2 «Μου αρέσει»
Πλην όμως ούτε μάγκικη ή ψευτομάγκικη λέξη “σπαρασάγγας” υπάρχει. Σπαράγγια ναι, σπαρασάγγες όχι.
Τώρα αν στο χειρόγραφο της Κύρου Ανάβασης πρόκειται περί λάθους, ίσως, δεν ξέρω.
Κατά τα άλλα επίσης “απέχει εις παρασάγγας” έχει τη σημασία: η απόσταση μετριέται σε (εις) παρασάγγες, δηλ. είναι τόσο μεγάλη.
Τέλος, λόγω του “υποκειμενικού” χαρακτήρα της εξ ακοής μνήμης, απλώς την αναφέρω ξανά χωρίς να την “επικαλούμαι”…
Σκέφτηκα απλώς ότι «δήθεν» ο μάγκας έχει ακούσει την καθαρευουσιάνικη έκφραση, δεν την έχει μάθει κανονικά, και την αλλοιώνει κωμικά. Το κάνουν συχνά σ’ αυτές τις παρωδίες.
«Κατά παρασάγγας» δεν είναι η φράση; Αλλά όταν το ψάχνω στο Google μόνο κυπριακές ιστοσελίδες μου βγάζει 
Απ’ όσο ξέρω, στο «απέχει τόσο» το τόσο πάντα με μια σκέτη αιτιατική το λέμε. Είτε δίνουμε ακριβή απόσταση (απέχει πέντε χιλιόμετρα), είτε αόριστη (απέχει χιλιόμετρα), είτε χρόνο διαδρομής (απέχει δυο ώρες), είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά (απέχει κόσμους ολόκληρους), είτε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Δε βλέπω γιατί με τους παρασάγγες να πάει αλλιώς.
Από Ηρόδοτο είναι :
[6.42.2] ταῦτά τε ἠνάγκασε ποιέειν καὶ τὰς χώρας σφέων μετρήσας κατὰ παρασάγγας, τοὺς καλέουσι οἱ Πέρσαι τὰ τριήκοντα στάδια, κατὰ δὴ τούτους μετρήσας φόρους ἔταξε ἑκάστοισι, οἳ κατὰ χώρην διατελέουσι ἔχοντες ἐκ τούτου τοῦ χρόνου αἰεὶ ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ ὡς ἐτάχθησαν ἐξ Ἀρταφρένεος· ἐτάχθησαν δὲ σχεδὸν κατὰ ταὐτὰ τὰ καὶ πρότερον εἶχον.
Νομίζω στην πραγματικότητα, δηλ. η πραγματικά και όχι κωμικά χρησιμοποιούμενη αλλοίωση είναι ακριβώς το “εις παρασάγγας”.
Ένα λάθος περίπου ίσου μεγέθους με το “από ανέκαθεν” και άλλα παρόμοια, όπου το “απέχει εις” υπονοεί “η απόσταση μετριέται σε”.
Και βέβαια και στο κείμενο του Ξενοφώντα λέει “εις παρασάγγας” αλλά ΄σίγουρα όχι σε σύνδεση με το ρήμα “απέχω”. Και άσε, το κυριότερο: το έβγαλε μεν η αναζήτηση, αλλά τώρα που το καλοβλέπω μπορεί να μη λέει καν “εις” παρασάγγας, κι αυτό το δήθεν “εις” να είναι άλλη λέξη (μοιάζει περισσότερο με “ζεις” και περισπωμένη) και μετά από αυτό να υπάρχει και τελεία, όπως τουλάχιστον μου φαίνεται.
Εν πάση περιπτώσει από όταν προ ετών πρωτοάκουσα το τραγούδι, πήγε αμέσως ο νους μου στο “εις παρασάγγας” που το είχε (ο νους μου) ήδη σαν γνωστή έκφραση.
Από ότι καταλαβαίνω το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους δυο τουλάχιστον (βλ. τα λινκ στο #1916 πλην Κύρου Ανάβασης) και περισσότερα δεν ξέρω.
Νομίζω με το ρήμα “μετρώ”, ανάλογα με το νόημα ή την απόχρωση, θα ταίριαζε και “κατά” και “ανά” και “εις” και επίσης χωρίς καμιά πρόθεση.
Και σήμερα μπορύμε να πούμε: μετράω κατά μέτρο ή ανά μέτρο.
Ενώ λέγοντας “σε μέτρα” εννοούμε ότι έχουμε το μέτρο σαν μονάδα μέτρησης και όχι πχ τον πόντο ή το χιλιόμετρο.
Δε νομίζω ότι η έκφραση προέρχεται από κανέναν αρχαίο συγγραφέα. Από αρχαίους συγγραφείς, όσους ασχολήθηκαν με τους Πέρσες, προέρχεται η ίδια η λέξη παρασάγγης. Δεν είχε όμως (εκτός αν κάνω λάθος) καμία ιδιαίτερη έννοια πέρα από την κυριολεκτική: μέσα σε περσικό συμφραζόμενο, ήταν σαν να λέγαμε σήμερα «απέχει τόσα βέρστια / περπάτησα τόσα βέρστια / μέτρησε την απόσταση σε βέρστια» μέσα σε ρώσικο συμφραζόμενο (πολύ συχνό σε μεταφράσεις ρώσικης λογοτεχνίας).
Εκτός όμως από τα συγκεκριμένα αυτά εθνολογικά πλαίσια, η λέξη παρασάγγης (όπως και η λέξη βέρστι) είναι άχρηστες, περιττές και οιονεί ανύπαρκτες στα ελληνικά. Ως μεταφορά για να πούμε ότι δύο πράγματα διαφέρουν πάρα πολύ είναι απίθανες λεξιλογικές επιλογές, και γι’ αυτό ακριβώς το μεν «απέχει παρασάγγας» το θεωρούμε έκφραση κι όχι μια απλή ν/ελλ πρόταση, ενώ με τα βέρστια φυσικά δε λέμε τίποτε.
3 «Μου αρέσει»
3 «Μου αρέσει»
και ένα που του ‘‘μοιάζει’’
1 «Μου αρέσει»
2 «Μου αρέσει»
απο την ταινία “Τα δερβισοπαιδα” του 1960.
με μουσική Γιάννη Βέλλα.
Μπουζούκι Γιάννης Καραμπεσίνης(της σχολής Χιώτη).
τραγουδά η Πόπη Πόλυ.
2 «Μου αρέσει»
6 «Μου αρέσει»
Άλλο ένα τραγούδι με αλληγορικούς στίχους του "50.
1 «Μου αρέσει»
Βιολι- ογδοντακης, τραγουδι- η γυναικα του
Καριπη.
2 «Μου αρέσει»
ειχε συζυγο ο Καρίπης?
αφου δεν εκανε οικογένεια!
1 «Μου αρέσει»
Από πρωί πρωί με βαριά διάθεση. Ταιριάζει με το τραγουδάκι που ακούω.
1 «Μου αρέσει»
Έχει κάνα κοσαήμερο να μπει καμιά πλάκα.
Από το facebook του Παμφίλιον, οι Τσιγγάνες του Χιώτη (1948), από δύο κοπέλλες στην Θεσσαλονίκη.
Ωραίες.
3 «Μου αρέσει»