Καλημερα φιλε Νικο.Θα ηθελα να ζητησω συγγνωμη για το σχετικα γρηγορο και ελειπες μυνημα που εγραψα εχθες.Επειδη δεν ειμαι και πολυ καλος στα γραπτα μπορει σε καποια πραγματα που γραφω να παρεξηγουμαι. Η τελευταια λοιπον απαντηση σου ηταν εντελως κατανοητη και πιστευω οτι οποιος την διαβασε (οργανοποιος η οχι )να την καταλαβε κι αυτος.
Η χθεσινη μου παρεμβαση λοιπον (αν και ηταν λιγο ερειστικη )εκανε την δουλεια της.Ανοιγει ενα πολυ μεγαλο θεμα το οποιο πραγματικα δεν εχει αρχη και τελος.Θα χαρω ιδιαιτερα να ανταλαξω αποψεις και ιδεες με ολους τους φιλους οργανοποιους που γραφουν στο φορουμ.Θα ηθελα ομως αν γινεται να μιλαμε απλα για να μας καταλαβαινουν ολοι οσοι διαβαζουν αυτα που γραφουμε.
Παναγιώτη, καταλαβαίνω τη λογική του «να μιλάμε απλά για να μας καταλαβαίνουν όλοι όσοι διαβάζουν αυτά που γράφουμε». Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ.
Στο χώρο μας (και όχι μόνο !) υπάρχει το φαινόμενο κάποιοι να μιλούν με όρους επιστημονικοφανείς, μόνο και μόνο γιά τη δημιουργία εντυπώσεων ! Φαντάζομαι πως κάποιος που γνωρίζει, μπορεί να καταλάβει πότε πρόκειται γιά κενό λόγο και πότε γιά σοβαρή και τεκμηριωμένη έρευνα και αναζήτηση πάνω στο αντικείμενο.
Πως να το κάνουμε όμως; Όσο απλά και να θέλουμε να μιλήσουμε, όταν πρέπει γιά παράδειγμα να μιλήσουμε γιά ιατρική θα μιλήσουμε με ιατρικούς όρους, για φυσική με όρους φυσικής, για οργανοποιία με όρους οργανοποιίας και για Τέχνη με τους αντίστοιχους.
Όσο επικίνδυνο (και ύποπτο) είναι να μιλάμε μπερδεμένα, άλλο τόσο επικίνδυνο όμως είναι και να υπεραπλουστεύουμε ! Δημιουργούμε έτσι στον τυχαίο αναγνώστη τη λαϊκίστικη εντύπωση ότι ο οργανοποιός, σε όλες τις περιπτώσεις, δεν κάνει και τίποτα το πιό εξειδικευμένο απ`τη συναρμολόγηση μερικών κομματιών ξύλου, το φτηνό από το ακριβό όργανο δεν έχουν ηχητικά καμμιά διαφορά (όχι πως κάποτε δεν μπορεί και να συμβεί !) και σε τελική ανάλυση (όχι ότι και αυτό δεν μπορεί να συμβεί! ) ο μάστορας που ζητάει κάτι περισσότερο απλά εξαπατά τους πελάτες του !
Πράγματι, δεν είναι πολύ δύσκολο να φτιάξει κάποιος ένα όργανο. Δυσκολότερο, είναι να γίνει κάποιος οργανοποιός. Ακόμα πιό δύσκολο όμως, είναι να μάθει κάποιος σε βάθος την Τέχνη της οργανοποιίας !
Δυστυχώς (η ευτυχώς!) γιά μας, μιά ζωή δεν είναι αρκετή…
Καλησπέρα κύριε Νίκο Φρονιμόπουλε διαβάζοντας τα μηνύματα σας και τα άρθρα σας στην κλίκα μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες περί ποιότητας τέλειου ήχου, ηχείο χωρίς καμιά ατέλεια ή τέλειου καπακιού.
Στον δικό μου τον χώρο , είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός , όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα χρησιμοποιούμε πάντα την έκφραση “πολύ καλό αλλά όχι τέλειο” και οι κατεργασίες που κάνουμε έχουν ανοχές σε μικρόμετρα και όχι σε χιλιοστά όπως η πλειοψηφία των οργάνων. Για πιο λόγo στην Ελλάδα αναζητούμε πάντα το τέλειο?
