Όντως σπουδαίο το βιβλίο του Mazower, με απόλυτο σεβασμό στην Ιστορία.
Την περιγραφή του γεγονότος με την “βροχή και την ομπρέλα” την δίνει επακριβώς η ίδια η Αγγέλα στα “Χαίρια μας εδώ”,χωρίς να αναφέρει πάντως κάτι για την δημιουργία του τραγουδιού. Σίγουρα πρόκειται,όπως σημειώνεις, για “μαγείρεμα” του Σαββόπουλου.
[Η περιγραφή και μόνον του γεγονότος από την Αγγέλα είναι σπαρακτική και αρκεί ].
Μπράβο σου Κώστα.
Νομίζω πως ό,τι ήταν να μάθουμε για την προσωπική ζωή του Παπάζογλου ή του Μάρκου το μάθαμε ήδη και μάλιστα με τον πιο αυθεντικό τρόπο τόσο από τη συγκλονιστική σφήγηση της ίδιας της Αγγέλας όσο και από την αυτοβιογραφία του ίδιου του Μάρκου.
Από εκεί και πέρα, η ανακύκλωση τέτοιων συγκλονιστικών στιγμών σαν κι αυτήν που περιγράφτηκε από τη ζωή των Παπάζογλου είναι πια περιττή, αν δεν είναι και εκ του πονηρού…
Και εννοώ ότι κατάλληλα σερβιρισμένες και στοχεύοντας εύστοχα στο θυμικό του αναγνώστη τέτοιες ιστορίες ή γαργαλιστικές λεπτομέρειες από την προσωπική ζωή τέτοιων δημιουργών - σε άλλες περιπτώσεις - σε τίποτε άλλο δεν αποσκοπούν, παρά σε μια γερή κονόμα των συγγραφέων και αυτοδιαφήμιση.
Μια μελέτη, επάνω στις γενικότερες συνθήκες της εποχής, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές σε συνδυασμό με τη φυσική και καλλιτεχνική παρουσία των δημιουργών δεν βλέπουμε να γίνεται.
Έτσι, αρκούμαστε μέχρι στιγμής στα βιβλία του Νέαρχου Γεωργιάδη και κάποιων ελάχιστων ακόμα.
Υ.Γ. Μια σκέψη που με τριβελίζει όταν έρχονται στο φως τέτοιες πρωτοβουλίες…
Ο Βαγγέλης ο Παπάζογλου, ο Αξιοπρεπέστατος, ο Ασυμβίβαστος, ο Άρχοντας, ο Κύριος…
πώς θα ένιωθε άραγε αν ζούσε σήμερα και διαπίστωνε να γίνεται η τραγική ζωή του φτηνό ρομάντσο και απόπειρα κονόμας κάποιων επιτήδειων;;;
Νομίζω πως θα τους έφτυνε καταπρόσωπα και θα τους γύριζε την πλάτη, όπως άλλωστε έκανε και με την τότε κατάσταση (λογοκρισίες κλπ).
Η περί το ρεμπέτικο έρευνα έχει σίγουρα προχωρήσει πολύ μ’ αποτέλεσμα να διαθέτουμε πλήρη δισκογραφία κι επαρκή βιογραφικά στοιχεία για την πλειονότητα των συντελεστών του είδους.Ανοιχτό όμως μένει το θέμα της ερμηνείας και εις βάθος εξέτασης όλων των πλευρών του.
Φέτος θεωρώ ότι κυκλοφόρησε ένα σημαντικό και πρωτότυπο βιβλίο,που δεν μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων και σε εύκολες σχηματικές απαντήσεις,αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει,να συλλάβει το πνεύμα αυτής της μουσικής στάσεως ζωής.Πρόκειται για το βιβλίο ‘‘Από το κομπολόι στο ρολόι.Μια εσωτερική ιστορία του ρεμπέτικου’’ του Νίκου Καλαποθάκου.
