Για το “Ενας μάγκας στο Βοτανικό”:
Οπως είπε κι ο ΚΦ, υπάρχουν αρκετές οργανικές εκτελέσεις, είτε της εποχής του '20 με σαντουροβιόλια είτε του '30 με μπουζουκομπαγλαμάδες. Η πιο παλιά εκτέλεση με στίχους πρέπει να είναι αυτή του Ζαχαρία Κασιμάτη (περιέχεται στα “Μουρμούρικα” του Τσάρλυ). Η κορυφαία όμως εκτέλεση του τραγουδιού είναι (κατά την ταπεινή μου άποψη) αυτή του Στέλιου Καζαντζίδη το …πενηντατόσο…
Για το άλλο θέμα που δημιουργήθηκε:
Θα πω τη γνώμη μου για το Μιχάλη, κάτι που δεν είναι άσχετο με το θέμα.
Πιστεύω ότι έχει αρκετό μεράκι, αφού “παλεύει” την άποψή του, παρά το ότι του την “πέφτουν” πολλές φορές δύο και τρεις συζητητές. Εξαιρώ βέβαια την περίπτωση να είναι μαζοχιστής (σ.σ. αυτό είναι αστείο Μιχάλη). Ομως έχει δύο ελαττώματα:
Πρώτον, ακούει ξενέρωτη ελληνική μουσική, όσο αφορά το λαϊκό μέρος.
Δεύτερον, δεν έχει καταλάβει ότι σ’ αυτό το χώρο (forum) συμμετέχουν ως επί το πλείστον φανατικοί φίλοι της Γνήσιας λαϊκής μουσικής και κυρίως του ρεμπέτικου, οι οποίοι είναι φανατικοί “εχθροί” της “κωλομεγλυφάτης” ξενέρωτης μουσικής, από Τόνι Μαρούδα έως Νατάσα Θεοδωρίδου.
Αποτέλεσμα:
Κάθε φορά που εκφράζει τις απόψεις του βρίσκει απέναντί του (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντομουτσουνάρας μου) οργισμένους συνομιλητές.
Ετσι είναι Μιχάλη. Δεν μπορείς σ’ αυτό το forum να επαινείς τη Βανδή και να μην εισπράττεις ειρωνικές και προσβλητικές απαντήσεις.
Στο συγκεκριμένο:
Τι να πει κανείς για την άποψή σου ότι ο Νταλάρας “κατατάσσεται έστω και λίγο στο ρεμπέτικο”; Το σίγουρο είναι πως κάποιος δε θα συγκρατηθεί και θα σε ειρωνευτεί ή ακόμη χειρότερα θα σε προσβάλει (όπως και έγινε).
Να σου πω το Νταλάρα:
Βγάζει το δίσκο “Ρεμπέτικα της Κατοχής” (η μεγαλύτερη συνεισφορά του στο ρεμπέτικο). Πραγματικά καλή ερμηνεία, όχι βέβαια επειδή έχει “φοβερή” φωνή αλλά γιατί “δουλεύει” σκληρά πάνω σε κάθε τραγούδι. Συνεισφέρει πραγματικά στη λαϊκή μας μουσική γιατί βγάζει αρκετά καλά τραγούδια σε πρώτη δισκογραφική εμφάνιση.
Απ’ την άλλη μεριά. Βγάζει το “Χαϊδάρι”. Δε βρίσκει τη μουσική του τραγουδιού και το ηχογραφεί με καινούργια μουσική του Στέλιου Βαμβακάρη (παρεμπιπτόντως καταπληκτική). Το τραγούδι όμως το ήξεραν αρκετοί παλιοί που ζούσαν ακόμα, όπως το ‘λεγε ο Μάρκος, π.χ. ο Γιάννης Κυριαζής που τραγουδούσε ακόμη στα μαγαζιά και το ‘λεγε σχεδόν κάθε βράδυ. Δε ρώτησε κανέναν ή τουλάχιστον δε ρώτησε αυτούς που έπρεπε να ρωτήσει.
Βγάζει το “50 χρόνια ρεμπέτικο” και βγαίνουν πολλοί (ανάμεσά τους και συ) και λένε “τι ωραίες και πιστές εκτελέσεις”! Ας αφήσουμε το “ωραίες” γιατί θα το πάρεις ως υποκειμενικό. Πιστές;;; Εχεις ακούσει τα τραγούδια του Απ. Χατζηχρήστο στις γνήσιες εκτελέσεις τους; Ασε τον τίτλο!!! …“50 χρόνια” λέει… Πενήντα χρόνια από πού; Απ’ τη δισκογραφική του εμφάνιση; (!) Απ’ τη γέννηση του ρεμπέτικου; (!!!) Απ’ τα γενέθλια του κουμπάρου της ξαδέρφης του παππού του; Δεν είναι αυτό αυθαιρεσία;
Υπό άλλες συνθήκες λοιπόν εγώ δε θα σου απαντούσα τα παραπάνω αλλά θα σου 'λεγα:
Παράτα μας ρε Μιχάλη! Ο Νταλάρας μπορεί να “καταταχτεί” στο ρεμπέτικο (θεός φυλάξοι) μόνο ως γιος του Λουκά Νταράλα. Αν θες να τον κατατάξεις σε σχέση με το ρεμπέτικο, τότε θα τον βάλεις σαν “επανεκτελεστή” ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους και φυσικά ΟΧΙ στην πρώτη γραμμή όπου βρίσκονται μακράν άλλοι.
ΑΝ