Επίσης ποιος είναι ο ποσοτικός ορισμός του τέλειου ηχείου και όχι ο ποιοτικός διότι όπου και αν έχω διαβάσει η πλειοψηφία αναφέρεται σε ποιοτικές περιγραφές.
Επιπλέον πόσο της εκατό θα επηρεαστεί αρνητικά ο ήχος ενός μπουζουκιού αν κάποιος μάστορας καλύψει με χαρτί κάποιες μικροατέλειες του ηχείου για να μπορέσει ένας αγοραστής να κρίνει τι τελικά θα επιλέξει.
Ένα μπουζούκι χωρίς καμιά ατέλεια στο ηχείο το οποίο θα κοστίζει 2-3 μηνιάτικα τουλάχιστον για να το αποκτήσει κάπoιος ή ένα τον 400 Ευρώ από γνωστό οργανοποιείο?
Τι σημαίνει όλα τα Ξύλα δεν είναι καλά για κατασκευή οργάνων πιό φυσικό μέγεθος το καθορίζει και επιπλέον ποία μετρητική συσκευή χρησιμοποιείται για να το προσδιορίσει διότι εκ φύσεως το ξύλο είναι ανομοιογενές υλικό?
Εμείς στην Μηχανολογία χρησιμοποιούμε την φασματογραφία και τους υπερήχους αλλά τα υλικά μας είναι στην πλειοψηφία τους ομοιογενούς δομής.
Αναφέρω όλα τα παραπάνω καθώς τυγχάνει να είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός με εξειδίκευση στην ανάλυση ταλαντώσεων σε αμαξώματα με την μέθοδο Finite Element Analysis την οποία αναφέρετε σε πρόσφατο άρθρο σας. Mου έκανε εντύπωση η απλοϊκότητα της περιγραφής της μεθόδου, ιδικά το: 3) Ορίζουμε τι ιδιότητες έχει το υλικό που θέλουμε να αναλύσουμε (βάρος, ελαστικότητα στους τρεις άξονες, σκληρότητα στους τρεις άξονες κλπ.).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η σκληρότητα σε τρεις άξονες που αναφέρετε από όσο γνωρίζω δεν μετριέται με μη καταστρεπτικούς μεθόδους του υλικού. Αν πράγματι το καταστρέψατε το υλικό μετά είναι άτοπη η ανάλυση διότι άλλο υλικό θα μετράτε και άλλο θα χρησιμοποιείτε στο όργανο.
Θα ήθελα και εγώ να καταθέσω μερικές σκέψεις στο θέμα των ξύλων του ηχείου και της επιρροής τους στον ήχο του οργάνου - χωρίς βέβαια να είμαι ειδικός επί του θέματος.
η παλμική δόνηση που δημιουργείται με το χτύπημα των χορδών δεν μεταδίδεται μόνο στο καπάκι αλλά και στο υπόλοιπο όργανο έστω και αν το καπάκι παίζει πρωταρχικό ρόλο. Με βάση την λογική αυτή οι ντούγες ανάλογα με την σκληρότητα του υλικού θα πάλλονται περισσότερο ή λιγότερο, συμμετέχοντας με διαφορετικό τρόπο στον συνολικό ήχο.
Μήπως το πόσο σκληρό είναι το σκάφος δεν επηρρεάζει μόνο την δική του παλμική κίνηση αλλά και την παλμική κίνηση του καπακιού; Ίσως με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζει την παλμική κίνηση της χορδής ένα σκληρότερο ή μαλακότερο τάστο; (π.χ. από έντερο, πετονιά ή σύρμα)
το εσωτερικό του σκάφους λειτουργεί ως ανακλαστήρας των ηχητικών κυμάτων. Όσο πιο πορώδες το υλικό ανάκλασης τόσο πιο γρήγορα ο ήχος σβήνει. Μήπως λοιπόν το είδος του ξύλου καθώς και το υλικό με το οποίο το σκάφος ντύνεται εσωτερικά επηρεάζουν αισθητά την διάρκεια του ήχου του οργάνου και όχι τόσο την ένταση ή την χροιά;
:241:
Αν πρόσεξες, ποτέ δε χρησιμοποίησα τους όρους «τέλειος ήχος», «τέλειο καπάκι» η «τέλειο σκάφος». Απλά μίλησα γιά σκάφη χωρίς τεχνικές ατέλειες (όχι μικρομετρικά) που να πρέπει να καλυφθούν, κάτι που με την ανάλογη προσοχή μπορεί να επιτευχθεί. Τεχνικά, στην Ελλάδα δεν «αναζητούμε πάντα το τέλειο» -όπως συνήθως συμβαίνει με την οργανοποιία άλλων χωρών- και καλό θα είναι κάποτε να το κάνουμε ! Και, πίστεψέ με το λέω μετά λόγου γνώσεως ( τριάντα χρόνια φούρναρης…) γιατί ξέρω πολύ καλά τι γίνοταν και τι γίνεται με την κατασκευή του σκάφους.