Κάποιος μπορεί να εγείρει ενστάσεις για τη λόγια γλώσσα και τη συχνά εξεζητημένη ανάπτυξη των νοημάτων,καθώς και τη σχετική υποβάθμιση του πολιτικού και κοινωνικού παράγοντα,αυτό όμως δεν αναιρεί ότι πρόκειται για αξιόλογο βιβλίο,που κομίζει μια νέα θέαση πάνω στο ρεμπέτικο.Ο συγγραφέας έχοντας γερή γνώση του πραγματολογικού υλικού και μη στηριζόμενος, όπως πολλοί θεωρητικολογούντες περί το ρεμπέτικο,μόνο στην ανθολογία του Πετρόπουλου επιχειρεί,επιτυχώς κατ’ εμέ,να προσεγγίσει τις νοοτροπίες,τις στάσεις ζωής που θα εμψυχώσουν το ρεμπέτικο τραγούδι,την κύρια ίσως πολιτιστική εκδήλωση του ελληνικού λαού για μια μακρά κι επώδυνη περίοδο,όπου συντελείται η μετάβαση από τον άνθρωπο της παράδοσης και της κοινότητας στον άνθρωπο της πόλης και της νεωτερικής εποχής.
Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΤ3 Ο Π. Σαββόπουλος με το Ν. Βολωνάκη είχαν κάνει μια σειρά εκπομπών για το ρεμπέτικο. Σε μια από αυτές είχαν κάνει αφιέρωμα στον Παπάζογλου. Ο Σαββόπουλος είχε αναγνώσει αποσπάσματα από το βιβλίο της Αγγέλας Παπάζογλου και είχε διαβάσει (όπως σημείωσε ο Αντώνης) και το εν λόγω απόσπασμα για το οποίο αναφέρθηκε ο Κ. Λαδόπουλος. Στην εκπομπή αυτή ακούστηκαν και τραγούδια του Παπάζογλου (δεν θυμάμαι τους ερμηνευτές) και σε κάποια στιγμή έπαιξαν και το «Βάλε με στην αγκαλιά σου». Απ’ ό, τι θυμάμαι, στην εν λόγω εκπομπή δεν υπήρξε καν η υπόνοια ότι το εν λόγω τραγούδι προέκυπτε από το γεγονός που περιγράφεται στο απόσπασμα. Δε γνωρίζω αν ο Σαββόπουλος έχει κάνει τη σύνδεση αυτή σε άλλες περιστάσεις. Αν κρίνω όμως από την εκπομπή εκείνη που είδα δε νομίζω ότι υπήρξε καμιά τέτοια πρόθεση.
Ειρήσθω εν παρόδω, οι εκπομπές εκείνες της ΕΤ3 του Σαββόπουλου μου έχουν αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ιδιαίτερα σε αυτή με τον Παπάζογλου, ναι, το παραδέχομαι, δάκρυσα σε ορισμένα σημεία της…
Καλή Χρονιά σε όλους!!!
Ενδιαφέρον!
Έπρεπε να’ρχόσουνα μάγκα μες τον τεκέ μας.
Θα εσκαγα αν δεν το’γραφα
μια χαρα ειναι το βιβλιο.μακαρι να γινει ταινια.Μη γκρινιαζετε
Σωστός, ο νεοεισερχόμενος. Καλωσόρισες Γιώργο! Από ότι έχω διαβάσει, μόνο για ταινία κάνει το βιβλίο.
καλως σε βρηκα!για να γινει ταινια γραφτηκε.ειναι αξιοπρεπες κ διασκεδαστικο.
αλλά δεν προσθέτει τίποτα στην έρευνα για τα αστικά λαϊκά τραγούδια, ίσως και να συσκοτίζει…
Δεν ειναι ο σκοπος του.μυθιστορημα ειναι
Εμ, τότε φίλε Γιώργο, ΓΙΑΤΙ χρησιμοποιεί υπαρκτά και βαριά ονοματεπώνυμα, με ιστορία πίσω τους;
[b]Γιατί δεν πλάθει νέους χαρακτήρες σαν μυθιστοριογράφος που είναι;
[/b]Κοίτα να δεις, υπάρχουν χιλιάδες σύγχρονοι εν ενεργεία μυθιστοριογράφοι, τούτη τη στιγμή που μιλάμε. Το γεγονός ότι κανείς τους δεν πασπάτεψε τα του Μάρκου και της Πειραιώτικης σχολής, δεν μας κάνει κάποια εντύπωση; Μήπως νομίζουμε ότι είναι χαζοβιόληδες ή αδιάβαστοι και δεν γνωρίζουν το Μάρκο και το Μπάτη; Μπα, δε νομίζω.
Οταν χρησιμοποιείς προσωπα απ’ την μουσική ιστορία ενός λαού, οφείλεις να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός, πάρα πολύ ευρυμαθής και πάρα πολύ εργατικός (να κάνεις έρευνα που λέει και ο ΝΠ) για να αποφύγεις τις κακοτοπιές και τους χαρακτηρισμούς.
