Εσύ Άνθιμε, με το #17 σου αναφέρθηκες στο #6 του Τηλέμαχου. Εγώ, απλά είπα ότι α) ο Τηλέμαχος μάλλον δεν θα μας διαβάσει και β) τέτοια εκτέλεση δεν ξέρω να υπάρχει.
Πολύ ωραία!
Ωραία μελωδία, καταπληκτικοί στίχοι και ερμηνεία!
Πρέπει να πρωτοανέβηκε το 2011 από τον Γιώργη Χριστοφιλάκη, παλιό γνώριμο του Μάρκου. Πού ήταν η ρημάδα η κόπια και δεν την είχε η οικογένεια άραγε;
Πρέπει να την έχει, αφού αυτό που ανέβασε ο Κώτσος (#18) το έχει, λέει, δώρο απ’ το μακαρίτη το Στέλιο.
Καλησπέρα σε όλους, ότι θα τύχαινε να συνδεθώ λίγες ωρες μετά από αυτή τη συζήτηση, τι να πω να παίξουμε κανα τζόκερ. 
Δυστυχώς θα σας απογοητεύσω όμως, το ποστ μου είναι πριν απο 6 χρόνια και μάλλον το έγραψα εκ παραδρομής. Αν υπήρχε εκτέλεση με τον Στέλιο στη μουσική του Μάρκου θα το θυμόμουν. Δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποια εκτέλεση αναφέρομαι. Αν τελικά βρω κάτι, θα ενημερώσω!
μήπως εννοούσα ότι ο Στέλιος έπαιζε μπουζούκι στο Κεντρικόν;
Ρωτάω τον εαυτό μου. Σουρεαλισμός.
3 «Μου αρέσει»
κι ομως… το τραγουδαει ο στελιος σε καποια εκπομπη, ισως του κουναδη. μονος του, παιζει μπουζουκι και τραγουδαει, σε λιγο διαφορετικη μελωδια ομως απο αυτην που λεει ο μαρκος στο ζωντανο.
1 «Μου αρέσει»
Η σειρά είναι η τετράς η ξακουστή του Πειραιώς. Τώρα που το είπες…κάτι μου λέει. Υπάρχουν τα 4 επεισοδια στο youtube. Μπορούμε να το ψάξουμε.
Εδώ είμαστε. Στο 48.10
https://www.dailymotion.com/video/x6b05p4
1 «Μου αρέσει»
Ωραία.
Ας πουν και οι υπόλοιποι, πάντως τα δικά μου αφτιά ακούν μια τρίτη μελωδία, άλλη από αυτή του Μάρκου σε όλα της νομίζω τα σημεία.
Ναι, δεν παίζει ο Στέλιος ό,τι ακούγεται στο Κεντρικόν, ίσως λίγο μοιάζει ως μελωδική κίνηση, αλλά ως και οι δρόμοι είναι άλλοι…
Μπορεί να μην το θυμότανε και όταν του ζητήθηκε να το παίξει, να το απέδωσε πολύ ελεύθερα, κατά την μνήμη του.
3 «Μου αρέσει»
Αυτό, δεν θα το μάθουμε ποτέ, πλέον. Πάντως, και η εισαγωγή είναι άλλη, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο να την πρωτοέπαιξε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή….
Για να το μάθουμε εγγυημένα, σίγουρα δεν μπορούμε. Ωστόσο σαν πιθανότητα, κι εμένα μου φαίνεται λογική.
Είναι σίγουρα δύο διαφορετικοί σκοποί, όμως κάποιες ομοιότητες στη μελωδική κίνηση και στο ταίριασμα των συλλαβών στον ρυθμό δείχνουν ότι θα μπορούσε ο Στέλιος να ανασυγκρότησε ό,τι σκόρπιο τού είχε μείνει στη μνήμη, μετά από χρόνια που είχε πρωτομάθει το τραγούδι.
Αν συγκρίνουμε και τους δύο σκοπούς με τον τρίτο, τον γνωστό του Στέλιου, που είναι σαφές ότι είναι εντελώς ανεπηρέαστος από τον πρώτο, οι ομοιότητες μεταξύ των άλλων δύο φαίνονται νομίζω εντονότερα.
2 «Μου αρέσει»
αυτο πιστευω κι εγω.
Ένα πιθανό σενάριο είναι ακόμα και η εκτέλεση στο Κεντρικόν να φτιάχτηκε από μνήμης μιας και το τραγούδι δεν ηταν ηχογραφημένο και ο Μάρκος αναφέρει πολλές φορές ότι είχε ξεχάσει μελωδίες.
Θα τους φανταζόμουν δηλαδή πατέρα και γιό να το ξανα φτιάχνουν από τη μελωδική γραμμή στους στίχους που λογικά θυμόταν να τραγουδήσει ο Μάρκος για να το πουν στη συναυλία. Σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσε ο Στέλιος να αυτοσχεδίασε για την εκπομπή του Κουνάδη στη μελωδική γραμμή του Μάρκου. Θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνει και επι τόπου, όπως έκανε πολλές φορές και με δικά του τραγούδια και έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο έκανε κι εκεί (χωρίς τον Μάρκο αυτή τη φορά).