Ας γίνω πιό σαφής. Τι εννοώ ατέλειες :
Κακές εφαρμογές.
2.Ανομοιόπαχες ντούγες, με «σκαλοπάτια» εσωτερικά, μιά και εξωτερικά θα έχουν τριφτεί.
3.Καψάλισμα από το σίδερο, εσωτερικά της ντούγας.
4.Κακές κολλήσεις και καταστροφή της οργανικής κόλλας που έχει χρησιμοποιηθεί.
Κενά που δε φαίνονται με το μάτι, κάτω από την κόλληση της κολάντζας.
Όσο γιά το χαρτί…είτε καλύψεις είτε δεν καλύψεις μικροατέλειες, ότι είναι να γίνει θα γίνει !
Το ότι όλα τα ξύλα δεν είναι καλά γιά την κατασκευή οργάνων, το θεωρώ αυταπόδεικτο. Ανάφερα τον παράγοντα Q , μετρήσιμο με σχετικό πρόγραμμα. Επίσης ξύλα με υψηλό «damping» είναι ακατάλληλα, διότι δεν ευνοούν τη μετάδοση του ήχου.
Σε ένα άρθρο, αλλά πολύ περισσότερο σε ένα φόρουμ, δεν μπορείς να αναπτύξεις σε βάθος μιά έρευνα , αλλά όσο γίνεται με απλά λόγια. όπως είπε και ο Παναγιώτης, να παρουσιάσεις το χώρο που αυτή κινείται και τις βασικές μεθόδους που χρησιμοποιείς.
Μόνο γιά τον προσδιορισμό της συχνότητας Helmholtz δουλέψαμε πάνω από πέντε μήνες, κάνοντας αναρίθμητα πειράματα και υπολογισμούς! Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, οδηγός μας είναι η διεθνής σχετική βιβλιογραφία.
Η Finite Element Analysis γίνεται από ανάλογο πρόγραμμα. Το τροφοδοτήσαμε με μέσες τιμές του υλικού μας (ερυθρελάτη, στην περίπτωση) που πήραμε πάλι από τη σχετική βιβλιογραφία, για να κάνουμε αντιπαραβολή με τα αντίστοιχα διαγράμματα Chladni που πήραμε με τη μέθοδο που αναλυτικά περιέγραψα.
Τέλος ο Paixnidiatoras, στη δεύτερη παρατήρησή του ( Μήπως το πόσο σκληρό είναι το σκάφος δεν επηρρεάζει μόνο την δική του παλμική κίνηση αλλά και την παλμική κίνηση του καπακιού ) έχει πολύ δίκιο. Όντως, η συνεργασία αυτών των δυό, διακριτών συχνοτήτων, είναι πολύ ουσιαστική σέ όλα τα όργανα. Οι δύο αυτές συχνότητες πρέπει να έχουν τέτοια διαφορά ώστε να συνεργάζονται και όχι να αλληλοαναιρούνται ! Κάτι πολύ γνωστό και από τη σύγχρονη έρευνα και από την παλιά, παραδοσιακή τεχνική κουρδίσματος εμπρός και πίσω καπακιού των οργάνων της οικογένειας των βιολοειδών η της κιθάρας.
διαβαζοντας το θεμα αυτο μου διμιουργηθηκε η εξης απορια…εαν κατα την κατασκευη “δουλεψεις” και εσωτερικα τις ντουγιες και τις τριψεις και περιποιηθεις οπως το εξωτερικο μερος του σκαφους, θα εχει διαφορα στον ηχο-ποιοτητα απο ενα ιδιων υλικων αλλα “ακατεργαστο” εσωτερικα και χαρτωμενο?
Βασικά την ίδια απορία έχω και εγώ αλλά για το καπάκι…δηλαδή ένα άτριφτο εσωτερικά καπάκι από ένα τριμμένο δείχνει μόνο τη διαφορά στη βαριεμάρα του μάστορα ή αντανακλά και στον ήχο…?
