ʼρη, έχε εμπιστοσύνη στον Κλεάνθη.
Στο θέμα των ναρκωτικών μάλιστα, αν και από επιστημονική άποψη είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟΣ, εμείς οι φίλοι του και συνεργάτες (Αγώνας γιά την Απεξάρτηση, 1981 και πέρα) τον κατηγορούσαμε γιά… υπερβολικά Μαρξιστικές θέσεις!!! Μιλάω γιά την έμφαση που δίνει στην παραοικονομία της Ιμπεεριαλιστικής Μαφίας, τον ρόλο της Σία και την πρακτική του καπιταλισμού να κρατάει ένα μέρος των προϊόντων του στην παρανομία, γιά να ελέγχει καλύτερα τους λαούς.
Η δική μου θέση, στο θέμα των ναρκωτικών, είναι καθαρή και αμιγώς αναρχική: Καμμία κοινωνία δεν έχει το δικαίωμα ν’ απαγορεύει στον πολίτη τη διάθεση του εαυτού του, όταν αυτή δεν βλάπτει κανέναν άλλο. Η απάντησή μας είναι ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ. Και φυσικά, το καλύτερο όπλο κατά των ναρκωτικών, είναι η πολιτικοποίηση και κοινωνική-ταξική συνείδηση της νεολαίας. Νομίζω πως στην ουσία, όλοι συμφωνούμε.
Γιά να ξανάρθω στον Κλεάνθη, πιστεύω πως πρόκειται γιά ένα από τα πιό καθαρά πρόσωπα της σύγχρονης πολιτικής, και πρέπει να τον αξιοποιήσομε. Από τη μεριά μου, η κριτική που του ασκώ είναι γιά την αφέλειά του να πιστεύει πως δίπλα στον ΣΥΝ θα μπορούσε κάτι να κάνει. Ενώ από τη μεριά μας, εδώ και δεκαετίες, έχουμε καταδικάσει τον χώρο που ονομάζομε “ΚΚΕσ”, σε άντρο πρακτόρων και τελειωτικής ξεφτύλας.
ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ.