Τυποποιημένοι μανέδες

Δεν έχει βρεθεί η ετικέτα του δίσκου

Βρέθηκε μόνο η ετικέτα της Αγγελικής Καραγιάννη. Δεν νομίζω να είναι μανές.

LIBERTY 29-B

Δεν βρέθηκε αυτή η ετικέτα. Υπάρχει όμως παλαιότερη ηχογράφηση, με τον ίδιο τίτλο αλλά άλλο δίστιχο. Ίσως την έχουμε ανεβάσει αυτή την ετικέτα.

Ο όρος “μανές” δεν υπάρχει στην ετικέτα.

Δεν έχει βρεθεί κάτι

Ομοίως.

Η ηχογράφηση είναι το Φθινόπωρο του 1929. Εκτός από τον τίτλο που περιέχει τον όρο “μανές” και δίπλα του υπάρχει η επεξήγηση “Μανές”.

Χ-80064-Α

Εκτός από τον 18061 της Πατέ που παρουσιάσαμε δεν έχει βρεθεί κάτι άλλο.

Η αναζήτηση δεν απέδωσε καμιά ετικέτα.

3 «Μου αρέσει»

Μπράβο Φώτη!

Λαϊκή μανδολινάτα; Ε ναι, δεν παραπέμπει σε μανέ. Από την άλλη, αν η καταγραφή των στίχων είναι σωστή και όχι, από παραδρομή, στίχοι άλλου τραγουδιού, τότε είναι σοβαρή η πιθανότητα να πρόκειται για τη μελωδία του Χερ Γερ Καράνλικ: δύσκολα θα ταίριαζε σε άλλον σκοπό στίχος μ’ αυτό το ποιητικό μέτρο. Και το Χερ Γερ Καράνλικ επίσης δεν πάει με μαντολινάτα, αλλά γιατί όχι κιόλας; Υπήρχαν και απροσδόκητες ενορχηστρώσεις. (Αλλιώς, η μόνη λογική πιθανότητα είναι να πήραν τα λόγια από το τραγούδι του Νταλγκά και να τους έγραψαν καινούργια μουσική.)

Ποιος να είναι ο Ν. Μίλτον που έκανε το arrangement, και σε τι ακριβώς να συνίσταται αυτό το arrangement άραγε;

:rofl: :joy: !! Γι’ αυτό χρειάζονται οι ετικέτες! Αν και μάλλον το «Ουσάκ μανές» δικό μου λάθος πρέπει να είναι. Επειδή ακριβώς ο μανές είναι πολύ γνωστός και ακουσμένος, και επιπλέον στο περιθώριο της θεματολογίας του νήματος, δεν έψαξα τις σχετικές πηγές με την ίδια προσοχή όπως για τους υπόλοιπους. Αλλά τώρα που το βλέπω, «Ουσάκ - Το Τραγούδι της ξενητειάς», είμαι βέβαιος ότι το 'χω ξαναδεί έτσι, άρα πιθανόν να το 'χω δει και μόνον έτσι και να πρόσθεσα το «μανές» μόνος μου.

2 «Μου αρέσει»
  1. Μπουλμπούλ μανές.

Μία μοναδική ηχογράφηση, με τη Ρόζα. Ο τίτλος παραδίδεται ποικιλοτρόπως: Μπουμπούλ μανές από τον Μανιάτη στο κυρίως κείμενο, Μπουλμπούλ μανές από τον ίδιο στο ευρετήριο καθώς και από τη βάση του ΣΛ, Μπουλπούλ μανές από το φυλλάδιο του ΣΛ, Μπουλ Πουλ manes από τους Ρεμπέτικους Διαλόγους. Λογικά το Μπουλμπούλ πρέπει να είναι το σωστό (τουρκ. bülbül = «αηδόνι»), αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να το έγραψαν στην ετικέτα. Έτσι (Μπουλμπούλ μανές) αναφέρεται και σ’ ένα βίντεο στο ΥΤ.

Δίσκος Odeon Γερμανίας GA-1476 (σύμφωνα και με τις 4 πηγές), και αυτό φαίνεται να είναι το μοναδικό ασφαλές στοιχείο. Για τον αριθμό μήτρας η βάση ΣΛ λέει GO-1449, οι ΡΔ λένε 294452, και οι άλλες δύο πηγές τίποτε (ο Μανιάτης έτσι κι αλλιώς δεν έχει ποτέ αριθμούς μήτρας), για δε τη χρονολογία ο Μανιάτης 1929, η βάση ΣΛ και οι ΡΔ 1930 (και το ΥΤ επίσης), και το φυλλάδιο ΣΛ τίποτε. Στίχος: Πληγές ν’ ανοίξεις πολεμάς στο στήθος μου επάνω, / δεν ξεύρω τι θα ωφεληθείς, εάν εγώ πεθάνω.

Μαγευτικός Ραστ μανές, κλασικού ανατολίτικου τύπου. Έχει τη σπάνια ιδιορρυθμία να εκτυλίσσεται ολόκληρος μέσα σε έκταση μιας έκτης: είναι ουσιαστικά ένα 5χορδο Ραστ, με τη βαθμίδα πάνω από την κορυφή του 5χ (το Λα, αν Ραστ=Ντο) να ακούγεται σε τρία-τέσσερα σημεία ως ψηλοκρεμαστή προσέγγιση της 5ης, και μία μοναδική φορά ως αυθύπαρκτη και κάπως τονισμένη νότα. Η βαθμίδα κάτω από την τονική (Σι), ούτε άπαξ. Έχει όμως τόση τέχνη η σύνθεση και η ερμηνεία της Ρόζας ώστε δίνεται η εντύπωση μιας αχανούς περιπλάνησης σε πολύ μεγαλύτερη έκταση. Στα οργανικά ταξίμια υπάρχει κάπως μεγαλύτερη ελευθερία: ακούγεται και λίγη 7η (Σι ύφεση) και, νομίζω, κι ένα φευγαλέο στολίδι που εγγίζει και την οκτάβα.

Παραμερίζοντας τον μαγικό πέπλο της μουσικής και προσεγγίζοντας τον μανέ πιο τεχνοκρατικά, διαπιστώνουμε ότι είναι ξεκάθαρα προσχεδιασμένος. Πέρα από ένα εκτενές αμάν-αμάν στην εισαγωγή, περιλαμβάνει δύο ενότητες (η πρώτη για τον πρώτο στίχο και η δεύτερη για την επανάληψη του β’ ημιστιχίου και για τον δεύτερο στίχο), οι οποίες ταυτίζονται πλήρως μεταξύ τους. Μάλιστα η μελωδική φράση που χρησιμοποιείται και στις δύο ως κατακλείδα είναι επίσης κατακλείδα και της φωνητικής εισαγωγής, δηλαδή ακούγεται τρεις φορές συνολικά, ενώ και το ταξίμι μετά την φωνητική εισαγωγή ακολουθεί, ελαφρώς παραλλαγμένα, τα πατήματα της ίδιας της φωνητικής εισαγωγής.

5 «Μου αρέσει»

Στην ετικέτα διαβάζουμε “ΜΑΝΕΣΙ”.

GA 1476  A

Μάλλον του 1930 είναι.

Φώτη, στη φτγρ βλέπω τον πρώτο από αυτούς τους δύο αριθμούς, GO-1449, ο οποίος άρα είναι ο σωστός. Βλέπω όμως κι ένα A 190301 b. Αυτό τι είναι; Όπως κι έναν δυσδιάκριτο αριθμό χαραγμένο πάνω στο σελάκ, ίσως με δύο τεσσάρια (μήπως αυτό είναι το 294452;).

O GO-1449 είναι ο αριθμός μήτρας/ηχογράφησης
Ο GA-1476 είναι ο αριθμός δίσκου/κυκλοφορίας

Ο Α 190301 είναι ο αριθμός της σειράς που καθιέρωσε το 1927 η ODEON. Η σειρά αυτή είναι άσχετη με τον αριθμό δίσκου/κυκλοφορίας ή με τον αριθμό μήτρας/ηχογράφησης.

Είχα αναφερθεί σε αυτή τη σειρά και στο νήμα Απαγορευμένες ουσίες σε τανγκό του Μεσοπολέμου...

Η συγκεκριμένη σειρά ( Α 190000) κράτησε μέχρι το 1938, και κυκλοφόρησαν περίπου 1.000 δίσκοι με 2.000 τραγούδια. Όταν ο αριθμός έφτασε στο Α-190999, η σειρά σταμάτησε.

Από το 1938 αλλάζει νούμερα και εμφανίζεται η καινούρια, που έχει αριθμό Α-247000. Αυτή η σειρά κράτησε μέχρι και τους πρώτους μεταπολεμικούς δίσκους με 240 περίπου κυκλοφορίες δίσκων.

Μετά από αυτή την χρονική περίοδο (1946), η ODEON σταμάτησε να βγάζει νέες σειρές και στους δίσκους εμφανίζονται μόνο οι αριθμοί μήτρας/ηχογράφησης και δίσκου/κυκλοφορίας.

Τέλος ο χαραγμένος αριθμός με τα δύο τεσσάρια που βλέπεις, στο περιθώριο του δίσκου, είναι ο αριθμός μήτρας GO-1449.

Έτσι ο αριθμός 294452 δεν ξέρω από που προέρχεται και μάλλον είναι λάθος.

1 «Μου αρέσει»

Πολύ ωραία, διευθετήθηκε κι αυτό.

Πάντως σύμφωνα με την αναζήτηση τέτοιος αριθμός δεν υπάρχει ως τίποτε στο Σίλαμπς, ούτε στη βάση ούτε στο φυλλάδιο. Ούτε εμφανίζεται δεύτερη φορά στους ΡεμπΔιαλόγους. Είχα σκεφτεί μήπως μπήκε εκ παραδρομής ως αριθμός μήτρας άλλου κομματιού -συμβαίνει καμιά φορά- αλλά εδώ δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.

Δεν έχω και την εξοικείωση που θα μου επέτρεπε να πω αν μοιάζει για αριθμός μήτρας ή για κάτι άλλο.

Δεν υπάρχει ούτε στη βάση ούτε στο φυλλάδιο γιατί κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην ετικέτα του δίσκου. Ούτε στο περιθώριο ανάμεσα στα αυλάκια του δίσκου και στην ετικέτα. Είναι άσχετος αριθμός.

Υποψιάζομαι ότι μπήκε εκ παραδρομής στους Ρ.Δ. οι οποίοι έχουν συχνά τέτοια λάθη.

Ο αριθμός αυτός (294452) μας παραπέμπει σε αριθμό μήτρας από αμερικάνικο δίσκο αλλά δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα.

  1. Ντερτ(ι)λί μανέδες.

Ονομασία ή προσδιορισμός τριών μανέδων που δεν έχουν τίποτε κοινό μεταξύ τους.

α) Νταλγκάς 1928. Τίτλος «Ντερτιλί μανές» κατά Μανιάτη και φυλλάδιο Σίλαμπς, «Ντερτλί μανές» κατά τη βάση Σίλαμπς, τους Ρεμπ. Διαλόγους και το ΥΤ. Δίσκος Polydor Γερμανίας V-50502 (βάση ΣΛ) ή V-50501 (όλες οι υπόλοιπες πηγές), αρ. μ. 1164-BF. Δίστιχο: Τίποτις δεν απόκτησα στα χρόνια τα δικά μου, / μόνο το αχ μου έμεινε και το ’χω στην καρδιά μου.

Σαμπάχ μανές κλασικού ανατολίτικου τύπου. Σόλο Νταλγκάς εναλλασσόμενος με λύρα Λεονταρίδη, χωρίς καμία άλλη συνοδεία. Σαφώς συγκεκριμένη σύνθεση, με κάποια μοτίβα ή ολόκληρες φράσεις να επαναλαμβάνονται σε καίρια σημεία (π.χ. το εισαγωγικό ταξίμι, το εναρκτήριο Αμάν, το ταξίμι μεταξύ πρώτης και δεύτερης ενότητας και το καταληκτήριο ταξίμι στο τέλος της ηχογράφησης, όλα αυτά είναι βασικά η ίδια μελωδία). Εδώ έχουμε πλήρη δομή με διακριτές και διαφορετικές τις τρεις ενότητες του μανέ, κάτι που θεωρείται κλασική δομή αλλά είχαμε καιρό να το συναντήσουμε, καθώς συχνά η δεύτερη ενότητα είναι συγχωνευμένη με την τρίτη και/ή η πρώτη ίδια με την τελευταία.