Αυτή είναι η άποψή μου και προφανώς δεν “γκρινιάζω”.
Και πάλι καλωσήρθες.
εχει κανει ερευνα,καλο βιβλιο ειναι,δε συμφωνω να μη βαλει τα ονοματα αν πιστευει οτι πρεπει,ιστορικα προσωπα ειναι οχι φαντασματα.καλο η κακο το αποτελεσμα ας το κρινουμε.Οχι τις προθεσεις.Καλησπερα
Σε προηγούμενο μήνυμα (#25) είχα εκφράσει την άποψη ότι ο Π. Σαββόπουλος δεν είχε συνδέσει το «Βάλε με στην αγκαλιά σου» του Παπάζογλου με συγκεκριμένο περιστατικό με την Αγγέλλα. Την πεποίθηση αυτή την είχα διαμορφώσει ανακαλώντας στη μνήμη μου μια παλιά εκπομπή της ΕΤ3. Χθες, στην εκπομπή της ΝΕΤ της Μ. Τσουκαλά, εμφανίστηκε ο Π. Σαββόπουλος με αφιέρωμα στον Β. Παπάζογλου. Ασχολήθηκε και με το «Βάλε με στην αγκαλιά σου» και με σαφή τρόπο έκανε πράγματι τη σύνδεση με το εν λόγω περιστατικό.
Κάνω λοιπόν μια μεγαλοπρεπή ****τούμπα και παραδέχομαι ότι έκανα λάθος στην προηγούμενη τοποθέτησή μου. Είναι προφανές ότι μου είχαν μείνει λάθος εντυπώσεις από την παλιά εκπομπή της ΕΤ3. Ζητώ συγγνώμη αν θόλωσα όσους ασχολήθηκαν με το ζήτημα.
Τώρα, αν έχει ή όχι δίκιο ο Π. Σαββόπουλος είναι άλλο θέμα.
Φίλε koutroufi.Ο Πάνος Σαββόπουλος έχει αναφερθεί και παλιότερα σε ραδιοφωνική εκπομπή το πως δημιουργήθηκε το τραγούδι ’ Βάλε με στην αγκαλιά σου’. Στο τελίωμα της εκπομπής το ανέφερε.δες εδώ : http://www.rebetiko.gr/videopod.php?page=10 και πάτα να ακούσεις το : Μ. Ανδρουλάκης - Ιδέες και Μουσικές του Κόσμου: Rembetiko.
Μπορώ άνετα να απολαύσω ένα βιβλίο, ειδικά ένα μυθιστόρημα γι’ αυτό που είναι, ακόμα κι αν ο συγγραφέας του δεν έχει κάνει έρευνα.
Νομίζω ότι ο σωστότερος τίτλος του Μάρκου που θα ταίριαζε γενικότερα στην σημερινή κατάσταση (χωρίς καθόλου να γκρινιάζω) αλλά και στο πόνημα του κου Σκαμπαρδώνη (και όποιους εκ της οικογενείας Βαμβακάρη “ταϊζονται” επίσης, γιατί κανείς δεν είναι καθαριστήριο ο Κρίνος) θα ήταν: “Στο κόσμο το σημέρινο αυτό το ξέρουν όλοι, η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι…”
Ε, καλά. Δεν έχει και καμιά σημασία αν συμφωνείς για τους ήρωες. Δε νομίζω να ρώτησε κανέναν. Ξαναρωτάω: Αν περνιέται για μυθιστοριογράφος όπως λες, γιατί δεν πλάθει δικούς του ήρωες, παρά πάει και τσιμπάει απ’ τα έτοιμα; Για την ευκολία;
Οσο για το αποτέλεσμα (το βιβλίο) το διάβασα και το έκρινα. Δεν είναι να το πάρεις στα σοβαρά. Μόλις τελειώσει το βιβλίο, δε θυμάσαι τίποτα εκτός απ’ αυτά που ήδη ήξερες πριν το διαβάσεις.
Δηλαδή, εγώ γλύτωσα αρκετές ώρες ελεύθερου χρόνου. Ευχαριστώ, Κώστα!
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτες.
Θυσιάστηκα για το forum όπως πάντα!
(να 'χει χάρη ο φίλος ο οποίος, εμ μου ‘φερε δώρο το βιβλίο, εμ’ κάθε μέρα με ρωτάει αν το διάβασα και ποια είναι η γνώμη μου…)
:108: