“Το 1950, παρουσίασα τις ΕΞΙ ΛΑΪΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ. Όλοι νόμισαν πως εξευγένισα επιτυχώς τα μπουζούκια, χωρίς να σκεφθούν πως, ποια ανάγκη μπορούσε να με οδηγήσει στο να εξευγενίζω τραγούδια μη ευγενή, γιατί να διοχετεύω το οποιοδήποτε ταλέντο μου στην υπηρεσία μιας μουσικής που για να υπάρξει, είχε την ανάγκη μου.
Είχαν και πάλι λάθος.”
1 «Μου αρέσει»
και το παρακάτω στο ΥΤ ειναι σχετικό.
( Η διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι για το ρεμπέτικο το 1949)
Επιμέλεια - Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
<Στις 31 Ιανουαρίου του 1949, ο Μάνος Χατζιδάκις είναι 24 ετών και αποφασίζει να μιλήσει στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν για το ρεμπέτικο. Σήμερα μπορεί να μοιάζει αυτονόητο να μιλάμε για την αξία του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού, τότε όμως, το 1949, παρ’ ό,τι τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα τραγούδια έχουν αρχίσει να διαδίδονται, δεν παύουν να είναι κυνηγημένα από την εξουσία, περιφρονημένα από τη διανόηση και απαγορευμένα από την Αριστερά.
Σε μια Ελλάδα ισοπεδωμένη από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, σε μια κοινωνία σχεδόν διαλυμένη και βαθιά διχασμένη, και σε μια εποχή κατά την οποία σύγχρονο ελληνικό τραγούδι λογίζεται σχεδόν μόνο ό,τι αφομοιώνει τη δυτική ελαφρότητα, ο Μάνος Χατζιδάκις δεν διστάζει να δηλώσει δημόσια πως «το ρεμπέτικο είναι μια τέχνη γνησίως και μοναδικά ελληνική».
Και προβλέπει πως κάποτε τα ρεμπέτικα «θα τα βλέπουμε πολύ φυσικά και σωστά να υψώνουν τη φωνή τους στον άμεσο περίγυρό μας και να ζουν πότε για να μας ερμηνεύουν και πότε για να μας συνειδητοποιούν τον βαθύτερο εαυτό μας».>
και αυτό στο ΥΤ
Η πασίγνωστη διάλεξη του Χατζιδάκι έχει βεβαίως αναρτηθεί και σ’ εμάς:
Κι όμως, ο πόλεμος και η κατοχή έφεραν τέτοιες κοινωνικές αλλαγές που οδήγησαν στη γενικότερη διάδοση και αποδοχή του μπουζουκιού και του λαϊκού τραγουδιού. Ο Χατζιδάκις εκφράζει κάτι που ήταν δεδομένο για τη γενιά του.
1 «Μου αρέσει»
Όχι, δεν συμφωνώ. Κατά γενική άποψη, ο Χατζιδάκις με τη συγκεκριμένη διάλεξη πρωτοπόρησε, τολμώντας πρώτος απ’ όλους τους “κουλτουριάρηδες” της εποχής να αποδεχτεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό το ρεμπέτικο. Όλοι οι άλλοι, ακολούθησαν.
Κάπου τα είχαμε ξανασυζητήσει. Ο Θεοδωράκης αναφέρει ότι στην εξορία επί εμφυλίου τραγούδησαν κάποιο ρεμπέτικο, κάποιος μεγαλύτερος τους έκανε παρατήρηση: «είμαστε αγωνιστές, όχι χασικλήδες» κλπ. Υπήρχε ένα χάσμα γενεών στο θέμα του ρεμπέτικου, και όχι μόνο στην αριστερά, ο Ρόδης Ρούφος κάπου περιγράφει μια σκηνή με τους Αθηναίους φοιτητές που ανέβηκαν στο βουνό με τον ΕΔΕΣ να χορεύουν χασάπικο. Γενικότερα η γενιά του Χατζιδάκι αγκάλιασε το μπουζούκι, ασχέτως καταγωγής (τοπικής, ταξικής κλπ).
Το 1949, όχι. Απλά, το αποδέχτηκε, και μάλιστα σιγά σιγά. Γενικότερα, η ελληνική κοινωνία κάποτε αγκάλιασε το ρεμπέτικο ασχέτως τάξης κλπ, αλλά όχι το ΄49.
Αυτό το παραμύθι λέγεται κάθε φορά. Η ίδια ανοησία επαναλαμβάνεται.
Εδώ μάλιστα τα χαρακτηρίζει “απαγορευμένα” λες και είχε η όποια “αριστερά” την εξουσία το 1949.
Η ίδια μ@λ@κί@ ακόμα και τώρα.
Λέμε ότι το ρεμπέτικο φόρουμ είναι θησαυρός για πληροφορίες και αναπαράγονται τα ίδια και τα ίδια ανιστόρητα πράγματα.
Η ανάρτηση δεν πάει προς τον emc απλά έκανα copy το συγκεκριμένο κομμάτι.
Η συγκεκριμένη φράση δεν είναι ούτε δική μου ούτε του Σπύρου, της Ειρήνης Λαλάκη πρέπει να είναι.
Το ξέρω απλά το έκανα copy από το ποστ σου.