β) Νταλγκάς 1931. Τίτλος «Χουζάμ Ντερτλί μανές» (ή Ντερτιλί, κατά ΡΔιαλ.). Δίσκος HMV AO-1002, αρ.μ. OW-84. Δίστιχο: Λένε σκληρό τον θάνατο που την ζωή μας σβήνει, / σκληρός είναι για μένανε που στη ζωή μ’ αφήνει.

Τον ακούμε στη βάση ΣΛ και στο ΥΤ.

Χουζάμ μανές, ανατολίτικου τύπου, πάλι με τρεις διακριτές και διαφορετικές ενότητες. Πιο ποικίλη μελωδία από του προηγούμενου, αλλά και πάλι προσχεδιασμένη. Εδώ μας το μαρτυρεί μια χαρακτηριστική κατεβασιά της κλίμακας (που μάλιστα δεν είναι Χουζάμ αλλά -εδώ- Σεγκιάχ, μία που θυμίζει λίγο Τσακιτζή), που την επαναλαμβάνουν ο Νταλγκάς στο κλείσιμο της πρώτης και της τρίτης ενότητάς του και η λύρα (Λεονταρίδης πάλι) στο γενικό κλείσιμο του κομματιού.

γ) Ρόζα 1932. Τίτλος «Ντερντλή Χετζάζ μανές» (Μαν.), «Ντερτλή Χετζάζ μανές» (βάση ΣΛ), «Ντερτλί Χετζάζ μανές» (φυλλ. ΣΛ), «Ντερτλί Χιτζάζ manes» (ΡΔ), «Ντερτλί - Χετζάζ μανές» (ΥΤ). Όσοι γιατροί, τόσες γνώμες. Δίσκος Parlophone B-21662, αρ.μ. 101293. Δίστιχο: Μήπως νομίζεις, άνθρωπε, με τα βουνά θα ζήσεις, / και πλούτη ατελείωτα γυρεύεις ν’ αποκτήσεις;

Αντιγράφω από τη βάση ΣΛ:

Από τους λίγους επώνυμους μανέδες, στο όνομα του Παν. Τούντα. Ιδιότυπη ορχήστρα με λύρα που ξεκινάει το οργανικό μέρος του μανέ και συνεχίζει με το βιολί του ο Γιάννης Δραγάτσης, ενώ στο κανονάκι ο περίφημος Νίκος Στεφανίδης (1895-1983), από τις επιφανέστερες μουσικές μορφές της Ανατολής, και από τις λίγες συμμετοχές του στη δισκογραφία των 78 στροφών.

Πρέπει να πω ότι δεν είμαι βέβαιος αν ακούω λύρα. Και δεν ξέρω από πού προκύπτουν τα ονόματα του Ογδοντάκη (Δραγάτση) και του Στεφανίδη: αν τα έχει η ετικέτα, δε θα έγραφε και τον λυράρη, που εδώ μένει ανώνυμος;

Χιτζάζ μανές ανατολίτικου τύπου. Εδώ -κάτι ασυνήθιστο- έχουμε τέσσερις ενότητες, καθώς το εναρκτήριο Αμάν αυτονομείται, με δικό του ταξίμι - ανταπόκριση πριν την κυρίως πρώτη ενότητα. Και πάλι μανές με συγκεκριμένη σύνθεση: παρόμοια όπως στον πρώτο μανέ, τον σαμπάχ του Νταλγκά, υπάρχει κι εδώ ένα χαρακτηριστικό σημείο -ένα που μοιάζει σαν ελεύθερη ανάπτυξη της μελωδίας «Μάνα μου τα λουλούδια μου», με τη χαρακτηριστική στάση στη δεύτερη βαθμίδα- που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές από τη Ρόζα και από το βιολί (και την «ίσως-λύρα»). Εξαιρείται όμως το κανονάκι, που αυτοσχεδιάζει ελεύθερα - ίσως δεν ήταν στις πρόβες. Στο τέλος, γύρισμα σε οργανικό τσιφτετέλι που δεν μπορώ να πω αν το βιολί το ήξερε ή το αυτοσχεδίαζε ή κάτι μεταξύ των δύο, πάντως το κανονάκι δεν το ήξερε και κρατάει μια ουδέτερη ρυθμική συνοδεία, όσο για τη λύρα, αν υπήρχε πριν, σίγουρα εδώ απουσιάζει.