εαν κατα την κατασκευη “δουλεψεις” και εσωτερικα τις ντουγιες και τις τριψεις και περιποιηθεις οπως το εξωτερικο μερος του σκαφους, θα εχει διαφορα στον ηχο-ποιοτητα απο ενα ιδιων υλικων αλλα “ακατεργαστο” εσωτερικα και χαρτωμενο?
δηλαδή ένα άτριφτο εσωτερικά καπάκι από ένα τριμμένο δείχνει μόνο τη διαφορά στη βαριεμάρα του μάστορα ή αντανακλά και στον ήχο…?
Δεν είναι θέμα βαριεμάρας. Είναι θέμα οικονομίας και μαζικής παραγωγής. Είναι ένα από εκείνα τα “μικρά” που ξεχωρίζει για παράδειγμα το στραντιβάριους από το βιολί μαζικής παραγωγής, την καλή κιθάρα απ’ την κακή, το μπουζούκι που το πληρώνεις πιο ακριβά από το “άλλο”. Με ηχητικό αποτέλεσμα που μπορεί τα περισσότερα αυτιά να μην κατανοούν, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει…
Ας πάρουμε δύο παραδείγματα που πιστεύω απαντούν τα αναφερόμενα ερωτήματα.
[ol]
[li]Τα “σκαφτά” όργανα τα λειαίνουμε ή τ’ αφήνουμε έτσι στην τύχη με το που θα δημιουργηθεί μια κοιλότητα ικανή να ενισχύσει τον ήχο που παράγει η χορδή; Η απάντηση νομίζω προφανής.[/li][li]Μεγάλος γνωστός μουσικός οίκος πουλά “γιαπωνέζικα” πιάνα που φτιάχνονται βιομηχανικά με συγκεκριμμένες διαδικασίες που επαναλαμβάνονται με σχετική ακρίβεια και μηχανικά. Τα τελευταία χρόνια κάποια εξ’ αυτών (τα “φτηνά” - μισή τιμή) παράγονται σε τρίτες χώρες με ουσιαστικές διαφορές στο εσωτερικό φινίρισμα και μόνον. Άτριφτα αντηχεία κλπ. Εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί τις διαφορές στο ηχητικό αποτέλεσμα κάνοντας μια βόλτα στα μαγαζιά του… Και έχουμε να κάνουμε με αντηχεία ικανών διαστάσεων και όχι με τα 5-10 λίτρα των μπουζουκιών![/li][/ol]
Όσο για τα πεπαιδευμένα αυτιά που προανέφερα. Δεν θα ξεχάσω σε μουσική εκδήλωση σε Αθηναϊκό κινηματογράφο!!! που έκανε προ αμνημονεύτων… το εξατάξιο γυμνάσιο που φοιτούσα, συμμαθητής μου (ήδη χαρακτηρισμένος ως βιρτουόζος) εμφάνισε την καινούργια του πανάκριβη κιθάρα και ενώ έπαιζε το κομμάτι του στην πρόβα (εν μέσω του αναμενόμενου θορύβου που έκαναν 100 εξημμένα 16χρονα) με την παλιά δασκάλα του να παρακολουθεί από τα πίσω καθίσματα, ενώ εγώ στα μπροστά άκουγα μαγεμμένος την κιθάρα που αντηχούσε σαν πιάνο…, έμεινα κάγκελο όταν η γηραιά κυρία τον ρώτησε γιατί τρίζει η κιθάρα σε κάποιο σημείο!!!
Γρηγόρη, συμφωνώ με αυτά που λες αλλά το ρωτάω γιατί έχω ένα μαντολίνο με άτριφτο εσωτερικά καπάκι (αλλά αρκετά προσεγμένο ως προς την υπόλοιπη κατασκευή…) και είναι Παναγή…και αναρωτιέμαι αν οι μάστορες λόγω φόρτου εργασίας (πολλές παραγελίες) το παρέλειπαν συνειδητά αλλά έχοντας διαπιστώσει ότι, από όλες τις άλλες εργασίες πάνω στο όργανο, το τρίψιμο του καπακιού συνεισφέρει τα ελάχιστα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα δεν τους ένοιαζε ιδιαίτερα…επίσης έχω δει και αρκετά όργανα Απαρτιάν με άτριφτο καπάκι (μαντολίνα και κιθάρες)…και οι 2 περιπτώσεις δεν αφορούν μάστορες που έχουν ταυτιστεί με κακοτεχνίες ή με προχειρότητες…
Μέσα στα όργανα, συνήθως ποτέ κανείς δεν κοιτά και έτσι πολλά μπορεί να συμβαίνουν !:080:
Θα έλεγα πως γενικά οι νεώτεροι μάστορες, από αυτή την άποψη είναι καλύτεροι από τους παλιότερους.
