Τραγούδι Γενίτσαρη

Μήπως γνωρίζει κάποιος ποιο είναι το τραγούδι και κάποια παραπομπή στο youtube -γιατί δεν βρήκα κάτι- του Μ. Γενίτσαρη με τους στίχους: ‘‘Γιατί ήταν εύκολη πολύ/ μου κανε πεισματάκια/ πείραζε όλα τα παιδιά/ με σκέρτσα και ναζάκια’’.
Τους παραπάνω στίχους τους βρήκα σε ένα βιβλίο του συγγραφέα Θ. Βαλτινού και η περιγραφή που κάνει μου εξήψε την περιέργεια.
Παραθέτω από το βιβλίο: 'στη δεκαετία του ‘30 ο Μιχάλης Γενίτσαρης για μια Σοφία τα έκανε λίμπα σε κάποιο μπορντέλο των Θηβών. Και λίγο αργότερα αυτή την ίδια Σοφία, που διακονούσε πλέον στα σπίτια των Βούρλων του Πειραιά, τη χάραξε αποφασιστικά με μαχαίρι στις παρειές. <<Γιατί ήταν εύκολη πολύ/ μου κανε πεισματάκια/ πείραζε όλα τα παιδιά/ με σκέρτσα και ναζάκια>>…’

Θ. Βαλτινός, Ημερολόγιο 1836-2011

ευχαριστώ

Δεν το έψαξα, αλλά είναι πολύ πιθανό το τραγούδι να μην “πραγματοποιήθηκε” ποτέ. Μπορεί ο Γενίτσαρης να είχε σκαρώσει αυτούς τους στίχους “εν θερμώ” ή λίγο αργότερα, αλλά σε νεώτερα χρόνια να ατόνησαν ως σημαντικό γεγονός στη ζωή του. Να σημειώσουμε ότι από την όχι και τόσο πενιχρή δισκογραφία του Γενίτσαρη, τα περισσότερα κομμάτια του γράφτηκαν επί “επανανακάλυψης” του ρεμπέτικου, όταν ήταν σε μεγάλη πιά ηλικία. Η δισκογραφία του μέχρι την κατάργηση των δίσκων 78 στροφών (1960 χοντρικά) ήταν μόλις 7 κομμάτια.

Μάλλον αναφέρεσαι στο Πεισματάρικο, τραγούδι του 1938 με τη Ρίτα Αμπατζή κα τον Περπινιάδη. Βέβαια ο στίχος δεν λέει ‘’ είναι εύκολη πολύ…, αλλά είναι όμορφη πολύ. Δεν μπορεί να αποκλειστεί στο πάλκο να ακουγόταν και η άλλη εκδοχή, αλλά δεν νομίζω το τραγούδι να έγινε τέτοια επιτυχία, ώστε στο πάλκο να διαμορφωθούν παραλλαγές του.

Το πιο πιθανό για μένα είναι να έκανε λάθος ο Βαλτινός διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Γενίτσαρη.

Αφενός η Σοφία δεν ήταν στα Βούρλα όταν έγινε το σκηνικό που τη μαχαίρωσε, αλλά σε μπορντέλο στον Άγιο Νικόλα, στο Τελωνείο (Μάγκας από μικράκι: σ. 66), και αφετέρου το ίδιο το τραγούδι όπως το αναφέρει από μνήμης ο Γενίτσαρης λέει “έμορφη” (ο.π.: σ. 46)

Ενδεχομένως ο Βαλτινός να άλλαξε τον στίχο του τραγουδιού, προκειμένου να συνδυάσει το βίαιο περιστατικό στο πορνείο με την καλλιτεχνική δημιουργία του Γενίτσαρη. Ως λογοτέχνης ο Βαλτινός μπορεί να έχει το δικαίωμα για μια τέτοιου είδους επέμβαση, όμως ο πρωτότυπος στίχος δείχνει πόσο αφελές είναι να θεωρούμε το τραγούδι πιστή αντανάκλαση της πραγματικότητας και αποτύπωση του χαρακτήρα και του βίου των δημιουργών του. Έτσι, εν προκειμένω, ο εξαιρετικά βίαιος την περίοδο της νιότης του Γενίτσαρης, ως δημιουργός εμφανίζεται τρυφερός και γεμάτος αγάπη μακριά από χαρακώματα και τσαμπουκάδες.

Χμ, τότε γιατί ο Βαλτινός έχει τους στίχους σε εισαγωγικά;

οι στίχοι είναι σε εισαγωγικά και όπως τους έγραψα. Ο Βαλτινός δεν αναφέρει πηγή γιατί είναι συγγραφέας λογοτεχνικού βιβλίου και όχι ιστορικού. Η ομοιότητα όλων των άλλων λέξεων δείχνει ότι μάλλον αυτό είναι το τραγούδι.
Τώρα, τρία τινα συμβαίνουν: ο συγγραφέας παράκουσε ή ο συγγραφέας ‘ποιητική αδεία’ μια και κάνει λογοτεχνία και όχι ιστορία το μετέβαλε για να το ταιριάξει περισσότερο με την ιστορία ή όντως υπάρχει και άλλη εκτέλεση όπως την μεταφέρει ο Βαλτινός.

Χα χα, μπροστά μου ήταν και τα δύο τραγούδια, όταν νωρίτερα έψαχνα τη δισκογραφία του Γενίτσαρη, αλλά δεν έψαχνα τίτλο - τίτλο τότε, μόνο το σύνολο των κομματιών. ΑΟ 2464 η “Μικρούλα Πειραιώτισσα”, ΑΟ 2500 το “Πεισματάρικο”, HMV 1938 και τα δύο. Παρασάνταλε, δύσκολο είναι για τον καθέναν να κάνει τέτοιο λάθος, πόσο μάλλον για σοβαρό συγγραφέα και άνθρωπο, αλλά τέλος πάντων…

Εχει πλάκα πάντως γιατί, όπως λέει και ο Παναγιώτης, ο βαρύμαγκας Γενίτσαρης εμφανίζεται τρυφερός και αγαπησιάρης. “Δικαιολογείται” βέβαια μόνος του, πολύ αργότερα στη βιογραφία του, ψελλίζοντας “Τότε τα τραγούδια αυτά είχανε επιτυχία. Ξεφεύγανε απ’ το πολύ μόρτικο.”. Όμως, στο δίσκο με το Στράτο (2464) ο τρίτος στίχος έχει αλλάξει. Αντί για

Μικρή μου Πειραιώτισσα, πάψε να με παιδεύεις
και μη μου κάνεις πείσματα και μη με κοροϊδεύεις

που καταχωρείται στη βιογραφία, ηχογραφήθηκε

Ξανθιά μου Πειραιώτισσα, μάζεψε τα μυαλά σου,
γιατί θα γίνει φονικό και θα ΄βρεις το μπελά σου.

Τίνος ο δάκτυλος ήταν η αιτία, θα παραμείνει βέβαια άγνωστον εσαεί. Πάντως, στα κατάστιχα του Μανιάτη αναφέρεται στιχουργός του πρώτου ο Δ. Σέμσης και του δεύτερου ο Στ. Περπινιάδης. Τα γνωστά…