2 «Μου αρέσει»
  1. Πεστιμο μενές.

Περίεργη περίπτωση. Κατ’ αρχήν, η άγνωστη αυτή λέξη δεν ξέρω πώς τονίζεται, γι’ αυτό την αφήνω άτονη. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί.

Μ’ αυτό τον τίτλο υπάρχει μια ηχογράφηση στο ΣΛ (όπου το γράφουν οξύτονο, «Πεστιμό»), με τον Δημήτρη Ατραΐδη, 1931, δίσκος Polydor Γερμανίας V-51045, δίστιχο: Τίποτα δεν φοβήθηκα σ’ αυτή την κοινωνία, / τον κόσμο τον διπρόσωπο και την αχαριστία.

Η ίδια ακριβώς όμως ηχογράφηση ξαναϋπάρχει στο ΣΛ, με άλλο τίτλο και τελείως άλλα στοιχεία, τα οποία μεταφέρω:

Ουσάκ νεβά Μανές. […] Σύνθεση, στίχοι Δ. Ατραΐδης, στο ούτι ο Γ. Σούλης. Η ηχογράφηση έγινε στο σπίτι του Μάρκου Δραγούμη, στην Αθήνα το 1960.

Η ηχογράφηση υπάρχει και στο ΥΤ, όπου δίνονται τα στοιχεία του δίσκου όπως στην πρώτη καταχώρηση του ΣΛ αλλά ο τίτλος είναι «Πεστιμο Ουσάκ Νεβά μανές», δηλαδή και οι δύο τίτλοι μαζί.

Μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι ηχογράφηση 78 στροφών με τίτλο «Πεστιμο μανές», με τον Ατραΐδη, και με αυτό το δίστιχο, υπήρξε όντως, γιατί τη δίνουν με τα ίδια στοιχεία και ο Μανιάτης και το φυλλάδιο ΣΛ και οι Ρεμπέτικοι Διάλογοι. Κανείς δε φαίνεται να γνωρίζει τον αριθμό μήτρας, και το φυλλάδιο ΣΛ ούτε τη χρονολογία, αλλά οι υπόλοιποι συμφωνούν στο 1931 και όλοι στον αριθμό δίσκου.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρόκειται οπωσδήποτε για τη συγκεκριμένη ηχογράφηση. Να σημειώσουμε ότι (όπως έχει ήδη διαπιστώσει ένας σχολιαστής στο ΥΤ) η διάρκεια είναι 4’34’’ (στο ΣΛ 4’38’'), κάτι ασυνήθιστο για δίσκο 78 στροφών αλλά νομίζω όχι αδύνατον. (Τεσσεράμισι λεπτά ήταν εφικτό με κάτι μεγαλύτερους δίσκους που τους ήξερα κυρίως ως αμερικάνικους, βάλε να 'χει η ψηφιοποίηση και λίγο κενό πριν και μετά…). Πέραν αυτού δε βρίσκω καμία ένδειξη που να καθιστά πιθανότερη τη μία ή την άλλη εκδοχή, δίσκος του '31 ή σπιτική καταγραφή το '60. Μόνο ίσως ότι, παρόλο που δεν ξέρω τι είναι το Ουσάκ Νεβά, δε νομίζω ότι αυτό που ακούω θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι, αφού είναι ένα Ουσάκ χωρίς καμία έμφαση στη βαθμίδα Νεβά (την 4η) αλλά, αντιθέτως, όλο στην 5η, το Χουσεϊνί (χωρίς όμως να είναι μακάμ Χουσεϊνί). Ο ουτίστας πράγματι προσφωνείται Γιάννης, όπως ο Σούλης, ο οποίος άλλωστε ήταν εξίσου μάχιμος και το '30 και το '60 (βιογρ.), αλλά το σπάνιο αυτό βαφτιστικό δεν ξέρω αν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλείς ταυτίσεις.

