Παιδιά γειά χαρά,
ήθελα να θεσω ενα ερωτημα ,κατι που με ‘‘βασανιζει’’ καιρο.
Οντας λατρης του λαικου τραγουδιου παντα μου αρεσε να ξεζουμιζω τις ιστοριες των παλιων
βαρδων-συνθετων-παιχτων ειτε μεσα απο βιβλια ειτε απο εμφανισεις τους σε ντοκιμαντερ-
ταινιες κτλ.Ποσο μαλλον τωρα στην εποχη του internet που βγαινουν απο ιδιωτες περισσοτερες πληροφοριες και οπτικοακουστικο υλικο.
Oμως , απο την δεκαετια του 60 ,μια εποχη που ανθισε το λαικο τραγουδι με τους μεγαλους
παιχτες (Χιωτης-Μπεμπης) στα πανω τους ,με εμφανισεις σε κεντρα στην Ελλαδα και την Αμερικη υπαχουν ελαχιστα βιντεο και αυτα ειναι playback απο ταινιες (Χιωτης) ενω απο
τον Μπεμπη … δεν υπαρχουν ουτε καν ηχογραφησεις.
Πολυ θα ηθελα να μου πειτε την αποψη σας ή αν εχετε πληροφοριες για το εξης:
Την περιοδο που παιζαν στην Αμερικη σε κεντρα εκδηλωσεις κτλ ειναι δυνατον να μην γυριστηκαν ταινιες απο ζωντανες εμφανισεις αυτων των δημιουργων;
ευχαριστω Π.Α.
Ωραίο θέμα βάζεις ρε ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να βοηθήσω… δεν κατέ’ω πράμα…
Πράγματι ωραίο θέμα ΡΕΛΑΡΕ.
Το μόνο που ξέρω και το έχω είναι ένα δισκάκι του Μπέμπη με ηχογραφήσεις απ’ την Αμερική. Αν δε κάνω λάθος ήταν από το Λαϊκό Τραγούδι ή από κάποια εφημερίδα, πάντως σίγουρα δωρεάν.
Για βίντεο ή κάποιο κλίπ ή κάτι παρόμοιο δεν έχω βρεί κι εγώ τίποτα.
ΥΓ: Επίσης ρίξε μιά ματιά εδώ.
Ρίξε και μιά ματιά στο παρακάτω από την συνέντευξη του Σπόρου στην Κλίκα εδώ:
“Με τον Μπέμπη κάναμε κάθε μέρα παρέα στο «Μπαράκι». Μια φορά μάλιστα λέγαμε να παίξουμε ένα σόλο παρέα σε δίσκο. Δεν το κάναμε. Ο Μπέμπης ήταν άλλη ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν τον ήθελαν οι εταιρίες στους δίσκους γιατί δεν του είχαν εμπιστοσύνη, λόγω ασυνέπειας. Για να παίξεις στην εταιρία έπρεπε το πρωί στις οχτώ να είσαι εκεί, μετά το ξενύχτι στο μαγαζί. Και να είσαι στην ώρα σου, γιατί αλλιώς χανόταν η ηχογράφηση. Εμένα, πολλές φορές που δεν ξύπναγα, μου έστελναν πειρατικό ταξί να με πάρει από το σπίτι. Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο είχαμε Κολούμπια και Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή είχαμε Οντεόν. Ο Μπέμπης δεν άντεχε τέτοιους προγραμματισμούς. Έπινε και πολύ. Σαν παίχτης όμως ήταν θεός.”
Υπαρχει και αυτο το CD:089:
Αυτό έχω κι εγώ. Υπάρχει και δεύτερο;
Σίγουρα υπάρχει και άλλο αν όχι ολόκληρο cd κάποια τραγούδια. Έχω σε κάποια συλλογή να τραγουδάει ο ίδιος ‘‘Τον Χάρο τον αντάμωσαν’’ και είναι από Αμερική (όχι στις 78 στροφές). Νομίζω έχει πει και κάποια άλλα.
Εγώ έχω ένα διπλό cd, ‘‘Το μπουζούκι στην Αμερική’’ που λέει πολύ καλά τα: ‘‘Δεν ξαναπαίζω ζάρια’’, ‘‘Κουβέντα με το χάρο’’ και παίζει και ένα σόλο. Η εταιρία είναι ‘‘FM RECORDs η ανεξάρτητη’’
Αν υπήρχε ο τίτλος του ‘’ Αρχιστράτηγου ‘’ στους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού , τον τίτλο θα τον είχε δικαιωματικά και μόνο ο ‘’ Μπέμπης ΄΄. Τώρα για να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου τους συμφορμίτες στις αναζητήσεις – ερωτήματα , σας δίνω τις εξής πληροφορίες.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΑ
Α) ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ -ΜΠΕΜΠΗΣ ‘‘ΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕ ΔΙΣΚΟΥΣ 78 ΣΤΡΟΦΩΝ’’ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ‘’ ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ‘’ 8 / 2007 ΔΙΑΝΕΜΗΘΗΚΕ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ
Β) ‘’ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ – ΜΠΕΜΠΗΣ’’
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ : ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ (ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ 1960)
Γ) ’’ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΄΄ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ 1955 – 1965 ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ‘’ΔΙΦΩΝΟ ‘’ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ ΣΕ ΤΡΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α) Στο βιβλίο του Γιώργου Αλτη ‘’ Οκτώ λαϊκά πορτραίτα ‘’ ( έκδοση του περιοδικού ‘’ ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ‘’) έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά για την ζωή και το έργο του. * Η μόνη ολοκληρωμένη εργασία που υπάρχει σε βιβλίο στην Ελλάδα. **Προσωπική άποψη : χρήζει περαιτέρω έρευνας η ζωή και το έργο του και να σημειώσουμε ότι υπάρχουν συγγενείς του εν ζωή που έχουν στην κατοχή τους πάρα πολύ υλικό που παραμένει στα αζήτητα.
Β) Υπάρχουν επίσης και μικρά αποσπάσματα από τη ζωή και το έργο του ‘’ ΜΠΕΜΠΗ ‘’ στις βιογραφίες των ΖΑΜΠΕΤΑ – ΧΙΩΤΗ – ΜΠΙΝΗ κλπ.
Σημειώσεις:
1. Αξίζει κάποτε να ασχοληθούμε πιο σοβαρά σε επίπεδο έρευνας με αυτόν τον καταπληκτικό μουσικό.
2. Το 1996 έψηνα τον Ιορδάνη Τσομίδη να μου δώσει μια κασέτα που είχε και έπαιζε με τον ‘’ Μπέμπη ‘’ παρέα σε μαγαζί στην Αμερική γύρω στο 1961 ή 1962. Δυστυχώς δεν κατάφερα να την πάρω ( χύμα κατάσταση ο Jordan ). Ισως υπάρχει ακόμα αυτή η κασέτα ντοκουμέντο και την έχει κάποιος συγγενής του Jordan.
3. Εδώ ,τελειώνοντας ,να αναφέρω από προσωπική διήγηση του Ιορδάνη σε μένα ,τον θαυμασμό που είχε γιαυτόν τον μεγάλο μπουζουξή τον οποίο τον θεωρούσε αξεπέραστο και πολύ μπροστά από όλους τους άλλους δεξιοτέχνες.
Από τη στιγμή που ο Σπόρος τον αποκαλεί ‘‘θεό’’ δε νομίζω ότι πρέπει να υποθεί κάτι άλλο για να γίνει εκτενέστερη έρευνα…