Αυτό που ήθελα να πώ είναι ότι, ήδη επί Μεσοπολέμου, η απαγγελία στίχων που άντρας έπρεπε κανονικά να τους απαγγείλει και όχι γυναίκα, από άντρα και το αντίστροφο, ήταν κάτι γενικά αποδεκτό και δεν προβλημάτιζε κανέναν, συνέβαινε συχνά.
1 «Μου αρέσει»
Όμως η επιλογή φωνών σίγουρα θα προβλημάτισε/απασχόλησε τον Τσιτσάνη, και θα ακούστηκε και μαλακότερο στον ακροατή (άσχετα αν τούτον δεν τον «προβλημάτισε» συνειδητά).
Μα ο Τσιτσάνης το έχει πει ότι όταν έγραφε τα τραγούδια ήδη είχε στο μυαλό του το ποιος ή ποια θα τα πει. Και μάλιστα έχει πει ότι έγραφε και τραγούδια πάνω στις φωνές των τραγουδιστών του.
Αυτό δεν βλέπω πώς κολλάει εδωπέρα; (μπορεί όμως να με στραβώνει η νύστα)
Φυσικά, πασίγνωστον! Αλλά βεβαίως, το αν θα πει το συγκεκριμένο τραγούδι άντρας ή γυναίκα, θεωρώ πως δεν τον προβλημάτισε, αφού είχε ήδη εμπεδωθεί να ηχογραφούνται τραγούδια «ανδρικά» από γυναίκες και τούμπαλιν.
Νομίζω ότι άλλο είναι να λέει γυναίκα αντρικό τραγούδι στους πρωιμότερους συνθέτες, κι άλλο στον Τσιτσάνη, που κοίταγε με άλλη ματιά τις λεπτομέρειες. Ίδιο αποτέλεσμα αλλά από άλλη, ενδεχομένως, διαδικασία.