Αν και κάποια από αυτά τα όργανα μπορεί να διαθέτουν από συμπαθητικό έως και πάρα πολύ καλό ήχο, αυτό δε σημαίνει πως αυτή η αντιμετώπιση της κατασκευής μπορεί να γίνει και κανόνας ! Και πάλι θα πω, ας κοιτάξουμε τι γίνεται στην οργανοποιία πέρα απ`την αυλή μας. Γιατί εκεί να μη συμβαίνουν παρόμοια πράγματα;
Σήμερα βέβαια υπάρχουν μηχανήματα και έτσι πολύ σπάνια θα βρείς άτριφτα, εσωτερικά, καπάκια, μιά και δεν απαιτείται γι`αυτό παρά ελάχιστος χρόνος. Οστόσο εσωτερικά, κάποιος επισκευαστής ανακαλύπτει πολλές φορές διάφορες άλλες κακοτεχνίες.
Τώρα, γιά την επίδραση όλων αυτών στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα: Οποιαδήποτε αλλάζει πάνω σε ένα όργανο (καπάκι που τρίβεται, σκάφος που λειαίνεται, καμάρι που λεπταίνει κ.λ.π) θα έχει μικρή η μεγάλη επίπτωση και στον ήχο. Πόσο; Κάποτε ελάχιστη και κάποτε δραματική !
Γι`αυτό, θα βάλω αντίθετα το ερώτημα : Μήπως, αλήθεια, πιστεύει κανείς πως φροντίζοντας όλα αυτά υπάρχει περίπτωση να βλάψουμε το ηχητικό αποτέλεσμα ???
Συμφωνω μαζι σου απολυτα νικο.κεθε τι που κανεις πανω στο οργανο προσφερει θετικα η αρνητικα στην ποιοτητα του ηχου.Πιστευω επισης οτι η εμπειρια που αποκτας με τα χρονια σε καθοδηγει ωστε να διαλεξεις συγκεκριμενα ξυλα για συγκεκριμενους ηχους και ηχοχρωματα.Ειναι ομωσ και λιγο εμφυτο.
οσο για το θεμα του ατριφτου καπακιου απο κατω τι να πω?Προφανως αυτος που το κανει δεν ενδιαφερεται πραγματικα εαν θα παιξει καλα το οργανο η οχι.Η θεωρει οτι δεν παιζει ρολο.Αυτο ομως προσωπικα το εχω δει μονο σε παλαιοτερες κατασκευες.
Θεωρω οτι η συνεχης αναζητηση και ο πειραματισμος πανω στην κατασκευη μπορουν να μας βοηθησουν στην καλυτερευση του ηχου .
Δοκιμασα πριν απο τρια χρονια την λευκα στο σκαφος και μπορω να πω οτι με ενθουσιασε το αποτελεσμα.Καπακια ελληνικα απο δραμα με φαρδυ νερο και μανικο απο φλαμουρι .Επαιξαν φανταστικα!!!Και μεχρι σημερα κανενα προβλημα με το μαλακο ξυλο απο λευκα στο σκαφος.(τα οργανα αυτα ηταν δυο και τα εκανα δωρο στον κουμπαρο και στον γαμπρο μου μιας και δεν εμπιστευτηκα να τα πουλησω!!!)
Το ξύλο της λεύκας είναι πολύ μαλακό και ελαφρύ. Έτσι, αν και δεν την έχω χρησιμοποιήσει (ακόμη και γιά τάκους προτιμώ το φλαμούρι) μπορώ να φανταστώ πως το ηχητικό αποτέλεσμα πρέπει να πλησιάζει αυτό της βαμένης καρυδιάς, που κατά κόρον χρησιμοποιείται και δίνει ένα μεσαίο ηχόχρωμα, που έχουν συνηθίσει οι μπουζουξήδες να ακούνε από το όργανο.
Και αυτή δε την χρησιμοποιώ (βαμένη καρυδιά) τα τελευταία 20 χρόνια, απλά διοτί με την κατεργασία βαφής (χρήση υδροχλωρικού οξέως) καταστρέφεται εντελώς το ένα από τα συστατικά του ξύλου (ημικυταρίνη).
