος μου ξέραμε τότε την ιστορία των σκοπών αυτών. Τα θεωρούσαμε απλώς σατιρικά).
Μικρός ο κόσμος…