Ζουμίδης Φώτης
μόνον 2 τραγούδια ηχογραφημένα.
(του Στέλιου Χρυσίνη)
<Φ. Ζουμίδης παρέμεινε άγνωστος στο χώρο του ρεμπέτικου με μαναδική δισκογραφική παρουσία στο συγκεκριμένο τραγούδι και στο “Στη γειτονιά σου” η άλλη όψη του δίσκου.>
και η αλλη όψη
Ο Ζαμπετας στα πενιδια.
“Τίποτα δεν πάει χαμένο” σε μία ωραία “παρεϊστικη” εκδοχή:
Και σε συναυλία:
“Παιχνιδιαρα μου”
τραγουδι του Μάρκου με τον ίδιο, την Χασκίλ(στην ετικέτα αναγράφεται νέτα σκέτα Στέλλα).
και στα δύσκολα ο Τσιτσάνης.
(πενιές, ντιμινουίτες και τρίτες).
καλα αφου λένε πως δεν ειχε ωραία φωνη?
και καπου εκει κοντά, ειναι και ο Καρίπης.
Άλλο ένα τραγούδι του εμφυλίου. “Βογκά στη νύχτα ο άνεμος”.
Και για να συνεχίσουμε λίγο με το θέμα του Εμφυλίου…
Σύμφωνα με το παρακάτω άρθρο, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τους στίχους για να αποφύγουν τη λογοκρίσια:
Σ’ ένα βράχο φαγωμένο από κύμα αγριωπό,
ένα σούρουπο είχα κάτσει λίγο να συλλογιστώ.
Κάθε βήμα στη ζωή μου είναι πόνος και συμφορά,
θέλω ο δόλιος να πετάξω, μα δεν έχω τα φτερά.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει των ανθρώπων η οργή,
στρώμα να ‘χω τα χορτάρια και προσκέφαλο τη γη.
Ωραιώτατο κομμάτι η Αθηναΐσα , όταν μπορέσω θα το μάθω στο μπουζούκι. Για την ώρα ακούω και παιδεύομαι να μάθω το " η γυναίκα μου γκρινιάζει κι όλο για λεφτά φωνάζει" του Μάρκου.
και αυτά μαζί πάνε.
Σύνθεση: Γιάννης Παπαδόπουλος
Μπουζούκια:
Βασίλης Τσιτσάνης,
Γιώργος Ζαμπέτας,
Λουκάς Μαλτέζος.
Ακορντεόν: Ευαγγελία Μαργαρώνη.
Κιθάρα: Στέλιος Χρυσίνης.
Αθήνα, 1951
Άλλο ένα τραγούδι από τα λεγόμενα του εμφυλίου.
Δερβενιώτης - Βίρβος - Ντάλια. 1955.
ελαφρώς αλλαγμένος τίτλος στο ΥΤ
έχουμε και λέμε.
Κιθάρα: ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ,
Μπαγλαμάς: ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, Μπάσο: ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ, Μπουζούκι: ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Μπουζούκι: ΤΣΙΜΠΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Και εδώ άλλο ένα εμφυλιακό τραγούδι αλλά από την πλευρά των εθνικοφρόνων.
Όλες οι αξίες μαζεμένες. Και η γυναίκα πάντα αγνή και πιστή.
Σπύρος Περιστέρης.
Απόψε θα περάσω. Χατζηχρήστος - Μάρκος και Περιστέρης.
Η αποθέωση της προσέγγισης «πρίμο – σεγόντο». Και έχουμε μόλις 1940! Αλλά βέβαια, συντελεστές της δουλειάς είναι και οι Περιστέρης, Χατζηχρήστος, Παπαϊωάννου!
Και εδώ, το «απόψε θα περάσω» όπως έχει φτάσει στις μέρες μας στα Σιφνέικα γλέντια.
Εκτός του ότι έχει μετατραπεί σε φοξ αγκλαί, έχουν τροποποιηθεί και οι στίχοι. Παράλληλα έχει προστεθεί κι ένα «τρια λα λα» το οποίο εμένα με ενοχλεί. Πού θα πάει. Θα μου περάσει. Οι παλαιοί βιολατζήδες, που πρόλαβα εγώ πριν 40-45 χρόνια, το έπαιζαν πιο αργά.
καλο το παίξιμο, αλλα απο τραγούδι , κατω απο την βάση.
