ο χαρακτηρισμός “μαθητικό όργανο” είναι παγίδα κατά την γνώμη μου. άλλες φορές πρόκειται για την πιο οικονομική σειρά αλλά τουλάχιστον είναι σωστά όργανα (περίπτωση αλάμπρα), άλλες φορές ονομάζουν “μαθητικά” κάτι καυσόξυλα που δεν παίζουν ούτε την πρώτη μέρα σωστά. το αποτέλεσμα είναι ο μαθητής να τα παρατάει, γιατί ενώ φταίει το όργανο που δεν μπορεί να παίξει, νομίζει ότι φταίει ο ίδιος…
εκτός από αλάμπρα (για να μην μπλέκεις και με τον νάκα), προσεγμένες και επιλεγμένες κλασικές φέρνει ο ανδρομηδάς στην νικηταρά. τίμιο μαγαζί, πατέρας και γιος καλοί παίχτες και ξέρουν το αντικείμενο. επίσης οι γιαμάχα είναι πολύ καλές στην οικονομική σειρά, ειδικά στα παιδικά μοντέλα έχω ακούσει ότι παίζουν χωρίς ανταγωνισμό σε σχέση τιμής/ποιότητας.
Ε άμα ειχαμε καιι λεφτά καλά θα ήταν αλλα
συμφωνώ ότι δεν είναι δυνατόν κιθάρα από τα λιντλ να θεωρείται μαθητικό όργανο ,.πρέπει πιστεύω ότι κιθάρες να αξιολογούνται για την ποιότητα σε σχέση με την τιμή έτσι ώστε ο αρχάριος να μην παιδευεται στο να αρχίσει ένα όργανο που από μόνο του είναι αρκετά χρονοβόρο (δεν μου αρέσει να χρησιμοποιω την λέξη δυσκολο γιατί δεν είναι με σωστή καθοδήγηση) και το να έχει άλλο ένα εμπόδιο δεν βοηθάει στην διαδικασία . Πιστεύω ποιο πολλοί άνθρωποι θα παίζανε όργανο σήμερα αν δεν υπήρχε αυτό το σκεπτικό ότι φθηνή κιθάρα ίσον μαθητικό όργανο
επίσης ένας έμπορος μπορεί να πουλήσει πιο εύκολα ένα κακό όργανο ως “μαθητικό”, εκμεταλλευόμενος την άγνοια του μαθητή ή την μίζα του δασκάλου (συχνά και τα δυο μαζί).
Ου σίγουρα ! Εγώ ακόμα λυπάμαι τα 70€ που χάλασα.για την πρώτη κιθάρα μου ώστε να επιστρέψω μια δανεικη . Βέβαια έμαθα κάποια βασικά πράγματα πάνω της για την συντήρηση του οργάνου και δεν μπορώ να πως βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση ευτυχώς μάζεψα ξανά μετά και πήρα μια c40 ώστε να μην πάω ρεζίλι στον δάσκαλο
με 70 ευρώ ούτε κλειδιά δεν παίρνεις… είναι σαν τα κινέζικα μηχανάκια, απλά πετάς τα λεφτά στην θάλασσα και δεν λειτουργεί ποτέ σωστά. κάθε προϊόν έχει ένα ελάχιστο ποσό που πρέπει να διαθέσεις για να κάνει στοιχειωδώς την δουλειά του.
δεν το λέω ειρωνικά για κάποιον που κατέφυγε εκεί ως λύση ανάγκης, κι εγώ έχω πάρει φτηνιάρικο όργανο και απλά έχω πετάξει τις οικονομίες μου. το πάθημα έγινε μάθημα.
Όχι ασφαλώς από κάπου όλοι ξεκινάμε . Το θέμα είναι πως αυτά τα καυσόξυλα όπως προαναφέρθηκε απωθούν αρχάριους και μετά τρως τον τόπο να βρεις κάποιον να παίξετε μαζί . Νομίζω ότι και για αυτό πολλές φορές
όμως ακούς τον φίλο σου δίπλα ότι ήθελε να μάθει αλλά δεν είναι λέει φτιαγμένος η ότι δεν έχει ταλέντο κάτι που δεν ισχύει . Ο άλλος χάνει την ευκαιρία να εκφράσει τον εαυτό του μέσω της μουσικής γιατί δεν “το έχει” και αυτό
πολλές φορές πιστεύω είναι και ο λόγος που όταν κάποιος που ασχολείται μουσικά είτε για χόμπυ όπως εγώ είτε επαγγελματικα βλέπει τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη και τις πράξεις του αντί να τον θεοποιεί όπως κάποιος που μπορεί απλα να ακούει έναν καλλιτέχνη όχι επειδή τους αρέσει αλλά επειδη είναι της μόδας
Πώς είναι τα μαθητικά αυτοκίνητα και μηχανάκια; Τα μαθητικά αθλητικά είδη; Τα μαθητικά βιβλία;
Η μόνη περίπτωση που μπορώ να σκεφτώ ότι είναι λογικό ο μαθητευόμενος να πάρει «ειδικό» όργανο είναι τα 3/4 (υπάρχουν και 2/4;) για μικρά παιδιά που, όπως τα παπούτσια, τα αλλάζεις αναγκαστικά όταν μεγαλώσεις λίγο σε μέγεθος.
