Μια και πολύ σωστά, μετέφερε εδώ ο Περικλής τα σχετικά με τον ταμπουρά, συνεχίζω εδώ.
Αν το θέμα μας είναι η ιδιωτική ή δημόσια χρήση του ταμπουρά και η συμμετοχή του σε γλέντια
Τότε πρέπει να αμφισβητήσουμε
- ότι και ο Μακρυγιάννης έπαιζε ταμπουρά, προφανώς όχι για πάρτη του μόνο ούτε απομονωμένος σε κάποιο δωμάτιο.
- τις άπειρες πηγές από τα χρόνια της επανάστασης, π.χ. τον Κασομούλη, που αναφέρεται σε γλέντι το Πάσχα του 1822, με ταμπουρά, βιολί, μπουζούκι
- τις δυο γυναίκες από το Άγκιστρο Σερρών, οι οποίες ακολουθώντας το παράδειγμα των συζύγων τους, "έπαιζαν ταμπουρά και έβγαζαν γάμους και γλέντια"
- σχετικές αναφορές από λογοτεχνικά κείμενα, π.χ. του Χατζόπουλου, το 1915, ο οποίος στον “Πύργο του Ακροπόταμου” περιγράφει ένα γλέντι στο ευζωνικό όπου πρωτοστατεί ο ταμπουράς.
Όσον αφορά στον Μπαταριά, από το Ευηνοχώρι.
Η περίφημη εκείνη κομπανία του, που υμνήθηκε πολύ στην εποχή της, είχε μόνιμο συνεργάτη βιολιστή, μόνιμο κλαρινιτζή και λαουτιέρη.
Σταχυολογώντας κείμενα της εποχής, ο Μπαταριάς αναφέρεται ως “δεξιοτέχνης του ταμπουρά, ίσως και του βιολιού”, με αυτή τη σειρά και με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.
Προσπαθούμε απλά να βγάλουμε μια άκρη, διασταυρώνοντας όσο περισσότερες γραπτές πηγές έχουμε στη διάθεσή μας, λαμβάνοντας υπόψη μας όλα τα στοιχεία που συγκεντρώνονται, για να μην παραποιείται η ιστορία ενός οργάνου.
Ακριβώς, για τη μάθηση και για την έρευνα.
Εγώ, τουλάχιστον, σταματώ εδώ.
Τα στοιχεία που ήδη παρατέθηκαν (και όχι μόνο εδώ, με ψάξιμο σε παλιότερς συζητήσεις βρίσκει κανείς πληθώρα στοιχείων) είναι υπεραρκετά για να καταλήξουμε με νηφαλιότητα σε συμπέρασμα, χωρίς να επαναλαμβανόμαστε, γιατί καταντά κουραστικό.