Τότε, αν θέλεις φυσικά, στείλε μας από το you tube μερικά λαικά αριστουργήματα της τελευταίας 25τιας . Τουλάχιστον να καταλάβω τι εννοείς αριστούργημα!
Φίλε θεόφαλτσε, η μοναδική λύση που η παγκόσμια οικονομία ξέρει ως αντίδοτο στην οικονομική στασιμότητα, είναι η συνεχής και ουδέποτε ανακοπτόμενη ανάπτυξη, που βέβαια φυτεύει πάμπολλους ουρανοξύστες – ιστιοφόρα πάνω σε μπαζωμένες θάλασσες, τύπου Ντουμπάϊ, μόνο που τους λείπει η ωραία ακρογιαλιά, να απολαμβάνουν τη θάλασσα οι τουρίστες. Αν σου αρέσει να κάνεις το μπάνιο σου όχι στην ακρογιαλιά αλλά σε κλειστή πισίνα με χλωριωμένο γλυκό νερό, ψεύτικη άμμο και κλιματιζόμενη ατμόσφαιρα εντάξει, δες τα πάντα ως εξέλιξη και ψάξε τη λύση και για τη μουσική στην ανάπτυξη της τεχνικής των οργάνων από το 10 όχι στο 1000 αλλά στο 100000000, που είναι δεδομένο αφού το λές.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, γιατί οι καινούργιοι μουσικοί που χειρίζονται την ποιότητα 100000000 πρέπει να πειραματίζονται σε τραγούδια που γράφτηκαν για να παίζονται με 10. Χώρος για νέες συνθέσεις / αριστουργήματα υπάρχει, χρησιμοποιείστε τον, και κοινοποιείστε και σε μας τα αποτελέσματα, όπως προτείνει και ο Άλκης. Αφήστε όμως τα κλασικά αριστουργήματα απείραχτα, να τα χαίρονται εκείνοι που τους αρέσουν, έτσι όπως τους αρέσουν.
με μια λέξη… ΜΕΛΕΤΗ… δεν μπορείς να ξεκινήσεις από το σόλο του σπόρου… θα ξεκινήσεις από την φραγκοσυριανή…
Φίλε Νίκο δεν σου είπε κανένας να μην τα παίξεις και να χαρείς… και εγώ όποτε κάνω κέφι τα παίζω και τα χαίρομαι… αυτό δεν λέει τίποτα…
και επειδή ζητάτε αριστουργήματα (αν και νομίζω ότι υπάρχει προκατάληψη οπότε “φωνή βοώντος εν τη ερήμω”)… πάρτε έτσι στα γρήγορα 2 σύγχρονα αριστουργήματα που λέει η Γλυκερία.
Aυτά τα τραγούδια δηλαδή τα θεωρείς αποτέλεσμα της…εκτοξευμένης στα ύψη, σημερινής, λαικής μας μουσικής;
Να συμπεράνω λοιπόν --σύμφωνα με το σκεπτικό σου-- πως ο Βαρδής είναι στο χίλια και ο Τσιτσάνης στο πενήντα;
Γιατί εκεί οδηγούν τα ίδια σου τα λεγόμενα, σύμφωνα με την…ανοδική -ντε και καλά- εξέλιξη του λαικού μας τραγουδιού!
Συγγνώμη, αλλά η λέξη “αριστούργημα” είναι από μόνη της πολύ βαριά για να την αποδώσεις σε δύο τραγούδια που, λόγω ότι τα είπε η Γλυκερία, δεν είναι από την άλλη πάντα, κι ας είναι δημιουργήματα ενός πολύ αξιόλογου συνθέτη όπως ο Βαρδής.
