Ίσως λίγο καθυστερημένα γιατί με τη συμετοχή του Kostas™ δε νομίζω ότι υπάρχει τίποτα να πούμε
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκαμπαρδώνης λυμαίνεται το ρεμπέτικο χώρο. Το 2001 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τον τίτλο ουζερί Τσιτσάνης μυθιστόρημα με 442 σελίδες όπου σε μια δισέλιδη εξήγηση, όπως τη λέει, στην αρχή του βιβλίου, γράφει : Οι σχολαστικοί ας μην ψάξουνε για απολύτως ακριβείς ημερομηνίες, σωστούς δίσκους,αληθινά ονόματα σκοτωμένων, τα κουκούτσια από τις ελιές των ηρώων, πειστήρια, γεγονότα. Τα μπερδεύω αυθαίρετα για να εξυπηρετούν τη δικήμου ψευδαίσθηση.
Είναι φανερό ότι ο Τσιτσάνης είναι κάτι σαν άλοθι για να περάσει το υπόλοιπο. Μένει η λογοτεχνικήτου αξία που δεν είναι και πολύ μεγάλη : επαναλήψεις, αφελείς δϊάλογοι, τρεναρίσματα μ’ ένα στιλ άχρωμο, τόσο που, ακόμα κι όταν περιγράφει τα δραματικά γεγονότα που κατάληξαν στην εξόντωση των εβραίων, δε γίνεται πειστικός.
Ο ήρωας που μας τα διηγιέται είναι μισοφανταστικός : Ο αδελφός της γυναίκας του Τσιτσάνη με το ίδιο επίθετο αλλά με άλλο όνομα.
Δεν μπορείς να μη σκεφτείς διαβάζοντάςτο τη μεγάλη πλατεία του Μπακόλα, μνημείο πια της εληνικής λογοτεχνίας, όπου μια απ’ τις ηρωίδες τραγουδάει στο ουζερί του Τσιτσάνη.κι ερωτεύεται έναν πελάτη δοσίλογο. Φυσικά το μυθιστόρημα του Σκαμπαρδώνη δε στέκεται δίπλα ούτε λεπτό.
Δεν ξανακάνω το λάθος να διαβάσω βιβλίο του Σκαμπαρδώνη. Είδα κι έπαθα να συνέλθω από το μέγα σοκ που πέρασα με το Ουζερί Τσιτσάνη.
Όσο για την προσπάθεια του συγγραφέα, μία λέξη θα πω: ΑΙΣΧΟΣ
Αγόρασα πρόσφατα το βιβλίο του Σκαμπαρδώνη.
Από τις πρώτες σελίδες αποφάσισα πως το βιβλίο δεν είναι για μένα.
Με φοβίζει η ιδέα ότι οι εικόνες που περιγράφονται δεν είναι αληθινές:256:.
Δεν θέλω να χω στο μυαλό μου ένα Μάρκο όπως τον φαντάστηκε ο συγγραφέας, αλλά έναν Μάρκο όπως τον ζω μέσα από τα τραγούδια του, τις αφηγήσεις του, τις φωτογραφίες του κτλ.
Κάποια στιγμή ίσως κάνω την προσπάθεια πάλι…
Ρε παιδιά να φανταστείτε στο ουζερί τσιτσάνης κάνει μια περιγραφή που ο τσιτσάνης βάζει μια χειροβομβίδα τρελαμένος στο μουζούκι και το πετάει και σκάει και κάτι άλλες ψυχολογικές μπαρούφες…Δηλαδή γελούσα αντιλαμβανόμενος του πόσο μακρυά από το σκεπτικό τόσο του τσιτσάνη όσο και της εποχής…
για να υπάρχει και αυτό
