Αμάν Αμήν

Επικαιρότητα Ανακοινώσεις
1

Αμάν Αμήν

2011-2012 Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Θέατρο Ακροπόλ
Αμάν Αμήν
Πρώτη Παρουσίαση: Βασιλικό Θέατρο, 2011/12/30

image

Τα ρεμπέτικα τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή, τα ρεμπέτικα της διάψευσης των ονείρων, τα ρεμπέτικα της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο.

Το “αμάν” που βγαίνει μέσα από την ψυχή συναντά το “αμήν” μιας προσευχής. Στην ευθεία γραμμή που ενώνει το βυζαντινό μέλος με το ρεμπέτικο και με το μικρασιάτικο τραγούδι ταξιδεύουν ο έρωτας, το πάθος, ο πόθος, η νοσταλγία, η μοίρα, ο θάνατος, τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, η στέρηση της ελευθερίας και η προσφυγιά. Έτσι αφουγκράστηκε τους ήχους αυτούς του παρελθόντος ο Σταύρος Ξαρχάκος και έστησε μια μουσική παράσταση με τίτλο “Αμάν Αμήν”. Ένα θέαμα-ακρόαμα με συνθέσεις παλιές και νεότερες, ένα λαϊκό πάλκο κατανυκτικό σαν λειτουργία.
Σκηνοθεσία: Ξαρχάκος, Σταύρος
Κοστούμια: Δρίνη, Έρση
Ζωγραφική σκηνικών: Σταθόπουλος, Γιώργος
Φωτισμοί: Καραντινάκης, Γρηγόρης
Διεύθυνση ήχου: Ρούντος, Νικόλαος
Διεύθυνση παραγωγής: Κιρκινέζος, Φάνης
Επιμέλεια παραγωγής: Ξαρχάκου, Πανδώρα
Βοηθός σκηνοθέτη: Ξαρχάκου, Πανδώρα
Ερμηνευτές
Καρούνης, Ζαχαρίας
Κουνάδη, Ελίτα
Μαντζόπουλος, Κώστας
Μπινοπούλου, Νάνα
Ντάλη, Καίτη
Σουλτάτου, Μαρία
Τσίγκος, Κώστας

Σημείωση Καλλιτεχνικής Διανομής
ΜΟΥΣΙΚΟΙ: Βαμβακούσης Αρίστος (Μπουζούκι), Γουάστωρ Αχιλλέας (Πιάνο), Δρογκάρης Βασίλης (Ακορντεόν), Ζάκκας Ηρακλής (Μπουζούκι, Μπαγλαμάς, Ντόμπρα), Καβαλιεράτος Σταύρος (Κοντραμπάσο), Μαργώνης Σωτήρης (Βιολί), Πεχλιβάνογλου Γιώργος (Κλασσική Κιθάρα), Νυδριώτης Γιώργος (Μπουζούκι, Τζουρά, Μπαγλαμά), Πάππος Μανώλης (Μπουζούκι), Σαμπαζιώτης Νίκος (Ακουστική Κιθάρα), Σιδερίδης Διαμαντής, (Μπουζούκι, Τζουρά, Μπαγλαμά, Τσουμπούς), Χαλίλ Ευγένιος (Μπουζούκι, Τζουρά, Μπαγλαμά)
ΧΟΡΕΥΟΥΝ: Ελπίδα Παπάζογλου, Ιωάννα Αγγελοπούλου, Πασχαλία Ακριτίδου, Ναυσικά Στάθη
Για 20 μόνο παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, θα ακολουθήσουν 20 παραστάσεις στο Θέατρο Ακροπόλ, στην Αθήνα. Βασιλικό Θέατρο (2011/12/30 - 2012/01/22)

Καθένα από τα δύο μέρη της παράστασης χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Υπάρχουν τραγούδια του χάρου, του τεκέ και της Ανατολής.

2

Καλησπερα στη παρεα, πηγα σημερα στη παρασταση στη πρεμιερα.
Αρκετα ομορφη και ποιοτικη, θα σας τη συνιστουσα σιγουρα. Τα κομματια που παιζονται ειναι τα κλασικα και πανω-κατω αυτα που παιχτηκαν στη πρωτη παρασταση, αλλα ολα ειχαν ενα ιδιαιτερο υφος που καθηλωσε τους παντες. Εξαιρετικος ο Ζαχαριας Καρουνης επισης.