Νομίζω, καλά έκανες και δεν πούλησες τα όργανα με σκάφος λεύκας.Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει στο μέλλον με την κατά πλάτος συρρίκνωση, που είναι μεγαλύτερη σε τέτοια, μαλακά ξύλα (κάτι που δε συμβαίνει στη βαμένη καρυδιά).
Θα έλεγα, να παρακολουθήσεις τη συμπεριφορά των οργάνων γιά αρκετά ακόμη χρόνια (πέντε τουλάχιστον!) πρίν αποφασίσεις να εντάξεις τη λεύκα στην παραγωγή !
ΥΓ. Τα μαλακά ξύλα μπορεί να στεγνώνουν γρηγορότερα , δίνοντάς μας τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουμε μετά από 5-6 χρόνια, αυτό δε σημαίνει όμως πως έχει ολοκληρωθεί και η διαδικασία συρρίκνωσης!
Κε Φρονιμόπουλε
μπορείτε να μας πείτε και δυο λόγια για το ανάποδο? Δηλαδή για ηχείο από σκληρά ξύλα…ας πούμε εγώ έχω δει ένα μαντολίνο του Μούρτζινο όπου το σκάφος ήταν φτιαγμένο από έβενο…επίσης έχω ακούσει ότι και ο Ζοζέφ στα πολύ καλά του όργανα έβαζε εβένινο σκάφος…και ρωτάω γιάτι να μπουν στον κόπο να χρησιμοποιήσουν ένα μάλλον δύσχρηστο ξύλο για λύγισμα όπως ο έβενος? Θεωρούσαν ότι το ηχητικό αποτέλεσμα θα τους αποζημίωνε?
Χαιρετε κι απο εμενα, δεν ειμαι οργανοποιος, δεν ειμαι ξυλουργος…δεν εχω αποπειραθει καν να φτιαξω κατι (πολλοι και διαφοροι λογοι με εκαναν να το αναβαλλω συνεχως:047:).Ωστοσο εχω μαζεψει καποιες πληροφοριες απο εδω κ απο ατομα που ηταν προθυμα να τις δωσουν.Παιρνοντας το θαρρος απο τον τιτλο του θεματος, ειπα κι εγω να ρωτησω κατι.
Θελω να φτιαξω ενα τζουρα, σκαφτο,ξυλα εδω στην κερκυρα δεν εχω καταφερει να βρω(τους τελευταιους μηνες κανω που και που καμια βολτα σε αποθηκες).Τωρα γι αυτο που θα ρωτησω ισως γελασουν κ οι πετρες, μα ειναι η μονη λυση για να μαθω.Η ελια κανει για μια τετοια κατασκευη;…αραγε θα αντεξει καθολου;…αξιζει να κανω την προσπαθεια η θα κανω τσαμπα κοπο;…
Μιλαω για ενα κουτσουρο που υπηρχε μεσα στα καυσοξυλα μου, απλα το συγκεκριμενο κομματι ειναι ξερο,δεν εχει ραγισματα, τρυπες,σχισμες και ειναι πολυ καλο σε μεγεθος.
Η λευκα βρισκεται στην ιδια κατηγορια περιπου με το φλαμουρι και την αμπουρα.Εχουν ερθει στο εργαστηριο οργανα 25 ετιας που τα σκαφη ειχαν φλαμουρι και αμπουρα.Ηταν μια χαρα για τα χρονια τους μπορω να πω καλυτερα απο αλλα που ειχαν βαμενη καρυδια.Μηπως εαν τα δεσεις σωστα απο μεσα θα αντισταθμισεις Το συρικνωμα?Τα σκληρα οπως αναφερει ο φιλος μηπως δεν συρικνωνονται αλλα δεν παλλονται οπωσ πρεπει και λογω βαρους?η τελικα ειναι ολα καλα αλλα παιζει ρολο σε τι αξιας οργανο θα τα χρησιμοποιησεις.Συμφωνα με αυτο λοιπον γιατι να μην χρησιμοποιησεις λευκα η αλλο ξυλο μαλακο για φθηνο οργανο το οποιο προοριζεται για μαθητες και το ζητουμενο ειναι τουλαχιστον 10 χρονια αντοχης?(τα 10 χρονια τα εχει σιγουρα συμφωνα με την αποψη μου)αρα μειωνεις και το κοστος παραγωγης και γινεται πιο προσιτο στον καθε γονιο που θελει να το αγορασει για το παιδι του.Μηπως θα πρεπει να καταριφθουν καποιοι μυθοι προς οφελος του κοινου καλου?
