Και μπαγλαμά τότε ποιος; Ούτε εμένα μου κάνει για Μπάτης. Κανένας Περιστέρης;
Ο Πάνος Χρυσίνης έπαιζε μπαγλαμά σε ηχογραφήσεις, μήπως παίζει και εδώ; Γενικά αρκετά κομμάτια του Μάρκου έχουν απάντηση με μπαγλαμά στην εισαγωγή, και είναι πάντα καλοπαιγμένος.
Όπως εδώ, π.χ. Άψογος, πραγματικά, ο μπαγλαμάς, παίζει σε κάθε επανάληψη της εισαγωγής.
1 «Μου αρέσει»
Θα πρέπει λογικά να είναι ο ίδιος παίχτης. Το μοτίβο στην εναλλαγή ρόλων είναι βασικά το ίδιο: μπαγλαμάς-μελωδία στα λόγια, ακόρντα στην εισαγωγή του μπουζουκιού, μελωδία στην επανάληψη της εισαγωγής. Μπουζούκι-μελωδία στην εισαγωγή, μελωδία στα λόγια της Καλοκαιριάς, στα υπόλοιπα (λόγια Πρωθυπουργών, επανάληψη εισαγωγής και στα δύο τραγούδια) το χάνω: παίζει πάλι μελωδία σιγανότερα, ακόρντα (θα με εξέπληττε για Μάρκο), ή σταματάει τελείως; - πάντως αποσύρεται από το προσκήνιο.
Όπως και να 'χει φαίνεται να έκαναν εξαρχής μια συνεννόηση και να την εφήρμοσαν τουλάχιστον σε δύο τραγούδια, ίσως και σε πολλά ακόμα.
1 «Μου αρέσει»
με πίσω απ’ όλα, γενικά, τον Περιστέρη.
1 «Μου αρέσει»
Εδώ είναι ένα παλιό σχόλιο για τα όργανα στις ηχογραφήσεις αυτές.
Το «Ο Μάρκος υπουργός» και το «τώρα την καλοκαριά» είναι οι δυο πλευρες του ίδιου δίσκου. Άρα ηχογραφήθηκαν μαζί και χρησιμοποιήθηκε η ίδια ορχήστρα.
1 «Μου αρέσει»
Και τα δύο κομμάτια: ηχογράφηση 1/6/36 κατά Μανιάτη. Αριθμός δίσκου Β - 21869
παιζει ο ιδιος…
4 «Μου αρέσει»
Ολίγον τι άσχετο και έξω από τα νερά του φόρουμ, αλλά τα όργανα μας είναι οικεία και παιγμένα πολύ ωραία καθώς και το Ya Rayah είναι οικείο αφού το “τσίμπησε” ο ακατανόμαστος (για πολλούς) και το είπε στα Ελληνικά !
1 «Μου αρέσει»
“ο γεροντόκορος” (την βλέπω τώρα)
με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και άλλους πολλούς. ολοι τους αστέρια.
και Στέλιος Καζαντζίδης μέσα.
Δεν σε πιστεύω πια
των Πυθαγόρα και Βασιλειάδη.
( με Farfisa και πισω δεξιά Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης με “8-κόρντ” και indeal standard
αλλα ποια κάνει Β φωνή?
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
Ενδιαφέρον!! Μου κάνει εντύπωση ότι το μπουζούκι κι ο μπαγλαμάς δένουν ωραία και φυσικά με όλη τη ροκ ενορχήστρωση.
Την «Κομπανία» δεν την ήξερα. Ψαχουλεύοντας πρόχειρα βρίσκω ότι δεν είναι, όπως αρχικά περίμενα, ροκ μπάντα που παίζει και διασκευές (ή έστω μία διασκευή) από ρεμπέτικο, αλλά το αντίθετο, ρεμπέτικη κομπανία που εδώ έκανε την έκπληξη. Αυτό μ’ έκανε να σβήσω ένα ολόκληρο μήνυμα με σχόλια βασισμένα στη λανθασμένη, τελικά, υπόθεσή μου.
Δύο κομμάτια θυμήθηκα: το «Υπάρχω» με τον Πουλικάκο, για το όλο κόνσεπτ, και τον «Πεχλιβάνη» του Θανάση για την απότομη στροφή από έναν ήχο σ’ έναν άλλο.
Ωραίοι γενικώς.
1 «Μου αρέσει»
Χμ… Ή μήπως όχι ακριβώς;
Απο οσο τους εχω παρακολουθησει (και αν κανω λάθος ας με διορθώσουν), πρέπει να παίζουν μουσική καμία 10αρια χρόνια.
Εχουν πολυ ωραίες επανεκτελεσεις χωρίς πολλά πειράματα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει πειράματα σαν την Ελένη την ζωντοχήρα και το ραντεβού σαν περιμένω κ.τ.λ.
Οι μουσικοί θεωρώ λίγο πολύ όλοι τους είναι γνωστοί, ειδικά την Ιουλία την ξέρουν ακόμη και όσοι δεν ασχολούνται με το ρεμπέτικο.
Προσωπικά δεν μου έχουν φανεί άσχημα τα πειράματα τους και ισα ισα μου αρέσει που το ψάχνουν αρκετα.
Μεμονωμένα, μόνο την Ιουλία ήξερα. Για όλη μαζί την ομάδα και, ακόμη περισσότερο, για την εξέλιξη του στυλ τους δεν έχω ιδέα. Είδα τώρα προ ολίγου για πρώτη φορά κάμποσα βίντεό τους, αλλά χωρίς βέβαια να ξέρω πώς χρονολογούνται, αν δηλαδή το πειραματικό στοιχείο το είχαν εξ αρχής ή όχι, αν τώρα το 'χουν στάνταρ ή σε επίπεδο εξαίρεσης κλπ.
Καθαρά μουσικά, μου άρεσαν εξίσου οι «κλασικές» όσο και οι «πειραγμένες» εκτελέσεις τους.
(Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί κάποιες κλασικές να τις είχα ξαναδεί/ξανακούσει και παλιότερα, και απλώς να μην το συγκράτησα επειδή το όνομα δε χτυπάει και πολύ. Άμα όμως ακούς ροκ και τους λένε Κομπανία, εκεί το συγκρατείς!)
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
Περιέργως, μ’ αρέσει! Από ρεμπέτικα ακούσματα δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με όσα είναι πρώτα ή και δεύτερα, τρίτα, στις προτιμήσεις μου. Θυμίζει κομμάτια τα οποία, πολύ απλά, δεν ακούω. Κι όμως αυτό το στυλ του όντως απροσδόκητου (δεν μπορούσα να προβλέψω ούτε μία νότα με βάση τις προηγούμενες, όμως η κάθε νότα, όταν τελικά έσκαγε, ερχόταν ωραία και ταιριαστά) μ’ αρέσει.
Πολύ ψηλός δείκτης δυσκολίας, όχι μόνο εκτελεστικά (όπως φαντάζομαι) αλλά και στο απλό επίπεδο του να τα θυμάσαι όλα, κι όμως δεν έχει στείρο βιρτουοζιλίκι.
Καταλαβαίνω πώς το λες, έχει μια ενότητα και μια ροή κατά μια έννοια. Αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω το συνεχές ταστάρισμα, υποθέτω υπερβολικά χαμηλωμένο μπουζούκι για ταχύτητα.