3

Αμάν Αμήν: Έτσι τ’ άκουσα!

31/12/2011

του Σταύρου Ξαρχάκου

–Έτσι τ’ άκουσα!
Τα άγια ρεμπέτικα τραγούδια, της ζωής των βασανισμένων, από τον απάνθρωπο δυτικό μας πολιτισμό.
Όμως εσείς, οι χθεσινοί και σημερινοί «κουφοί» στους πόνους του ανθρώπου –όπως αυτούς που ζούμε τώρα, στην κατακρεουργημένη Ελλάδα– δεν ακούτε τίποτα από τους ήχους της καταστροφής;
Τώρα, η Δύση του άγριου πολιτισμού, που είχε να δώσει τόσα πολλά (μέσα από την αρχαιοελληνική της κληρονομία, τη δική της αναγέννηση και τον δικό της διαφωτισμό), μένει βουβή μπροστά στον συντελούμενο αντιανθρωπισμό της, που είναι γεμάτος μαύρη απόγνωση και ανελευθερία, χωρίς να φαίνεται πουθενά ο δρόμος της σωτηρίας.
–Έτσι άκουσα!
Πριν… χρόνια, τον ήχο του βαρύ του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ γι’ αυτούς που κάπνιζαν τους πόνους της ψυχής τους;
Τώρα εσείς, στο συνεχές άκουσμα του ήχου της καταστροφής, δεν μπορείτε να ακούσετε, έστω στην ύστατη ώρα, τους ΑΜΗΝ, τον πόνο της ελληνικής ψυχής και της παγκόσμιας αγωνίας;
–Έτσι τ’ άκουσα τότε!
Και πίστευα πως θα τα ακούγατε κι εσείς… Τώρα που χάθηκαν τόσα πολλά, σας ξαναθυμίζω πώς τα είχα ακούσει.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Τα ρεμπέτικα τραγούδια του πάθους, του έρωτα, του οράματος για ανθρώπινη και θεία δικαιοσύνη.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Τα ρεμπέτικα τραγούδια της αιώνιας αμφισβήτησης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Τα ρεμπέτικα τραγούδια της γέννησης και της αναγέννησης της ζωής και της ελπίδας.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Τα ρεμπέτικα τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή, τα ρεμπέτικα τραγούδια της διάψευσης των ονείρων, τα ρεμπέτικα τραγούδια της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα τραγούδια της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Το ΑΜΑΝ του πάθους, των παθημάτων, των ερωτημάτων, των εκπλήξεων, του θαυμασμού, του οργασμού, του εξιλασμού αίματος, ψυχής και σώματος.
–Έτσι άκουσα τον ήχο της θλιμμένης αίσθησης γι’ αυτό που χάνεται στη νόηση, στην παρανόηση, στην απελπισία, όταν υψώνεται σαν έσχατη απειλή το ΑΜΗΝ της απόγνωσης αλλά και της προσευχής.
–Έτσι τ’ άκουσα!
Το ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ που εκπορεύεται από τα βάθη της ψυχής για να εκφράσει το ανάκουστο του ανθρώπινου πόνου και της ελπίδας.
Με συγκίνηση θυμούμαι όλους και όλες (τραγουδιστές και μουσικούς) της πρώτης «Λειτουργίας» του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ.
Ευχαριστώ θερμά όλους και όλες που συμπράττουν σήμερα, σε τόσο σκοτεινούς καιρούς, στη δεύτερη «Λειτουργία» του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ.
Πιστεύω ακράδαντα πως ο Λαός μας πρέπει να ξαναβρεί τον ιερό τόπο της ελληνικής και παγκόσμιας ψυχής του.
ΥΓ. Αφιερώνω τη Β΄ Λειτουργία του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ στην Ανθούλα Αλιφραγκή, στον Σπύρο Λιόση και στον Κώστα Μαραγκόπουλο.

http://www.protagon.gr

4

Η παράσταση άρχιζε στις 7.00 μ.μ. (σήμερα Τετάρτη, λαϊκή απογευματινή).
'Ηξερα περίπου τι θα δω, μεγάλη ορχήστρα με όλα τα όργανα και μια ηχητική
που νόμιζες πως άκουγες στέρεο μουσική από πανάκριβα μηχανήματα !