Φιλε Blekos θα σου προτεινα η πρωτη αποπειρα σου να ειναι με καποιο μαλακοτερο ξυλο οπως φλαμουρι η λευκα.η ελια ειναι απιστευτα δυσκολοδουλευτη.(οθτε ισοβιτης να σουνα δηλ)καλη επιτυχια σ αυτη σου την προσπαθεια.οτι χρειαστεις ειμαι στην διαθεση σου(πληροφ.συμβουλεςκλπ.)
Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Όλοι οι εμπλεκόμενοι σαυτήν καταθέτουμε είτε τις εμπειρίες μας από την κατασκευή, είτε τις θεωρητικές μας γνώσεις πάνω στο θέμα, είτε συνδυασμό αυτών των δύο, είτε διάφορες υποθέσεις και ερωτηματικά τα οποία προκύπτουν από την χρόνια ενασχόλησή μας στο θέμα αυτό.
Προηγουμένως εγώ έκανα μια υπόθεση περί της συμβολής του αδρού ή λείου της εσωτερικής επιφάνειας της σκάφης στην ποιότητα του ήχου και πιθανόν η εξήγηση που έδωσα να ήταν από ανεπαρκής έως πατάτα.
Βεβαίως, χρόνια τώρα με βασανίζει το ερώτημα αυτό αλλά και άλλα πάρα πολλά ερωτήματα που όλους μας απασχολούν όπως:
Ποιό είναι το καλό καπάκι, τί πάχος θα έχει, που μπαίνουν τα καμάρια, τί πάχος και ύψος πρέπει να έχουν, πού μπαίνουν οι ενισχύσεις, ποιά η συμβολή της πίεσης των χορδών στο καπάκι στον ήχο, πόσο το ξύλο της σκάφης (πάχος, σκληρότητα) συμβάλει στον ήχο και πλήθος άλλων παραγόντων που θα ήταν κουραστικό να τος αναφέρω.
Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, στην διαμόρφωση της ποιότητας του ήχου υπεισέρχονται πλήθος παραγόντων που εάν θέλουμε να εξετάσουμε την συμβολή του καθενός από αυτούς, θα πρέπει κάθε φορά να διατηρούμε όλους τους άλλους σταθερούς και να τροποποιούμε μόνο τον συγκεκριμένο. Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο αντικείμενο έρευνας στο οποίο πρέπει να συμβάλουν πολλά άτομα ή ερευνητικές ομάδες που κάθε ένα από αυτά να πειραματίζεται στον συγκεκριμένο παράγοντα.
Βεβαίως για ένα μεμονωμένο άτομο - οργανοποιό που η τέχνη αυτή είναι το κύριο επάγγελμά του είναι πάρα πολύ δύσκολο να εμπλακεί σε μια τέτοια ερευνητική διαδικασία για ευνόητους λόγους, όλοι όμως έχουν πειραματιστεί στον παράγοντα ‘‘καπάκι’’ που κατά γενική ομολογία είναι η κυριότερη παράμετρος συμβολής στην ποιότητα του ήχου.
Ο παράγοντας ‘‘καπάκι’’ σχετικά εύκολα παραμετροποιείται διότι, φτιάχνοντας κάποιο συγκεκριμένο όργανο, κάθε φορά μπορούμε να τροποποιούμε μόνο μια παράμετρο του καπακιού και να το επανατοποθετούμε στο σταθερό πλέον ήδη υπάρχον όργανο.
Είναι πολύ δύσκολο όμως να εξάγουμε συμπεράσματα για την συμβολή της σκάφης στην ποιότητα του ήχου διότι όπως αντιλαμβανόμαστε, αλλάζοντας την σκάφη είναι σχεδόν αδύνατον, στα πλαίσια του ‘‘ατόμου - οργανοποιού’’ να διατηρηθούν ίδιες οι άλλες παράμετροι.
Όπως αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, αρκετοί από εμάς που δεν είμαστε κατανάγκην επαγγελματίες οργανοποιοί αλλά έχει διεισδύσει μέσα μας βαθιά το μικρόβιο αυτό της οργανοποιίας, σε συνδιασμό με την αγάπη και το πάθος μας για το όργανο, έχουν ερευνήσει αλλά και πειραματιστεί και συνεχίζουμε. Υπαυτήν την έννοια λοιπόν δεν περιοριζόμαστε απλώς στην συναρμολόγηση κομματιών από ξύλα, αλλά έχουμε προχωρήσει πολύ περισσότερο.
