Ήθελα να ζητήσω την συμβουλή σας για κάποιες φράσεις ταξιμιών.
Ο δάσκαλος μου μου έδειξε για παράδειγμα στον νιαβέντ μιά φράση για το ξεκίνημα ταξιμιού:
Ελεύθερη Λα, Ελεύθερη Ρε(καντίνι), Ελεύθερη ΡΕ(μπουργάνα) και μετά το τριημιτόνιο Λα#, Λα, Σολ#, Λα.
Επίσης, σε νησιώτικο μινόρε ανέβασμα από Ελεύθερη Λα, Ελεύθερη Ρε(καντίνι), Φα, Λα, Ρε και κατέβασμα.
Δεν ζητώ ταξίμια, αυτά θα προκύψουν μόνα τους ανάλογα την διάθεση, ζητώ μόνο κάποιες φράσεις που θα με οδηγήσουν σ’ αυτά.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Ισαάκ.
ΥΓ: Οι δρόμοι που γνωρίζω μέχρι τώρα είναι: Νησιώτικο & Ποιμενικό μινόρε, σαμπάχ, νιαβέντ, χουζάμ, καρτζιγάρ, ράστ, ουσάκ, χιτζάζ, χιτζασκάρ, πειραιώτικος.
ΥΓ1: Μέχρι τώρα αξιοπρεπές ταξίμι παίζω μόνο σε νιαβέντ.
Δεν ζήτησες κάτι δύσκολο.
Απλά, είναι σαν να ρωτάς “πως κάνετε έρωτα;” όπου η απάντηση είναι “ο καθένας όπως γουστάρει”.
Τι είδους βιβλίο μπορείς να εμπιστευτείς σε τέτοια θέματα;
(σχετικά με τον Νικολόπουλο δεν θέλω να εκφραστώ δημοσίως).
Τέλος πάντων, να πω μερικά από την δική μου εμπειρία, υπενθυμίζοντας πως υπάρχουν άλλοι φοβεροί μπουζουξήδες στο φόρουμ:
Αφού ξεπατωθείς με τους δρόμους και αισθανθείς δυνατός (δηλ. να μπορείς να βρίσκεις σε ποιό δρόμο ή δρόμους είναι γραμμένο το κάθε τραγούδι και να το ψευτοπαίζεις χωρίς να σκύβεις σε κάθε μιά λεπτομέρεια) μετά θα κάτσεις και θα αποδελτιώσεις ταξίμια ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΙ. Δηλαδή να “βρεις” τα πατήματα, τις διάρκειες & την πενιά (πότε πάνω; πότε κάτω;). Ξεκίνα με κάτι απ’ τον Μάρκο, ή απ’ τον Τσιτσάνη. Συγκεκριμένα, οι προεισαγωγές και οι εισαγωγές των Τσιτσάνη και Μάρκου υπάρχουν σε παρτιτούρες.
Κάτι άλλα ελέυθερα ταξίμια θέλουν να τα “βρεις” νότα προς νότα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ας πούμε, βάλε το cooledit στο PC σου και σπάσε το wav σε φράσεις.
Οταν άρχισα να αισθάνομαι κάπως δυνατός στο όργανο, έκατσα και έσπασα μ’ αυτό τον τρόπο το Μινόρε του Τεκέ σε φράσεις και τα αποδελτίωσα νότα - νότα. Θα το άκουσα ίσα και με 2.000 φορές. Αφιέρωσα δηλαδή ισοδύναμο χρόνο με αυτόν που έφαγε ο Χαλκιάς παίζοντας και ακούγοντας ματζορο-μινόρικα ταξίμια για να συρράψει την δική του (εκπληκτική) εκδοχή.
Για να σκαρώσεις δικό σου ταξίμι, πρέπει να το έχεις νότα-νότα. Ολες οι νότες να είναι KTHMA σου (δηλ. απολύτως τίποτα στην τύχη). Αυτοσχεδιασμούς σίγουρα θα κάνεις, απλά θα είναι και αυτοί μελετημένα αυθόρμητοι. Θα είναι πχ εκδοχές του ίδιου ταξιμιού που σκάρωνες σιγά σιγά και που ποτέ δεν αποφάσισες αν αυτή ή η άλλη εκδοχή είναι η καλύτερη. 'Η θα πλέκεις ένα μινόρε ταξίμι με κάποια χιτζιασκάρ φράση από άλλο ταξίμι (δικό σου ή ξένο) ή από γύρισμα σε κάποιο τραγούδι που σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν το “ανακάλυψες”.
