Με μια μέρα καθυστέρηση, γιατί πριν συμβουλευτώ τα κιτάπια μου θυμόμουν εσφαλμένα ότι είναι της Μεγάλης Παρασκευής:
Της Αμαρτωλής. Από την Κρεμαστή της Ρόδου. Τραγουδάει και παίζει λύρα ο Γιάννης Κλαδάκης (εδώ. κανονικά τραγουδούν γυναίκες χωρίς όργανα).
Κατά τη γνώμη μου είναι στο πρότυπο της παμπάλαιης και συγκλονιστικής παραλογής “Του Κριματισμένου”, αλλά πολύ ρηχότερο. Η ιδέα της αμαρτίας και της μετάνοιας εδώ προβάλλεται κατά τρόπο επιφανειακά χριστιανικό, κατηχητικίστικο. Ωστόσο το γεγονός ότι το τραγούδι λέγεται κατά τελετουργικό τρόπο ακόμη και σήμερα (όπως πληροφορούμαι), αφενός, και η υπέροχη συγκεκριμένη εκτέλεση αφετέρου, το ανεβάζουν μερικές σκάλες παραπάνω από το επίπεδο του ηθικοπλαστικού στιχουργήματος.
Του χρόνου τέτοιες μέρες, αν είμαστε καλά, το Μοιρολόι της Παναγιάς.