Karas commissioned a tampouras from instrument-maker Simos Skenteridis, who was born in Caesarea, Cappadocia, and came to Greece at a young age with his family in 1924. He rearned the craft of ud and saz construction from his father, a great instrument-maker (*1), and recounts that back in Caesarea it was Greeks and Armenians who made the musical instruments, not Turks (*2). When he was discovered by Karas’s circle, Skenteridis had a little basement shop in Piraeus where he mainly repaired instruments. Skenteridis’s sazs had a carvel-built resonator, which he constructed without the use of a mould (*3). Karas commissioned an instrument with extra frets, which he referred to as tampouras. Some of his pupils then commissioned similar instruments from Skenteridis, which they, too, called tampouras (*4). In an interview Skenteridis described these instruments as “sazs” which had “Byzantine subdivisions, of Karas’s”, unlike his father’s, whose “subdivisions were like the bouzouki” (i.e. tempered) (*5).
*1: [Παραπομπή σε φωτογραφία, που δείχνει ένα όργανο του Μιχαήλ Σκεντερίδη, πατέρα του Σίμου. Η φτγρ προέρχεται από το βιβλίο του Ανωγειανάκη (φτγρ 93, σελ. 221: Σάζι, αρχές 20ού αι., Μιχ. Σκεντερίδης, Καισάρεια Καππαδοκίας) και το όργανο εκτίθεται στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων.]
*2: Νικολακόπουλος, Σωτήρης, και Σπουρδαλάκης, Χ., «Στο υπογειάκι του Σίμου Σκεντερίδη», περιοδικό Ντέφι, τχ. 4 (1983), σελ. 59-61.
*3: Γιώργος Χατζημιχελάκης (προσωπική επικοινωνία)
*4: ομοίως
*5: Νικολακόπουλος -Σπουρδαλάκης όπ.π…
Όλο το παραπάνω πρόέρχεται από: Kallimopoulou, Eleni, Paradosiaka: Music, Meaning and Identity in Modern Greece, εκδ. Ashgate 2009, σελ. 54.
Προσθέτω δύο παρατηρήσεις: πρώτον, ας μας εξηγήσει κάποιος τη φράση «Skenteridis’s sazs had a carvel-built resonator, which he constructed without the use of a mould». Σημαίνει ότι είχαν ντούγες αλλά όχι καλούπι; Δεύτερον, όποιος έχει το ως άνω τεύχος του Ντεφιού ας ρίξει μια ματιά να μας φωτίσει περαιτέρω για τον Σκεντερίδη.