Για μια ακομα φορα παρουσιαζουμε το αφιερωμα στην αστικη λαϊκη μουσικη απο το 1935-1955
με τιτλο “αποψε φως μου ξαγρυπνω”(τραγουδι του Β. Τσιτσανη)
στις 1002 νυχτες, τη Δευτερα 18 Απριλιου, ωρα 22.00
Μπορειτε να δειτε την αφισα που εφτιαξαν οι 1002 νυχτες για το αφιερωμα(αυτη με το πρασινο φοντο και το τεραστιο λογοτυπο πανω πανω)
Ωστοσο εβαλα και εγω λιγο το χερακι μου και σχεδιασα 2 αφισουλες εκ δεξιων και αριστερων
Ποια σας αρεσει?
Θα χαρουμε πολυ να σας δουμε αν και ειναι Δευτερα βραδυ. Θα εχουμε τελειωσει 00.30
Η εισοδος 5 ευρω και βρισκεται Καραϊσκακη 10, Ψυρρη (απο Ερμου 104) διπλα στο μετρο Μοναστηρακι
Καλή επιτυχία. (Δε θα έρθω ούτε αυτή τη φορά, λόγω μιας θάλασσας που μας χωρίζει, αλλά επιφυλάσσομαι για κάποτε…)
Η τρίτη.
Στην πρώτη δε μ’ άρεσε τόσο το δέσιμο εικόνας - γραμμάτων. Τη δεύτερη μόλις την είδα είπα «ωραίο το κεντρικό τμήμα, αλλά θα αφαιρούσα το γύρω γύρω». Και στην τρίτη είδα ακριβώς αυτό που σκέφτηκα για τη δεύτερη!
[Αφού ρωτάς, Λαμπρινή, να πω κι ένα τεχνικό σχόλιο: Βάζουμε πάντα διάκενο μετά τα σημεία στίξεως,
π.χ. Καραϊσκάκη 10, Ψυρρή / Μπουζούκι, Φωνή.]
Αφού ξεκίνησε ο Περικλής με τις αιτιολογήσεις, να πώ κι εγώ: αισθητικά, εμένα μου άρεσε περισσότερο η πρώτη. Την απέκλεισα όμως, επειδή για την εποχή 1935 και μετά (αλλά και αρκετά πιό πριν) η λατέρνα δεν αντιπροσώπευε πλέον ένα πρωτόγνωρο μουσικό ύφος, κάτι που μόνο για την εποχή του “λανσαρίσαντος” το είδος στην Κων/λη Ιταλού (Tusconi?) ίσχυσε σαφώς. Για το 1935, αλλά και για το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και παραπάνω, το γραμμόφωνο είναι βεβαίως το “εμβληματικό” σύμβολο σύνδεσης μουσικής με τεχνολογία.
Να μην ξεχάσω όμως να ευχαριστήσω κι εγώ (η Λαμπρινή το έκανε ήδη) και τον Elias1 για τη δική του συμβολή.
Τελικα και εμενα μου αρεσει το γραμμοφωνο,ωστοσο η αφισα του μαγαζιου με βγαζει λιγο εκτος κλιματος αν και ειχα δωσει τις απαραιτητες κατευθυνσεις…
Η δικη μου με το γραμμοφωνο δυστυχως εχει προβληματα που μονο ενας γραφιστας μπορει να τα λυσει.
Ειναι ενα θεμα αυτο με τις αφισες και τα θεματα τους,δηλαδη πως μια αφισα αντιπροσωπευει αυτο που θα κανεις σε ενα αφιερωμα για παραδειγμα.
Σας ευχαριστω πραγματικα για το ενδιαφερον σας.θα τα πουμε και απο κοντα στη μαζωξη:)
η γνώμη μου είναι πως η αφίσα του μαγαζιού (η δεύτερη) αν και άχαρη, είναι “σωστά” δομημένη – δίνοντας βέβαια βαρύτητα λιγότερο στην εκδήλωση ή τους συντελεστές και περισσότερο στο ίδιο το μαγαζί - λογικό εάν την έφτιαξαν οι ίδιοι.
Κάθε τέτοια αφίσα νομίζω πως πρέπει να δίνει άμεσα πληροφορίες (ποιός, τι, που, πότε). Αναλόγως επιλέγει κανείς τι θα βάλει σε ποιά θέση - και σε ποιό μέγεθος - στην σύνθεση του θέματος, ώστε να δώσει την πληροφορία όπως την θέλει. Αν έπαιζε η Χ φίρμα σε επαρχιακή καφετέρια ας πούμε, υποθέτω ότι το όνομα της φίρμας θα δέσποζε.
Εδώ προφανώς το μαγαζί έχει ήδη ένα “πρότυπο” στο οποίο περιλαμβάνεται η λογοτυπάρα στην κορφή και το πλαίσιο περιμετρικά (που όσο και να μη μου αρέσει και μένα όσο και στον pepe, προφανώς λειτουργεί και σαν αναγνωρίσιμο στοιχείο της αφίσας του συγκεκριμένου μαγαζιού αλλά ίσως και σαν “καδράρισμα” της αφίσας για να “ξεφονταριστεί” σε ήδη αφισοκολλημένες επιφάνειες).
Παρακάτω δυο εκδοχές (το “που” με το “τι” αλλάζουν μόνο) βασισμένες στην αρχική αφίσα του μαγαζιού - που όπως είπα θεωρώ σωστά δομημένη (θέμα, τίτλος, υπότιτλος, τόπος με πληροφορίες, συντελεστές, κτλ. κτλ.), με μικρότερο λογότυπο και περισσότερο τονισμένη την εκδήλωση. Παρ’ όλο που εμένα μου αρέσουν αισθητικά περισσότερο από την πρωτότυπη, νομίζω ότι εκείνη είναι που θα τραβήξει το μάτι του διαβάτη.
Χωρίς να είμαι γραφίστας, εφόσον θα προκύψουν και άλλες αφίσες, η γνώμη μου είναι να βρεθεί ένας επαγγελματίας ή κάποιος που το κατέχει και να φτιάξεις / ξετε και εσύ / εσείς ένα “πρότυπο” για την / τις εκδηλώσεις (θέμα, τίτλο, συντελεστές κτλ κτλ.) και να του αλλάζετε απλώς τον τόπο και την μέρα πριν το δώσετε στον γραφίστα του μαγαζιού. Θα σας χρησιμέψει και για όλες τις υπόλοιπες (εκτός “μαγαζιών”) εκδηλώσεις.
