Απόσπασμα από συζήτηση / συνέντευξη του Στέλλιου Περπινιάδη. Μιλά για ένα περιστατικό με τον Βαγγέλη Παπάζογλου.
έχοντας διαβάσει αρκετές βιογραφίες μουσικών αυτής της εποχής και μερικά βιβλία δημοσιογράφων, σκέφτομαι ότι μάλλον είναι υπερβολικά ζηλιάρικο αυτό το επάγγελμα τελικά…
Ελάχιστοι είχαν την αξιοπρέπεια να μην κακολογούν συναδέλφους τους και να μην φθονούν την επιτυχία του διπλανού τους.
…μεγάλα ταλέντα μέσα σε μικρές ψυχές…ίσως βέβαια ακόμα και αυτό το χαρακτηριστικό να είναι μέρος του μεγαλείου που μας πρόσφεραν απλόχερα ως κληρονομιά.
Όλοι γνωρίζουμε πάνω κάτω,από όσα έχουμε διαβάζει ή από μαρτυρίες,τι ήταν ο Στελλάκης Περπινιάδης. Αλλά όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά!Αλλά ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για κάποια πράγματα.Ο Στελλάκης αναφέρει πράγματα που και εμείς υποψιαζόμαστε.Τώρα το τι ισχύει και τι όχι,ένας Θεός το ξέρει…
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά!!!
Και δεν ήταν όλοι ζηλιάριδες. Αρκεί να δούμε για ποιόν μιλάμε. Έχεις ακούσει κακά λόγια για Παπαϊωάννου; ΟΧΙ. Για Χιώτη ΟΧΙ
Μην βάλω λάδι στην φωτιά, αρκεί ο καπνός που βγαίνει…
Εδώ και μια παλαιότερη κουβέντα, έχει συζητηθεί και το βίντεο ήδη:
ΥΓ Gilles γράφαμε συγχρώνως