- Πολίτικος μανές - Σταμπούλ μανές.
Είναι αρκετοί οι ηχογραφημένοι μανέδες που στον τίτλο της ετικέτας τους χαρακτηρίζονται εν αναφορά προς την Κωνσταντινούπολη. Επειδή το θέμα είναι λίγο σύνθετο, εδώ δε θα καταπιαστούμε με όλους. Θα γίνει μόνο ένα πρώτο ξεκαθάρισμα: θα εντοπιστούν όσοι συνδέονται με μανέδες άλλου τίτλου, και θα κοιτάξουμε μόνο όσους περισσέψουν.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
«Πολίτικος μανές», Ζουναράκης 1906, στίχος Πες μου αν είσαι ικανή νεκρού ζωή να δώσεις… (Σίλαμπς, ΥΤ): θα εξεταστεί αργότερα, μαζί με μια ομάδα μανέδων που τιτλοφορούνται «Σούστα μανές», «Σούστα μπάλος μανές», «Αρμενάκι σούστα» και άλλα συναφή.
«Πολίτικος μανές», Καρίπης 1930, στίχος Σε όρη σε ψηλά βουνά, εκεί να βγει η ψυχή σου… (Σίλαμπς / ΥΤ): Ομοίως.
«Η Πόλη και ο Βόσπορος - Σούστα πολίτικη», Νταλγκάς 1930, στίχος Η Πόλη και ο Βόσπορος είναι το όνειρό μου… (ΣΛ / ΥΤ): Ομοίως, επισημαίνω πάντως ότι αυτός ο τίτλος εμφανίζεται μόνο στο ΥΤ. Ο κανονικός τίτλος φαίνεται να είναι απλώς «Σούστα πολίτικη».
«Γαλάτα Πολίτικια / Πολιτάκια Γαλατά»: Εναλλακτικοί τίτλοι για τον Γαλατά μανέ ή Αδαμαμάν. Ο Γαλατά μανές εξετάστηκε ήδη εδώ στο #4, όχι εξαντλητικά όμως γιατί ήταν μόλις ο δεύτερος, και ούτε τις πηγές είχα οργανώσει ακόμη ούτε τη μεθοδολογία. Κανονικά θα πρέπει κάποια στιγμή να επανέλθω σ’ αυτόν, όπως και στο Σμυρναίικο μινόρε και σε καναδυό ακόμη, για να ολοκληρώσω την παρουσίαση με ηχογραφήσεις που αρχικά δεν είχα εντοπίσει. Εν πάση περιπτώσει, να πούμε ότι ο παράδοξος τίτλος «Πολιτάκια Γαλατά» είναι, μάλλον, τυπογραφικό λάθος της ίδιας της ετικέτας αντί «Πολίτικια Γαλάτα».
«Νιαβέντ Μανές Πολίτικος», Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου 1929, και «Σταμπούλ Ουσάκ Μανέ», Ρόζα 1932: τελικά αυτοί οι δύο μένουν. Επειδή πήγε πολύ αργά, τους ακουμπάω εδώ και πάω για ύπνο. Θα τους δούμε αύριο ή το συντομότερο δυνατόν. Πάντως και μόνο από τους τίτλους καταλαβαίνει κανείς ότι είναι δύο διαφορετικοί μανέδες σε διαφορετικά μακάμια.