Τί εθνικότητα έχουν οι μάγκες; Βουλγάρικη;
Ανοίγοντάς το από το ΥΤ βλέπω ότι ναι, Βούλγαροι είναι. (Σιγά το πράμα, εμείς παίζαμε τέτοια από τότε που εφευρέθηκε ο τουρισμός.)
3 «Μου αρέσει»
Τι τραγουδάρα….
3 «Μου αρέσει»
Τσιτσάνη συνέχεια …
2 «Μου αρέσει»
Και….
3 «Μου αρέσει»
Γιατί με ξυπνάτε ρε παιδιά;;;
3 «Μου αρέσει»
3 «Μου αρέσει»
τουλάχιστον 20 επανεκτελέσεις.
για το μπαξέ τσιφλίκι (σχόλιο του αναβαστορα).
<Σύνθεση & στίχοι Β.Τσιτσάνη γράφτηκε το 1942 αλλά ηχογραφήθηκε το 1946 COLUMBIA DG 6598 Ήτανε κάποτε κι ένας θρύλος Γιώργος. Δαλαμάγκας. Ένας ταβερνιάρης της παλιάς Θεσσαλονίκης που έκανε την πόλη άνω κάτω όποτε γούσταρε .Αυτόν τον θρύλο τον πήρε ο Τσιτσάνης και τον έμπασε στα τραγούδια του. Κι από τότε Δαλαμάγκας έγινε πρόσωπο οικείο που τραγουδιέται τα βράδια στην Αθήνα, στον Πειραιά, τη Σύρα στην Πάτρα, παντού. Είμαστε γύρω στα 1967 ο Δαλαμάγκας μένει πια στο γηροκομείο της Σταυρουπόλεως. Απέναντι από το γηροκομείο ένα καφενεδάκι πάνω στην Λαγκαδά να πίνει καφέ γιατί είχε και μέσον να βγαίνει από το γηροκομείο. Καταγωγή από την Θράκη γεννημένος το 1905, ηρθε στη Θεσσαλονίκη 5 χρονών. Το 1932 άνοιξε το πρώτο του μαγαζί ήταν ένα παλιό τζαμί και το έκανε ταβέρνα με όνομα Το Σιντριβάνι. Το δεύτερο ήταν τα Κούτσουρα, άνοιξε το 1935 και το κρατησε 10 χρόνια στην Νικηφόρου Φωκά 18 εκεί γνώρισε και έναν Εβραίο συμπολίτη του με πολλά λεφτά τον Ραούλ. Μεγάλος γλεντζές, είχε σχέση με τα καπνά έβγαζε πολλά χιλιάρικα, και πηγαίναμε στο Μεντιτερανέ και μετά κρουαζιέρα στο Θερμαϊκό. Είχαμε πάντα μαζί μας ορχήστρα με βιολιά και ωραίες γυναίκες. Κι όταν ερχόμασταν στο κέφι ο Ραούλ πέταγε το πίανο στη θάλασσα ίσα με είκοσι πιανα θα ΄χε πετάξει στη θάλασσα. Τον Τσιτσάνη τον πήρε στο μαγαζί μετά από μεγάλη πίεση του διευθυντή της Αστυνομίας Μουσχουντή που είχε ακούσει τον Τσιτσάνη που δούλευε τότε στο Κέρκυρα το μαγαζί και του άρεσε πολύ και έτσι πίεσε τον Δαλαμάγκα να τον πάρει. Εκεί έγραψε και το τραγούδι στου Δαλαμάγκα την ταβέρνα πάνε πρόσωπα μοντέρνα και έβαλε και το όνομα του στο τραγούδι Χατζή Μπαξέ (Μπαξέ τσιφλίκι).>
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
5 «Μου αρέσει»
2 «Μου αρέσει»
Δεν το ήξερα. Μόλις το πρωτάκουσα.
Χρησιμοποιεί και λεξιλόγιο που δεν είχα ξανακούσει σε ρεμπέτικο (τα αγόρια ντιγκιντάν, μερακλαντάν, παρασάγγας) και μου έκανε εντύπωση.
Μου έκανε εντύπωση και μουσικά και στιχουργικά πως δεν μου κόλλαγε με τα μάγκικα τραγούδια και σκέφτηκα πως κάποιος προσπάθησε να μιμηθεί το μάγκικο λεξιλόγιο και το ρεμπέτικο στυλ στην μουσική.
Το έψαξα λίγο και είδα πως σαν συνθέτης αναφέρονταν ο Κώστας Ρουμελιώτης, άγνωστος σε μένα. Βρήκα λοιπόν πως ήταν ο Φαλτσάιτς με το ψευδώνυμο Ρουμελιώτης. Ο ίδιος (σύμφωνα με την wikipedia) είχε γράψει και ταγκό και φοξ (ευρωπαϊκά δηλαδή), δημοσιογράφος μελετής του ρεμπέτικου.
https://vmrebetiko.gr/item/?id=3954
1 «Μου αρέσει»
Ενδιαφέρον είναι. Η μουσική μοιάζει σαν να την έχει μαζέψει κομματάκι κομματάκι κατευθείαν μέσα από τη ρεμπέτικη παράδοση, συνδυάζοντας όμως τα κομματάκια με εντελώς νεωτερικό τρόπο - ένας παραδοσιακός δε θα έβγαζε ποτέ αυτή τη συνολική σύνθεση.