Στο θέμα μας, σχεδόν όλοι οι μπουζουξήδες (και βάζω κι εμένα μέσα βεβαίως), την τελευταία 30ετία σίγουρα, δεν ξέρουμε μια πολύ βασική λειτουργία: την Αφαίρεση. Το θέμα είναι να περιγράψεις συναισθήματα μέσω της μουσικής, είτε παίζεις είτε συνθέτεις. Έτσι το αντιλαμβάνομαι. Οπότε, υπάρχει μ ια λεπτή γραμμή, ένα κρίσιμο όριο μεταξύ του λακωνίζειν και του φλυαρείν. Δυστυχώς, ελάχιστοι υπερβάλλουν προς την πλευρά του λακωνίζειν…
είπα προηγουμένως
οπότε άστο μη το κουράζουμε… έχουμε διαφορετική οπτική του τι σημαίνει μουσική…
όταν θα ξεκολήσετε και θα δείτε ότι η μουσική δεν γυρίζει γύρω γύρω από το ρεμπέτικο αλλά υπάρχει εξέλιξη με ισάξια αν όχι καλύτερη ποιότητα από αυτή που πιστεύετε για το ρεμπέτικο… τότε θα συζητήσουμε σοβάρα…
αν συνεχίσουμε έτσι, μόνο αντιπαράθεση θα έχουμε… οπότε εγώ το σταματώ εδώ… δεν έχω όρεξη να κάθομαι να γράφω και να γράφω για να αποδείξω την αλήθεια όταν ο άλλος δεν θέλει να την δει… (δεν απευθύνομαι προσωπικά σε κάποιον… είναι ρητορικο)
πάρε ένα ακόμη του 1987 http://www.youtube.com/watch?v=pdl0jVQC1Qk
Εγώ δεν θα αντιπαραθέσω ρεμπέτικο τραγούδι, θα προτιμήσω έναν άλλο Καζαντζίδη της 10ετιας του '60. Για να καταλάβεις επιτέλους τι σημαίνει αριστούργημα, λέξη με πολύ μεγάλο βάρος όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Στέφανος προηγουμένως!
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι Τάκης Λειβαδίτης
Άλκη βλέπω ότι θες να την συνεχίσουμε την συζήτηση… δεν έχω πρόβλημα…
αυτό που έβαλες δεν μου λέει τίποτα… παρότι το τραγουδάει ο αγαπημένος μου τραγουδιστής… είναι στο γνωστό μοτίβο των τραγουδιών του Μίκη…
σου αντιπαραθέτω ένα του ίδιου δίσκου με το παραπάνω το 1987… μιας και πιάσαμε τον Θεό του Ελληνικού Τραγουδιού
Στίχοι / μουσική Γιάννης Πάριος
αν το συνεχίσουμε… προβλέπω να είμαστε εδώ κανα χρόνο και να ανταλλάσουμε λινκ από τραγούδια… χαχαχαχαχαχα
Λάθος βλέπεις, είδα αυτά που είδα και έβγαλα τα ανάλογα συμπεράσματα.
Ωραία χαίρομαι… επειδή κι εγώ έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα… το λήγουμε εδώ, μη το κουράζουμε… γιατί χαλάσαμε και το θέμα το Dm 33
Είδες μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν σου είπα χρόνια πολλά, μέρα που είναι.
Χρόνια πολλά
Αυτό το έχουμε δεί από πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες για κάποιους. Η διαφορά μας είναι ότι οι μουσικές που μας αρέσουν δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να προέρχονται από εξέλιξη του πειραιώτικου και μεταπολεμικού ρεμπέτικου (που ΔΕΝ εξελίχτηκαν, έμειναν στατικά για να προβληθούν άλλα, διαφορετικά είδη) και, επίσης, ότι υπάρχουν και μουσικές εκτός Ελλάδας, ξεκινώντας από ευρωπαϊκή κλασική μέχρι τζάζ, ρόκ και μέχρι Ινδία, που σίγουρα μπορεί να έχουν καλύτερη ποιότητα από εκείνην του ρεμπέτικου. Δεν είναι υποχρεωτικό να διαλέξεις μία, την κατά τη γνώμη σου καλύτερη, ποιότητα μουσικού είδους και αυτήν και μόνο να μάθεις και να υπηρετείς.