το θέμα αριστερά και ρεμπέτικο το συζητήσαμε πολλές φορές πάντως, με λίγο ψάξιμο βρήκα αυτή τη συζήτηση
1 «Μου αρέσει»
Η Ειρήνη Λαλάκη, ποιά είναι;
Από εδώ Ειρήνη Λαλάκη - Kanali 6
Γεννήθηκε το 1970 στην Αλεξανδρούπολη. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας.
Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος (με συνεντεύξεις και κείμενα για την ελληνική μουσική) στον περιοδικό Τύπο της Αθήνας και ως γραφίστρια στη Θεσσαλονίκη.
Πρώτη φορά ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο το 1987, όταν συμμετείχε με εκπομπές στο πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, το «Ράδιο Ουτοπία».
Τα τελευταία 20 χρόνια γράφει και διακοσμεί χειρόγραφα. Αγαπάει τη μουσική, τον Λόγο, τη γραφή και τη θάλασσα – όχι απαραιτήτως με αυτή τη σειρά.
Ναι, το είδα κι εγώ. Ε, κάτι θα ξέρει, δε μπορεί…
Ε αφού κάποιος γενικά κάτι θα ξέρει τότε γιατί να φέρνουμε αντίρρηση στο “μου το είπε ένας παππούς κάποτε”, ή “το είδα σε όνειρο και εγώ τα όνειρα τα πιστεύω”.
Εκτός και αν δεν έπιασα την ειρωνεία Νίκο, οπότε απολογούμαι.
1 «Μου αρέσει»
Καλά υπάρχει και το αριστερά και ρεμπέτικο πολύ πιο εμβληματικό από αυτό που πόσταρες.
Άντε να δούμε πότε οι θιασώτες αυτής της άποψης θα παρουσιάσουν αποδείξεις και για τον Ζαχαριάδη και την ντεκαντέντσια. Γενικώς όμως κάνουν την πάπια.
Λουκά, δικαίωμα! Εάν η Ειρήνη Λαλάκη λέει ότι …, τότε ο καθένας μπορεί να πει «η Ειρήνη Λαλάκη λέει ότι…». Μπορεί να λέει ανυπόστατα πράγματα, αλλά δε θα ζητήσουμε από κανέναν να μην την τσιτάρει, αυτό θα πλησίαζε τα όρια της λογοκρισίας.
Είναι πολύ διαφορετικό από το να λέει ο ίδιος ο συνομιλητής μας ανυπόστατα πράγματα. Εκεί, φυσικά και θα του πούμε «μα τι είν’ αυτά που λες, μας διαβάζει και κόσμος», και ιδανικά θα προσθέταμε και: «το ζήτημα έχει διαλευκανθεί, δες εδώ [+παραπομπή]».
Από κει και πέρα, ο καθένας που αναζητεί ουσιαστική πληροφόρηση για το ζήτημα, π.χ., «αριστερά και ρεμπέτικο» οφείλει την κάθε Ειρήνη Λαλάκη και τον κάθε Σπύρο-Περικλή-Λουκά-Στέλιο να τους αξιολογεί.
Υπάρχει όντως κόσμος που παραπέμπει στο ρ. φόρουμ για πράγματα που έμαθε εδώ και τα έβαλε στην πτυχιακή ή τη διπλωματική του, αλλά όχι σε φάση να πέσει σε μια τυχάρπαστη ατάκα κάποιας Ειρήνης Λαλάκη που δεν εμφανίζεται καν σε νήμα σχετικό με το θέμα (για τον Χατζιδάκι λέγαμε, η αριστερά τυχαία αναφέρθηκε) και να την αναμασήσει άκριτα. Ή αλλιώς, αν το κάνει κι αυτό, εκείνον θα βαρέσουμε, όχι τον Σπύρο.
1 «Μου αρέσει»
Όπως είπα και πριν δεν αναφέρθηκα ούτε στον Σπύρο ούτε στον emc. Όντως αυτή που έχει το πρόβλημα της απόδειξης είναι αυτή που υπογράφει το κάθε είδους πόνημα, όπως και οποιοσδήποτε άλλος ισχυρίζεται ότι κάτι συμβαίνει.
Αναφέρθηκα στο γεγονός ότι τα περί αριστεράς αναπαράγονται άκριτα από διάφορους, επαΐοντες που βρήκαν πόρτα και μπήκαν.
Τώρα θα μου πεις εδώ αναπαράγονται και από “καταξιωμένους” ερευνητές του χώρου στην κάθε Λαλάκη θα κολλήσουμε;
Έτσι όπως το έθεσα είναι λογικό να υπάρχει παρερμηνεία. Άλλη φορά θα είμαι σαφέστερος.
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ. Λοιπόν, τα λέει ο ίδιος για το χάσμα των γενεών
Του λόγου μου -κάπως δικαιολογημένα βλέπετε με τη μικρή μου τότες ηλικία- του έφερνα όλες μου τις αντιρρήσεις, κουβαλώντας γνωστά επιχειρήματα που ιδιαίτερα σήμερα χρησιμοποιούνται πάρα πολύ από Αθηναίους της ώριμης ηλικίας. Δηλαδή περί αγοραίου, φτηνού και χυδαίου είδους καθώς κι άλλα παρόμοια.