Κάποια αποσπάσματα από το Βιβλίο του Κώστα Παπαδάκη (Ναύτη), 1989, που έχουν σχέση με το θέμα:
"Το 1938 εγκαταστάθηκα στον Πειραιά. Έπαιζα τότε στο κέντρο του Στέφανου Καβαλιεράκη (από τον Φουρνέ) στην Καλλιθέα με λαούτο, τον αδελφό του Δημήτρη Καβαλιεράκη. Είχαμε εγκριθεί και κάναμε εβδομαδιαίες εκπομπές από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, καθώς και τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ε.Ο.Ν. Το 1940 κηρύχθηκε ο πόλεμος και επέστρεψα στην Κρήτη. Μετά την απελευθέρωση ο Βασίλης Δασκαλάκης έθεσε σε λειτουργία ένα ιδιωτικό Ραδιοσταθμό στα Χανιά, ο οποίος αργότερα έγινε κρατικός και μεταφέρθηκε στη Σούδα, όπου είναι και σήμερα. Είχα εβδομαδιαίες εκπομπές από την αρχή.
Το 1949 εγκαταστάθηκα και πάλι στον Πειραιά. Τότε είχαν αναλάβει τις εκπομπές Κρητικής Μουσικής στο Ραδιοφωνικό σταθμό οι αδελφοί Κουτσουρέλη, οι οποίοι χρησιμοποίησαν διάφορους βιολιστές, λυράριδες, λαουτιέρηδες, καθώς και τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Ελάμβανα μέρος κι εγώ. Με τον Στέλιο Κουτσουρέλη, εργαζόμασταν τότε τα βράδια στο Κέντρο “Χανιά” του Ευτύχιου Μπασιά στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα. Είχαμε μαζί μας και το λυράρη Κώστα Μουντάκη. Την εποχή εκείνη ο Μουντάκης ήταν άγνωστος στο ευρύ κοινό. Τον είχαμε μαζί μας μέχρι το 1953, όταν εγώ και πλήθος Κρητικών απολυθήκαμε από τις δουλειές μας και αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε στην Κρήτη.
Ήταν ο “διωγμός των Κρητικών”, όπως ονόμασαν την άνοδο του Παπάγου στην Κυβέρνηση. Όταν επέστρεψα στην Κρήτη συνέχισα τις εκπομπές μου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Χανίων.
Κατά το διάστημα που ήμουν στην Αθήνα διαδραματίστηκε το εξής γεγονός: Ο Σίμων Καρράς, διευθυντής του Μουσικού Προγράμματος της Δημοτικής Μουσικής της Ε.Ι.Ρ., προσπάθησε πολλές φορές με διάφορους τρόπους να απωθήσει τους αδελφούς Κουτσουρέλη και να αναλάβει αυτός την Κρητική Μουσική. Αυτό φυσικά το απέρριψα και εγώ, και ο Κουτσουρέλης, και πολλοί άλλοι που λάμβαναν μέρος στην εκπομπή. Εγώ προσωπικά τόνισα στον Καρρά ότι εφόσον δεν πήγε ποτέ στην Κρήτη είχε άγνοια για τη Μουσική της Κρήτης. Ο Καρράς δεν ξέχασε ποτέ την παρατήρησή μου αυτή.
Έπειτα ήλθε το θλιβερό γεγονός του θανάτου του Μανώλη Κουτσουρέλη. Ο αδελφός του Στέλιος εγκατέλειψε τις ραδιοφωνικές εκπομπές λόγω πένθους, κι εγώ είχα εγκατασταθεί στα Χανιά…Η απαγορευτική διαταγή ήλθε στον Ρ.Σ. Χανίων στις 15 Φεβρουαρίου 1955, και πηγαίνοντας να κάνω την εβδομαδιαία μου εκπομπή, μου δήλωσαν ότι απαγορεύεται να παίζεται με βιολί η Κρητική Μουσική. Εκτέλεσα τότε την εκπομπή μου σόλο λαούτο και από την επόμενη εβδομάδα εκτελούσα την εκπομπή μου με την “REBEC” ή λύρα. Από τότε άρχισα τον αγώνα κατά της διαταγής με υπομνήματα, δημοσιεύσεις, υπογραφές Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Χανίων και ζητούσα από την επιτροπή ν’ ακυρώσει την παράλογη αυτή διαταγή.
Έπειτα από άκαρπες ενέργειες οκτώ μηνών, οι βιολιστές των Χανίων στείλαμε επιστολή στο πολιτικό γραφείο του τότε Πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή και του αναφέραμε ότι η απαγόρευση του βιολιού ήταν πράξη παράλογη, δικτατορική και άσχετη με την παράδοση.
Στις 12-10-55 λάβαμε την ακόλουθη απάντηση: “Κύριοι ελάβαμεν την επιστολή σας την οποία μεταβιβάσαμεν στο Ε.Ι.Ρ. και δώσαμε εντολή όπως συμπεριληφθεί και το βιολί”. Με την επιστολή αυτή, αλλά χωρίς να έχει ακυρωθεί η απαγόρευση και δίχως να έλθει καμιά κοινοποίηση στο Ρ.Σ. Χανίων άρχισα και πάλι τις εκπομπές μου με βιολί.