Κάπως έτσι…
Ας πούνε και οι άλλοι τις εμπειρίες τους.
(Σώτος Ηλιόπουλος)
Το βιβλίο του Χαράλαμπου Παγιάτη :Λαικοί δρόμοι.
Στο τέλος κάθε κεφαλαίου υπάρχει υπόδειξη κάποιας φαρασεολογίας ταξιμίου πάνω σε κάθε δρόμο που αναλύεται.
Κατα την γνώμη μου η τυποποιημένη φρασεολογία δεν έχει κάποια αξία στον αυτοσχεδιασμό.
Για να μπορέσεις να αυτοσχεδιάσεις ικανοποιητικά θα πρέπει να έχεις απόλυτη γνώση του οργάνου και έμπνευση αλλιώς θα παίζεις είτε “καρμπόν” την φρασεολογία κάποιου άλλου παίχτη είτε κάτι δικό σου που δύσκολα θα γίνει αξιοπρεπές.
Φαντάσου ότι θές να προλογίσεις με λόγια ένα ποίημα που θα απαγγείλεις ,πόσο εύκολο είναι ο πρόλογος σου να ναι αντάξιος του ποιήματος?ζζσ
Οταν θ’ αποκτήσεις την ευχέρεια να παίζεις αρκετά τραγούδια καλά, τότε θα βγει από μόνη της η ανάγκη να βάλεις ένα δικό σου “σχόλιο” πριν την εισαγωγή. Αλλωστε αυτός είναι και ο πιο …έντιμος τρόπος να παρέμβεις στη δημιουργία του Μάρκου, του Τσιτσάνη και των υπόλοιπων, χωρίς να μπεις στο λούκι πολλών μπουζουξήδων και ν’ αρχίσεις να στολίζεις( τα κενά( της “Φραγκοσυριανής”, επειδή νομίζεις ότι κατά τη γνώμη σου “έτσι ακούγεται καλύτερα”!
Και βέβαια ισχύει αυτό που λέει ο Σώτος:
<FONT SIZE="+1">Τυποποιημένο ταξίμι=κανένα ταξίμι</FONT>
Και για να το καταλάβεις καλύτερα, παίξε “κόπια” ένα ταξίμι του Παπαϊωάννου και ηχογράφησέ το. Θα σε εντυπωσιάσει το πόσο άσχημα μπορεί να ακουστεί κάτι όμορφο. Γιατί πάνω στο ταξίμι ο μπουζουξής βγάζει μεν τη δεξιοτεχνία του, αλλά και την …ψυχούλα του! Και τη δεξιοτεχνία ας πούμε ότι την κοπιάρισες. Την ψυχούλα όμως;
ΑΝ
ΥΓ.Παρακαλώ το moderator να φτιάξει το “αυτόματο username” που μου βγαίνει και από “aris” να το κάνει “Aris”, γιατί μου τη σπάει…
Nομίζω κατάλαβα ότι, πρέπει να μάθω πρώτα την Α-Β, και μετά να ψάχνομαι για να φτιάχνω προτάσεις. (Για το βιβλίο του Νικολόπουλου φαντάζομαι ότι ο μπουζουκτζής σούργελο της Ανίτας Πάνια από κει ξεσήκωσε τα παιξίματα του)
Έχω το βιβλίο του Παγιάτη, σ’αυτό δουλεύουμε με τον δάσκαλο μου.
Με τις 2 ώρες περίπου που προλαβαίνω να παίζω την ημέρα, θα μου χρειαστούν κανά δυό χρόνια μέχρι να έχω μιά αρχική ιδέα για το όργανο. Όσο για απόλυτη γνώση, αμφιβάλλω αν θα την αποκτήσω ποτέ. Το ξεκίνησα αργά βλέπετε το όργανο με πόλυ κέφι και άπειρο μεράκι, αλλά πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παίζω αφηρημένα λόγω διαφόρων εντάσεων και υποχρεώσεων που τρέχουν.
