Εδώ και μερικούς μήνες έχω παρατηρήσει ότι αναλόγως το κομμάτι αλλάζω την κίνηση του χεριού και τον καρπό δηλαδή κάποιες φορές μεγάλες κινήσεις καρπού για περισσότερες ανοιχτές, άλλες φορές τέρμα κοφτές κινήσεις και κάνοντας την ελάχιστη πορεία πέρα από τη χορδή με σταθερό (σχεδόν) καρπό κτλ. Προφανώς εννοώ σε ορισμένα κομμάτια και όχι πάντα, αναλόγως πως θα μου 'ρθει να παίξω το κομμάτι εκείνη την ώρα. Αρχικά αυτό συνέβαινε ασυναίσθητα, πλέον το εφαρμόζω κάπως πιο συνειδητά γιατί η διαφορά στον ήχο είναι ενδιαφέρουσα σε κάποιες περιπτώσεις που για τα δικά μου αυτιά θεωρώ ότι ταιριάζει το ένα ή το άλλο.
Το θέμα είναι είναι καλό αυτό που κάνω ή προτιμότερο να εστιάσω σε ένα στυλ και με τον καιρό να γίνει μόνιμο και να ωριμάσει παικτικά; Η γνώμη μου είναι υπέρ των διαφορετικών τρόπων και να μην περιοριζόμαστε μόνο σε ένα ‘‘καλούπι’’ και τέλος. Θα με ενδιέφερε να ακούσω κι άλλες γνώμες, αν είχατε παρόμοιους ενδιασμούς και σαν πιο παλιοί στο αντικείμενο.
Να παίζεις έχοντας το χέρι όσο πιο “ελευθερο” γίνεται ώστε να μπορείς να κάνεις μεγάλες κινήσεις με αυτό χωρίς όμως να το κουράζεις , αυτό βέβαια εξαρτάται από το τραγούδι , αν παίζεις ένα όπου οι νότες είναι κοντά η μία στην άλλη πρέπει να μπορείς να κάνεις πιο μικρές αλλά γρήγορες κινήσεις οπότε πρέπει να παίξεις και διαφορετικά , αν πάλι παίζεις κάτι που οι νότες είναι κοντά η μία στην άλλη τότε πρέπει να μπορείς να “ανοίξεις” το χέρι οπότε μάλλον να κουραστείς και περισσότερο . Όποτε για να μην έχεις την κούραση και από το παίξιμο και απο την κίνηση της πένας , έχε το χέρι όσο πιο χαλαρό γίνεται …Εγώ τώρα μιλάω για μπουζούκι , σε έναν μπαγλαμά που ο “λαιμός” είναι μικρός αλλάζει το πραμα…Πρόσεξε να χτυπάς την σωστή χορδή και όχι κάποια άλλη
ΥΓ : εδώ δεν υπάρχει μια σαφής απάντηση ούτε ένας συγκεκριμένος τρόπος , ο καθένας έχει διαφορετικό χέρι , και ο καθένας έχει μάθει διαφορετικά αφού ο καθένας είναι και σε διαφορετικό επίπεδο . Πιασε κάποιον που γουστάρεις , δες πως παίζει , δοκίμασε το και διάλεξε . Μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις τεχνική αρκετές φορές μέχρι να βρεις αυτήν που σου ταιριάζει
@John88 Δεν χρειάζεται μεγάλες κινήσεις, μόνο εκεί που υπάρχουν χορδές. Αν την ελαχιστοποιήσεις στο μυαλό σου την κίνηση, θα έρθει και θα κουμπώσει με το όργανο. Χαλαρή κίνηση να υπάρχει, και κυρίως καρπός.
@Χαρης η κίνηση της πένας δεν έχει σχέση με τις αξίες της κάθε μελωδίας, υπακούει μόνο στον ρυθμό συνεχόμενα θέση-άρση. Η μελωδία οφείλει να πατήσει εκεί πάνω, άμα το δοκιμάσεις θα δεις πόσο γλυκά και αυτόματα έρχεται και κουμπώνει πάνω στον ρυθμό.
Με μια απλή και χαλαρή κίνηση έχεις ευχέρεια στο κομμάτι, καλό ήχο, και ξέρεις πάντα σε ποια χορδή είσαι ανεξαρτήτως οργάνου.
@Χαρης Αυτά είναι γνωστά Χάρη, σχετικά με το υστερόγραφο, η τελευταία πρόταση αντεστραμμένη είναι αυτό που μέσες-άκρες θέλω να πω: Να βρούμε ποιος τρόπος ταιριάζει στο ανάλογο κομμάτι κι ας έχουμε διαφορετικές τεχνικές, και όχι σε μένα. Υποκειμενικό αυτό γι’ αυτό και το συζητάω.
