Πώς σας φαίνεται αυτή η εκτέλεση - ερμηνεία χωρίς φωνή αλλά με βιολί, σε αυτό το κομμάτι του Μίκη Θεοδωράκη;
www.youtube.com/watch?v=OvZe-Z-sl_8
κι εδώ η πρώτη εκτέλεση με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση
Εγώ, τουλάχιστον, έχω τόσο δεθεί με την αρχική εκτέλεση (την είχα παρακολουθήσει και ζωντανή) που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτό το κομμάτι χωρίς το στίχο του.
Πολύ καλή! Αλλά στ΄αυτιά μου στριφογυρίζει πάντα η φωνή του Μπιθικώτση! Παράξενο;
Όχι βέβαια. Το βιολί έχει μιμηθεί όλες τις ιδιαιτερότητες της φωνητικής ερμηνείας του Μπιθικώτση.
Και μένα πολύ καλή μου ακούγεται η εκτέλεση, θεωρώ όμως ότι απευθύνεται κυρίως σε άλλο κοινό ακροατών (ακόμα κι εκτός ελληνικών συνόρων) από ότι η πρώτη εκτέλεση του Μπιθικώτση, όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη που περιλαμβάνονται στο CD.
Το ηχόχρωμα των μπουζουκιών (πολύ μπάσα) την αδικούν. Αν είχε κοντράστ μπουζούκια σαν αυτά της αρχικής εκτέλεσης θα ήταν πολύ πολύ καλύτερη (όχι ότι δεν είναι εξαιρετική και τώρα).
Συμφωνώ πάντως ότι είναι είναι ένα φορτισμένο ιστορικά τραγούδι και σημαδεμένο από μια ανεπανάληπτη φωνή που δύσκολα ξεπερνιέται η αρχική εκτέλεση στην ψυχή μας (όχι αναγκαστικά στ’ αυτιά μας…)
Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα καλά το συγκεκριμένο τραγούδι.
Προσωπικά, με εντυπωσιάζει περισσότερο το παίξιμο παρά η διασκευή. Το πρόβλημα είναι ότι ο Θεοδωράκης αλλιώς ντύνει στοίχους και διαφορετικά γράφει κάτι ορχηστρικό. Συχνά αναδεικνύει τον στοίχο με πολύ απλές μελωδίες, ακόμα και με τόνους και ημιτόνια…ή ήχους που θυμίζουν ισοκρατήματα…
Άμα αφαιρέσεις τον στοίχο…καμιά φορά αυτό που μένει δεν είναι αρκετό…
Νομίζω ότι οι επανεκτελέσεις δεν έχουν σκοπό να αντιγράψουν - ξεπεράσουν τις αρχικές εκτελέσεις, αλλά να δώσουν κάτι διαφορετικό τουλάχιστον σε αυτούς που δεν είναι “δεμένοι” με την πρώτη ερμηνεία. Βέβαια περισσότερα γνωρίζουν οι δημιουργοί και οι συντελεστές.
Σπάνια οι επανεκτελέσεις έχουν να δώσουν κάτι καινούργιο. Ειδικά σε τραγούδια που έχουν περάσει στο αίμα μας, έχουν γίνει ένα, δύσκολα ξεπερνιούνται. Και επειδή η συγκεκριμένη είναι καλή- συμβατή , μπορώ να υποθέσω οτι απλά άρεσε στον καλλιτέχνη γιατί κάτι καινούργιο δεν δίνει.
Δεν νομίζω οι επανεκτελέσεις να άρεσαν μόνον στον καλλιτέχνη και ότι δεν δίνουν κάτι διαφορετικό, ειδικά όταν αφαιρούνται οι στίχοι. Έπειτα το όνομα του Μ. Θεοδωράκη, δεν είναι γνωστό μόνο στην Ελλάδα, πριν από αρκετά χρόνια κομμάτιά του έχουν εμηνεύσει κι άλλοι Έλληνες σολίστες, όπως αυτός, και η επιτυχία τους ήταν μεγάλη.
Ακούστε και αυτό: οι Walkabouts διασκευάζουν το “Το τρένο φεύγει στις 8”.
http://www.youtube.com/watch?v=k1Grpugb-dc
Εμένα αυτή η προσέγγιση μου φαίνεται όμορφη, παρά τις διαφορές (λάθη?) στην αντίληψη αναφορικά με την αρχική μελωδία.
Άν εντοπίσεις και άλλο πρόβλημα στις συνθέσεις του Μ. Θεοδωράκη, ανέφερέ το ξανά δημόσια, για να το μάθει κι αυτός κι εκείνοι που ερμηνεύουν - διασκευάζουν τις συνθέσεις του, ίσως τους βοηθήσεις…
Για τη διασκευή μίλησα και όχι για τη σύνθεση…
Συμφωνώ απόλυτα με τον Αλέξαντρο, τα τραγούδια του Θεοδωράκη χάνουν την μισή τουλάχιστον αξία τους χωρίς τους στίχους. Υπάρχουν πολύ ωραίες συνθέσεις του Θεοδωράκη για βιολί, προτιμώ χίλιες φορές να ακούω τη σονατίνα του π.χ παρά μια οργανική διασκευή τραγουδιού. Αυτό δεν είναι κριτική για το συνθέτη, ο συνθέτης το τραγούδι το προόριζε για τραγούδι και όχι για οργανικό.
Δεν νομίζω να έχουν όλοι την ίδια άποψη γι’ αυτό.
Σεβαστόν. Είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει τι είδους μουσική θα ακούσει.
Τα τραγούδια και κυρίως οι επιτυχίες πολλές φορές γίνονται και οργανικά, διασκευάζονται και επανακυκλοφορούν με επιτυχία, όπως συμβαίνει και το αντίθετο, σε οργανικά να μπαίνουν στίχοι και ν’ αρέσουν σε πολλούς. Στο βιντεακί του μηνύματος # 1, ο συνθέτης και όχι μόνο, φαίνεται να του αρέσει πολύ και η οργανική διασκευή, ο οποίος δίνει συγχαρητήρια στο σολίστα ερμηνευτή.
Ελπίζω να είναι σαφές ότι δεν προσπαθώ να μειώσω τον συνθέτη. Και ναι, φαίνεται ευχαριστημένος με την διασκευή.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι το μουσικό του λεξιλόγιο είναι περισσότερο σύνθετο όταν γράφει μόνο για όργανα και όχι για φωνές.
πχ εδώ