Ελπίζω ο γιός μου που πεθαίνει στα γέλια όταν παίζω (ίσως καταλαβαίνει ότι είμαι άσχετος αν και 1.5 ετών) να το αγαπήσει και να το κατακτήσει.
Στο σχόλιο για την ψυχούλα, πάλι έχετε δίκιο. Πρόσεξα ότι μετά από μιά μεγάλη στεναχώρεια που πέρασα πρόσφατα, έπιασα το μπουζούκι για να με κατηφορήσει πιο κάτω, και παίζοντας κατάλαβα ότι μ’ ανέβαζε. Πράγματι είναι μαγικό…
Συμπεραίνοντας, θα ακολουθήσω αυτά που μου είπατε με την ελπίδα ότι τα ακούσματα φίλων και του δασκάλου μου (ορκισμένος οπαδός ρεμπέτικου ρεπερτορίου και εκτελέσεων)θα με βοηθήσουν να παίξω καλά κάποια ταξίμια.
Παράλληλα από τον Οκτώβριο και μετά θα προσπαθήσω να κάνω κάποια συμπληρωματικά μαθήματα και με τον Μανώλη τον Πάππο (έχω ήδη επικοινωνήσει μαζί του) να με βάλει λίγο περισσότερο στο σωστό κλίμα.
Ευχαριστώ,
Ισαάκ.
ΥΓ: ʼρη απ’ ότι κατάλαβα αύριο θα βρώ άνετα εισητήρια αν πάω κατά τις 7:30 στην συναυλία.
Το ταξίμι, σαν ελεύθερος αυτοσχεδιασμός που είναι, δεν πρέπει να τυποποιηθεί.
Η τεχνική όμως του ταξιμιού, είναι απολύτως τυποποιημένη και διδάσκεται με την ίδια αποτελεσματικότητα που διδάσκεται και το χτίσιμο.
(Αλλο η τέχνη και άλλο η τεχνική.)
Οσο για τους δρόμους και τις χαρακτηριστικές φράσεις που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μελέτης, στην ουσία τυποποιούν, καλουπώνουν τον αυτοσχεδιασμό και τον οδηγούν αναγκαστικά σε συγκεκριμένα, πετυχημένα μονοπάτια.
Οι φράσεις λοιπόν και οι δρόμοι είναι απλώς τα τούβλα.(εύκολο).Η τεχνική είναι το σωστό χτίσιμο(μαθαίνεται).Και η τέχνη είναι να χτίζεις όμορφα οικοδομήματα(εύκολο αλλα δεν μαθαίνεται!!)
ευχαριστώ για τα σχόλια. Έχω φιλαράκι τετράΠΟΔΟ (κάποιοι τον γνωρίζουν) ο οποίος είναι πολυβόλο. Την τεχνική, του την έμαθε ο Δερβενιώτης που του έκανε μαθήματα, αλλά τα ταξίμια του είναι άσπλαχνα, χωρίς χαρακτήρα.
Είναι δεινός μπουζουξής, παίζει παπάδες αλλά είναι αυτό που λέμε όλοι… ολίγον μονότονος.
Θα με βοηθήσει στην εκμάθηση της τεχνικής μαζί με τον δάσκαλό μου, και θα έχω την κατάλληλη υπομονή για να αφήσω το πράγμα να ωριμάσει ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή να το αποδώσω. Έχω πλέον καταλάβει ακριβώς αυτά που η παρέα με συμβουλέψε.
