Αναζητηση τραγουδιου

Έχουμε πλέον αποκοπεί από παλαιότερες καταστάσεις και μερικά πράγματα μας ξενίζουν. Ο λαϊκός, αμόρφωτος κόσμος είχε μία διαφορετική προσέγγιση σε ό τι αφορά στους «καθωσπρεπισμούς» που η σημερινή κοινωνία απαιτεί. Η γιαγιά δεν είχε άλλη λέξη να ονοματίσει αυτό που εμείς «μετονομάσαμε» σε αιδοίον και ησυχάσαμε, τρομάρα μας, και η Σαμίου μας είχε μιλήσει για την απόλυτη φυσικότητα με την οποία η γυναίκα χρησιμοποίησε τη λέξη. Χωρίς πονηρά γελάκια και τσαχπινιές, ούτε με ύφος χαμηλοβλεπούσας. Θυμήθηκα τώρα κάτι που είχα διαβάσει πριν χρόνια: στη Χίο, νομίζω, κάποιους αιώνες νωρίτερα, είχε πέσει θανατικό μετά από μιαν επιδημία και ήταν επιτακτική ανάγκη να πυκνώσει γρήγορα ο πληθυσμός. Η τοπική κοινωνία θέσπισε λοιπόν ένα είδος φόρου, προστίμου αν θέλετε, που επιβαλλόταν σε όποια οικογένεια δεν είχε γεννητούρια μέσα στο χρόνο, αν δεν υπήρχε στον ένα ή και τους δύο συζύγους παραδεδεγμένο πρόβλημα στειρότητας. Πως ονομάστηκε ο φόρος αυτός; Αργομουνιάτικα. Μάλιστα. Το όργανον βρίσκεται σε αργία. Και η λέξη αυτή γράφτηκε σε επίσημο έγγραφο της κοινότητας κανονικότατα. Η χυδαιότητα δεν προκύπτει από τη χρήση μιας λέξης, όταν αυτή είναι αναγκαία, προκύπτει από την προκλητική χρήση εκεί όπου δε χρειάζεται.

το τραγουδακι? αυτο το λεγε ο μπαρμπαγιαννης ο Αξιώτης συνοδεία κοκκαλων, ξέρετε αυτά που μοιάζουν με τις καστανιέτες,.
Ο Μπαρμπαγιαννης έμενε στην Ν. Ιωνία (Αθήνα) συνταξιούχος ,και γύρναγε τα καφενεία παίζοντας τα κοκκαλα και τραγουδούσε. Μέσα στα πολλά τραγούδια που έπαιζε, όλα πάντα σε ρυθμό φλαμενγκο, έπαιζε και το Μουνι-κισες τα πάντα φιλι- α σου ζητω…κτλ κτλ.
δεν ξέρω αν ζει πάνε χρόνια που έχω να τον δω. όσοι πήγαιναν Κυκλάδες, Νάξο κλπ θα τον είχαν δει σίγουρα στο πλοίο της γραμμής.το τραγούδι αυτό είχε πολλούς στίχους τους οποίους δεν θυμάμαι…
Έλεγε και τον Παπά τον Λαυρέντιος.τον ξέρεις Χριστινάκι?
Φιλικά Γιώργος

Καταγράφεται στη Χίο, το 1551, αυτό το περίεργο έθιμο: απαιτούσε από τις χήρες που δεν ήθελαν να ξαναπαντρευτούν, να πληρώνουν αυτό το φόρο σεξουαλικής απραξίας!
Δείτε και [b][u]εδώ, (σελίδα 12).[/b][/u]

Μετά από 5 χρόνια και επειδή το αναζητησα και γω αρκετα, παραθέτω το τραγούδι. Σε αυτο το ρεμπεταδικο το εχω ακουσει μόνο. Δε γνωριζω τον τιτλο.

Ξέρω κι εγώ ένα παρεμφερές, δημώδες. Ο πρώτος στίχος είναι:

Στης θειας μου Νικολάκαινας, γάμος εγινότανε.

Το τραγούδι δεν είναι του γάμου, είναι αποκρηάτικο. Γιατί; στο τραγούδισμα, η μελωδία είναι έτσι φτιαγμένη που είναι αναγκαία κάποια τσακίσματα. Με τα τσακίσματα αυτά, ο στίχος εκφέρεται (οι έξτρα τονισμοί δικοί μου, για καλύτερη κατανόηση):

Στης θειας μου Νί- στης θειας μου Νί- στης θειας μου Νί- κολάκαινας