Το Γεφύρι της Άρτας όπως τραγουδιέται στην Κάρπαθο. Το βίντεο, λόγω μάλλον κάποιου λάθους, δεν είναι ολόκληρο. Επομένως ούτε το τραγούδι. Κρίμα. Ωστόσο είναι και πάλι ένα πολύ ικανοποιητικό δείγμα περίπου 9 λεπτών.
Εκτός από το μεγαλείο του ίδιου του τραγουδιού (έστω και αν ο τραγουδιστής το βλέπει γραμμένο), παρατηρήστε τον λαουτιέρη με το φτερό, καθώς και τους αρχαϊσμούς του καρπάθικου ιδιώματος (π.χ. τίς ήκλαιε κι εβρέχετο κ.ά.).
http://www.youtube.com/watch?v=w9wNmkXpVP0&feature=related
Εδώ πάλι, ένα πολύ σύντομο απόσπασμα από το ίδιο τραγούδι όπως το λένε και το χορεύουν στις Παπαδάτες Πρεβέζης. Το βίντεο είναι πολύ πιο φτωχό μεν, πιο αληθινό όμως, αφού δείχνει ένα ολόκληρο χωριό να τραγουδάει (επομένως να ξέρει) το τραγούδι, κατά τη διάρκεια ενός τελετουργικού χορού που δεν είναι στημένος για μαγνητοσκόπηση.
Πληροφορίες γι’ αυτόν το χορό, τον Καγκελάρη, που όπως καταλαβαίνω δεν είναι παρά τοπική παραλλαγή του ενός βασικού πανελλήνιου τελετουργικού χορού (τρανού, αγέρανου, οι ονομασίες και οι βηματικές ποικιλίες είναι πολλές αλλά το νόημα σταθερό), σ’ αυτό το βίντεο, όπου λένε ένα άλλο σημαντικό τραγούδι, τον Γυρισμό του ξενιτεμένου.
Μεγαλειώδες τραγούδι με έντονο ιδιωματισμό οι καρπαθικοί στίχοι - μελωδία. Εντυπωσιακό το δεξί χέρι του λαουτιέρη που χειρίζεται την πένα. Το κούρδισμα στα όργανα λύρα, λαούτο γίνεται σε αυτό το νησί όπως και στην Κρήτη; Εντύπωση μου έκανε και η λύρα που έχει κοχλία και στριφτάρια αντί για μηχανικά κλειδιά που έχουν οι σύγχρονες κρητικές.
Σχεδόν όπως στην Κρήτη.
Λύρα: Λα-ρε-σολ, αλλά το σολ ένα τόνο πιο κάτω από το λα (στην Κρήτη είναι μια οκτάβα κι ένα τόνο πιο κάτω)
Λαούτο: Μι-λα-ρε-σολ, δηλαδή κρητικό κούρδισμα, αλλά στη Ρε, που κανονικά είναι η πιο μπάσα, δε βάζουν μπουργάνα, βάζουν δύο ψιλές.
Επίσης κουρδίζουν στον αέρα, οπότε το Λα συνήθως είναι πιο ψηλό από τα 440.