Νίκο,
συμφωνώ σε όλα όσα λες εκτός από το ανωτέρω.
Πέρα από αδιαμφισβήτητο γεγόνος ότι υπάρχει εξέλιξη στο λαϊκό τραγούδι (είτε αρέσει, είτε όχι… αυτά είναι προσωπικά γούστα), δεν θα το δεχτώ και για έναν άλλο πολύ σημαντικό λόγο…
Αν το δεχτώ είναι σαν να παραδέχομαι ότι το ρεμπέτικο έθεσε τον εαυτό του στο περιθόριο της λαϊκής μας μουσικής… κάποιοι “αγωνίστηκαν” ώστε να βγει από τους τεκέδες και να γίνει κτήμα όλης της Ελλάδας… εάν θεωρείς ότι είναι στάσιμη η εξέλιξη του… λυπάμαι αλλά δεν είναι έτσι… το λαϊκό μας τραγούδι ζει και βασιλεύει, επεκτείνεται, ανανεώνεται και βελτιώνεται συνεχώς… αν λοιπόν νομίζεις ότι το ρεμπέτικο δεν είναι το θεμέλιο της σημερινής λαϊκής μουσικής και δεν ζει μέσα σ’ αυτή, τότε δυστυχώς το ρεμπέτικο έθεσε μόνο του τον εαυτό του εκτός… λυπάμαι αλλά με τα λεγόμενα σου έτσι είναι.
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΙΑΦΩΝΩ ΠΛΗΡΩΣ… μη κατηγορείς λοιπόν άθελα σου, αυτό που αγαπάς…
Όσο για τα άλλα είδη μουσικής που μελετάτε χαίρομαι ιδιαιτέρως…
Χρυσοπουλος…
…η συνεχεια για τα παιδια που ζητησαν να ανεβασω και αλλα, προσπαθω, δεν ειναι ευκολο , μετα απο 30 χρονια να βρω τις κασσετες ευκολα ! 
Ηχοδρομιο…1989
http://www.youtube.com/watch?v=E2WmdMq3COg
Υπαρχει ακομα ενα Video με εναν ακομα φιλο μου, (Καντιωτης Σπυρος) απο Θεσσαλονικη.
αν τον γνωριζει κανενας ας τον ενημερωσει…
…http://www.youtube.com/watch?v=6pUT_EhoUuc
η Ηχογραφηση ειναι απο το “Σεραφινο” που δουλευαν τοτε…1985 ?
Ξέρεις, Θεόφαλτσε, κατανοώ τις απόψεις σου. Δεν συμφωνώ με την αισθητική σου, τα τραγούδια της Γλυκερίας που χαρακτηρίζεις αριστουργήματα παραπάνω τα θεωρώ αντικειμενικά μέτρια και υποκειμενικά “καψουροσούπες”.
Όμως θα ήθελα να σου ζητήσω -μιας και εδώ είναι το Ρεμπέτικο Φόρουμ και όχι π.χ. το “Πενιές Ψυχής” (θα θυμούνται οι παλιότεροι)- να μας βάλεις μια λίστα με τα τα πάρα μα πάρα πολλά σκάρτα ρεμπέτικα που δεν ακούγονται και χρειάζονται τη δική σου πινελιά για να γίνουν σύγχρονα (δηλαδή μη-σκάρτα;)…
Δεν το λέω επιθετικά, απολαμβάνω -πίστεψέ με- την διαφωνία της αισθητικής μας…
ΥΓ. Χρόνια πολλά σε όλα τα μέλη και σε όσους γιορτάζουν!