Ο Σίμων Καρράς κράτησε σιγή προσποιούμενος ότι δεν κατάλαβε τίποτα και πέταξε το δηλητήριο μόλις βρήκε ξανά την ευκαιρία, και συγκεκριμένα τον Οκτώβρη του 1959. Τον Οκτώβρη του 1959 έφυγα για την Αμερική αφού τόνισα στους βιολιστές των Χανίων ότι θα πρέπει να συνεχίσουν αυτοί τον αγώνα για τη διάσωση της γνήσιας παραδοσιακής μουσικής. Λίγο αργότερα έμαθα ότι με νέα διαταγή, η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει καταργηθεί, απαγορεύτηκαν και πάλι τα βιολιά. Απαγορεύτηκαν ακόμη και να παίζονται και αυτοί οι δίσκοι της δισκοθήκης του Ε.Ι.Ρ. που είχαν βιολί, οι οποίοι είχαν χαρακτεί με πρόκα για να αδυνατεί η χρησιμοποίησή τους.
Το 1961 επικυρώνει, την απαγόρευση με την υπ’ αριθ. Α/5519/Γ.Γ.2917/61 απόφαση του Ε.Ι.Ρ. Στην απόφαση αυτή αντιδικεί ο Ρ.Σ. Χανίων με την υπ’ αριθ. 2050/12-9-61 αίτησή του, χωρίς όμως αποτέλεσμα αφού και η υπ’ αριθ. Α/6213/Γ.Γ. 12-10-61 απόφαση του Ε.Ι.Ρ. είναι κατηγορηματικά απαγορευτική για την εκτέλεση της Κρητικής Μουσικής από βιολιστές…Όταν επέστρεψα από την Αμερική το 1976, άρχισα αγώνα για να αποκατασταθεί το βιολί και να σωθεί η κρητική παράδοση. Έδωσα υπομνήματα σε πολιτικούς όπως τον Νικήτα Βενιζέλο, στον Παπαδόπετρο, στον Πεντάρη, αν και όλοι διαβεβαίωναν ότι το ζήτημα θα τακτοποιηθεί αμέσως, δυστυχώς δεν έκαμαν καμιά ενέργεια. Πήγα και στον Μητσοτάκη, του εξέθεσα το ζήτημα, και με καθησύχασε κι αυτός ότι θα διευθετήσει την κατάσταση. Όταν έγινε Υπουργός Συντονισμού, έδωσε εντολή να διερευνηθεί όλο το ζήτημα, είχε εν τω μεταξύ ιδρυθεί στα Χανιά το Σωματείο Μουσικών Χανίων, “Ο ΧΑΡΧΑΛΗΣ”, και λάβαμε κοινοποίηση από την ελληνική τηλεόραση, ότι δεν έχουν καμιά αντίρρηση να παιχτούν βιολιά στο ραδιοφωνικό σταθμό Χανίων. Αυτός ήταν καθαρός εμπαιγμός. Έστειλα ένα αντίγραφο της κοινοποίησης του ραδιοφωνικού σταθμού, στον βιολίστα Μιχαήλ Κουνελάκη, που ήταν στην Αθήνα με τον Παναγιώτη Καστάνη, και τους εισηγήθηκα να πάνε στην ΕΡΤ και να ζητήσουν να παίξουν βιολί στην τηλεόραση. Όταν πήγαν ο διευθυντής τους έστειλε στον κ. Μυλωνά, αυτός με κανέναν λόγο δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Όταν του είπε ο διευθυντής ότι είναι εντολή του Υπουργού Συντονισμού, ο Μυλωνάς είπε στον Κουνέλη να φέρει βρακοφόρους και να παίξει βιολί στη μαγνητοφώνηση, με την προϋπόθεση όμως, να εμφανιστεί στην οθόνη κρατώντας λύρα. Είναι ευνόητο να καταλάβει κανείς την οργή του Κουνέλη για το θράσος του Μυλωνά. Δεν ξέρω τι του είπε ο Κουνέλης, αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι έφυγε εξοργισμένος.
Ήλθε στα Χανιά και μου είπε το περιστατικό. Τότε ήμουν Πρόεδρος του Σωματείου Μουσικών Νομού Χανίων. Πήγα στην Αθήνα και ζήτησα να δω τον Παναγιώτη Μυλωνά. Κρατούσα τα βιβλία και τα ντοκουμέντα που είχα, του τα έδειξα και θέλοντας και μη, παραδέχτηκε την άποψη μου και μου είπε ότι θα έλθει να πάρει τα βιολιά, και να έχουμε χορευτικό γκρουπ.