ΤΟ ΤΑΞΙΜΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ. ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΤΥΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ.ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΖΑ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΛΑΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ Θ. ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΞΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΜΩ ΣΤΟ ΤΑΞΙΜΙ.
isaak geia sou…apo oti katalavainw tora arxizeis na katalavaineis to organo sou…oson afora pou eipes parapanw…egw pisteuw oti ta taksimia einai to teleutaio stadio ekmathisis tou organou…diladi prepei prota na exeis proxorisei kapws stin texniki…na exeis mia vasiki gnosi klimakwn kai sygxordiwn oste na ksereis pou pataei to taximi mou kai ti autosxediasmous tha valeis se kathe klimaka pou kaneis taximi…etsi wste na mporei kai kapoios kitharistas i pianistas gia paradeigma na se akolouthisei…apo kei kai pera analoga me to eidos pou meletas kathe analogi einai i ermineia me to organo kai analogo taximi tairiazei…siga siga me sygkrotimeni meleti tha deis oti tha veltionontai ta taximia sou…
Loipon maggites, paize erasitexniko bouzouki gia 15 xronia, kserw polla tragoudia, kai exw katalavei to ekseis, gia na vgaleis ena tragoudaki einai peripatos sto parko, alla gia na vgaleis ena aisthimatiko kai poli ntalkadiariko taksimaki prepei na exeis psixi, xoris psixi eisai skilas bouzouksis,
Mono dyo taksimakia dika mou kserw, alla otan piasw ena ntalkadiariko organo einai to proto pragma pou paizw, me ftiaxnoun, kai xanome, giafto kai h gyneka fonazei otan den akouw.
Kali tixi kali doulia, kai ypomoni kai poli sinesthima gia na vgaleis taksimaki.
Το ταξίμι είναι αυτό που ξεχωρίζει και τον καλό μπουζουξή.Δηλαδή ο μπουζουξής που είναι ταξιμιτζής κατέχει διαφορετικά το όργανο από έναν απλό τεχνίτη που παίζει απλά μαθηματικά…εγώ προσωπικά από ταξιμιτζίδες παραδέχομαι τον Παλαιολόγου και το Βύζα…άλλη αίσθηση ο ήχος αυτών των παιχτών…
Εχω παρατηρήσει ,κ΄αυτό ειναι τελείως προσωπικο, οτι ακούγωντας ενα ζειμπέκικο ,
πούναι η αδυναμία μου ,αλλιώς με αγγίζει οταν ξεκινάει με ταξίμι και μάλιστα κάποιας
διάρκειας και αλλιώς οταν μπαίνουν απ΄ευθείας.Στά στέκια που έπαιζαν αυτοί οι μεγάλοι
μουσικοί ,αραγε εκαναν ταξίμια για να δείξουν την τεχνική τους? η γιατί κάποια στιγμή της
βραδυάς ήθελαν να εκφράσουν κατι ? Μιλάω για πριν το πόλεμο
Προφανώς Μπαμπη και κάθε βραδιά ήταν διαφορετική. Δηλαδή, ο Μπαγιαντέρας, για παράδειγμα, θα μπορούσε ένα βράδυ να ταξιμάρει επειδή γούσταρε και ένα άλλο ή να μην ταξιμάρει ή να το κάνει, απλώς, για να εισάγει το τραγούδι και όχι επειδή το ένιωθε σαν ανάγκη του. Το σίγουρο είναι, πάντως, από όσο βλέπουμε από τη δισκογραφία, πως είχαμε πολλά ταξίμια “ύφους” τότε: Μπαγιαντέρας, Βαμβακάρης, Δελιάς, Σέμσης - Σαλονικιός στο βιολί, κ.ά. Αυτό δείχνει προσωπική ενασχόληση με το όργανο και ξόδεμα πολλών ωρών για εύρεση ιδιαίτερου μουσικού στυλ, εντός φυσικά, μιας πολύ δύσκολης μεσοπολεμικής πραγματικότητας, η οποία κατηύθυνε προς την άνθιση της δημιουργικότητας, κατά την άποψή μου: οι άνθρωποι ήθελαν να “ξεσπάσουν” τις κακουχίες τους.
Αν πάμε στο σήμερα πόσοι μπουζουκοπαίχτες έχουν προσωπικό ήχο; Υπάρχουν, αλλά κατά την άποψή μου ελάχιστοι (στα δάχτυλα του ενός χεριού). Δε θα αναφερθώ σε ονόματα, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Ας συμφωνήσουμε στο ελάχιστοι…
τα κενά(