μα και εγώ το απολαμβάνω…
από τη στιγμή που όλες οι απόψεις είναι κόσμιες, η συζήτηση αυτή, είναι ότι καλύτερο μπορεί να γίνει…
το “και φυσικά βάζω τις δικές μου πινελιές για να γίνουν σύγχρονα…”… πήγαινε σε αυτά που βγάζω… όχι στα σκάρτα… εκείνα ούτε που τα ξανακούω ποτέ…
όπως φυσικά συμβαίνει να μη ξανακούω και όσα σύγχρονα είναι σκάρτα…
Θα τα πούμε σε 2-3 μέρες, γιατί ετοιμάζω για αύριο τσερτζελέ λόγω ονομαστικής εορτής αλλά και γιατί πρέπει να ηχογραφήσω ένα χασαποσέρβικο που συνέθεσα το απόγευμα… οπότε Πρώτα ο Θεός τα λέμε από Πέμπτη.
φιλοι μου μην χαλατε ομως το θεμα του dim 33…εχετε ξευγει πολυ
Δεν το χαλάμε το θέμα! Ο Dm θα συνεχίσει να ανεβάζει και άλλες ηχογραφήσεις, όταν τις βρίσκει, όποιος θέλει θα τοποθετείται πάνω στην ποιότητα των εκτελέσεων, το κλίμα της εποχής κλπ. κλπ, όλα μια χαρά.
Καλημέρα και χρόνια πολλά σε ολους!Σε οτι αφορά τις εκτελέσεις,ούτε κι εγω θα ελεγα οτι εντυπωσιάζομαι…Σε οτι αφορά πάλι την εξέλιξη,είναι πιστεύω τουλάχιστον αστοχο να συγκρίνουμε συνθέσεις σημερινές με τις τότε.Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,τα σημερινά τραγούδια είναι βασισμένα σε καθαρο μινόρε,-σε αντίθεση με την ποικιλία δρόμων των τότε τραγουδιών-κατι που τα κάνει “βαρετά”,αν γίνομαι κατανοητός, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον.Παικτικά,θα μπορούσα να δεχτώ οτι υπάρχει εξέλιξη στο οργανο,μόνο εαν αυτή συνοδευόταν και απο τις ανάλογες συνθέσεις.Ναι,οι σημερινοί παίκτες εχουν σίγουρα ευχέρεια στα χέρια,αλλα και στην πλειοψηφία τους μου ακούγονται να παίζουν με το συναίσθημα ραπτομηχανής.Ούτε και ο συγκεκριμένος ξεφεύγει απο αυτό…
Εξηγώ κάτω από ποιους λόγους μπήκα στη συγκριτική διαδικασία:
Στην 25ετια 1950–75 βλέπουμε την “έκρηξη” των εξής συνθετών: Τσιτσάνης, Παπαιωάννου, Μητσάκης,Χιώτης, Καλδάρας,Τζουανάκος κλπ σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του ρεμπέτικου.
Τους Ζαμπέτα,Άκη Πάνου, Καραπατάκη, Μπακάλη, Δερβενιώτη κλπ σ’ αυτό που ονομάζουμε λαικό τραγούδι.
Το ξέσπασμα του “έντεχνου” με Μίκη Θεοδωράκη , Μάνο Χατζηδάκι ,Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μάνος Λοίζος, Σταύρος Κουγιουμτζής κλπ κλπ…
Αυτή η περίοδος ήταν ένας συνεχής “βομβαρδισμός” διαφορετικών ποιοτικών μουσικών, από ζειμπεκιά μέχρι μπαλάντα!
Και θέλοντας να επισημάνω την σημερινή πτώση ή παρακμή ή όπως αλλιώς θέλει να το πει ο καθένας , ερωτώ:
Βλέπει κανένας αντίστοιχα μεγέθη από το 1980 μέχρι σήμερα;
Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο “liga rosa” η εξέλιξη στον χρόνο, δεν σημαίνει απαραίτητα ποιότητα και άνοδος, μπορεί να είναι μεσαίωνας ή στασιμότητα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε!
ανεβασε τα κι εδω να ακουσουμε και τις συνθεσεις σου…!