Το ζήτημα βέβαια της ένίσχυσης και της παραγωγής του ήχου, που κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι πολύπλοκο, είναι θέμα της επιστήμης της ακουστικής που όσο αφορά τον εαυτό μου βασικές γνώσεις φυσικής έχω μόνο σε θέματα ταλαντώσεων αλλά αρκετές για να κατανοώ τί σημαίνει ταλάντωση, πλάτος ταλάντωσης, συχνότητα, ιδιοσυχνότητα κλπ.
Επίσης γνωρίζουμε ότι όταν η χορδή διεγείρει το καπάκι, αυτό αρχίζει να ταλαντώνεται και το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα είναι δεν είναι προιόν μιας μόνο ‘‘συχνότητας’’ αλλά πολλών διαφορετικών ‘‘συχνοτήτων’’ που έχουν σχέση με την αρχική συχνότητα της ταλάντωσης. Ο συνδυασμός αυτών των ‘‘συχνοτήτων’’ αλλά και το πλάτος αυτών καθώς και η διάρκεια της ταλάντωσης δημιουργεί το συγκεκριμένο ηχητικό αποτέλεσμα την τελική χροιά του ήχου.
Με την έννοια αυτή λοιπόν δεν μπορώ να κατανοήσω τί εννοεί ο Νίκος όταν λέει ‘‘θα ήταν πρός βλάβην κατ`αρχήν αυτής της συγκεκριμένης συχνότητας’’.
ΥΓ. Τήν έννοια συχνότητα την τοποθέτησα σε παρένθεση διότι στην πραγματικότητα πρέπει να μιλάμε για ταλάντωση που την χαρακτηρίζει αυτή η συγκεκριμένη συχνότητα και το τελικό αποτέλεσμα είναι μία σύνθετη ταλάντωση που προκύπτει από την σύνθεση πολλών διαφορετικών ταλαντώσεων που κάθε μια χαρακτηρίζεται από την δική της συχνότητα.
Κώστα, πολύ σωστά όσα επισημαίνεις .:088: Γενικά, συμφωνώ με την τοποθέτησή σου στο θέμα, όπως επίσης και στη μεθοδολογία της εμπειρικής έρευνας που προτείνεις ( τροποποίηση μιας παραμέτρου κάθε φορά , κρατώντας τις υπόλοιπες κατά το δυνατόν σταθερές).Η μόνη μου επιφύλαξη είναι στο πόσο εύκολα παραμετροποιείται ο παράγοντας «καπάκι».
Στην ερώτησή σου να απαντήσω πως αναφέρομαι συγκεκριμένα στη συχνότητα Helmholtz, που παραμένει αρκετά σταθερή από όργανο σε όργανο, με την προϋπόθεση πως δεν αλλάζουμε μοντέλο, καθώς και θέση, σχήμα και μέγεθος ηχητικής τρύπας. Ψάξε στην ακουστική το θέμα «αντηχεία Helmholtz», για περισσότερα. Επειδή το θέμα είναι μεγάλο, σκεφτόμουνα την περίπτωση ενός συγκεκριμένου άρθρου στην Κλίκα με παραδείγματα και παρατηρήσεις. Το μόνο που με φοβίζει είναι πως θα είναι πολύ εξειδικευμένο, με αποτέλεσμα να να μη συγκεντρώσει παρά το ελάχιστο αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Blekos, η ελιά εκτός από δυσκολοδούλευτη παρουσιάζει συνήθως και στρεψοϊνίες (στριμμένα νερά). Θα σούλεγα και γω να την αποφύγεις.
Φίλε 1980gms, ο έβενος δε χρησιμοποιήθηκε παρά ελάχιστα στην κατασκευή σκάφους, όχι μόνο γιατί είναι σκληρό ξύλο και δύσκαμπτο, αλλά κυρίως γιατί δεν έχει καλές ακουστικές ιδιότητες ( υψηλό damping, που λέγαμε…).
ΥΓ. Τη συχνότητα Helmholtz , μετά από έρευνα πολλών μηνών με το Γιώργο Παντελιά, την έχουμε εντοπίσει και περιγράψει για το συγκεκριμένο όργανο.