Να διευκρινήσω ότι δεν μου είχε πει ποτέ τιποτα τέτοιο ο Στέλιος, την άποψη μου λέω.
1 «Μου αρέσει»
ναι, στο βιβλιο του ο μαρκος λεει οτι ειχε ξεχασει τη μελωδια του τραγουδιου αυτου. αλλα αν το επαιζε το 66’ πως το ειχε ξεχασει το 69’…? μηπως οντως η μελωδια της συναυλιας, να ειναι μια προχειρη, για να το παιξουν εκει, η με την πτωση της υγειας του ειχε και μεγαλη απωλεια μνημης μεσα σε τρια χρονια…? 
Ε, άμα δεν παίζεις ένα κομμάτι το ξεχνάς κι ας είναι δικό σου. Κι ο Τσιτσάνης μια φορά που τον ρωτούσαν για ένα κομμάτι του, είπε “πού το θυμήθηκες τώρα αυτό”! Το έχω συναντήσει και σε νεότερους συνθέτες αυτό.
Ενδεχομένως, κυρίως αν είναι δικό σου. Άμα είναι ξένο, έχεις ευκαιρίες να το ξανακούσεις. Αν υπάρχει μόνο μες στο μυαλό σου (και συνωθείται εκεί με χιλιάδες άλλα), μπορεί και να ξεχαστεί.
1 «Μου αρέσει»
“Σιγανά και ταπεινά”, θα ήθελα μόνο να δώσω μια έμφαση, στο ότι “ξεχασμένο” παρέμενε ένα τέτοιο τραγούδι - καρπός της ιστορίας αυτής της χώρας και του λαού της.
Κι όμως, μπόρεσε να καταγραφεί δισκογραφικά μόνο 30 χρόνια αργότερα από το γεγονός στο οποίο αναφέρεται.
Τραγούδι με αυτό το θέμα, που για 30 χρόνια παρέμενε ξεχασμένο στο όνομα του καθεστώτος της… “εθνικοφροσύνης” που είχε επιβληθεί για αυτές τις 3 δεκαετίες στην Ελλάδα.
Επίκαιρα λοιπόν συμπέφτει και σαν “πρόσφατο” θέμα με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στην οποία και χρωστάμε πολλά για το ότι το “Χαϊδάρι” βγήκε από τη λίστα των “ξεχασμένων” και το γνωρίζουμε και το τραγουδάμε και θα το τραγουδάνε κι οι επόμενες γενιές.
ΥΓ Όταν λέω “σαν πρόσφατο θέμα”, εννοώ την ανάσυρση του στην επιφάνεια των συζητήσεων
1 «Μου αρέσει»
Σε τι δρόμο είναι το “Χαϊδάρι” που ακούμε από τον Μάρκο στη συναυλία στο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ;
Μήπως έχεις πρόχειρη σε ποια σελίδα το λέει αυτό ο Μάρκος; Δεν το βρίσκω…
Ακριβώς για να μπορέσουμε ενδεχομένως να διευκρινίσουμε κάτι τέτοιο, ρωτάω όποιον γνωρίζει, σε ποιον δρόμο είναι το “Χαϊδάρι” που παίζει ο Μάρκος στο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ. Ή τέλος πάντων εάν ο κυρίαρχος δρόμος είναι το νιαβέντι. Διότι, εάν είναι σε νιαβέντι το τραγούδι, έχουμε μια ισχυρή ένδειξη ότι πρόκειται για την αυθεντική μελωδία: ο Μάρκος (σελ. 207 ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ) αναφέρεται στο τραγούδι ότι ήταν “ζεϊμπέκικο, νιαβέντι”. Όσο για ζεϊμπέκικο, ακόμα κι εγώ το αναγνωρίζω. Για νιαβέντι όμως για πείτε…
Επιπλέον λέει ο Μάρκος ότι το τραγούδι αυτό “πήγε πολύ”, και “τραγουδήθηκε πολύ”
Δηλ. μια περίπτωση ανάλογη με τον “Σαλταδόρο” υποθέτω, τηρουμένων των αναλογιών. Πώς στο καλό την ξέχασε την τόσο ακουσμένη μελωδία, απορώ πάντως…
1 «Μου αρέσει»
Α, και κάτι άλλο
Διαβάζω στο τχ. 16 (Ιούλιος 2006) του περιοδικού “Λαϊκό Τραγούδι” το κείμενο " Η άγνωστη μουσική του Μάρκου για το Χαϊδάρι": “ένας καλός φίλος, αναγνώστης του περιοδικού μας, έφερε ηχογραφημένη τη συναυλία που έδωσε το Δεκέμβριο του 1966 στο θέατρο Κεντρικόν, στην οδό Σταδίου, ο Μάρκος Βαμβακάρης.”
Και αναρωτιέμαι: ενώ έχουν περάσει κοντά 15 χρόνια από τότε που βρέθηκε πλήρης η ηχογραφημένη συναυλία, πώς ακόμα και σήμερα δεν έχουμε παρά ένα δείγμα;
1 «Μου αρέσει»