Ο Πάππος στο μπουζούκι και ένας δυο ακόμα, η Καίτη Ντάλη με τον αφηγηματικό
της τρόπο και την μπάσα φωνή, η Μαρία Σουλτάτου με φωνή θεϊκή και ένας νεαρός
με θαυμάσια φωνή, ο οποίος είναι πολλά υποσχόμενος (πρώτη φορά τον άκουγα).

Ο Στ.Ξαρχάκος έδωσε το δικό του χρώμα και “έντυσε” τα τραγούδια με τρόπο
ώστε να μη πειραχτεί η αρχική τους υπόσταση …

Στο διάλειμμα έφυγα …

5

Από απογοήτευση?

6

Δεν ήταν ίσως αυτό που περίμενα από τον Ξαρχάκο,
μια και είχα δει παλαιότερα, στην Μονή Λαζαριστών,
κάποια άλλη δουλειά του και με την παρουσία του
επί σκηνής (κάποιες φορές τουλάχιστον) …

Είναι σημαντικό για μένα …

Σίγουρα ένας ακροατής που δεν έχει καμιά σχέση
με το ρεμπέτικο, παρακολουθεί πιο ευχάριστα ή
δεν του αρέσει καθόλου …
Αλλά αν έχεις σχέση, περιμένεις κάτι διαφορετικό.

Επίσης, όταν κάτι επαναλαμβάνεται μετά από πολλά
χρόνια και με άλλη επιλογή συνεργατών, είναι σχεδόν
βέβαιο πως αποκλείεται να έχει την πρώτη “αίγλη” !

7

Συμφωνώ. Ειδικά στην τελευταία παράγραφο. Έχει γίνει αρκετές φορές.

8

Είχα δει την παράσταση πριν από χρόνια και μου είχε αρέσει πάρα πολύ! Ίσως να ήταν και ένας από τους λόγους που με έκαναν να ασχοληθώ ακόμη περισσότερο με το ρεμπέτικο…Νομίζω ότι θα ήθελα να την ξαναδώ, έστω κι αν με προβλημάτισε το σχόλιο σου Πελαγία! Πάντως για κάποιον που δεν την έχει δει στο παρελθόν, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα κι ας μη ξεχνάμε ότι για την εποχή της υπήρξε σταθμός και μας άφησε υπέροχα τραγούδια…

9

Το είχα δει παλιά. Δεν μπορώ να πω πότε, γιατί το πρόγραμμα που έχω φυλάξει δεν αναγράφει χρονιά.

Ως νεοφώτιστος ρεμπετόφιλος, είχα εντυπωσιαστεί βαθειά. Ξέρω ότι τώρα δε θα μου άρεσε. Πέρασαν χρόνια, οι προσωπικές μου αναζητήσεις και εμπειρίες με οδήγησαν στη διαμόρφωση άλλων γούστων από αυτά της παράστασης. Αλλά παραμένει σημαντικό το γεγονός ότι την είδα τότε, αφού είναι κι αυτή μία από τις εμπειρίες επί των οποίων διαμορφώθηκα!
Τώρα από ρεμπέτικα ακούω κυρίως κάτι μισοκατεστραμμένες ηχογραφήσεις 78 στροφών όπου ένα-δυο όργανα παίζουν το ίδιο και το ίδιο. Τότε δε θα μπορούσα ν’ ακούσω τέτοια πράγματα (ή ίσως είχα μόλις αρχίσει να προσπαθώ να τα ακούσω). Δεν είναι ωραία ακροάματα, απλώς εγώ ακούω και κάτι παραπάνω (υπαρκτό ή της φαντασίας μου) που κρύβεται πίσω από τις γραμμές.
Η μεγάλη ορχήστρα του Αμάν Αμήν, ο θεαματικός χορός με τις φωτιές, και διάφορα άλλα που σήμερα θα καταδίκαζα ως φλυαρίες και περιττή υπερπαραγωγίλα, ήταν κάποια από τα στοιχεία που με υποψίασαν τότε ότι υπάρχει κάτι πίσω από τις γραμμές. Επομένως, πιθανόν και σήμερα αυτή η παράσταση να ανοίξει νέες πόρτες στον τωρινό νέο ακροατή. Βέβαια άμα τις διαβεί μπορεί κι αυτός να την απορρίψει τελικά.

Αν παιχτεί στην Αθήνα είναι 100% βέβαιο ότι δε θα πάω. Άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι δε μετανοιώνω που πήγα τότε.