γι’ αυτό έφερα παράδειγμα με τα κινέζικα μηχανάκια.
υπάρχουν βιολιά και κιθάρες 1/4, 2/4, 3/4, 4/4, επίσης έχω δει ένα τεράστιο κοντραμπάσο 5/4!
Μπουζούκι 9/8;
…
και μαντήλι 7/8 άμα γουστάρεις.
(ο χρήστος βαράει υπερωρίες απόψε)
Εδώ ένα ΠΟΛΛΩΝ τετάρτων:
(άλλο όργανο στην πραγματικότητα)
με τάστα στην αρχή της ταστιέρας, που τα πατάει η παίχτρια με αυτό που κρατάει στο αριστερό της χέρι; αυτό είναι όντως μαθητικό όργανο, μια ζωή θέλει για να το μάθεις.
Ναι, ακριβώς.
τρίχορδο είναι πάντως, αν ήταν μπουζούκι θα ήταν καμιά κατοστή όγδοα.
και το πρώτο octabass του 1850 ήταν κουρδισμένο σε ντο-σολ-ντο (σαν να λέμε ρε-λα-ρε), ενώ αργότερα σε πέμπτες. και έχει μόνο εφτά ¨τάστα", πολλά κοινά με τον μπαγλαμά τελικά.
πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Octobass
Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μαζέψω το θέμα, αλλά… δεν μαζεύεστε!
Μαζεμένοι είμαστε. Είδες την ανάρτηση με το πιάνο με τα έξτρα πλήκτρα; Δεν την είδες! Έτοιμη την είχα, αλλά είπα άσε, ας μείνουμε λίγο ρεμπέτες…
Εμένα απο την άλλη, για να ρίξω και λίγο λάδι στη φωτιά, πιο πολύ με ενοχλεί να βλέπω αγγελίες που αναφέρονται τα όργανα ως “επαγγελματικά”
Δηλαδή είναι Δ.Χ.; Έχει χώρο αποθηκευτικό και βγάζει συχνότητες diesel?
Ο όρος μαθητικό οργανο είναι μάλλον αδόκιμος. Μιλώντας όμως σαν πατέρας με δύο παιδιά όταν θέλουν να μάθουν ένα όργανο που δεν ξέρεις αν θα το συνεχίσουν η όχι το κόστος είναι σημαντικό θέμα. Στα μπουζούκια τα πράγματα είναι πιο ζόρικα μιας και μιλαμε για μια μικρή αγορά (Ελλαδα) ενώ για κιθαρες βιολιά τα πράγματα διευκολυνονται πολύ. Όταν ο μεγάλος μου θέλησε να μάθει ηλεκτρική του πήρα μια epiphone από Thomman. 150 ευρώ μαζί με τον ενισχυτή. Αξιοπρεπές οργανο. Στον χρόνο της άλλαξα τα κλειδιά. 40 ευρώ η αγορά των κλειδιών (καλά). Έπαιζε με αυτήν γύρω στα 3-4 χρόνια μέχρι που του έφτιαξα 2 ηλεκτρικές και τώρα πια την έχει παρατήσει. Κατά την γνώμη μου τίμια αγορά χωρίς να κλαις άμα τα παρατήσει. Δυστυχώς κάτι αντίστοιχο σε ποιότητα μπουζούκι δεν υπάρχει στα λεφτά αυτά. Ένα αξιοπρεπές αντιστοιχο οργανο θέλει 3 με 4 κατοστάρικα για να ξεκινήσει ένα παιδί. Τώρα για το επαγγελματικό μπουζούκι που λένε σε αγγελίες μάλλον θα έχει ΤΕΒΕ.
μα το επαγγελματικό μπουζούκι έχει 160 δούγιες όλο φιλετάκια και κόλλα, μαύρο καπάκι να γυαλίζει στα φωτορυθμικά, και φουλ όστρακα -με την σκόνη στα πνευμόνια του μάστορα…
η αλήθεια είναι ότι στο πάλκο θες ένα ξεκούραστο όργανο που να μην φαλτσάρει, και με κάποια άλλα χαρακτηριστικά αναλόγως αν παίζεις σκέτα ή με ήχο. επίσης να έχει αντοχή σε αλλαγές καιρού, και να είναι επισκευάσιμο.
αλλά αυτά είναι χαρακτηριστικά που έχει ένα καλό όργανο έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζεται η ταμπέλα “επαγγελματικό”. πρόσφατα το είδα ακόμα και σε τζουρά, λες και ανεβαίνουν πολλοί στο πάλκο με τζουρά.
Εντάξει, αυτό είναι όντως ένα θέμα. Πολλά όργαναέχουν πάει έτσι άκλαφτα, ενώ σε άλλες οικογένειες έχουν μείνει παιδιά χωρίς όργανο και χωρίς ποτέ να μάθει κανείς αν τελικά θα είχαν συνεχίσει.
Αυτό σημαίνει ότι είναι αξιοπρεπής ούτως ή άλλως, ακόμη και αν δεν είσαι μαθητευόμενος;