Βλέποντας πώς χορεύουν (κάποιο είδος συρτού ή πάντως δημοτικός χορός μάλλον, σίγουρα όχι χασάπικο-ζεϊμπέκικο) νομίζω ότι ίσως την έχουμε ξαναδεί και ξανασχολιάσει…
Πάντως τη θέση του μουσικού (στο κέντρο του κύκλου του χορού) μπορούμε για πάντα να την ξανασχολιάζουμε.
Εντάξει, η φωτογραφία πάει με τα άρθρα περί περιπλανώμενων Ιουδαίων και «κομμουνιστικής» Γαλλίας που είναι για τα πανηγύρια 
Όχι, δεν την έχετε ματαδεί.
Πρώτη φορά βγαίνει στο φως της δημοσιότητας από το 1936.
Είναι δε άξιο σημείωσης ότι είμαστε στον Οκτώβριο 1936, με τον Μεταξά καλοκαθισμένο στην εξουσία, και βλέπουμε φόρα παρτίδα το μπουζουκάκι πρωτοσέλιδο να βγάζει μάτι σε (αναγκαστικά) φιλομεταξική εφημερίδα.
Ίσως κάποια με παρόμοια εικόνα.
Μπορεί να μην ήξεραν ότι είναι μπουζούκι.
Για τη χωροφυλακίστικη λογική, δε θα με εξέπληττε να κυνηγούσαν ως μπουζούκι οτιδήποτε εμφανιζόταν σε συνθήκες τεκέ ή ασιατικής ραστώνης (δεν πα’ να 'ταν και …κλαπαδόρα 
), και να μην το αναγνώριζαν αν το έβλεπαν σε διαφορετικό πλαίσιο.
Απ’ το στόμα μου το πήρε ο Περικλής! Έχω την εντύπωση πως οι εναντιούμενοι στον αμανέ, το μπουζούκι, τις ουσίες και ό,τι άλλο εκείνης της εποχής (του Μεταξά περιλαμβανομένου, αλλά και των υπευθύνων της εν λόγω εφημερίδας), δεν θα ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν σε φωτογραφία από «διασκέδασιν χωρικών» με «χορόν χωριάτικον», κατά πόσον ένα όργανο είναι μπουζούκι, κιθάρα, σαξόφωνο ή κάτι άλλο….
Την παρουσιάσαμε και την σχολιάσαμε πριν 2 χρόνια περίπου.
Οπ, καλά θυμόταν ο pepe!
Συγγνώμη!
νομος τρικαλων. Καλομοίρα (Γουδουβασδα) στην τοποθεσία Γκουρα
Γιάννης Πηξομάτης :βιολί,
Γεώργιος Γκόγκος:λαούτο
σου φαινεται για λαουτο αυτο κυριε σπυρο…?
Μπουζούκι μου φαίνεται εμένα… Απλά η γωνία της φωτογράφησης κάνει το σκάφος να φαίνεται μεγαλύτερο…
Αφού με ρωτάτε ,θα σας απαντήσω . θα πω λαούτο ,γιατί τι ζητούσε το μπουζούκι στα βουνά ?
τώρα που είδα το όνομα ξανά , (Γεώργιος Γκόγκος:λαούτο ) ,είναι ο πατέρας του Στέργιου Γκόγκου ,στην περίφημη φώτο ( σήμα Λιάβα )
Το όργανο μοιάζει περισσότερο για μπουζούκι. Το μέθεθος του σκάφους μπορεί να ποικίλλει, αλλά στα λαούτα το μπράτσο φτάνει μέχρι την οκτάβα (1/2 της κλίμακας - μάλιστα συνήθως ούτε καν οκτάβα αλλά ενδέκατο τάστο), ενώ εδώ έχουμε πολύ μακρύτερο μπράτσο.
Αυτό δε με εκπλήσσει. Δεδομένου ότι σε πολλά νησιά, όπου ξέρουμε το λαούτο ως στάνταρ συνοδευτικό του βιολιού ή του όποιου πρώτου οργάνου, κατά περιόδους είχαν πειραματιστεί και με άλλα έγχορδα και το μπουζούκι ήταν ένα από αυτά, και μάλιστα ότι κάποιοι το προτιμούσαν επειδή ήταν φτηνότερη η αγορά του, θεωρώ πιθανό να συνέβη και στη Θεσσαλία αυτό.
Παρά ταύτα διευκρινίζω ότι χειροπιαστά παραδείγματα δεν ξέρω από στεριανά μέρη (αλλά ούτε και τα 'χω ψάξει τόσο όσο τα νησιά).
στα λιμάνια ,στους σταθμούς ,την αγορά μουζουκομπαγλαμάδες και στα βουνά ,λαούτα και φλογέρες ,για να βόσκουν τα κοπάδια με όρεξη !
Εχεις απολυτά δίκαιο στην εκτίμηση σου pepe .σαν πολύ μακρυμάνικο φαίνεται ?
το καπακι δεν υπαρχει πια… το συναντησα πριν 20 χρονια στο ροτσκο στην θεσσαλονικη κρεμασμενο στον τοιχο. εχεις αλλες φωτο απο αυτο κυριε σπυρο…?
δυστυχώς όχι αυτή τη στιγμή .θα ψάξω.
Ηχογραφήσεις στην Αράχοβα, κάποια στιγμή πριν το 1965 που βγήκε ο δίσκος. (Aiutos = Αϊτός.) Η κομπανία ήταν λαϊκή, παίζουν κι ένα γνωστό χασαποσέρβικο, και το βέρσο στο τσάμικο δεν είναι και τόσο βέρσο, μάλλον προς ταξίμι. Αλλά πάντως το ρεπερτόριο ήταν, προφανώς, «ό,τι ζητάει ο κόσμος»!
Εδώ παρατίθενται και όλοι οι τίτλοι των κομματιών του δίσκου, αλλά και τρία επιλεγμένα δείγματα από τις υπόλοιπες ηχογραφήσεις. Ηπειρώτικη πολυφωνία, αλλά και Ρούμελη…. Ενδιαφέρον έχουν τα ονόματα των «Performers»: Χαλκιάδες και ένας Ζούμπας (!).
Ααααα, κοίτα να δείς! Δεν είχα βρει πουθενά τα ονόματα, παρόλο που από αυτή τη σελίδα είχα ξεκινήσει την αναζήτηση. (Επειδή εκεί παρέπεμπε ο Τόνι Κλάιν σε κείμενο που παρατίθεται αλλού στο φόρουμ). Είχα δει μόνο μια υπερβολικά μικρή φτγρ του οπισθοφύλλου, που δεν μπορούσα να τη διαβάσω - με κόπο έβγαλα τη λέξη «Αράχοβα». Ο Νίκος όμως υπήρξε παρατηρητικότερος. Στο ΥΤ λέει ότι παίζουν άγνωστοι. Τα βιντεάκια, τα υπόλοιπα πέραν των τριών, τα βρήκα με αρκετό ψάξιμο εκεί. Είναι 8 συνολικά, από τα 17 του δίσκου, και είναι στον πάτο του ΥΤ, με 20-30 θεάσεις το καθένα μέσα σε δυο χρόνια και κάτι. Σ’ ένα από τα ηπειρώτικα ακούγεται «γεια σου Χαλκιά».
