Αγαπητέ Τσούμπους,
απάντησα στην Ελένη, εννοώντας τον Ζεϊμπέκικο που χορεύω, και η οποία είχε γράψει:
Αλλά, ο ζεϊμπέκικος δεν είναι ίδιος με τον πυρρίχιο ώστε να του βάλουμε την ταμπελίτσα: “ελληνικό είδος” ούτε δημιουργήθηκε μόνο ή περισσότερο από Έλληνες.
Εσύ γράφεις:
Ότι ζειμπέκικος ελληνικός και τούρκικος αν και έχουν κατά πάσα πιθανότητα κοινή ρίζα (που δύσκολα θα αποδείξει κανείς ότι ανοίκει αποκλειστικά σε κάποιον από τους δύο) είναι πλέον δύο διαφορετικοί χοροί με διαφορετικό ύφος και στυλ.
…αυτό όμως (όπως γράφεις) δεν αποδεικνύεται (από) πουθενά, δεν υπάρχουν μόνο “οι δύο” και θα μου επιτρέψεις να κάνω τις δικές μου υποθέσεις:)
Στις άλλες ερωτήσεις έχω απαντήσει πολλές φορές σε προηγούμενα μηνύματα (δεν πρέπει να το κάνω για κάθε έναν ξεχωριστά), κουράστηκα.
Γράφεις επίσης: Μα ακριβώς αυτό δεν σου λέμε 3 άνθρωποι
Αααααα έτσι; Τρεις μέ έναν; Δε παίζω!
Ρωτάς επίσης: Γιατί τόσος ελιτισμός;
Είμαι κυρίως σπαστικός καιαιαι …ναι!
(Εδώ παίρνω ανάλογο ύφος, ανυψώνοντας χαρακτηριστικά τα φρύδια και κοιτάζοντας ελαφρώς αριστερά επάνω, δίνοντας παράλληλα στη χροιά και το ύφος της φωνής μου μιά αίγλη τέλος πάντων!)
Αφού το διέκρινες, πρέπει να ομολογήσω ότι… εκτός από την λαϊκή καταγωγή μου, έχω και ρίζες (αυτές αποδεικνύονται με στοιχεία δεν είναι υποθέσεις) αριστοκρατικές! Πολίτικες!
Ανώγεια και κατώγεια οι μαύροι* στην αράδα
τα αφήκανε και φύγανε μιά νύχτα αποφράδα…
*άλογα
ΥΓ Ελπίζω να έγινε κατανοητή η διάθεση για χιούμορ.