Το λέω γιατί το κομμάτι έχει και ταξίμι, έχει και ζεϊμπέκικο, αλλά «ταξίμι ζεϊμπέκικο» κυριολεκτικά δεν είναι, αφού οι δύο όροι μαζί σαν ένας δε σημαίνουν τίποτε. Μπορώ κάλλιστα να φανταστώ ένα υποθετικό σενάριο όπου κάποιος υπαγορεύει τον τίτλο «ταξίμι και ζεϊμπέκικο», ένας άλλος τον σημειώνει πρόχειρα «ταξίμι - ζεϊμπέκικο», και η σημείωση φτάνει στον τυπογράο της ετικέτας ο οποίος παραβλέπει την παύλα που δεν του λέει τίποτε. Το ότι αυτοί οι τυπογράφοι δεν είχαν (τουλάχιστον όχι κατ’ ανάγκην) επαφή και γνώση του περιεχομένου της ηχογράφησης, το έχουμε ξαναπεί μου φαίνεται.
Τέλος πάντων, κι έτσι να μην είναι δε θα τα χαλάσουμε. Δεν έχω και πολλή πίση στις ετικέτες ως δήθεν τεκμήρια των αυθεντικών τίτλων, άλλο αν επιμένω στην ακριβή μεταφορά των στοιχείων τους όταν επικαλούμαστε τις ηχογραφήσεις (μια παραπομπή πρέπει να είναι ακριβής, ακόμη κι αν έχουμε αμφιβολίες για την αξιοπιστία της πηγής).
Μα τι ακριβώς σημαίνει αυτό Νικόλα; Το 'χω ξαναδιαβάσει:
Η μελωδία είναι βασισμένη στο Σμυρνέϊκο μινόρε το οποίο ήταν πάρα πολύ διαδεδομένο και το συναντάμε σε διάφορες μορφές σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις στη δισκογραφία του γραμοφώνου(Αμανέδες, οργανικά, ταξίμια και τραγούδια όπως το “Χτες το βράδυ στου Γκαρίπη”, “Το μινόρε της ταβέρνας” και “Το μινόρε της αυγής”).
(Σχόλιο του σίλαμπς για την ελληνική εκτέλεση του Μινόρε του Τεκέ).
Σε ποιο «Σμυρναίικο Μινόρε» αναφέρεται; Προφανώς όχι τον αμανέ, γιατί δε βλέπω καμιά ιδιαίτερη ομοιότητα, ούτε με το φωνητικό μέρος, ούτε με κανένα από τα πιο συνηθισμένα οργανικά ενδιάμεσα.
Σημείωση: Προφανώς όλοι συμφωνούμε ότι το Μινόρε του Τεκέ καταλήγει σ’ ένα οργανικό ζεϊμπέκικο που είναι το ίδιο με το Χτες το βράδυ στου Καρίπη. Ας μην ασχοληθούμε μ’ αυτό, είναι ξεκάθαρο και χωρίς απορίες. Για το ταξίμι (ή τέλος πάντων το αργό μέρος) είναι το ζήτημα.