Ως προς τα λόγια: μήπως είναι σατιρικού/επιθεωρησιακού πνεύματος; «Και απέχει παρασάγγας απ’ τ’ αγόρια ντιγκιντάν», τι συνδυασμός!! Δε νομίζω ότι λέγονται στα σοβαρά τέτοιες φράσεις.
Άσε που ακούω «σπαρασάγγας», και μάλιστα και τις δύο φορές. (Ή «και απέχεις παρασάγγας», αλλά το «απέχεις» δεν ταιριάζει.) Αυτή η μίξη από καθαρευουσιάνικα, σκόπιμα λάθη και μάγκικα είναι τυπική της σάτιρας προς τους μάγκες.
—> σπαρασάγγας —> εις παρασάγγας
ΥΓ Για την ακρίβεια: νομίζω.
Δηλ: απέχει-εις-παρασάγγας–>απεχει΄σ’παρασαγγας. Κάτι τέτοιο…
ΥΓ2 Με πολύ πρόχειρη αναζήτηση, είναι αλήθεια, δεν βρίσκω την έκφραση “απέχει εις παρασάγγας”, όμως την έχω στην (άπιστη) μνήμη μου εξ ακοής
ΥΓ3… “εις παρασάγγας” αποδίδονται οι στίχοι εδώ, καθώς και εδώ.
Επίσης, εδώ, για όποιον έχει όρεξη, στην 27η σειρά της σελίδας του χειρόγραφου από την Κύρου Ανάβαση του Ξενοφώντα, λέει: “εις παρασάγγας πέντε και δέκα”
Στη σελίδας μας έχουμε αναφέρει συχνά τη σχέση Κ.Ρουμελιώτης=Κ.Φαλτάιτς
Και κείμενο του από το 1929.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΓΛΑΜΑ.pdf (427,7 KB)
Και το μυθιστόρημα του “Ο άλλος κόσμος” από το 1915 σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις (18/4/1915)
Φωτη, η αληθεια ειναι πως αναφορα στο ονομα Φαλτσαιτς την θυμαμουνα αλλα την συνδεση με τον Ρουμελιωτη καθολου. Οθτε το υραγουδι θυμομουνα να το ειχα ξανακουσει.
Το ενδιαφερον ειναι πως το 1934 καποιος ηθελε να ορισει τι σημαινει ρεμπετης, επομενως ηταν ενας ορος που ηδη ειχε απασχολησει το κοινο.
Περικλη, στιχουργικα φαινεται πως ο στιχουργος δεν ητανε πραγματικος γνωστης (βιωματικα) της μαγκικηςγλωσσας. Συμφωνω με την προσσεγγιση σου, μα Θεωρω πως αφου καθησε και μελετησε το ρεμπετικο πιο πιθανο μου φσινεται να προσπαθει να την μιλησει την γλωσσα παρα να την σατυρισει.
1 «Μου αρέσει»
Εδώ από κείμενο του 1936 γίνεται γνωστό ότι ο Κ.Ρουμελιώτης είναι ο Κ.Φαλτάιτς
Ρουμελιώτης ο εξαιρετικός συνάδελφος κ. Κ. Φαλτάιτς, που με το ψευδώνυμο «Ρουμελιώτης» έχει γράψει τον περίφημο «Τζατζά», το «Πίνω κρασί», τα «Δυο αδέλφια» κλπ.
Ο Φαλτάιτς δεν προερχόταν βέβαια από τα σπλάχνα της μαγκιάς, έκανε όμως επιτόπια έρευνα στους μάγκες του αστικού περιθωρίου before it was cool. Άλλον ένα μόνο ξέρω που να έκανε τέτοια πράγματα, τον Μπέζο. Επίσης, και οι δύο έγραψαν ρεμπετοφανή τραγούδια. Από Μπέζο, θυμίζω το Στρίβε λόγια, παραφορτωμένο με ιδιωματικές μάγκικες εκφράσεις μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Μέτρια μίμηση της αυθεντικής μάγκικης γλώσσας, ή σκόπιμη υπερβολή;
Πάντως υπήρχε και το φτιαχτό ιδίωμα των λογοτεχνικών, χρονογραφικών, θεατρικών κλπ. αναπαραστάσεων του μάγκα. Σταύρακας του θεάτρου σκιών, Τζογές, Τσιφόρος… Η διάθεση πάντα σατιρική (από σατιρική με αγάπη έως οξεία και απορριπτική), και η γλώσσα ο΄πως τη βλέπουμε εδώ, δηλαδή:
Δε νομίζω να έχω συναντήσει τέτοια γλώσσα σε τραγούδια διαπιστωμενα αυθεντικής μάγκικης προέλευσης.
Δύσολο μου φαίνεται. Η κανονική φράση σίγουρα δεν είναι έτσι (απέχουμε χιλιόμετρα, όχι σε χιλιόμετρα!), και αν κάποτε ειπώθηκε και έτσι από λάθος δε νομίζω να είχε διάδοση, αφού δεν το έχω συναντήσει ποτέ.