Εδώ να πω δυο λόγια. Προσωπικά ο Μάλαμας δεν μου αρέσει. Δεν τον ακούω (πέρα από το περιστασιακό ραδιόφωνο), ούτε και έχω πάει σε συναυλία του.
Εδώ όμως το αποτέλεσμα που βγαίνει το θεωρώ “τίμιο”. Αυτός που μου κάνει εντύπωση είναι ο Λάππας ο οποίος είναι κατά την γνώμη μου ο “καταλύτης”, (με τον τρόπο που παίζει? - ενορχηστρώνει?) στα συγκεκριμένα κομμάτια. Γενικά το αντιμετωπίζω ως μια θετική προσέγγιση στο λαικό τραγούδι.
4 «Μου αρέσει»
Κρίμα που δε σου αρέσει ο Σωκράτης. Είναι ένας λαϊκός τραγουδοποιός που έχει γράψει πολλά ωραία τραγούδια πέρα από τη πριγκιπέσα. Τώρα τα τραγούδια του Ακη , ο Σωκρατης τα έχει φάει με το κουτάλι, και στις συναυλίες του πάντα θυμάμαι να παίζει το θολωμένο μου μυαλό. Πιστεύω ότι με αυτά τα τραγούδια έχει γίνει ένα μετά από τόσα χρόνια, και ήρθε η ώρα να τα βγάλει προς τα έξω. Η ώρα ήρθε αφού γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με το Λάππα στις καλοκαιρινές συναυλίες μαζί με το Θανάση. Πιστεύω αν δεν υπήρχε ο Λάππας, δε θα υπήρχε και αυτή η δουλειά. Ελπίζω να κάνουν και καμία εμφάνιση δυο τους. Τα βίντεο δε μου άρεσαν και πολύ (ήχος-εικόνα λίγο ασυγχρόνιστα ) που είναι του γιου του Θανάση Παπακωνσταντινου.
Παιδιά καλησπέρα,
Πολύς χαμός με αυτά “τα σκέτα” τα οποία φαίνεται ενθουσίασαν τους φαν του Μάλαμα, οι οποίοι περίμεναν να ακούσουν από το είδωλό τους και αυτά τα άσματα.
Τα τραγούδια είναι φυσικά όμορφα παιγμένα σε αυτές τις εκτελέσεις του Λάππα, χωρίς όμως κάτι μη-αναμενόμενο…χωρίς κάτι που θα σε κάνει να πεις “…αμάααανν… πως έγινε αυτό τώρα”… εγώ δεν την βρίσκω. Κι μάλλον σε αυτό με οδηγεί κυρίως η φωνή του Μάλαμα, η οποία είναι πράγματι ωραία, αλλά για πιο χαμηλόφωνα εσωτερικά τραγούδια, δικά του ή έντεχνα, νομίζω ότι αυτά δεν του πάνε…
Υ.Γ. Ζήτω ο Μάρκος, ο Μπάτης, ο Γιοβάν Τσαούς κτλ, ζήτω το ρεμπέτικο ! (κραυγή από βάθη ψυχής, σε μια στιγμή που δείχνει η πλάστιγγα να τουμπάρει και να τα παίρνει όλα μαζί της…)
1 «Μου αρέσει»
Καλησπέρα κι από μένα.
Μου άφησαν θετική εντύπωση όσα κυκλοφόρησαν στο youtube ως τώρα, ξεχωρίζω όμως τα “και τι δεν κάνω” και “ασφαλώς και δεν πρέπει” (τα υπόλοιπα είναι “του κόσμου το περίγελο” και “το θολωμένο μου μυαλό”). Πολύ καλή η επιλογή για λιτές ενορχηστρώσεις μόνο με κιθάρα. Ο Λάππας όντως κάνει τη διαφορά. Νομίζω αυτά τα δυο ειδικότερα έδωσαν πολύ διαφορετικό ήχο σε σχέση με την πρώτη εκτέλεση και ενορχήστρωση. Στο “θολωμένο μου μυαλό” που έγινε χαμός, προσωπικά δεν το βρήκα τόσο πετυχημένο, μάλλον επειδή και η πρώτη εκτέλεση είναι σχετικά δωρική με αποτέλεσμα να γίνεται μια πιο άμεση σύγκριση.
Να πω ότι όντως ο Μάλαμας παίζει αυτό το ρεπερτόριο σε συναυλίες, και ενώ έχεις μια ιδέα για το τελικό αποτέλεσμα, περιμένεις να δεις τη διαφορά σε μια εκτέλεση στο στούντιο. Νομίζω σε όλα τα τραγούδια ως τώρα αυτή η ισορροπία επετεύχθη. Ο Μάλαμας έκανε αυτά τα τραγούδια “δικά του”, όπως όταν τα τραγουδάει στα encore μιας συναυλίας, αλλά ταυτόχρονα “πειράχτηκαν” τόσο όσο πρέπει σε μια studio version που δεν είναι ζωντανή ηχογράφηση.
2 «Μου αρέσει»