@liga_rosa Με χαλαρή και μικρή κίνηση όσο το εύρος των χορδών θα ακουστεί, νομίζω, αυτό που θεωρείται άρτιο τεχνικά αλλά ηχητικά κάπως σαν ''τυπικό΄΄ ήχο θα το έλεγα. Με πιο μεγάλη κίνηση όμως έχω διαπιστώσει ότι ο ήχος βγαίνει κάπως πιο μακρόσυρτος που δίνει ωραίο ύφος (πχ σαν το ύφος του Κώστα του Ραυτογιάννη, κάτι που δεν μπορώ να κάνω σε όλα τα κομμάτια αλλά σε ορισμένα κάπως πλησιάζει).
Από την άλλη στο πιο κοφτό που έλεγα και με πιο απότομη κίνηση θα βγει άλλο στυλ ήχος: ένα βιντεάκι με το Σταύρο Κουρούση στο Μες του βάβουλα τη γουβα.
Τέλος, το δικό σου παίξιμο στο από κάτω απ τις ντομάτες, με την πιο μεγάλη κίνηση που δίνει άλλο χρώμα στο κομμάτι.
Εδώ δεν τίθεται θέμα καλύτερου ή όχι (και τους 3 σας έχω για τοπ) όμως είναι αυτό που λέω: ποια τεχνική (θεωρώ πως) ταιριάζει σε κάθε κομμάτι περισσότερο από τις άλλες. Αν καταφέρουμε αυτό και δεν εστιάσουμε μόνο σε 1 στυλ και τέλος νομίζω είναι το καλύτερο.
Αυτά είναι ανωτέρου επιπέδου για εμένα 
@John88 αν έχεις χαλαρή κίνηση, ακόμα και να γίνει πιο μεγάλη θα δουλεύει όμορφα. Δεν αποκλείω μια πιο μεγάλη κίνηση αν εξυπηρετεί το ύφος.
@Χαρης η πένα είναι το ξεκίνημα, ρυθμός και ήχος! Αν δεν έχεις στρώσει πενιά, ό,τι και να παίξεις στην ταστιέρα πάει στράφι.
Να ομολογησω πως τον ρυθμό , δεν μπορώ να τον βρω ποτε
Διάβασε τα σχετικά θέματα στο φόρουμ και ό,τι απορίες έχεις τις συζητάμε!
και κυρίως, όπως σε συμβουλεύει και ο συνονόματος, παράτα προς το παρόν όλα τα άλλα και επικεντρώσου στον ρυθμό. Αφού δεν έχεις δυνατότητα να πάς σε δάσκαλο, βάλε ένα κομμάτι να παίζει και άρχισε να συνοδεύεις, κρατώντας μόνο ρυθμό με την πέννα (το αριστερό χέρι μπορείς και να το αφήσεις να υποβαστάζει απλά το όργανο, όσο ασκείσαι στο κράτημα ρυθμού). Σιγά σιγά μπορείς να αρχίσεις και να ακολουθείς τη μελωδία αλλά μόνο όταν, πρώτα, έχεις βεβαιωθεί ότι πέφτεις συνειδητά ακριβώς πάνω στον ρυθμό με το δεξί χέρι.
Πιστεύω πως μεγαλύτερη σημασία έχει το πάνω κάτω της πένας. Αν παίξουμε σωστά το πανω κάτω τα υπόλοιπα έρχονται πιο εύκολα. Χαλαρώνει το δεξί (αυτόματα και το αριστερο). Κατά τα άλλα και με καρπό μπορούμε να παίξουμε και με αντίχειρα, κάποιες φορές και με το βραχίονα. Επίσης καλό είναι να μην ακουμπαμε τις χορδές πίσω απ τον καβαλάρη.
Να συμπληρώσω πως ο μόνος τρόπος που μπορούμε να πούμε πως είναι εντελώς λάθος είναι να παιζουμε στρίβοντας τον καρπό. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω με λογια…
Να δώσω και δυο “tips”…
Όταν παίζουμε με κίνηση του καρπού, πιάνουμε την πένα ανάμεσα στους κόμπους των δακτύλων
Όταν παίζουμε με κίνηση του αντίχειρα, πιάνουμε την πένα ανάμεσα στις πρώτες φαλαγγες των δακτύλων
Πολύ καθαρές και βοηθητικές οι φωτογραφίες!
Γιατί υπάρχουν και σκίτσα και αρκετά βίντεο και τόσο ξεκάθαρο δεν γίνεται όσο με 2 απλές κοντινές φωτογραφίες.
Μπράβο ρε Τάκη! Πολύ καθαρή η εξήγησή σου, σημαντικές συμβουλές από εσένα που την έχεις δουλέψει πολύ την πένα σου.
Τι εξυπηρετεί ο ένας τρόπος και τι ο άλλος? Τι συνιστάται?
Φίλε Δημήτρη θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημά σου.
Πιστεύω πως όταν παίζεις με τον αντίχειρα έχεις πιο εύκολα σταθερή και γεμάτη πενιά γιατί ο “μοχλός” που δημιουργείται είναι μικρός και μπορείς ευκολότερα να αισθάνεσαι την θέση της πένας.