Για το αν είναι αυτοσχέδιος ή προσυντεθειμένος δεν μπορώ να αποφανθώ.

Τέλος, σημειώνω ότι ένας τελείως άσχετος μανές με τη Ρόζα, 1969 (τίτλος Σαμπάχ μανές, στο όνομα του Δημήτρη Μανησαλή, δίσκοι 45 στροφών RCA Victor 48g-2662 και OLYMPIC OE 75084), με το ίδιο δίστιχο, εμφανίζεται εσφαλμένα στο ΥΤ με τον τίτλο «Πεστιμό μανές (Σαμπάχ μανές)», και με τα σωστά στοιχεία κατά τα άλλα. Παραδρομή από κάποιον που συμβουλεύτηκε μεν τις πηγές αλλά δεν ήξερε να τις καταλάβει: βρήκε δηλαδή ότι αλλού υπάρχει και μανές με τίτλο «Πεστιμο» και με το ίδιο δίστιχο, δεν ήξερε όμως ότι επ’ ουδενί ο δισκογραφικός τίτλος ενός μανέ δε συνδέεται με τον στίχο αλλά με τη μουσική (καλά, δε λέμε βέβαια την περίπτωση που η αρχή του στίχου έχει χρησιμοποιηθεί αυτούσια ως τίτλος), που εδώ είναι τελείως άλλη.

2 «Μου αρέσει»

“Ντερλτή Μανές” ο τίτλος στον δίσκο.

[POLYDOR 50501  A

Δεν βρέθηκε η ετικέτα.

“Ντερτλή χετζάζ-μανέ” ο τίτλος στον δίσκο.

Δεν βρέθηκε η ετικέτα του δίσκου.

1 «Μου αρέσει»

Γεια σου ρε Φώτη!

Ειδικά εδώ, το θέμα είναι να βρεθεί ο ίδιος ο δίσκος, να δούμε αν έχει την ηχογράφηση του Σίλαμπς (οπότε από τις δύο καταχωρίσεις του Σίλαμπς η σωστή είναι αυτή που λέει για δίσκο του '31) ή άλλην (οπότε η σωστή είναι αυτή που λέει για σπιτικιά ηχογράφηση το '60).

2 «Μου αρέσει»

Γεια σου και σένα Περικλή με τα ωραία σου!!!

Όπως βλέπουμε η ετικέτα λέει «Ορχήστρα Πάρλοφων». Δε νομίζω ότι αυτό δίνει απαντήσεις…

Δεν ξέρω από που προέρχονται τα ονόματα αλλά από την ετικέτα δεν προκύπτουν. Ούτε ο Τούντας, ούτε ο Δραγάτσης, ούτε ο Στεφανίδης.

Και η άλλη πλευρά του δίσκου με το “Σταμπούλ Ουσάκ-Μανέ” είναι ίδια με αυτή του “Ντερλτή Χετζάζ-Μανέ”. Χωρίς επιπλέον στοιχεία δηλαδή, πέρα από το όνομα της Ρόζας και την “Ορχήστρα Πάρλοφων”.

Αυτή η ένδειξη για την ορχήστρα μάλλον ήταν λίγο τυποποιημένη κι έμπαινε μηχανικά. Και στον «Ντερτλή μανέ» του Νταλγκά (τον σκέτο Ντερτλή, αυτόν που λέει «Τίποτις δεν απόκτησα» και έχει την πράσινη ετικέτα), λέει ορχήστρα αλλά είναι ένα όργανο μόνο.

1 «Μου αρέσει»
  1. Πολίτικος μανές - Σταμπούλ μανές.

