Παρατήρησα το εξής με τα “νερά” του ξύλου στο μανίκι του μπουζουκιού μου: από το σκάφος ως το 5ο τάστο περίπου, τα νερά πλησιάζουν ελαφρώς την ταστιέρα. Από το 5ο τάστο μέχρι εκεί που τελειώνει το μανίκι, από τη μεριά της μουγκράνας πλησιάζουν πιο έντονα την ταστιέρα, ενώ απ’την άλλη μεριά (καντίνια), τα νερά απομακρύνονται απ’την ταστιέρα.
Όταν είναι τεντωμένες οι χορδές, η ταστιέρα είναι αεροδρόμιο, αλλά όταν είναι πιο λάσκα, εκτός απ’την καμπούρα που κάνει έτσι κι αλλιώς το μανίκι, κάνει και μια μικρή στρέψη, ώστε τα καντίνια να τρίζουνε περισσότερο. Δε θυμάμαι αν τό’κανε αυτό παλιότερα, αλλά πέρασε κι ένας χρόνος εγγλέζικης υγρασίας, αν έχει αυτό κάποια σχέση.
Είναι σωστό να πάνε τα νερά έτσι; Όσα μπουζούκια έχω δει από κοντά, έχουνε μαύρο βαμμένο το μανίκι, και δε φαίνεται πώς πάνε τα νερά για να συγκρίνω…
φίλε bomber κατι λίγα που ξέρω λοιπών τα νερά πρέπει να είναι αντίθετα απο χύλο σε ξύλο για κόντρα επίσεις ενα μανίκι - ταστιέρα όταν είναι λάσκα πρέπει να εχει μια κλήση προς τα πίσω και όταν κουρδιστει έρχετε στα ίσα του αυτό το λάθος κάνουν πολλοί κατασκευαστές και τα όργανα τρίζουν η οτι δε βάζουν σψστά τα νερά , σύντομα θα σκάψβ το πρώτο μου οργανάκι και πέρνω όσο περισσότερες πληροφορίες μπορώ
τα μπουζούκια άλλα είναι βαμμένα και αλλα είναι ομοιόμορφα με σφήνες πχ συνδιάζουν 3-4 διαφορετικά ξύλα και στη μέση κατα πιθανότητα ενα σκληρό πχ έβενο το δικό σου μάλλων ανήκει στη δευτερη κατηγορία τώρα τα νερά όπως καταλαβαίνεις δεν είναι όλα ιδια και φυσικά θέλει μεγάλη τέχνη στο να διαλέξεις ξύλο με τα νερά που εσύ θελεις (με την προυπόθεση να ξέρεις ) και να τα πάς στον οργανοποιο αμα είσαι ψαγμένος και θελεις κατι απιστευτα καλό που να μην καταλαβαίνει απο υγρασίες αν τώρα τα νερά σου είναι προς μια φορά χωρείς κόντρα προς την αντίθετη φορά απο ενα αλλο ξύλο τότε νομίζω πως εχεις πρόβλημα η οτι το μανίκι άρπαξε
Μετά από 6μισι χρόνια και με διαφορετικό username, απαντάω στον εαυτό μου μήπως έχει κανένας άλλος την ίδια απορία.
Σχεδόν πάντα, το ξύλο του μανικιού καλύπτεται με καπλαμά, ο οποίος στη συνέχεια λουστράρεται ή βάφεται μαύρος. Αυτό που νόμιζα ότι ήταν τα νερά του ξύλου του μανικιού, στην πραγματικότητα ήταν απλώς τα νερά του καπλαμά (που προφανώς δεν παίζουν κανένα ρόλο).