Όταν παίζεις με τον καρπό μπορεί να δυσκολευτείς να σταθεροποιήσεις την πενιά σου αλλά όταν το καταφέρεις θα σου δώσει μεγαλύτερη άνεση στην ταχύτητα…
Απο κει και πέρα ανάλογα με το πως πιάνει ο καθένας την πένα, την κλίση που της δίνει και τη δύναμη που χτυπάει, φτιάχνει και τον προσωπικό του ήχο…
(πάντως επιμένω πως το πιο σημαντικό απ όλα είναι το πάνω κάτω της πένας. Όταν αυτό είναι σωστό, τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους…)
Ευχαριστώ πολύ, θα ξεκινήσω να την κρατώ προς τα μέσα την πέννα, για καρπό και να στρώσω το πάνω κάτω όσο πιο πολύ μπορώ και βλέπουμε στην πορεία.
Ας καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου. Ξεκίνησα στον τζουρά μεταφέροντας αυτούσια την κίνηση και το κράτημα που είχα στην ηλεκτρική κιθάρα. Ήτοι την πένα ανάμεσα στις πρώτες φάλλαγες του δείκτη και του αντίχειρα και κουνώντας μόνο τον αντίχειρα κι ελάχιστα μετακινώντας τον καρπό επάνω από την εκάστοτε χορδή, εάν αυτό χρειαζόταν. Σε πιο ρυθμικά κομμάτια ανεβοκατέβαζα τον καρπό χτυπώντας παράλληλα και με τον αντίχειρα για έξτρα τόνωση του ήχου, όπως στο λεγόμενο strumming όπου με το χτύπημα του αντίχειρα τονίζεις περισσότερο κάποια ή κάποιες χορδές.
Πρακτικά με βολεύει πολύ και δεν με κουράζει γιατί η μυική μνήμη του χεριού δουλεύει τα πάντα στο ρελαντί. Αισθητικά όμως παρατηρώ ότι δεν προκύπτει το ίδιο αποτέλεσμα με άτομα που παίζουν ακριβώς με την ρεμπέτικη τεχνοτροπία, αν είναι δόκιμος ο όρος. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις αλλά φαίνεται ότι ο τύπος που παίζει, ουδεμία σχέση έχει με το ρεμπέτικο. Από την άλλη, αυτή η διαφορά δίνει και χαρακτήρα στο παίξιμο.
Επίσης, παίζω και με χαρτάκια στριφτού τσιγάρου όταν κρατάω ρυθμό με συγχορδίες. Εκεί η κίνηση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη και μπορώ να πω ότι είναι ακόμη πιο ξεκούραστη διότι χαλαρώνουν οι μύες όλου του χεριού και όλα γίνονται μηχανικά. Παρόμοια αίσθηση μου άφησε και το φτερό του λαούτου.
Που θέλω να καταλήξω, αν και έχει ειπωθεί ήδη. Θεωρώ ότι πρέπει να παίζουμε με τον τρόπο που μας βολεύει έτσι ώστε να μην έχουμε μετέπειτα προβλήματα στα χέρια μας και ταυτόχρονα να μην μας απασχολεί και τόσο η ακριβής αντιγραφή των επαγγελματιών. Εξάλλου, εκτός της ικανότητας του καθενός μας, κάποια ζητήματα επηρρεάζονται και από την κατασκευή μας. Άλλος έχει μεγαλύτερη παλάμη, άλλος είναι πιο ευλύγιστος και άλλος απλώς αρέσκεται σε συγκεκριμένο ήχο.
Μετά υπάρχει και το θέμα του πάχους και του μεγέθους της πένας, αλλά θα το αφήσω για άλλη μέρα διότι πραγματικά δέκα χρόνια μετά, ακόμη ανακαλύπτω πράγματα.
Γεια σας, θέλω να ρωτήσω για το δεξί χερι(όντας δεξιοχειρας) για το πως τοποθετείτε τα δάχτυλα σας, ΟΧΙ για τον αντίχειρα και το δείκτη και το πιάσιμο της πένας αλλά για τα υπόλοιπα δάχτυλα. Έχω δει πολλούς να παίζουν λαιβ κτλ και προφανώς έχω δοκιμάσει και εγώ πολλούς τρόπους αλλά δεν έχω καταλήξει κάπου. Έχετε το χέρι σας σε στυλ μπουνιά, κλειστό κτλ; Ανοιχτά τα δάχτυλα και τεντωμένα; Ανοιχτά και να μην ακουμπάνε μεταξύ τους; Εγώ έχω συμπεράνει πως αν έχω το χέρι κλειστό σαν μπουνιά με είναι πιο εύκολο στο τρέμολο και τις συγχορδίες αλλά όχι στο παίξιμο και όταν έχω ανοιχτά τα δάχτυλα παίζω πολύ πιο ωραια νοτες κτλ αλλά δε βγάζω καλό τρέμολο. Βγήκε μεγαλη η ερώτηση αλλά ήθελα να την κάνω σαφές😅
Υγ. Θα ψάξω κάποιες φωτογραφίες για να βάλω σαν απάντηση