Του ζήτησα να γίνει μία εκπομπή Στρογγυλό Τραπέζι και να καθίσουμε με τους λυράρηδες να φέρουν κι αυτοί τα ντοκουμέντα τους για να δούμε και να μάθει ο κόσμος ποια είναι η αλήθεια…Δέχτηκε και μου είπε θα σας προγραμματίσω το άλλο τρίμηνο. Έστειλα επιστολές στον Κώστα Μουντάκη, τον Σκορδαλό και τον Σηφωγιωργάκη. Ο Σκορδαλός δεν απάντησε, ο Μουντάκης και ο Σηφωγιωργάκης δέχτηκαν και μάλιστα δικαίωσαν τις ενέργειές μας.
Στη συνάντησή μας αυτή που είχαμε τότε με τον Κώστα Μουντάκη στο σωματείο μας στα Χανιά, όταν τον ρωτήσαμε τι γνωρίζει για το θέμα του βιολιού, το πως δημιουργήθηκε η συστηματική του δίωξη, απάντησε:
“Γνώμη μου είναι ότι τα δημιούργησε όλα ο Σίμων Καρράς”. Ο Παναγιώτης Μυλωνάς όμως αφού συννενοήθηκε με τον δάσκαλό του, Σίμων Καρρά, δεν μπορούσε να μας βάλει στο πρόγραμμά του και μας έστειλε στα παρασκήνια. Από τα παρασκήνια μας είπαν το άλλο τρίμηνο, και επί ένα χρόνο από το ένα τρίμηνο στο άλλο.
Στις 3 Ιουλίου 1980, πήγα στον Διευθυντή της ΕΡΤ, κ. Γιώργο Στεφανάκη, του εξέθεσα την κατάσταση και ο κ. Στεφανάκης μου δήλωσε ότι θα διατάξει να μας παρουσιάσουν σε μια άλλη εκπομπή. Κράτησε το τηλέφωνο και τη διεύθυνσή του Σωματείου μας και το δικό μου. Ποτέ όμως δεν ειδοποιηθήκαμε, αν και στείλαμε στον κ. Στεφανάκη επιστολή όπου του υπενθυμίζαμε την υπόσχεσή του. Γιατί άραγε;…"
Στην ιστοσελίδα του Γιάννη Τσουχλαράκη: Βιογραφικό, αναφέρεται ότι ο Παναγιώτης Μυλωνάς στην εβδομαδιαία του εκπομπή “Μουσική Παράδοση, ΕΤ1” το 2009 παρουσίασε Κρητικούς λαϊκούς βιολάτορες ανάμεσα σε διάφορους οργανοπαίκτες και ήταν η πρώτη φορά μετά την απαγόρευση της κρητικής μουσικής με βιολί, η οποία είχε επιβληθεί τη δεκαετία του '50.
Απόσπαμα επιστολής του Κώστα Παπαδάκη (Ναύτη) την οποία διάβασα στο βιβλίο του Θεόδωρου Ακρίδα “Έλεγχος Μουσικών Δυσπλασιών Σ. Καρά” δημοσιευμένη στο Περιοδικό “Κρητικά Επίκαιρα”, Φεβρουάριος 2001, σελ. 19.
“Το 1955 ο Σίμων Καράς μαζί με μία παρέα εξέδωσαν μια διαταγή (σαν υπεύθυνοι του μουσικού προγράμματος στο ΕΙΡ) η οποία έλεγε ότι απαγορεύεται να ξαναπαιχθεί από τους Κρητικούς Ραδιοφωνικούς Σταθμούς της Ελλάδος η Κρητική Μουσική με βιολί και καθιερώνεται η λύρα. Διαταγή η οποία εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι σελίδες, δίχως να έχει καταργηθεί. Η διαταγή κοινοποιήθηκε και εφαρμόστηκε στις 15-2-1955 έπειτα από άκαρπες ενέργειες με υπομνήματα, δημοσιεύσεις και σωρεία επιστολών που στείλαμε στον Σίμων Καρά, ο οποίος τις πετούσε στον κάλαθο των αχρήστων επί 8 μήνες…στις 15 Αυγούστου (1959), νέα διαταγή του Σίμωνα Καρά και Σία απαγορεύει και πάλι να παίζεται η Κρητική Μουσική με βιολί. Ακόμα εφάρμοσαν και μια βδελυρή πράξη. Όσοι δίσκοι υπήρχαν στις δισκοθήκες των ραδιοφωνικών σταθμών με βιολί και με Κρητική Μουσική τους χάραξαν με πρόκα και έγραψαν ΝΟΘΟ, για να μην τύχει και τους μεταχειριστεί κανένας από άγνοια σε καμιά εκπομπή… Και μόνο όταν ένιωσε ότι έφθανε στο τέλος του ομολόγησε σαν να ζητούσε συγχώρεση και αφεση αμαρτιών - στο Νίκο Διονυσόπουλο ότι ήταν λάθος αυτή του η ενέργεια, να καταργήσει και να απαγορεύσει να παίζεται η Κρητική μουσική με βιολί…”
Διάφορα σχόλια - απόψεις, μαρτυρίες από Εκκλησιαστικούς και Δημοτικούς Μουσικούς για τον περιβόητο Σίμων Καρά, έχω παραθέσει σε αυτό το θέμα: