δε ξερω αν το χετε υποψιν.
Πάντως φίλοι, ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο και βάζοντας “ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών” στο Google, έμεινα έκπληκτος από το πόσες ιστοσελίδες προτείνουν κάποιες μεμονωμένες ανταλλαγές και κάποιες άλλες πιο μαζικές και οργανωμένες. Τι να πω. Πιθανώς να γυρίσουμε στην προ χρήματος εποχή.
η αλληλεγγύη βοηθάει, αλλά δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα που δημιούργησαν μια χούφτα άνθρωποι…
θα μιλήσουμε για το μπουζούκι;;
Οπωσδήποτε και είναι ακριβά.Δεν ξέρω βέβαια ποιός τα ζητάει αλλά μέχρι τον Μάρτιο μπορώ να σου πω ότι ο Γρηγόρης ο Βασίλας έπαιρνε 25 ευρώ και επειδή έχω γυρίσει ένα σωρό δασκάλους σας διαβεβαιώνω ότι είναι εξαιρετικός δάσκαλος, με τεράστια μεταδοτικότητα και βέβαια άριστη γνώση του οργάνου.Και λέω μέχρι τον Μάρτιο γιατί μια σοβαρή εγχείρηση που έκανα τότε μ’έχει αναγκάσει να διακόψω προσωρινά.
1 «Μου αρέσει»
Ωραιος ο Γρηγορης…Απο τους αγαπημενους μου και χαιρομαι που βρισκεται στα “λογικα” πλαισια…
Εκ μεταφοράς από άλλη συζήτηση:
Σταθείτε ρε παιδιά, δηλαδή πού βρίσκονται οι τρέχουσες τιμές; Θα έπρεπε ένας άγνωστος δάσκαλος να πάει πιο κάτω από 15 ευρώ; Μου φαίνεται εξωφρενικό. Θεωρώ ότι ένας άγνωστος, ή γνωστός με φιλική τιμή, στα μεν 20 είναι φτηνός, στα δε 25 λογικός. Μάθημα με 15 ευρώ, ούτε του παπά.
Έχω μείνει εκτός πραγματικότητας;
[Τα 30 ευρώ του Θεόφαλτσου αναφέρονται στον Θ. Πολυκανδριώτη και πράγματι, μου φαίνονται πολύ καλή τιμή.]
Δεν έχει σημασία και η διάρκεια του μαθήματος; Αν κάποιος χρεώνει 30 ευρώ για 45 λεπτά μαθήματος, τότε νομίζω ότι είναι πολλά τα λεφτά…
Τώρα αυτό είναι κάπως σχετικό και μη μετρήσιμο. Μπορεί ο ένας να είναι τόσο μεθοδικός ώστε σε 45 λεπτά να σου δίνει όσα ο άλλος θέλει 1 ή 2 ώρες για να τα δώσει, μπορεί όμως κι ο άλλος που είναι λιγότερο μεθοδικός να μην κοιτάει το ρολόι, να σου χρεώνει μία ώρα και να κάθεται όλη μέρα…
Κατά τη γνώμη μου, ο χρόνος και το χρήμα είναι απολύτως μετρήσιμα μεγέθη, καθότι είναι ποσοτικά μεγέθη. Η μεταδοτικότητα, η μεθοδικότητα, η αποδοτικότητα του δασκάλου, η απορροφητικότητα του μαθητή, κλπ. είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά και εκεί συμφωνώ μαζί σου, ότι δεν είναι απολύτως μετρήσιμα.
Πρακτικά μιλώντας λοιπόν, αν ο χρόνος μαθήματος είναι περιορισμένος στα 45 ή 50 λεπτά (χωρίς να εξετάζουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά δασκάλου και μαθητή, προς το παρόν) τότε το ζητούμενο είναι, αν προλαβαίνει να εξεταστεί ο μαθητής για τη δουλειά που έκανε στο σπίτι του (homework) και αν υπάρχει η δυνατότητα να παραδωθεί η νέα ύλη, με αρκετά παραδείγματα και ασκήσεις επιτόπου, χωρίς την ασφυκτική πίεση του χρόνου ενός 45λεπτου μαθήματος…
Νομίζω οτι το πρόβλημα ξεκινάει απο την μη υπαρξη οργανωμένων και επίσημων σχολών,κρατικών ή ιδιωτικών,οι οποίες θα προσφέρουν πιστοποίηση και τίτλους σπουδών πάνω στην λα’ι’κή μουσική.Με μπούσουλα αυτές τις σχολές,θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει το πράγμα οχι μόνο σε οτι αφορά το οικονομικό,αλλά και την ποιότητα δασκάλων και συνεπακόλουθα των υπηρεσιών που αυτοί προσφέρουν και κοστολογούν…
@ rodouma: βασικά το ίδιο λέμε. Το θέμα είναι το 45λεπτο (ή η ώρα ή το όποιο διάστημα) να πιάνει τα λεφτά του!