Είναι αρκετοί οι ηχογραφημένοι μανέδες που στον τίτλο της ετικέτας τους χαρακτηρίζονται εν αναφορά προς την Κωνσταντινούπολη. Επειδή το θέμα είναι λίγο σύνθετο, εδώ δε θα καταπιαστούμε με όλους. Θα γίνει μόνο ένα πρώτο ξεκαθάρισμα: θα εντοπιστούν όσοι συνδέονται με μανέδες άλλου τίτλου, και θα κοιτάξουμε μόνο όσους περισσέψουν.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

«Πολίτικος μανές», Ζουναράκης 1906, στίχος Πες μου αν είσαι ικανή νεκρού ζωή να δώσεις… (Σίλαμπς, ΥΤ): θα εξεταστεί αργότερα, μαζί με μια ομάδα μανέδων που τιτλοφορούνται «Σούστα μανές», «Σούστα μπάλος μανές», «Αρμενάκι σούστα» και άλλα συναφή.

«Πολίτικος μανές», Καρίπης 1930, στίχος Σε όρη σε ψηλά βουνά, εκεί να βγει η ψυχή σου… (Σίλαμπς / ΥΤ): Ομοίως.

«Η Πόλη και ο Βόσπορος - Σούστα πολίτικη», Νταλγκάς 1930, στίχος Η Πόλη και ο Βόσπορος είναι το όνειρό μου… (ΣΛ / ΥΤ): Ομοίως, επισημαίνω πάντως ότι αυτός ο τίτλος εμφανίζεται μόνο στο ΥΤ. Ο κανονικός τίτλος φαίνεται να είναι απλώς «Σούστα πολίτικη».

«Γαλάτα Πολίτικια / Πολιτάκια Γαλατά»: Εναλλακτικοί τίτλοι για τον Γαλατά μανέ ή Αδαμαμάν. Ο Γαλατά μανές εξετάστηκε ήδη εδώ στο #4, όχι εξαντλητικά όμως γιατί ήταν μόλις ο δεύτερος, και ούτε τις πηγές είχα οργανώσει ακόμη ούτε τη μεθοδολογία. Κανονικά θα πρέπει κάποια στιγμή να επανέλθω σ’ αυτόν, όπως και στο Σμυρναίικο μινόρε και σε καναδυό ακόμη, για να ολοκληρώσω την παρουσίαση με ηχογραφήσεις που αρχικά δεν είχα εντοπίσει. Εν πάση περιπτώσει, να πούμε ότι ο παράδοξος τίτλος «Πολιτάκια Γαλατά» είναι, μάλλον, τυπογραφικό λάθος της ίδιας της ετικέτας αντί «Πολίτικια Γαλάτα».

«Νιαβέντ Μανές Πολίτικος», Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου 1929, και «Σταμπούλ Ουσάκ Μανέ», Ρόζα 1932: τελικά αυτοί οι δύο μένουν. Επειδή πήγε πολύ αργά, τους ακουμπάω εδώ και πάω για ύπνο. Θα τους δούμε αύριο ή το συντομότερο δυνατόν. Πάντως και μόνο από τους τίτλους καταλαβαίνει κανείς ότι είναι δύο διαφορετικοί μανέδες σε διαφορετικά μακάμια.

3 «Μου αρέσει»

Το τραγούδι σύμφωνα με το sealabs κυκλοφόρησε πρώτα στην Zonophone X-102823, μετά στην The Gramophone Co 14-12948, κατόπιν στην HMV Ελλάδος AO-119 και τέλος στην VICTOR-63548

Έχει βρεθεί η ετικέτα μόνο από την VICTOR.

1 «Μου αρέσει»

Μια αρκετά αξιοσημείωτη ηχογράφηση:

Το τραγούδι αυτό δεν είναι κατά κανένα τρόπο μανές. Είναι ένας κανονικός έρρυθμος σκοπός για δίστιχα.

Κι όμως, είναι ακριβώς η μελωδία του Τζιβαεριού, σε έρρυθμο! Είναι απολύτως το ίδιο.
Δε χωρεί αμφιβολία ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση, αφού και η εισαγωγή είναι κοινή. Είναι η μοναδική φορά που συναντώ κάτι τέτοιο.

Τίτλος «Χήρα», Σμυρναίικη (ή Ελληνική;) Εστουδιαντίνα, δίσκος Odeon NO-46053 (αρ.μ. CX-1098), από το μακρινό 1906.

(Απλώς σημειώνω ότι αυτή η παλιά συζήτηση που ανακινήθηκε αυτόματα έχει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν και την παρούσα.)

1 «Μου αρέσει»