Το περιστατικό αυτό με τους μεθυσμένους μόνο ο Μ. Βασίλειος
( μπράβο στον Παναγιώτη) !!!
αναφέρει και μόνο απ’ αυτόν αποδίδεται στον Πυθαγόρα.
Δεν έχω βρει σχετική αναφορά σε κανέναν από τους μελετητές του έργου του Πυθαγόρα, π.χ. στο Νικόμαχο.
Ο Πλάτων στον “Τίμαιο” μιλά για τις Πυθαγόρειες θεωρίες περί μουσικής, αλλά τέτοιο περιστατικό σαν αυτό που περιγράφει ο Μ. Βασίλειος δεν αναφέρει.
Επίσης, στην “Πολιτεία” αναφέρεται στη διαφορετική επίδραση ενός οργάνου στην ψυχή του ανθρώπου.
Εκεί βλέπουμε πως αποκλείει τον αυλό από την «Πολιτεία» του, γιατί θεωρεί τον ήχο του ερεθιστικό, κατάλληλο μόνο για οργιαστικές λατρείας και δημόσιες παραστάσεις.
Αντίθετα, δέχεται τη λύρα, την κιθάρα και τη σύριγγα ως ευγενή όργανα και απορρίπτει όλα τα «πολυτονικά» ως μη λιτά.
Οι σάλπιγγες θεωρούνται κατάλληλες για αγώνας ή πολέμους, ενώ τα κρουστά για οργιώδη μανία (εορτές Διονύσου κ.λπ.).
Αυτά… και κοιτάζουμε και πάλι, μήπως κάτι μας έχει διαφύγει.