@ Κουτσοκαριώτη: Αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα, που έχει συζητηθεί αλλού στο φόρουμ χωρίς φυσικά να εξαντληθεί. Σε ό,τι όμως αφορά τη σχέση του θέματος με το παρόν θέμα, προχείρως δε συμφωνώ: άλλο οι συστηματικές, κεντρικά οργανωμένες σχολές κι άλλο τα ιδιαίτερα. Πέρα από περιστασιακές εξαιρέσεις, οι πρώτες αφορούν κυρίως κάποιον που θα θέλει να δουλέψει μουσικός. Τα δεύτερα κυρίως τον ερασιτέχνη που θέλει να προσθέσει λίγη μουσική στη ζωή του και τη γενική του παιδεία.
Ασφαλώς αν υπήρχε μια συγκεκριμένη διδακτική παράδοση θα βοηθούσε και τους ιδιαιτεράδες. Και πάλι όμως, τι θα γινόταν στην περίπτωση κάποιου που διδάσκει μια άλλη μουσική, σπάνια στην Ελλάδα και στην μουσικοδιδασκαλική πιάτσα; Πάλι μόνος του θα έπρεπε να αυτοσχεδιάσει τη μέθοδο. Το θέμα είναι να ξέρεις να διδάσκεις, και να ξέρεις φυσικά και το αντικείμενό σου. Και αυτό είναι προσωπική κατάκτηση.
Αυτά προς το παρόν. Κλείνω και καλή σας χρονιά. Σύντομα μαζί σας.
Καλή και δημιουργική χρονιά να έχουμε αδέρφια!
Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος,-οντας νέος στο φόρουμ- αλλά το τόπικ βλέπω οτι είναι “μάθημα ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ με 50 ευρώ”,αρα υποθέτω οτι μιλάμε για την λα’ι’κη μας μουσική,΄στην οποία κι εγώ αναφέρομαι.Κατα την γνώμη μου,εφ’ οσον δεν υπάρχει οργανωμένη διδασκαλία,ο καθένας πλασάρεται ως δάσκαλος μπουζουκιού βασιζόμενος στην όποια πορεία του ως μουσικός,η οποία μπορεί να είναι απο συμπαίκτης μεγάλων ονομάτων,σολίστας ή το παιδί για τους καφέδες,χωρίς εγώ ως μαθητής να μπορώ να αξιολογήσω πραγματικά την αξία του ως παίκτη και δάσκαλου.
Φίλε Κουτσουκαριώτη νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να ξεχωρίσει την αξία ενός δασκάλου. Όπως ξεχωρίζει ένα καθαρόαιμο άλογο από ένα μουλάρι, έναν ταλαντούχο παίκτη του μπάσκετ ή του ποδοσφαίρου και ας μην παίζει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, έναν δυνατό μποξέρ και ας μην έχει ιδέα από τους κανόνες του μποξ, έναν ταλαντούχο μουσικό ή τραγουδιστή, από έναν μέτριο με ολίγη.
Χρόνια πολλά φίλε PeVen καλή χρονιά! Θα συμφωνήσω στα παραδείγματα για τον μποξέρ και το άλογο…Είναι εύκολο να καταλάβεις την διαφορά.Τους βάζεις και τους δυο αντιπάλους να τρέξουν/πυγμαχήσουν και οποιος κερδίσει,είναι ο καλός…Στη μουσική όμως,και θα συμφωνείς κι εσύ πιστεύω,τα πράγματα είναι λίγο πιό πολύπλοκα.Αν είναι ετσι,τότε μάλλον κάτι λάθος κάνουμε όσοι ακούμε ρεμπέτικο:Με βάση την αναγνωρισιμότητα και την προσέλευση,θα έπρεπε να συνωστιζόμασταν εξω απο τα γνωστά “πολιτιστικά κέντρα” και να πίνουμε νερό στο ονομα του Χ αοιδού,ο οποίος είναι “ΘΕΟΣ ΛΕΜΕΕΕ!!”.Αυτό που λέω,και δεν κομίζω γλαύκα εν Αθήναις,είναι οτι δεν εχουμε την μουσική παιδεία ως λαός για να κρίνουμε σωστά,πόσο μάλλον όταν θέλουμε να μάθουμε ενα όργανο,το μπουζούκι εν προκειμένω.
Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και καλές πενιές.
Η αξία ενός δασκάλου, δεν μετριέται με το πόσα παίρνει… π.χ. μπορει ο Πολυκανδριώτης να παίρνει 30 Ευρώ το μάθημα και να βρεις άγνωστο δάσκαλο που να παίρνει περισσότερα.
Η Αξία του δασκάλου δεν κρίνεται από την ώρα που σου κάνει μάθημα γιατί π.χ. μπορεί εγώ να σου δείχνω μια εξευτελιστικά απλή άσκηση επί 1 ώρα και να μην μπορείς να την καταλάβεις, και να στην ξαναδείχνω και να την ξαναδείχνω… εκεί δεν φταίει ο δάσκαλος… μπορεί όμως να σου δείξω και μια άσκηση και να την πάρεις με την πρώτη… άρα τι θα σου δείχνω σε ένα μάθημα 2 ωρών για να γίνει φθηνό το μάθημα, εάν π.χ. έχεις καταλάβει τι θέλω να μελετήσεις μέχρι το επόμενο μάθημα μέσα σε 5 λεπτά.
Άρα δεν πρέπει να κρίνουμε την τιμή ενός μαθήματος ποσοτικά, αλλά ποιοτικά… και αυτό θα το δεις μόνο μετά από κάποια μαθήματα και μόνο από τον εαυτό σου… π.χ. εάν έχει κάνει 10 μαθήματα και βλέπεις ότι προοδεύεις τρομερά γρήγορα αυτό σημαίνει α) ότι ο δάσκαλος σε κατευθύνει σωστά βάσει του επιπέδου σου (η διαφορά μεταξύ σχολών και ιδιαίτερων), β) ότι αυτό που σου δείχνει έχει άμεσα αποτελέσματα, γ) ότι έχει έναν συνεπή μαθητή που κάνει αυτά που του λέει και δεν πηγαίνει στο επόμενο μάθημα με μια ώρα εξάσκηση, δ) ότι τα χρήματα που δαπανάς πιάνουν τόπο και ε) είσαι ευτυχισμένος και χαρούμενος.
Θεόφαλτσε, ακόμα και αν η αξία του δασκάλου είναι μεγάλη, τα λεφτά αυτά είναι απαράδεκτα, τουλάχιστον για τον λαικό κόσμο. Εκτός κι αν πρόκειται για ανθρώπους με παχυλό πορτοφόλι.
Πρέπει επιτέλους να υπάρχει συνείδηση της κατάστασης που βρίσκεται ο κοσμάκης…
Ή εσύ κατάλαβες λάθος αυτό που είπα ή εγώ καταλαβαίνω λάθος αυτό που λες.
Εδώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω το συλλογισμό σου, σε σχέση με αυτό που είπα πριν.
Η διαφωνία μου στο παράδειγμα του μουσικού/τραγουδιστή που ανέφερες είναι πως, αν θεωρήσουμε οτι είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε τον καλό μουσικό/τραγουδιστή,τότε με βάση το οτι η πλειοψηφία ακούει τραγουδιστές οπως Βέρτης,Πετρέλης,Καρράς(τα ονόματα στην τύχη),άρα αυτοί είναι οι κορυφαίοι τραγουδιστές που διαθέτουμε στο λα’ι’κό τραγούδι σήμερα.Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω ως “εύκολο”,-εφ’ όσον οι πολλοί καταλήγουν εκεί,άρα αυτό είναι το καλύτερο. Πάντως,σε κάθε περίπτωση,θα συμφωνήσω κι εγώ οτι τα 50 ευρώ είναι πολλά λεφτά για να μάθεις μπουζούκι…
Δεν είμαι της άποψης ότι αυτό που ακούνε οι πολλοί είναι και το καλύτερο. Αυτό που ακούνε οι πολλοί είναι αυτό που τους επιβάλουν να ακούσουν, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις με συνεχή προβολή. Κατά τη γνώμη μου η πλειοψηφία, θεωρεί ως καλύτερο, το μη χειρότερο, από αυτά που προβάλλονται αφειδώς, χωρίς περαιτέρω ψάξιμο.
Ελπίζω να μην σου έχω δώσει την εντύπωση ότι θεωρώ κορυφαίους τραγουδιστές, αυτούς που αναφέρεις.